ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Yugten-1♡
Ten part
"ฮัลโหล ว่าไงนะครับ ห้ะ!? ให้ไปอเมริกา พรุ่งนี้เหรอครับ อ่อๆ โอเคครับ ขอบคุณมากๆครับ"
ติ๊ด~
ให้ไปซ้อมเต้นที่อเมริกาเหรอ!?
"แฮกๆๆ เฮ้อ เตนล์ ฉ..ฉันมาแล้ว -0-;;;" นั่นไงมาละ ผมเห็นยูคยอมวิ่งด้วยความเร็วแสงมาทางผม
"มาก็ดีแล้ว ฉันเรื่องจะบอก"
"เรื่อง..เรื่องอารายย -0-;;"
"พรุ่งนี้เราจะไปอเมริกากัน!"
"หาาา!?" ยูคยอมถึงกังเข่าทรุดลงไปกองกับพื้น ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรืออะไร -_-
"เราจะได้ไปซ้อมที่นั่น"
"แล้วเราต้องอยู่ที่นั่นนานเท่าไหร่?"
"ก็คง..จะถึงวันแข่งล่ะมั้ง"
!!!
Yugyeom part
วันต่อมา...
หวังว่าผมคงไม่ได้นอนห้องเดียวกับหมอนั่นนะ ㅠㅠ
"นี่ยูค เก็บเสื้อผ้าไปไหนนะ?" แบมแบมที่กำลังเพิ่งตื่นถามด้วยเสียงที่งัวเงีย แหงล่ะ นี่มันเพิ่งตีห้าครึ่ง!
หาววว~ ว่าไป ผมก็ง่วงเหมือนกัน =_=
"ไปเมกาฯ"
"หา!?" แบมแบมตกใจมากจึงเผลอตะโกนดังลั่นห้อง ทำเอาทุกคนตื่นหมด โถ่เอ้ย! =0=
"มีเรื่องอะไรเหรอแบม?" มาร์คถาม
"ม..ไม่มีอะไร ฉันไปละ!" ผมรีบคว้ากระเป๋า ติดเกียร์หมาออกไปจากบริษัทนี้โดยเร็ว(ท่านประธานอนุญาตแล้ว)
ณ สนามบินอินชอน...
อะไรกัน ขึ้นเครื่อง 8 โมงให้แหกขี้ตาตื่นมาตอนตีห้าเพื่อ!? อ้ากกก ㅠㅠ แถมต้องมานั่งรอขึ้นเครื่องข้างเตนล์นี่อีก
ดูเหมือนว่าเตนล์ท่าจะง่วงมากแหะ
Ten part
โอยยย เมื่อคืนซ้อมเต้นทั้งคืนไม่ได้นอนเลย พี่เมเนฯบอกให้มาเช้าๆ ก็ง่วงแบบนี้งายยย
ชักจะ..ไม่ไหวแล้ว =0=
ฟุ่บ~
"เห้ยย!!"
ผมเผลอทิ้งหัวลงบนไหล่กว้างๆของยูคยอม ผมไม่สนว่าเขาจะคิดยังไงตอนนี้ ผมง่วงมาก
"อืมม ขอนอนแปปนึงนะ =_="
"นี่! เอาหัวเน่าๆ ของนายออกไปจากไหล่ฉันนะ"
"..."
Yugyeom part
เห้ออ ผมคงต้องปล่อยเขานอนไปแล้วล่ะ โอ้ยยย หิวก็หิว ทำไมวันนี้มันซวยแบบเน้ T^T
จ้อกกกก จ้อกกก
ขอโทษนะกระเพราะจ๋า Y Y
จ้อกกกกกกกกก
รู้สึกว่ากระเพราะมันจะประท้วงหนักกว่าเดิมนะ
"เอ่อ... เตนล์"
"หือ!? อาราย =0="
"ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย"
"ม่ายปายย จานอนนน =_="
"นี่"
"..."
"ถ้าไม่ไป..."
"..."
"ฉันจะจูบนายนะ!" พูดจบ เตนล์ก็รีบเด้งตัวออกจากตัวผมทันที ผมก็แกล้งพูดไปงั้นแหละ อี๋ ให้ไปจูบตูดหมายังดีกว่า แหวะ ×0×
"เอออ ป่ะๆ หิวแล้ว ไปกินข้าวกัน"
ผมจึงพาเตนล์ไปร้านอาหารข้างนอก อีกตั้งสองชั่วโมง ใครจะรอออ
"เตนล์กินไร?" ผมถามเตนล์ที่กำลังนอนฟุบโต๊ะอยู่
"..."
"ป้าครับ งั้นเอาอันนี้สองที่ครับ" หึ ไม่ยอมตื่น ก็สั่งให้เลยละกัน
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เตนล์ก็ยังคงนอนอยู่
"นี่ ลุกมากินข้าวได้แล้ว"
"นายกินเถอะ ฉันม่ายหิว =0="
"ไม่ได้! "
"เออ! ทำไมต้องบังคับกันแบบนี้ด้วยอ่ะ -^-"
"จะกินไม่กิน!" ผมแกล้งทำหน้าดุให้อีกฝ่ายกลัว
"ไม่! -^-" ดื้อจริงๆ!
"ไม่ได้!" ผมตักข้าวต้มขึ้นมาแล้วจัดการยัดใส่ปากเตนล์
"อะ โอ้ยย มันร้อนนะ! ชิ เป่าก็ไม่เป่าให้"
"แสดงว่าอยากให้ฉันป้อนล่ะสิ อิอิ ^0^ " นี้ผมพูดอะไรออกไป! แล้วผมยิ้มทำไม อ้ากกกก ความน่าอับอายของคิมยูคยอม ㅠㅠ
"อี๋ ใครบอก -^-" ชอบเวลาเขาเบะปาก ทำไม ไม่นะ!
"งั้นก็กินได้ละ"
"เออ"
10 นาทีต่อมา...
"ฉันอิ่มละ" เตนล์ดันถ้วยข้าวต้มออก
"อะไรกัน กินไปแค่ครึ่งถ้วยเองเหรอ ถึงว่าตัวแค่นี้ หึๆ"
"นี่นายว่าฉันเตี้ยเหรอห้ะ!!!"
"ไม่ รู้ สิ :P"
"ไอ่..ไอ่เด็กบ้า เด็กเปรต!"
เราเถียงกันอยู่อย่างนั้น จนคนอื่นมอง ผมจึงรีบคิดตังแล้วกลับไปสนามบิน
และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง...
เราได้นั่งข้างกันอีกแล้ว โฮ TOT
"ฟังเพลงอะไรอยู่อ่ะ?" ผมถามเตนล์ที่กำลังเสียบหูฟังฟังเพลง
"ยุ่ง" ผมจึงแอบดึงหูฟังจากเขามาใส่ข้างนึง
"ว้าว นายฟังเพลงของ Got7 ด้วยอ่ะ ชอบฉันที่สุดในวงใช่มะะ"
"ตรงข้าม" แล้วเขาก็ดึงหูฟังตัวเองกลับ
ทำไมผมรู้สึกอยากแกล้งเขาตลอดเวลาเลยนะ นายมันน่าแกล้งจริงๆเลยนะเตนล์
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงมาก นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมก็เริ่มรู้สึกง่วง คนข้างผมหลับไปจนได้
เฮ้ออ ตอนหลับเงียบๆแบบนี้นายก็น่ารักดีเหมือนกัน แต่ถ้าตื่นเมื่อไหร่นะ ดื้อจริงๆ -^-
ในที่สุดผมก็หลับตาลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา
"ยูค..ยูค..."
ผมได้ยินใครเรียกชื่อผมจึงลืมตาขึ้นมา =_=
"ยูคยอม!" อยู่ดีๆเตนล์ก็ลุกขึ้นมากอดผม นี่มันอะไรกัน
"ฮือๆๆ ยูค ฉันฝันร้าย ฮืออ ฉันฝันว่าเครื่องบินตก ทุกคนตายหมด...นายด้วย ฉันไม่อยากให้นายตายอ่ะ ฮือๆ"
ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แค่เอามือลูบหลังคนข้างๆ ที่ร้องไห้เหมือนเด็กน้อย
"อย่าร้องนะ ฉันยังไม่ตาย"
เรากอดกันนานมาก ในที่สุด เขาก็หมดแรงแล้วหลับไปเหมือนเดิม
ทำไมนายทำตัวแบบนี้ห้ะเตนล์ อย่าทำตัวน่ารักได้มั้ย!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น