คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บอส?
“สวัสดีค่ะพ่อ แม่ พี่ฟิวส์” ฉันเอ่ยทักตอนเช้าอย่างสดชื่นเพราะเมื่อวานนอนหลับอย่างสนิทมาก
“ ดีจ้ะลูกวันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง” แม่ฉันถามอย่างสงสัยเพราะทุกทีฉันจะต้องตื่น 6.00 น. แล้วลงมาข้างล่างประมาณ 7.00น.
“ อ๋อ วันนี้มีประชุมกันแต่เช้าค่ะ” แม่ขาฟ้าขอโทษที่โกหกนะฟ้ารีบไปเพราะไม่อยากเจอหน้าอีพี่วิว
“ แม่ยัยฟ้ามันโกหกแม่จริงๆที่ไปเช้าเพราะไม่อยากเจอหน้าไอ้วิวมัน” พี่ฟิวส์ได้แย้ง
“ จริงหรอลูก”แม่หันมาถามพลางใช้สายตาในกาขู่
“ แม่พี่ฟิวส์เขาพูดมั่วๆอย่าเชื่อพี่เขานะ” ฉันใช้สายตาอ้อนพลางมองพี่ รู้ทันไปหมดเลยนะพวกแสนรู้
“ จ้าแต่แม่ได้ยินข่าวจากพี่สาวลูกว่าลูกอกหักจากพี่วิวเขา”
“ ใช่ค่ะแม่หนูอกหักจากพี่เขาหนูไม่เห็นจำเป็นต้องหนีเลยจะเจอกันก็ทักกันปกติ” ฉันพูดอย่างเย็นชาเมื่อเอ่ยเรื่องนี้ออกมา
“ จ้าดีแล้ว” แม่ได้ยิ้มให้กำลังใจ “ มากินข้าวกันได้แล้ว”
“ค่ะ” จากนั้นฉันได้นั่งลงข้างๆพ่อและนั่งจ้องหน้ากับพี่ส่วนแม่เข้าไปอยู่ในครัว
“ พ่อค่ะหนูไปทำงานก่อนนะค่ะพ่อ” ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อรับประทานโจ๊กเสร็จ
“รีบกลับบ้านนะลูก” พ่อบอกด้วยความเป็นห่วงฉันเพราะกลัวว่าถ้าฉันอกหักจะเข้าผับตอนดึกๆ
“ค่ะพ่อ” ฉันกล่าวรับปากพลางยิ้มหวานให้พ่อ
จากนั้นฉันก็ออกจากบ้านไปยังโรงรถแล้วเลือกขับรถนิสสันซึ่งถูกที่สุดในบ้านออกไปเพราะเดี๋ยวเพื่อนร่วมงานเห็นรถแพงๆจะอิจฉาได้
“ สวัสดีค่ะลุงวันนี้มีที่จอดตรงไหนบ้างค่ะ” ฉันถามเมื่อเข้ามาในสถานทีจอดรถของตึกที่ทำงาน
“ ตรงนี้ครับหนูฟ้า” ลุงยามได้วิ่งไปที่นึงซึ่งใกล้กับลิฟท์แล้วโบกมา
“ ขอบคุณค่ะลุง” พอจอดเส็จฉันได้กล่าวขอบคุณกับลุง
“ไม่เป็นไรไปครับ”
“ ลุงค่ะเห็นรถของพี่วิวรึเปล่า” ฉันเอ่ยถามพลางเหลียวซ้ายแลขวามองหา
“ ยังไม่เห็น ... ทำไมหรอหนูฟ้า”
“ เปล่าค่ะไปแล้วนะค่ะ” ฉันเอ่ยลาลุงแล้วขึ้นลิฟท์ไปชั้นที่ 16
“ คุณฟ้าค่ะ” เสียงหวานใสได้เรียกฉัน ฉันหันกลับไปมองก็พบเลขาชาลิกา หน้าตาของเธอมีใบหน้ารูปไข่ ตาเรียวเล็กมีแว่นตาสวมทับ รูปร่างผอมสมส่วน ได้ใส่ชุดสูทมาส่วนฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์มาต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“ มีไรหรอค่ะคุณชา”
“ บอสเรียกคุณเข้าพบค่ะ”
“ หรอค่ะไม่ทราบว่าตอนไหนค่ะ” ฉันถามเสียงเรียบ อะไรว่ะนี่หน้าบอสยังไม่เคยเห็นแต่บอสเรียกพบ ฉันออกแบบเสื้อผ้าไม่ดีหรือไงคงไม่ถึงขั้นไล่ออกนะ
“ ตอนนี้ค่ะ” เลขาชาลิกาได้บอกออกมาอย่างไม่เห็นสีหน้าฉันเลยตอนนี้ซีดเป็นไก่ต้มแล้ว
“ ค่ะขอวางของก่อนนะค่ะเดี๋ยวขึ้นไปหาท่าน ชั้น20ใช่มั๊ยค่ะ” ฉันถามชั้นเพราะไม่แน่ใจเพราะคนไม่เคยขึ้นอะ
“ ค่ะ” จากนั้นเลขาชาก็ขึ้นลิฟท์ไปชั้น 20 นั่งหน้าห้องของบอส
“ เป็นไงบอสเรียกพบหรอ” วิรันตีหรือตรีถามฉันเมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงาน
“ อืม” ฉันตอบพลางถามตรี “ นี่ตรีเคยเห็นหน้าบอสมั๊ย”
” เคยเห็นหลายครั้งด้วยล๊อหล่อ”
“ หรอ” ฉันคิดว่าไปทำผิดอะไรนี่ “ นี่ตีว่าฉันจะโดนไล่ออกมั๊ยนี่”
“ ไปทำอะไรผิดรึเปล่าล่ะ”
“ ไม่มี”
“ ยังงี้ก็คงจะถามเรื่องงานอย่าพึ่งกลัว”
“ จ้ะ” ฉันมองเพื่อนของตัวเอง ตรีไม่ใช่คนสวยแต่น่ารักเพราะใบหน้าเธอกลม ตาตี่คล้ายอาหมวย จมูกโด่ง ปากเรียวบางแต่ท่าด่าก็คือปากหนักเลย รูปร่างสมส่วน
“รีบขึ้นเถอะเดี๋ยวโนบอสว่านะ” ตรีไล่ฉันให้ขึ้นไปหาบอส
“ อืมไปแล้วนะ”
“ โชคดีนะ”
“ จ้ะ” จากนั้นฉันเดินไปที่ลิฟท์แล้วกดไปชั้น 20 ใจตุ๊มตุ๊ม ต่อมต่อมเลยเมื่อมาถึงหน้าห้องบอส
“ เชิญค่ะ”เลขาชาได้บอกเมื่อเห็นฉันมองอย่างสำรวจ ภายในชั้นนี้ปูด้วยพรมหมดต่างจากชั้นที่พวกฉันทำงานอยู่เพราะชั้นของพวกฉันเป็นพื้นกระเบื้อง เฮ้อ ! คนรวยก็อย่างนี้ขนาดพ่อฉันก็เล่นอย่างนี้เหมือนกัน พี่ชายและพี่สาวด้วย
“ค่ะ” ฉันตอบพลางเกินเข้าไปเผชิญชะตากรรมข้างใน
ภายในข้างในได้เรียบร้อยมาก บนโต๊ะทำงานมีโน๊ตบุ๊คส์และกองเอกสารนิดหน่อย และมีกระจกใสซึ่งมองชมวิวได้เวลาเหนื่อยๆและด้านข้างมีตู้หนังสือซึ่งเป็นกี่ยวกับเสื้อผ้าทั้งนั้นฉันมองแล้วมึนเพราะมันเยอะมากและมี ขโซฟาสีดำตั้งอยู่ตรงกลางตัดกับพรมสีแดง ดูแล้วเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความมีรสนิยม
“ เชิญนั่งลง” เขานั่งเต๊ะจุ๊ยพลางสั่งฉันอย่างวางอำนาจส่วนตัวเองหันหลังแล้วชมวิวข้างนอก
“ค่ะ”ฉันคิดอย่างหมันไส้พลางนั่งลงตรงโซฟาหลังเหยียดตรง เป็นลูกผู้ดี เอาสิสั่งฉันอย่างวางอำนาจอย่างนี้มันต้องเจอมาดคุณหนูหน่อย
“ คุณชื่อฟ้าใสหรอครับ” เขาถามฉันในท่าเดิมพูดแล้วไม่มองหน้าเสียมารยาทจริงๆเลยเป็นบอสจริงๆหรอนี่
“ค่ะทำไมหรอค่ะ” ฉันถามอย่าสงสัย ทำไมชื่อฉันมันเพราะใช่มั๊ยจนต้องเรียกมาถามว่าใครตั้งให้
“ผมอ่านประวัติของคุณแล้วนามสกุลคุณก็ดังมีบริษัทในประเทศและนอกประเทศหลายสิบแห่ง คุณทำเกี่ยวกับเข็มขัดและกระเป๋าใช่มั๊ย” เขาบอกออกมาช้าๆแต่หันหลังให้ฉันเหมือนเดิม
“ใช่ค่ะแล้วทำไมหรอค่ะ” ฉันถามด้วยเสียปกติไม่แสดงอาการตกใจให้นายได้ใจหรอก
“ ทำไมไม่ยอมทำที่บริษัทตัวเองแต่มาเป็นลูกจ้างได้เงินน้อยในบริษัทผม ความรู้ก็จบโทจากเมืองนอก”
“ เพราะฉันอยากมาทำงานที่นี่ออกแบบเสื้อผ้าตามที่ใจชอบไม่ใช่นั่งเซ็นเอกสารไปวันๆฉันอยากนำเอาความคิดที่เรียนมาใช้”
“ หรอครับ” เขาได้หันหน้ามา
“ คุณ ... คุณเอกคุณเป็นเจ้าของหรอค่ะ” ฉันได้พูดตะกุกตะกัก เรียกชื่อเขาฉันจำหน้าเขาได้แม่นเลย ใบหน้ารูปไข่ ตาเรียวคล้ายนกเหยี่ยวตอนนี้มีแววขันอยู่ในตา จมูกโด่ง ปากเรียวบางกำลังยิ้มบางๆให้ ผมสีดำไว้ทรงรองทรงจัดแต่งด้วยเจลอีกนิดหน่อยเพื่อความเท่ห์ รูปร่างเขาสูง กำยำ เท่ากับมาตรฐานชายไทย แต่ความที่เขาผิวขาวทำให้เขาหล่อเฟี้ยวมากกว่าผิวสีแทนหรือดำ
“ครับผมเป็นเจ้าของ” เขายิ้มให้อย่างขบขัน เมื่อเห็นหน้าฉันตอนนี้เป็นยัยเอ๋อแล้ว
“ คุณไม่ยอมบอกฉันเลยนะมิน่าเมื่อวานคุณถึงยิ้มแปลกๆเมื่อฉันพูดว่าฉันทำงานที่บริษัทนี้” ฉันพูดงอนๆ
“ ก็ผมอยากเซอร์ไพรต์แก่คุณนี่ครับคุณฟ้า”
“ แต่ฉันอกอีแป้นจะแตกรู้มั๊ยค่ะตอนเช้าเลขาชามาเรียกให้พบบอสฉันนึกโดนติจนถึงไล่ออกเลยนะ”
“ คุณนี่คิดมากจังเลย”
“ ก็ต้องคิดเผื่อไว้ก่อนจะทำใจได้ก่อนไงค่ะถ้าโดนไล่ตะเพิดออกจากงานจริงๆ”
“ฟ้าครับ”
“ อะไรหรอค่ะ”
“ ตอนกลางวันคุณว่างมั๊ยครับ”
“ ว่างค่ะแล้วทำไมหรอค่ะ” ฉันถามอย่างแกล้งโง่(ทั้งที่จริงก็โง่นั่นแหละ)
“ ไปทานข้าวกับผมซักมื้อได้มั๊ยครับ” เขาเอ่ยปากชวนฉัน
“ ก็ได้ค่ะ” ฉันดีใจมากเลยเมื่อเขาชวน “ แต่คุณไม่อายหรอค่ะฉันแต่งตัวแบบนี้ไปทานข้าวกับคุณ” ฉันได้ลองถามวัดใจเขาดู เพราะเขาใส่ชุดสูท ส่วนฉันก็กางเกงยีนซีดๆเก่าๆกับเสื้อยีนส์แถมใส่แว่นหนาเตอะเลยทั้งที่จริงฉันไม่ต้องใส่เลยแถมมีไฝอีกฉันมาแต่งในรถนะนี่เดี๋ยวแต่งจากบ้านโดนพ่อด่าตายเลย ส่วนผมก็ใส่วิกผมที่เสียมากๆ”
“ ผมไปกับคุณได้หมดทุกรูปแบบครับ” เขาบอกอย่างไม่ดูถูกคนทั้งหน้าตาสายตาและคำพูด
“ ค่ะยังงี้เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนชุดมาให้เพื่อหน้าคุณนะค่ะ” ฉันเอ่ยบอกยิ้มๆให้เขา
“ ไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้”เขาเอ่ยบอก
“ ไม่ต้องค่ะเดี๋ยวฉันเปลี่ยนแป๊ปเดียวก็เสร็จแล้วบ้านอยู่แถวนี้ด้วยค่ะ”
“ ยังงั้นผมก็ตามใจคุณล่ะกัน” เขายิ้มให้
“ เดี๋ยวฉันรีบเปลี่ยนเดี๋ยวยืนรอคุณหน้าบริษัทนะค่ะ”
“ครับก็ได้แล้วพอทานข้าวเสร็จคุณจะทำยังไงหล่ะ”
“ วันนี้ฉันลาครึ่งวันค่ะเดี๋ยวตอน 2 โมงต้องเข้าบริษัทของพ่อค่ะ”
“ ครับเดี๋ยวเจอกันนะครับ”
“ ค่ะ” ฉันล่ำลาเขาเสร็จก็ออกจากห้องเขาแล้วกล่าวลาคุณเลขาชาที่มองยิ้มๆให้แล้วลงลิฟท์ไป ฉันได้ยิ้มอย่างสุขใจตรีเพื่อนรักฉันมันก็รู้ว่าฉันปลอมตัวเป็นสาวเชยๆเข้ามาทำงานเพราะยัยตรีนี่แหละถึงต้องเป็นสาวเชยๆ
“ เป็นไงบอสเขาไล่แกออกใช่มั๊ย”
“ แกนี่อยากให้ฉันออกจริงๆหรือนี่” ดูคำพูดสิอยากแช่งให้ฉันออกจากงานริงๆ
“ เปล่าถามดูเพราะบอสโหดมาก”
“ จริงหรอโหดเราว่าบอสไม่โหดนะ” ฉันเถียงกลับ
“อาจจะหลงแกก็ได้บอสไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนออกนอกหน้าอาจมีรสนิยมแปลกๆชอบคนไม่สาวยก็ได้”
“ นี่บอสเข้ารู้ว่าฉันเป็นใครนะ” ฉันกระซิบเบาๆบอก
“ ห๊า” ตรีตะโกนดังทั้งแผนกทุกคนหันมามอง “ ไม่มีอะไรทำงานต่อสิ”
“ 55+ ตะโกนซะดังเลยยัยบ้าเดี๋ยวฉันโดนดักตบขึ้นมาฉันจะฆ่าแก”
“ เออ รู้ได้ยังไง”ถามอย่างอยากรู้
“ ก็วันที่ฉันอกหักฉันออกมาข้เงนอกเล่นมิวสิควีดีโอ ถอดวิกอะไรออกหมดเลยแล้วตอนนั้นฉันเหม่อลอยไม่ได้ดูข้างทางบอสกำลังขับมาแต่เบรกทันส่วนฉันสลบบอสเลยพาไปปฐมพยาบาลที่บ้านแล้วถามชื่อฉันฉันจึงบอกไปแต่ไม่ได้บอกนามสกุลนะบอสยังรู้เลยจะบ้าตาย”
“ อืม แกนี่บอกแล้วพี่วิวมันเจ้าชู้แกก็ไม่ฟังแต่แกดูไม่เหมือนคนอกหักเลยนะนี่”
“ หรอก็ดีสิคนทางบ้านจะได้ไม่ห่วง”
“อืม”
“ นี่วันนี้บอสชวนฉันไปทานข้าวกลางวันเดี๋ยวฉันขอเคลียร์งานก่อนนะวันนี้ลาครึ่งวันช่วงบ่ายต้องเข้าบริษัทพ่อเดี๋ยวต้องเปลี่ยนชุดไปแบบนี้โดนยามหามออกแน่เลย”
“ อืม เร็วตอนนี้ 8 โมงแล้วนะ” ตรีได้เตือนเวลา
ฉันจึงรีบปั่นงานเสร็จอย่างรวดเร็ว 10 โมงก็เสร็จแล้วเป็นไงฝีมือคนเก่ง 555+
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
สวัสดีค่ะเป็นยังไงบ้างค่ะสนุกมั๊ย แนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ความคิดเห็น