คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PLOT : พล็อตเรื่องทั้งหมด (อ่านนิดหน่อยน๊า)
ในโลกนี้ ไม่มีคำว่าสมบูรณ์แบบอยู่...สิ่งที่มนุษย์ขวนขวาย แท้จริงแล้วมันคืออะไรนะ?
อุปสรรคที่ขวางกั้น อาจทำให้คุณท้อแท้...
..แต่มันก็ทำให้คุณมีแรงฮึดสู้ต่อไปได้...
เพียงแค่คุณคิดว่า..
มันคือประสบการณ์
ในคฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกลุงโซล
เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่บนหัวเตียงของชายผู้หนึ่งดังขึ้นเหมือนไม่เคยแหกปาก มือหนาโผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วความหาโทรศัพท์ ก่อนจะกดรับ
“ฮาน โหลววววว=O=”
เสียงงัวเงียดังออกมาจากปากหยักสวยของชายคนหนึ่งที่กำลังโผล่หัวออกมาเสี้ยวหนึ่งเพื่อรับโทรศัพท์
“ชีวอนหรอ? นี้ฉันเองนะ-_-/”
เสียงปลายสายจากโทรศัพท์ที่โทรมากวนใจเวลานอนของเขาพูดเนิบๆ
“แล้วไอ่ฉันนั่นมันฉันไหนเล่า ห๊า เดี๋ยวพ่อสั่งยิงซะ=_=^^^”
ชายหนุ่มนามชีวอนดูจะหงุดหงิดพอสมควร แล้วทำท่ายิงปืนเหมือนเด็กๆ-_-
“ลองสั่งดูดิ ได้เจอดีแน่=_= นี่ฉันฮันกยองไง แกนี่จำเพื่อนตัวเองไม่ได้รึไง??”
เมื่อคำพูดที่ปลายสายพูดจบ เปลือกตาที่ปิดอยู่ก็เบิกโพลงทันทีO_O ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาเหมือนไฟช็อต
“เห้ยยยยย ฮันกยองหรอO_O ไอ่บ้าเอ๊ย>O< หายไปไหนมาทำไมเพิ่งติดต่อมาเนี่ยห๊า???”
ชีวอนเริ่มโวยวาย ตรวจดูหมายเลขปลายทางที่โทรมาทันที
“เออน่า แกอย่าเอ็ดไป=___=^ ฉันไปทำงานมา พอดีบ่อนที่นี่มีปัญหานิดหน่อย เดี๋ยวอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะกลับแล้ว”
ฮันกยองพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเบื่อหน่ายในตัวเพื่อนจอมโวยวาย ..
“เอ้อ.. ฝากบอกยัยตัวแสบด้วยนะชีวอน ว่าฉันจะกลับแล้วน่ะ”
“เออๆ ได้ๆ น้องสาวแกน่ะหรอ-_- รู้สึกไปถ่ายแบบบ้าอะไรก็ไม่รู้กับบริษัทแกที่อิตาลีวะ เดี๋ยวถ้ากลับมาแล้วจะจัดการให้”
ชีวอนพูดแบบไม่ใส่ใจเท่าไรนัก ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ไอ่เพื่อนบ้านี่..จะไปก็ไป จะมาก็มา อยู่ไม่สุขจริงๆ=_=
“แล้วมีเรื่องอะไรให้ฉันช่วยมั๊ยฮันกยอง?”
ปลายสายหัวเราะน้อยๆ จะดีใจดีมั๊ยเนี่ย? ที่ชาติกว่าๆไอ่เพื่อนตัวแสบคนนี้จะยื่นข้อเสนอการช่วยเหลืออ่ะ
“ไม่ละวะ แค่นายไปบอกยัยตัวแสบให้หน่อย เดี๋ยวกลับไปแบบไม่ทันตั้งตัวโดนโวยวายอีก”
ฮันกยองหัวเราะอีกครั้ง .. เป็นบ้าไปแล้วรึไงเนี่ย?? ชีวอนคิดแล้วเกาหัวตัวเอง
“เออๆ รีบกลับมานะ งานทางนี้ของบริษัทนายฉันไม่ค่อยได้ไปดูเลย แค่บริษัทฉันก็จะลมจับอยู่แล้ว เอ้อ ว่างๆแกก็ไปหาดีไซน์เนอร์ประจำบริษัทเองซะบ้างนะ-O- สงสารดงเฮมันวะ มันออกแบบจนหัวแตกแล้ว”
“ก็มันหายังไม่ถูกใจนี่หว่า เอางี้เดี๋ยวฉันไปขอโทษดงเฮเอง จะโดนเตะมั๊ยเนี่ย??”
“ขอให้โชคดีวะเพื่อน บ๊ายบาย-_-/”
ชีวอนพูดอีกครั้งแล้วสติก็หลุดลอยไปไกล...(_ _)zZ
“เฮ้ย..ชีวอน..เฮ้ยๆO_O นี่แกหลับทั้งๆที่ยังคุยกันอีกแล้วหรอ??-_-^^ แกนี่มันจริงๆเลยยยย”
เมื่อพูดจบ ฮันกยองก็วางสายไป ภายในห้องจึงกลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง.. จะมีแค่เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของผู้เป็นเจ้าของห้อง
ไม่รู้จะดีรึปล่าวนะเนี่ย เพิ่งแต่งเรื่องแบบนี้ครั้งแรกเลย และสาบานว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเศร้าตอนจบเหมือนเรื่องเก่าเด็ดขาด ฟันธงงงงงงง*T* bear
*M* bear
ความคิดเห็น