Legend Of Heroes(ภาคจุดเริ่มต้นของการเดินทาง)

ลำดับตอนที่ #2 : พานพบ

“ซิด ” เสียงๆ หนึ่งเรียกเขา ท่ามกลางสติที่เลือนลาง

“นั่นใครน่ะ ” เด็กหนุ่มร้องถามต้นเสียงนั่น

“ซิด เจ้าจะต้อง เดินทางที่ไกลมาก จงตามหา พวกพ้องที่เจ้า ไว้ใจได้ แล้วจงอย่าหันหลังหรือหนี ความมืดที่กำลังจะมาเยือนเจ้า เจ้าต้องรับ สิ่งนั้นไว้เพื่อที่จะสู้กับ ความมืด ที่ทมึนยิ่งกว่า นั้น นั่นคือชะตากรรมของเจ้า” เสียงนั้น ไม่ตอบ พร้อมกับ เอ่ยวาจาที่เหมือนคำทำนาย มาให้แก่ เขา

“เด่ว ซิ แล้ว ข้าจะต้องทำอะไร ล่ะ” เด็กหนุ่มถามต่อ แต่เจ้าของเสียงนั่นกลับ หายไป เสียแล้ว ก่อนที่ เด็กหนุ่มจะ เข้าใจอะไร เข้าก็ได้ เห็นแสงไฟ ปรากฏเบื้องหน้าจนทำให้เขาแสบตาเสียไปหมด

 เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมาท่ามกลางผืนป่า โดยมีต้นไม้ต้นใหญ่เหนือหัวเขาซึ่งใบของมัน แผ่ขยายไป ทั่ว เสียงน้ำที่ไหลเอื่อยๆ ผ่านพ้นตัวเขาไป ธรรมชาติที่ ดูสวยงามราวกับเทพนิยายก็ไม่ปานปรากฏเบื้องหน้าเขานั่นคือเมือง ที่มีน้ำอยู่ข้างใต้ตัวเมืองลอยอยู่เหนือน้ำ พร้อมกับมีน้ำตก พุ่งออกจากเทืองทั้ง 4 ทิศ

“อ้าว เจ้าฟื้นแล้ว รึ” เด็กหนุ่ม หันไป มอง เจ้า ของเสียงนั้น คือหญิงสาว ผมสีทองยาวสยาย สวมเสื้อคลุม สี ขาวมีผม ปอยนึงถัก คาดไว้ตรงหน้าผาก ใบหน้านั้นสวยงามราวกับเทพธิดา ก็ไม่ปาน

“อา.. นี่ข้าอยู่ที่ไหนแล้วท่านคือ ” ซิดลุกขึ้นนั่งปัดเนื้อปัดตัวเขาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบดิน

“ข้าชื่อ เฟร ที่นี่ คือ เมืองแห่งวารี สายลมและสายน้ำ ที่ สวยงาม แห่ง เอวา ” หญิงสาว พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ข้าว่า ท่านน่าจะไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยนหรือที่ชำระล้างร่างกายเสียหน่อย นะ ”หล่อนกล่าว ซึ่ง ชายหนุ่มก็ เห็นดี ด้วยจึงได้ ลุกและเดินตาม เฟร เข้าไป ในเมืองแห่งน้ำตรงหน้าเขา เมืองแห่งน้ำสวยงามยิ่งนักในสายตาของเด็กหนุ่มอารยะธรรม เวทมนต์ ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนและ ต้นไม้แห่งชีวิตซึ่งแผ่กิ่งก้านของมันอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ ใจกลางเมืองแห่งนี้เอง

                ซิดเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยชุดหนังที่เขาเตรียมมาซึ่งเป็นชุดหนังสีน้ำตาลตัดขาว ซึ่งตรงช่วงไหล่มี แผ่นเหล็กบางๆติดไว้อยู่ทั้ง 2 ด้าน ชุดที่เขาใส่ เป็นชุดรัดรูป ทำให้เคลื่อนไหว ได้สะดวก แต่มันอาจจะไม่ทนทาน ต่อการ ต่อสู้หนักๆ ได้ หลังจากที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเฟรได้ พาเขามาที่ บ้านตรงมุม ของหมู่บ้านซึ่งดูใหญ่กว่า บ้านหลังอื่น นัก มีน้ำไหล ออกมาจากกำแพงของที่นี่ คอยส่งน้ำไปทั่วเมืองพร้อมทั้งส่งน้ำไปเลี้ยงต้นไม้แห่งชีวิตที่อยู่ใจกลางเมืองอีกด้วย

“ท่านผู้เฒ่าข้านำ มนุษย์ ผู้หนึ่ง ซึ่งถูกสายน้ำแห่งเอวา พัดมาที่เมืองเรา ค่ะ” เฟรกล่าว กับ ชายแก่ผู้หนึ่ง ซึ่งมีผมยาว สีขาว รูปร่างสูง ผอม ใบหน้า ที่ดู มี เมตตา มองมาที่ซิด อย่างพิเคราะห์

“ท่าน มาจาก เมือง ที่อยู่ห่างไกล ใช่ หรือไม่ ” ผู้เฒ่า ถาม ขึ้น

“ ใช่แล้ว ข้ามาจากหมู่บ้าน บนเกาะที่ห่างไกล พร้อมกับ จดหมาย ฉบับ หนึ่ง ” เด็กหนุ่มตอบพลาง หา จดหมายที่มากับสัมภาระของ เขาแต่ปรากฏว่ามันหายไปแล้ว

“มัน หายไปใช่ไหม ล่ะ ” ผู้สูงวัยกว่า ถามราวกับ รู้อยู่แล้ว ว่าเหตุการณ์ จะเป็นเช่นไร

“ท่านรู้ได้ อย่างไรกัน ว่ามันไม่อยู่แล้ว ” ซิดกล่าว อย่างมึนงง มันไม่น่าหายไปได้ในเมื่อของทุกอย่างของเขาอยู่ครบ

“เอวา ผู้พัดพาเจ้า มา ท่านได้ รับมันไปเสียแล้ว เอาเถิดเมื่อเริ่มต้น ทุกคนจักต้องมาที่แห่งนี้ ข้าจะเขียน จดหมายให้เจ้า ใหม่ ล่ะกัน ยังไง เสีย มันก็ แทนสิ่งนั้นได้อยู่ดี ” มันน่าแปลกใจเมื่อผู้เฒ่าตรงหน้า เขากลับรู้ซึ่งสิ่งที่เขา กำลังจะต้องทำ กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในขณะนี้ แต่ ก่อนที่จะ ได้ถามอะไร เฟร ได้กล่าว แทรกขึ้นมาก่อน

“เห็นท่านว่า ท่านจะมีงานให้ข้า ได้ทำ เมื่อ2วันก่อน” หญิงสาวกล่าวถาม

“อ้อ ใช่ ข้ามีเรื่องจะให้เจ้า ทำในตอนนี้ เวลาก็ มาถึงแล้ว ผู้อยู่ในคำทำนายแห่งมารดาเราก็ มากันครบแล้ว เอาล่ะ ข้าจะแน่ะนำให้เจ้า รู้ จัก กับ เอวาด้า ปราเด ” ในตอนนั้นเอง ในห้องที่ น่าจะมีแค่ 3 คน กับ มี อีก 1 คนซึ่งยืนหลบอยู่ตรงระเบียง เดินออกมาหา ผมสีขาวซึ่งมัดผูกไว้ด้วยเชือก ดวงตาสีน้ำเงินเข้ม ชุดสีน้ำเงิน ตัดกับสีขาว ผิวสีดำ เทาแม้ผิวสีนี้จะแปลกประหลาด แต่ใบหน้ากลับสวยงาม ดุจดั่ง ต้องมนต์ตรา กับชายหนุ่มที่ได้มองเห็น เข้า

“เจ้า ” เฟร ชักมีดที่เน็บอยู่ข้างเอว ออกมาถือไว้พร้อมตั้งท่า

“เดี๋ยว ข้าไม่ได้เรียก เขาออกมาให้ มีเรื่องกันนะ ” ผู้เฒ่ารีบห้ามปรามเมื่อเห็น ท่าว่าจะไม่ดี

“แต่ พวกฮาฟ พวกนี้ เป็นพวกนอกรีตที่นำพลัง ของ เทพแห่งความตายมาใช้ นี่ ค่ะ” ฮาฟคือเผ่าพันธ์เดียวกันกับเฟร แต่ เขานับถือเทพแห่งความตาย และต้องการพลังมากมายที่จะต่อกร กับ ทุกสิ่งได้ จึงทำให้เขา มีผิวสีดำ คล้ำ

“นั่นมันเรื่องเมื่อก่อนเก่าแล้ว เจ้าจะเก็บมาใส่ใจได้อย่างไร ครูสวาโด้ ท่านจะให้เด็กเยี่ยงนี้ไปทำภาระกิจหรือ ” เอวาด้ากล่าวกระแทกกระทั้ง กับผู้เฒ่า

“เจ้าว่าข้าเด็กงั้น รึ ”เฟรเริ่มไม่พอใจที่ได้ยินเอวาด้า พูด

“แล้วการกระทำเจ้าละเหมือนผู้ใหญ่นักหรือไง ”หล่อนตอบกลับใส่เฟร ทั้งท่าทางเฉยเมย ทำให้ เอล์สาวโมโห ยิ่งนักอยากจะเข้าไป ตัดสินกับ ฮาฟ ตนนี้ ให้รู้เรื่องกันไป เลย แต่สายตา ครูสวาโด้ ผู้เฒ่าแห่ง เอล์ ทั้งมวล กลับจ้องเขม็งมาห้ามปราม หล่อนไว้

“เอาเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เรา จะมานั่งนึกถึงอดีต นะ งานที่ข้าจะให้เจ้า ทำ เจ้าต้องไป กับ เอวาด้า เพราะทางสำนักวิจัยมนต์ ดำ ได้ส่งให้เอวาด้ามาบอกข้า ว่ามีฮาฟตนหนึ่งได้นำเอาคัมภีร์ หายนะ ออกมาจากที่นั่น พร้อมกับ เชื้อพันธ์ ปิศาจที่ได้เก็บรักษา ไว้” ซิดได้ยินที่ ผู้เฒ่ากล่าวแต่ไม่เข้าใจจึงถามถึงสิ่งที่เรียกว่าเชื้อพันธ์ปิศาจคืออะไร

“คัมภีร์ หายนะนั้นได้กล่าวถึงวิธีคลายมนต์สะกดของสาวกของเทพแห่งความตายไว้ทั้งหมด ซึ่งถ้าใครคิดที่จะไปปลดผนึกแผ่นดินนี้จะลุกเป็นไฟขึ้นมาอีกครั้ง ส่วนเชื้อพันธ์ปิศาจหากปิศาจหรือใครได้รับการปลูกถ่ายเข้าไป คนคนนั้นจะกลายเป็นปิศาจ มีพลังมากขึ้นแต่ควบคุมตนเองไม่ได้ ทำลายทุกสิ่งเบื้องหน้าอยู่ร่ำไป”

ทันทีที่เด็กหนุ่มได้ฟัง เขาก็รู้แล้วว่าหญิงสาวเบื้องหน้าเขา สองคนได้รัภาระกิจที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน เมื่อผู้ที่นำของ ทั้ง2 อย่างนี้ ออกเดินทางไป แล้วซึ่งอาจจะก่อให้เกิดหายนะ ได้แล้วตัวเขาล่ะจะทำอย่างไรในเมื่อเขาอยากที่จะรีบกลับหมู่บ้านเกิดแต่อีกใจหนึ่งเกิดความระอายเมื่อหญิงสาว 2 คนต้องมาแบกรับภาระที่เกินตัวเช่นนี้

“เจ้าเองก็ ได้ยินเสียงของเอวา บอกเจ้าไม่ใช่รึ หนุ่มน้อย ”ครูสโด กล่าวถาม ซิดด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านั้น อ่อนต่อโลกยิ่งนัก

“ท่านทราบ ” ซิดถามด้วยความแปลกใจ ทำให้ผู้เฒ่าผู้มากรู้หัวเราะร่า

“เจ้าจะทำตามโชคชะตาไหม ล่ะ หรือว่าจะหนีมัน ” เด็กหนุ่มได้ยินดังนั้น ได้ครุ่นคิดในเมื่อเขาเองก็ผู้ชาย แล้ว เอวาด้ากับเฟร เป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังรับภาระ ที่หนักอึ้งได้ ใยตัวเขาเองถึงต้องหนีเล่า

“ข้าจะทำตามโชคชะตา ที่ข้าได้รับ” ซิดตอบด้วยความมั่นใจ ใบหน้าของครูสโด้ เต็มไป ด้วยรอยยิ้มที่ หนึ่งในความหวังจากคำทำนายของเขายอมทำตามโชคชะตาที่ถูกกำหนดมาโดย ไม่ถอยหนี เฟรที่ยืนอยู่ข้างๆ หันมามองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มให้แก่เขา ส่วนเอวาด้านั้น เพียงยืนหลับตาพิงอยู่กับกำแพง สีขาวเท่านั้น

“ดี มาก เอาล่ะเจ้า ช่วย นำจดหมาย นี่ไปล่ะกัน จงเดินทางเข้าสู่ใจกลางทวีป จงเงี่ยหูฟังเสียงแห่งคำทำนาย จงเชื่อมั่นในพวกพ้อง และเมื่อเจ้าเผชิญหน้ากับ ความมืดที่ลึกล้ำ ความแข็งแกร่งที่มาพร้อมกับ ปีกสีขาว เจ้าจงตัดสินใจ ว่า เจ้าจะรับมันหรือจะหนี มาจากมัน” ซิดรับจดหมายมาจากผู้เฒ่าพร้อมกับ รับฟังคำอวยพร ของ ชายผู้เป็นใหญ่ในดินแดนแห่งนี้ เขาเหมือนจะรู้ ในสิ่งที่ ทั้งเฟรและ เอวาด้า ไม่ได้ ยินครูสโด้ ได้แน่ะนำให้ทั้ง สามคน ได้ไปพักผ่อน เตรียมที่จะเดินทางในวันรุ่งขึ้น ซิดคิดว่าการเดินทางครั้งนี้ คงจะดีกว่าที่ เขาคิดเป็นแน่