ฮาเร็มของผมมีแต่สวยๆ

ลำดับตอนที่ #2 : สำนัก7ดาวเหนือ

เช้าวันต่อมา…… เอาหล่ะออกเดินทางต่อดีกว่า เปิดประตู-

อ้าวนายท่าน เป็นยังไงบ้างครับ- หลับสบายมากเลยครับ-

แน่นอนครับผมเราเป็นโรงเตี้ยมที่ดีที่สุดในแถบนี้แล้วครับ

ต้องการพักต่อ รึไม่ขอรับนายท่าน- ไม่แล้วหล่ะขอบคุณมากครับ

ผมต้องเดินทางไปต่อแล้ว ขอรบกวนถามทางได้ไหมครับ-

ได้เลยนายท่านว่ามา- คือว่าไปเมืองดาวเขียวไปทางไหน-

เมืองดาวเขียว อยู่ท่าง ทิศเหนือครับท่านั่งรถม้าไป 4 วันก็ถึงแล้วขอรับ-

แล้วท่าเดินไปหล่ะ - ฮ้ะนายท่านจะเดินไป รึ ใช้เวลานานอยู่ขอรับน่าจะ

10 วันได้ขอรับ- ยากแล้วสิทำยังไงดี- นายท่านไม่ต้องห่วงเลยขอรับ

ทางโรงเตี้ยมเรา มีรถม้ารับส่งทั่วแดนเลยขอรับ- จริงหรอเยี่ยมไปเลย

แล้วราคาเท่าไหร่- ไปเมืองดาวเขียวราคา 600บาท ขอรับ-

อันนี้ถูกสุดแล้วหรอครับ- ใช่แล้วนายท่านถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว-

ตกลง แลเ้วจะเริ้มเดินทางตอนไหน- อ้อรออีกประมาณ 1 ชั่วโมงนะขอรับ

คนขับรถม้าตอนนี้กำลังไปส่งแขกที่อยู่ไกล้ๆแถวนี้อยู่ขอรับ-

1 ชั่วโมงผ่านไป….. รถม้ามาถึง- คนขับรถม้าพานายท่านคนนี้

ไปที่เมืองดาวตกด้วย- ได้เลยเชิญขึ้นเลยครับคุณชาย-

อะขอบคุณครับ อะนี่ 600 บาทครับ….- ระหว่างเดินทาง

ก็ได้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย ทั้งทุ่งกว้างต้นไม้ใหญ่

ผ่านไปจนถึงวันที่ 6 ก็เริ้มเจอบ้านคน 

วัน10… นายท่านครับถึงแล้วขอรับ-

อะขอโทษที เผลอหลับ- ฮ่าๆไม่เป็นอะไรครับ-

ขอบคุณมากนะครับบริการดีมากเลย

แถมมีอาหารตลอดการเดินทาง บริการดีมากครับ-

โอ้แน่นอนครับ เราต้องช้วยเพื่อนร่วมโลกด้วยกันอยู่แล้ว-

#ในใจของคนขับรถม้า ฮะ ฮ่าๆเจ้าโง่ ปกติราคาแค่ 300 เท่านั้น

ถือว่าเป็นค่าครูก็แล้วกันเจ้าเด็กน้อย

ผมไปก่อนนะครับ เดินเข้าเมือง….-

โอ้โชคดีขอรับนายท่าน-

คนภายนอกใจดีทุกคนเลยรึป่าวนะ

ไม่เห็นเหมือนที่หัวหน้าหมู่บ้านบอกเลย…

เอาหล่ะเข้าเมืองๆ…. ระหว่างเดินเข้าเมือง

ก็ได้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย ตลาด ผู้คน

ทุกคนดูมีความสุขกันมาก…

ว่าแต่เราจะหาริน ได้จากที่ไหนเนี่ย

ลองถามคนแถวนี้ดีกว่า เอ่อขอโทษนะครับ

รู้จักคนชื่อรินไหมครับ- รินอะไรเจ้าหนู-

เอ่อผู้หญิงผมยาวๆตาสีฟ้าอะครับ 

เคยเจอบ้างไหมครับ- บ้ารึป่าวบอกแค่นี้จะไปรู้ได้ยังไงไปๆ ไปไกลๆ-

ขอโทษคร้บ~ เห้อแล้วเราจะไปหารินได้จากไหนเนี่ย

เงินก็หมดแล้วด้วย ทำยังไงดี

ชั่งเถอะเดินเล่นแถวนี้ก่อนดีกว่า

ระหว่างเดิน- ว้่าวนี่อะไรหรอครับ

ไม่เคยเห็นหรอเจ้าหนู นี่คือ แก่นอสูร-

ว้าวแล้วมันทำอะไรได้หรอครับ-

ทำได้หลายอย่างเลยหล่ะ ทั้งทำอาวุธ ชุดเกราะ

และแถมใช้เป็นที่บ่มเพาะพลังภายในได้ด้วยนะ-

สุดยอดไปเลยครับ ว่าแต่ราคาเท่าไหร่ครับ-

ท่าอันที่อยู่ในมือเนี่ย ถูกๆ 69000บาทเท่านั้น-

เอ่อคือว่าผมขอตัวก่อนดีกว่า พอดีพ่อตามให้ไปกินข้าวครับ

ขอบคุณมากครับ วิ่งอย่าวรวดเร็ว~~~

ทำไมมันแพงจังเลยเนี่ย เราไม่มีทางซื้อได้แน่เลย

เริ้มหิวแล้วสิทำยังไงดี-

เอะ นั่นมันใช่รินรึป่าว- รีบวิ่งไปหา พร้อมตะโกน-

เมื่อหญิงสาวหันมา และเป็นรินจริงๆ ในหัวใจของพระเอก

รู้สึกโล่งอก และมีความสุข เหมือนได้เจอครอบครัว

ความรู้สึกที่ว่าบนโลกใบนี้ เขาไม่ได้ตัวคนเดียว

ทางฝ่ายรินเมื่อเห็นพระเอก แววตาที่เศร้าหมอง

เปลี่ยนกลายเป็นความสุขที่หาสิ่งใดเปรียบ

ทั้งสอง วิ่งเข้าไปกอดกันอย่างรวดเร็ว-

รินเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม-

สบายดีอุลเป็นยังไงบ้าง ขอโทษจริงๆที่ไม่ได้รอ-

อย่าคิดมากสิตอนนี้เราก็ได้เจอกันแล้ว

แล้วทำไมถึงแต่งตัวเหมือน จอมยุทธ์เลยอะ-

อ้อใช่สิ ทุกคนในหมู่บ้านที่หนีมาเมืองนี้น่ะ

คนหนุ่มสาวจะได้เข้าฝึกที่สำนัก 7 ดาวเหนือ

ส่วนคนแก่ก็จะจัดที่พักให้- ว้าวเยี่ยมเลย-

ปะอุลตามมา เดียวพาไปสมัครบอก

ทางสำนักไปแล้ว

ให้เหลือที่ว่างรอนายไว้- โอ้ขอบคุณมากเลยนะริน-

ไม่เป็นไรจ้าไปกันเถอะ- ถึงสำนัก 7 ดาวเหนือ…

สุดยอดยิ่งใหญ่มากเลยริน- ใช่มะๆ นี่เป็นสำนักระดับ 2 เลยนะ-

เอะมีระดับด้วยหรอ- อ้อลืมไปอุลพึ่งมานี่นะเดี้ยวจะอธิบายให้ฟัง

ระหว่างเดินไปละกันนะ- ตกลงครับโผมศิษย์พี่ริน- 

อย่าแกล้งกันสิปัดโถ่ว >< - ฮ่าๆโทษทีๆ-

เอาหล่ะมาเข้าเรื่องกันต่อสำนักหน่ะมีอยู่

17ระดับ จาก 1ถึง17 17คือสูงสุด

โดยวิธีการแบ่งระดับนั้นคือ จำนวนศิษย์ในสำนัก

และความเก่งกาจของ เจ้าสำนักและคนในสำนักทั้งหมด

โดยระดับ1 เจ้าสำหนักต้องอยู่ระดับ ยอดยุทธ 

และมีศิษย์ 500คนขึ้นไปต่ำกว่านี้จะไม่นับว่าเป็นสำนัก

แต่จะเรียกว่ากลุ่ม ส่วนสำนักของเรานั้นอยู่ระดับ 2

ท่านเจ้าสำนักอยู่ขั้น เซียน และมีศิษย์ กว่า 4000 คนหน่ะนะ-

สุดยอดแต่ขนาดมีคนตั้ง 4000 ยังได้แค่ระดับ 2 เองหรอ-

ใช่แล้วหล่ะเมืองนายเห็นว่าใหญ่ๆ มันจะเล็กไปเลยหล่ะ 

ท่าไปเมืองระดับ 2 หน่ะนะ-

เมืองก็มีระดับเหมือนกันหรอเนี่ย-

ใช่แล้วจ้า แต่อย่าไปสนใจเลยเพราะยังอีกยาวไกล-

แล้วระดับฝีมือของคนนี่วัดกันยังไงหรอ-

โอ้ท่าจะให้บอกมันจะยาวหน่ะสิ

เอาเป็นบอกชื่อของขั้นก่อนนะเพราะ

เดี้ยวในสำนักก็จะมีสอน

ตอนนี้ระดับฝีมือมี 19 ขั้น แต่ละขั้นมี ต่ำ กลาง สูง 

1. เกิดลมปราณ 

2. นักยุทธ

3. เหนือยุทธ

4. ยอดยุทธ

5. สุดยอดยุทธ

6. ปราณฟ้า

7. เซียน

8. เหนือฟ้า

ส่วนขั้นอื่นๆเป็นเพียงตำนานหน่ะ ตอนนี้ยังไม่มีไคร

เหนือไปกว่านี้เลย- สุดยอดไปเลยพอได้ฟังแล้ว

หมู่บ้านที่พวกเราอยู่เล็กไปเลย นี่สินะโลกกว้าง- 

ใช่ม้า อ่อว่าแต่วาตะหล่ะ ยังไม่เห็นเขาเลย-

……. ขอโทษนะ วาตะตายแล้ว-

อะไรนะ งะ-งั้นหรอ ขอโทษที่ถามนะ-

ไม่เป็นไรรินเองก็อย่าเสียใจเลยนะ-

ไปกันเถอะไกล้จะถึงแล้ว ว่าแต่นายจะฝึกไหวรึป่าว

ร่างกายนายอ่อนแอนิ เดี้ยวฉันขอให้นายอยู่

ฝ่ายปรุงยา- ตกลงขอบใจมากนะริน-

#คิดในใจ เรื่องที่ร่างกายเราแข็งแรงแล้วอย่าพึ่งบอกไครดีกว่า

ก่อนที่จะรู้สาเหตุ ขอโทษนะริน แต่ฉันไม่ได้คิดจะโกหกเธอ-

ถึงแล้วนี่แหละที่สมัครรับศิษย์ ศิษย์พี่คนที่ข้าเคยบอกไว้ตอนนั้น

ช้วยรับเขาเข้า ฝ่ายปรุงยาได้ไหมคะ- ได้สิจ้ะน้องรินคนสวย

นี่เจ้าหนุ่ม อายุเท่าไหร่ ชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน

ปรุงยาเป็นป่าว- เอ่อข้าขอโทษฟังไม่ทัน-

โอ้ยงั้นเจ้าชื่ออะไรปรุงยาเป็นไหม-

ข้าชื่ออุล ส่วนยาปรุงไม่เป็น แหะๆ-

ศิษย์น้องเจ้าไปหาเจ้าไก่อ่อนมาจากไหนเนี่ย

ปรุงยาก็ไม่เป็น แต่เอาเถอะเห็นแก่คนสวยอย่างเจ้า

เอางี้เจ้าไปเป็นศิษย์ฝึกหัดระดับต่ำสุดละกัน-

เดียวสิศิษพี่แบบนั้นมันจะไม่เกินไปรึป่าวคะ-

ศิษย์น้อง ข้าช้วยเจ้าขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกรึ-

เออรินไม่เป็นไร ศิษย์ฝึกหัดระดับต่ำนี่แหละ

เพราะข้าก็ทำอะไรไม่เป็นจริงๆ ขอบคุณศิษย์พี่เมตตาข้านะขอรับ-

เออ ค่อยน่าคุยหน่อยเจ้าดู นอบน้อมดีนะเนี่ยเจ้าหนู-

ขอบคุณขอรับ- งั้นข้าพาเพื่อนข้าไปก่อนนะศิษย์พี่

ได้เลยจ้าไว้มาหาพี่บ่อยๆนะศิษย์น้อง-

รีบไปกันอุล- จับมือแล้ววิ่งอย่างรวดเร็ว

เดี้ยวๆรินทำไมรีบจัง- ขอโทษข้าลืมไปว่าเจ้าร่างกายอ่อนแอ

ข้าไม่ค่อยอยากยุ่งกับศิษย์พี่คนเมื่อกี้หน่ะ-

อองั้นหรอ- ว่าแต่นายจะไหวไหมเนี่ย-

ทำไมหรอ- ก็ศิษย์ระดับต่ำสุดเนี่ย

ต้องโดนใช้งานอย่างหนักมากๆเลยหน่ะสิ-

เอาเถอะก็ฉันทำอะไรไม่เป็นนี่นะแค่ได้เข้าสำนัก

ก็ดีใจแล้วหล่ะริน เออว่าแต่ทำไมตลอดทางมีแต่คนมองรินอะ-

อะ-ออ ไม่มีอะไรหรอกเขาคงไม่เคยเห็นคนสวยละม้างง เหะ เห-

ฮ่าๆรินนี่ชมตัวเองก็เป็นนะเนี่ย- ก็มันเรื่องจริงจ้า

เอาหล่ะนายต้องไปต่อเองแล้วนะนี่คือหอปรุงยา

หรือเรียกว่าหอโอสถ นายต้องไปคนเดียวนะ

เพราะว่าฉันต้องไปฝึกต่อแล้วไกล้หมดพักกลางวันแล้ว-

ตกลงโชคดีนะริน- เช่นกันจ้า….- เอาหล่ะ

ระหว่างเดินเข้าไปได้กลิ่น ยาต่างๆมีทั้งหอมและเหม็น-

นี่เจ้าหนูเข้ามาได้ยังไง- เออขอโทษนะครับผมเป็น ศิษย์ฝึกหัดระดับต่ำสุด

ที่มาใหม่หน่ะครับ- งั้นหรอ หน้าตาเจ้าใช้ได้นิ- ขอบคุณขอรับ-

เอาหล่ะๆ ตามข้ามา…. อะนี่ชุด ไปเปลี่ยนซะแล้วมาหาข้า….

จบตอน