อะจึ่ย ! ... สะดุดรักนายยมทูตเเวมไพร์

ลำดับตอนที่ #1 : ฝันบอกเหตุที่ไม่เป็นจริง (ซะเมื่อไหร่) *-*

               "  อ๊าย !!!~ .. ปล่อยฉันนะ "

         " มาหาข้า ... ซะดีๆ "   ผู้ชายที่ดูหน้ากลัวใส่ชุดสีดำเดินย่างกายเข้ามาหา              ผู้หญิงที่เป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ... อย่างช้าๆ

              " ออกไป ออกไป ไม่นะ !! ... ผู้ชายคนนั้นใช้เขี้ยวที่เเหลมคมกัดไปที่คอของผู้หญิงและเลือดก็สาดกระเด็นไปทั่ว
            
               กรี๊ดดด !! ~ ( >.< )

                  ... พรีบ ...

              " ยัย .. เมจิ กรี๊ดซะลั่นบ้านเลยนะ ใครบอกให้ดูหนังผี !! ... คนเดียวละ "

              " โธ่ !!~ แม่จ๋า ปิด TV ทำไมอ่า กำลังมันเลยน้าาา " (ในใจกลัวเเทบตาย -*-)

              " มันอะไรละ กรี๊ดซะดังเลย มันดึกเเล้วนะลูก "

              " ค่ะ ... หนูไปนอนเเล้วก็ได้ ( U.U ) "

              " พรุ้งนี้ลูกต้องไปเรียนเเต่เช้านะ นอนดึกไม่ดีหลอกลูก "

              " เออ ... เเม่คะหนูมีเรื่องอยากจะถามหน่อยได้ไหมคะ "

              " ได้ซิจ๊ะ *-* มีอะไรหรือเปล่าลูก "

              " อืม ..... คือว่า คือ แวมไพร์มีจริงไหมคะแม่หนูกลัว ( T.T) "

              " โธ่ !! _ เอ้ย ยัยลูกคนนี้ดูหนังจนหลอนไปแล้ว หนังมันก็เเค่คนสร้างขึ้นมาเอง มันไม่มีจริงหลอกลูก ไปๆๆ
                
                  นอนได้แล้ว "

                แต่หนังเขาว่ากันว่าสร้างมาจากเรื่องจริงไม่ใช่เหรอ

              " ไม่ /// เราต้องเชื่อเเม่ มันคงไม่มีจริงหลอก หรือมี แต่นี้มันยุคไหนเเล้วคงไม่หลงเหลืออยู่แล้วมั้ง

             "  โอ้ย !! .. * " ไม่คิดเเล้วจะมีไม่มีมันก็ไม่เกี่ยวกับเราไปนอนดีกว่า

                                                ...........................................................................................

              " เมื่อวานนอนดึกไปหน่อยดีนะไม่ตื่นสายเนี่ย !! "    ทำไมแม่ไม่เข้ามาปลุกน้าาา สงสัยทำอาหารเช้าอยู่เเน่เลย "

             ฉันเดินลงมาข้างล่าง เอ้ -*- ทำไมบ้านมันเงียบจังหว่า แม่ไปไหน *-* ในครัวก็ไม่อยู่ หรือจะยังไม่ตื่นขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า

               " ก๊อกๆๆๆ ///--- แม่คะเปิดประตูหน่อยคะ /// เงียบ /// แม่คะเป็นไรหรือเปล่าคะ /// เงียบ ///  แม่คะหนูเข้าไปละน้าา "

                เอ้ !! +.+ ไม่มีคนอยู่ ไปดูที่เตียงนอนดีกว่า ฉันเปิดประตูห้องนอนแล้วก็พบว่า /// - - //

                " กรี๊ด !!! แม่ ... ฉันวิ่งไปหาแม่ที่นอนจมกองเลือดอยู่  แม่จ๋า ... แม่เป็นอะไรคะ "

                 ฉันทั้งเขย่าทั้งเรียกเเม่ก็ไม่ยอมตื่น ทั้งตัวแม่เต็มไปด้วยเลือดแต่ฉันยังหาที่มาของเลือดไม่ได้จึงมองไปตามร่างของเเม่

                เพื่อจะพอห้ามเลือดไว้ได้บ้าง  แล้วตาของฉันก็ไปหยุดที่คอของแม่ ** ที่เป็นรูสองรูเหมือนถูกสัตว์อะไรบางอย่างกัดเอา

               เลือดสีเเดงสดนั้นไหลออกมามากมายจากรูสองรูตรงคอของ     แม่จนยากที่จะห้ามเลือดเอาไว้

              " โธ่ !! // อย่าเสียใจไปเลยน้องสาว "

               ฉันหันหลังไปเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง

               " แก เป็นใคร ... +.+ "

               " เดี๋ยว ... ไม่นานเเม่เธอก็เป็นอย่างฉัน และเธอด้วย "

               นายนั้นพูดพร้อมวิ่งเข้ามาและจับเเขนทั้งสองข้างของฉัน

              " กรี๊ด !! ~  ปล่อยนะ ปล่อยฉันนนน "   

                               
                     .................    ( >.< )  ( T.T ) ( TT.TT )    ...................

          

              " ยัยเมจิตื่นๆๆ เป็นอะไรเนี่ย !! .. โวยวายลั่นบ้านเเต่เช้าเชียวนะ "

               ฉันตื่นขึ้นมาเห็นแม่กำลังจับมือทั้งสองข้างของฉันอยู่ +.+ / -*-

             " เฮ้ย !!! ~ ... ตกใจหมดเลยที่เเท้ก็ฝันไปนี่เอง สาธุ .... อย่าให้มันเป็นจริง  
                     เลยนะเจ้าคะไม่งั้นหนูรับไม่ได้เเน่  "

                ฉันลุกขึ้นอาบน้ำเเต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนเซนมิสซึ่งเป็นโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่

                  ตั้งเเต่อนุบาล จนตอนนี้อยู่ ม.5 ละ

                  "  แม่จ๋า ** // ** หนูไปละน้าาาา ( ^.^ )   "

                ฉันบอกลาเเม่พร้อมกับก้าวขาไปข้างหน้ามุ่งตรงสู่โรงเรียนเซนมิส โรงเรียนนี้บอกไว้ซะก่อนเลยว่าเป็น

               โรงเรียนศาสนาคริตส์ แต่เขาก็ไม่ปิดกั้นทางศาสนาเเต่อย่างไร ชาวศาสนาพุทธอย่างเราก็เรียนได้ +.+

               โรงเรียนนี้มีสัญลักษณ์เป็นรูปไม้กางเขนจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่มีไม้กางเขนขนาดใหญ่ยักษ์อยู่บนหลังคาโรงเรียน

                ที่เล่ามาให้ฟังไม่ใช่อะไรหลอกนะ  เรากลัวว่าซักวันมันจะหล่นลงมาทับคนตายอ่าาา +.+ ///

             
              " สวัสดีคะอาจารย์ นภาวรรณ *-*  "

               " สวัสดีจ้า วันนี้มาเกือบสายเชียวนะเมจิ ทุกทีมาเช้านิเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ "

               " มีอะไรบอกครูได้นะ *-*  "

                " อ้อ !!~ ... ไม่เป็นไรหลอกคะแค่ตื่นสายไปนิดเดียวเอง ฮิฮิ "

                 ฉันบอกกับอาจารย์พร้อมกับเดินตรงไปที่ห้อง ม. 5/1 ซึ่งเป็นห้องเรียนของฉันเอง

                " ยัยเมจิ ... หนังที่ฉันให้เเกยืมไปเป็นไง หนุกอะดิ "

                " หนุกกะผีอะไรเล่า !!! ~ น่ากลัวชะมัด ( +.+ ) ฉันไม่ได้โรคจิตเหมือนแกนะยะชอบดูไปได้ไอ้หนังหลอนประสาทเนี่ย ...///...  "

                  ฉันต่อว่ายัยต้นข้าวเพื่อนสนิทของฉัน มันชอบดูหนังเเนวสืบสวน สอบสวน ลึกลับ ฆ่าตกรรม ยิ่งหนังผีมันยิ่งชอบขอให้บอกมัน ผีจีน ผีไทย ผีฝรั่ง ผีญี่ปุ่น ผีเกาหลี

                   มันรับได้หมดเเหละมันเป็นคนไม่ค่อยกลัวผี ต่างจากฉันลิบลับเลย

                  " โธ่ !! ... +-+ ยัยเมจิเรื่องที่ฉันให้เเกยืมไปนะ มันเเค่ธรรมดาพื้นๆเอง "

                  " จะพื้นไม่พื้นมันก็ติดตาฉัน ตามไปหลอกหลอนถึงในฝันเลยนะแก "

                  " เออน่า !! @-@ ใจเย็นคราวหลังเเกไม่ชอบเเกก็ไม่ต้องดูซิว้าาา "

                  ฉันพยักหน้าไปให้ไอ้เพื่อนซี้ต้นข้าว

                   
                                    ......................................................................

      
                " วันนี้พอเเค่นี้ก่อนนะนักเรียน การบ้านวันนี้ให้ไปทำรายงานเรื่องสิ่งเล้นลับมา

                       ส่งอาจารย์ภายใน 4 อาทิตย์นี้ต้องเสร็จเเละต้องไม่ต่ำกว่า 100 หน้า "

                     *-* .........  *-* ............ *-* ............... *-* ....................   " โฮ๋ !!!!!! เยอะจังอาจารย์ "

                     " อย่ามาบ่นได้ไหม เดี๋ยวเพิ่มเป็น 150 หน้าเลย เอาไหม ( =.= )  "  

                    อาจารย์สมถหวินที่สอนวิชาประวัติศาสตร์ เป็นคาบสุดท้ายพอสั่งการบ้านเสร็จเสียง ออดก็ดังขึ้น

                     " ต้นข้าวเเกจะทำเรื่องเกี่ยวกับอะไรวะไอ้สิ่งเล้นลับเนี่ย !! *-*  "

                  " ฉันเหรอ +.+ //*// ฉันจะทำเกี่ยวกับผีทุกเชื้อชาติว่าทำไมเดินไม่เหมือนกัน

                        ฉันสงสัยมานานเเล้วเเกเอ้ยยยย ...+...+...  "

                     " ยังไงวะ !!~ *+* ที่ว่าเดินไม่เหมือนกัน งง วะ ( ?.? )  "

                     " โธ่ //*// แกลองคิดดูนะ เช่นผีจีนชอบกระโดดย๋องๆไปไหนมาไหน ส่วนผีเกาหลีกับผีญี่ปุ่นชอบคลานอะไรประมาณเนี่ยแหละ "

                   " อ๋อ .... ฉันเข้าใจเเละ แกนี่ชั่งสังเกตุจริงๆเลยนะยัยต้นข้าว "

                   " แน่นอนอยู่เเล้ว ก็ฉันชอบของฉันเเบบนี้นิ "

                    " เออ งั้นเราเเยกกันตรงนี้นะ บาย ต้นข้าว +.+  "

                     " บายจ๋า เมจิ  "

                    หลังจากที่แยกทางกันเเล้วกับต้นข้าวฉันก็เดินไปนั่งใต้ต้นไม้ริมข้างเเม่น้ำเพื่อคิดว่าจะทำรายงานเรื่องไอ้สิ่งเล้นลับเนี่ยเกี่ยวกับอะไรดีหว่า ( >.< )

                     5  นาทีผ่านไป U_U ไม่รู้จะเริ่มจากอะไรดี

                     10 นาทีผ่าน Y_Y เกือบได้ละแต่มันก็ไม่เข้าท่า

                     15 นาทีผ่านไป T_T เฮ้ย //*// คิดไม่ออกวุ้ย

                     20 นาทีผ่าน TT_TT คิดออกเเละเเต่มันก็ยากเกินไปสำหรับฉัน

                     25 นาทีกำลังจะผ่าน และเเล้ว

                       ............. ปริ๊ง ...............  ( ^.^ )

                     " โย้ๆเย้ๆ ///-/// ข้าพเจ้าคิดออกเเล้ววว น่าจะทำเกี่ยวกับเรื่องแวมไพร์ที่อยู่ในหนังของยัยต้นข้าวดีกว่า "

       ฉันตระโกนอย่างดีใจพร้อมทั้งวิ่งกลับบ้านอย่างรื่นรมณ์ที่มีโครงเรื่องทำรายงานเเล้ว

                 แต่มันตั้ง 100 หน้าแนะต้องรีบสืบค้นหาข้อมูลซะเเล้ว