คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของการเดินทาง
หลังจากที่เทพเจ้าได้ สร้างสิ่งมีชีวิตและ ทำลายเเล้วนั้น ทุกเผ่าพันธ์เริ่ม ที่จะเข่นฆ่าเพื่อแย่งชิงอำนาจกัน แม้พวกเขาจะ สู้รบกันเป็นเวลานาน พลัดกันแพ้บ้าง ชนะ บ้าง สูญเสียไปไม่น้อย มนุษย์ เป็นเผ่า ที่เคยเป็นทาส ของ เผ่าอื่นมาก่อนแต่กลับ ได้เป็นใหญ่ ปกครองดินแดนแห่งนี้มาช้านาน ส่วนเผ่าอื่น บ้าง ถอยร่น เข้าไป ในป่าลึก หายไป ในทางเหนือของ ดินแดน แต่ก็ ยังคงติดต่อกัน สร้าง สัมพันธไมตรี รวมกันเพราะ พวกเขาได้ ตระหนักว่า สิ่งที่ พวกเขา ต้องสู้นั้น ไม่ใช่ เผ่าพันธ์ รวมโลก แต่เป็น สิ่งที่ เทพเจ้าเกลียด ชังเเละมันก็ได้ แผ่อำนาจ มากยิ่งขึ้น จากเมื่อก่อน มากนัก ฉะนั้น มนุษย์ จึง ได้ สร้างสัมพันธ์ เพื่อรับมือกับเหตุการณ์ ที่ไม่คาดฝันที่ จะเกิด ขึ้น ในอีกไม่นาน
"ซิด ตื่น !"
"ซิด เห้ย ซิดริค โคบาล่า ตื่นได้แล้ว" สิ้นเสียง ตวาดเด็กหนุ่ม วัย 16ต้นๆ ได้ลุกพรวดพราดขึ้นมาหน้าตา ตื่น คิดว่า ตนแย่แน่แล้วที่ กล้า หลับ กลาง ห้องประชุม แต่ ผู้ที่เรียก เขากลับเป็นเพื่อนร่วม งาน ของเขาเอง
"หลับไปได้ นะนาย จบการประชุม แล้ว " เพื่อนของเขาบอกก่อนที่ จะเดิน ออกไป จากห้อง
เขาหลับไป นานเท่าไร ไม่ทราบได้ แต่ที่ ทราบดี คือ มีเศษกระดาษ ที่เป็นลายมือ ของผู้เฒ่าแห่งหมู่ บ้าน เซอเรนโต้ ซึ่งอยู่ บนเกาะที่ ห่างออกมาจากแผ่นดินใหญ่ของ เอล์เมอร์ มาทางตอนใต้ วางอยู่
"ซวย เป็นแน่เเท้ " เด็กหนุ่มอุทานขึ้น เบาๆ ก่อนที่ จะหยิบ กระดาษ แผ่น นั้น ลุกเดินออกนอกห้องไป
หลัง จากที่เด็กหนุ่มเดินออกนอก ห้งประชุมในโบถย์ ที่หมู่บ้านได้ซักพัก เขาก็ เดินมุ่งหน้า เข้าไป หาผู้เฒ่า ตามคำสั่ง ที่ได้รับ มาระหว่างทางก็ได้ คิด ถึงฝัน ที่เขาเห็น
"ซิด ซิด" ขณะที่คิดอยู่นั้น ก็ มี ชาย วัยกลางคนเรียก เขาออกมาจากร้าน ตีเหล็ก ของหมู่บ้าน
"อ้าว ลุงซิฟเฟอร์ " เด็กหนุ่มทักตอบ
"เห็นว่า ท่านผู้เฒ่าเรียกใช่ไหม พอดี เลย ข้าไป ด้วย คนเผอิญ มีธุระ กับ ท่านด้วย " ลุงร่างใหญ่ ผมยาว ไม่สวมเสื้อ เผยให้เห็นกล้ามเป็นมัดๆ ของเขาเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่ม
"ธุระ ของลุง คือ " เด็กหนุ่มถามต่อ
" ไม่ช้าเจ้าก็ รู้ " พลันกล่าวจบก็ เขาก็ หัวเราะ ร่าขึ้นมาทันทีเว้นแต่เด็กหนุ่มที่หัวเราะได้เพียง ฮึฮึ เท่านั้น เพราะเขาเองไม่รู้ว่าอะไร จะรอเขาอยู่
” ก็ได้ แล้วข้าจะรีบกลับ มา” ซิดตอบ
” เอา ล่ะ ก่อนที่ข้าจะบอกรายละเอียดของงาน เจ้ารับนี่ไว้ ” ซิฟเฟอร์ หยิบกระเป๋า หนังใบ ใหญ่ มอบให้แก่ เด็กหนุ่ม ตรงหน้า
” ใช่ ข้ามอบให้แก่เจ้า ไว้ใช้ ยามเดินทาง เพราะโลกภายนอกนั้น แค่ อาวุธ ธรรมดา คงไม่ช่วยให้เจ้ารอดชิวิต มาได้หรอก ” ซิฟเฟอร์ บอก
”ขอบคุณ ลุงมาก ข้าจะรักษาเป็นอย่างดี ” เด็กหนุ่มเก็บดาบเข้าฝัก พร้อม กับสะพายกระเป๋า ที่ได้รับ มาขึ้นหลัง เตรียมพร้อมที่จะไป
ซิด เดินออกจาก บ้านของผู้เฒ่า เพื่อ มุ่งหน้ามายัง ท่าเรือ ซึ่งอยู่ ไม่ห่าง เท่าไร นัก เด็กหนุ่ม มองไป ตามทาง ที่ เขาเคย วิ่งเล่น เคย เดิน ตรวจ ตรา นี่ เขาเอง จะต้อง จากที่นี่ไป หรือ ซิดรู้ สึกใจ หาย ขึ้น มา ครู่หนึ่ง เขาไม่ อาจ ทราบได้ว่า ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย นั้น จะเนิ่น นาน เท่าไร แต่ตัวเขา เอง อยากจะรีบๆให้มัน จบไป และกลับ มาหมู่บ้าน ที่เขา รัก ให้เร็ว ที่สุด
หลัง จากที่เดินมาไม่ นานนัก เด็กหนุ่ม ก็ มองเห็น ท่าเรือ แห่งเดียว บนเกาะ ซึ่งสร้างขึ้น จากไม้ ทั้งหมด ถัดออกไป คือเรือ ลำใหญ่ ที่ มาจอดเทียบ ท่าพอดีเวลา เด็กหนุ่ม จึงเดินไปหา นาย ท่า ซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างจากเรือมากนัก
“ข้า จะไป เมืองกรันดิด เสียหน่อยท่านพอช่วยข้าได้ไหม” ซิดถามนายท่า ที่ยืนอยู่
“เจ้า จะไป ที่นั่นเพื่ออะไร กัน” นายท่าซึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตเก่าๆ แต่ดูสวมใส่สบายๆ ใบหน้าของเขาหยาบกร้าน มีสายปิดตาข้าง หนึ่ง ปิดไว้แม้จะเหลือตาเพียงข้างเดียวก็ไม่ได้ดูเป็นอุปสรรค สำหรับเขาเลย
“ข้ามา ตามงานที่ ท่านผู้เฒ่า มอบ หมายให้ น่ะ” เมื่อนาย ท่าได้ยินซิดบอก ดังนั้น เขา จึง ร้องถาม ถึงจดหมายที่ ผู้เฒ่าให้เพื่อยืนยัน คำพูด เด็กหนุ่ม จึงหยิบให้เขาดู ทันทีที่ เห็น นายท่าได้ สบถออกมาสอง สามคำก่อนที่ จะหันมากล่าวกับเด็กหนุ่ม ว่า
“เจ้า หนุ่มเจ้า พร้อมที่ จะขึ้นเรือแล้วใช่ไหม ถ้าท่านผู้เฒ่า ให้เจ้ามา ข้าคงไม่มีอะไร จะแย้ง ขึ้นเรือได้เลย เราจะออกเดินทางแล้ว” นายพูดจบก็ หันไป ม้วนเชือกที่เกี่ยว เรือไว้ กับท่าเรือ ปล่อยให้เด็กหนุ่ม ขึ้นเรือไป
ซิด ขึ้นเรือไป เขาก็หามุมที่จะนั่งเด็กหนุ่มวางของไป บนกล่องซึ่งอยู่ตรงกลางลำเรือ เก็บจดหมายที่เขาหยิบยื่นให้ กับ นายท่าดู เมื่อสักครู่นี้ ไว้อย่างดี เด็กหนุ่มสงสัยยิ่งนักว่า ทำไมนายท่าถึงดูท่าทีแปลกๆ ไป เมื่อเห็น จดหมายของผู้เฒ่าที่เขาหยิบยื่นให้ดู ขนาดนั้นตาความคิดเขาต้องขาดลงเมื่อเสียงนายท่าดังขึ้น
“เจ้าหนุ่มพร้อมหรือยังเรือกำลัง จะออกแล้ว” นายท่าร้องบอกพร้อมกับ ดึงใบเรือที่ทำจากผ้าผืนใหญ่ให้รับลมทะเล เพื่อพัดพาเรือออกเดินทางไป จุดหมาย
เด็กหนุ่มจ้องมอง บ้านเกิดของเขาที่ห่างไกลออกไป เรื่อยๆ แรงลมที่พัดพา มาทำให้การเดินทางนี้ดูรวดเร็วยิ่งนัก แต่ภายในใจเด็กหนุ่มกลับคิดว่าเขาเองไม่มีเวลาที่ร่ำลาใครเลยสักคนเดียว มันช่างน่าเศร้านัก
“จะทำหน้าเศร้าไป ทำไม เจ้าหนู” เสียนายท่าที่ บังคับเรืออยู่ร้องถาม
“ข้าเองก็ เคยเป็นเหมือนเจ้าต้องจากบ้านเกิดไป แต่ภายนอกนั้นมีอะไร มากกว่าที่เจ้าคิดไว้เยอะ ถ้าเจ้าเดินทางพอแล้ว ค่อยกลับมาก็ไม่สาย แต่ไม่แน่เจ้าอาจจะ ไม่อยากกลับมาที่นี่ อีกเลยก็ ได้” นายท่าหัวเราะ เล็กน้อยเมื่อพูดจบ
“ข้าไม่ได้เศร้าเสียหน่อย แล้ว ข้าเองก็ จะกลับมาที่นี่ ด้วย” ซิดร้องบอก พลาง หันไป ทางอื่นเขาอยากจะรีบกลับมาที่นี่เสียจะตาย
เวลาผ่านมาไม่นานนายท่า ได้ตะโกนบอกเด็กหนุ่มพร้อมกับชี้ ไปที่ด้านหน้าเรือ เผยให้เห็น แผ่นดินเบื้องหน้า
“นั่นไงไอหนูจุดหมายของเจ้า” นายท่าร้องบอกกับซิด
“จริงรึ นั่นน่ะนะ กรันดิสไม่ไกลเท่าไรเลยนี่ ” เด็กหนุ่มมองไป ที่แผ่นดินเบื้องหน้าอย่างมึนงง ในเมื่อเขาออกจากเกาะมาไม่นานก็ถึงจุดหมายเสียแล้วแล้วทำไมแต่ละคนบนเกาะของเขากลับพูดเหมือนอย่างกับว่าเขาจะจากไป ไกลเสียนักนี่
“ลุง สงสัยการเดินทางนี่จะไม่นานเสียแล้ว” ซิดหันไป บอกนายท่า
“ไม่หรอก ข้ารับรองว่าการเดินทางของเจ้าจะต้องยาวนานกว่าที่เจ้าคิด” นายท่าที่บังคับหัวเรือเข้าหา แผ่นดินกลับหัก หัวเรือออก พร้อมกบัร้องบอกให้เด็กหนุ่มมองไป ในน้ำเบื้องหน้าเขา
“เจ้าเห็นกระแสน้ำสีน้ำเงินเข้มนั่นไหม” นายท่า เดินเข้ามาหาซิด
“มันคืออะไร รึ” เด็กหนุ่มถามอย่างมึนงง เพราะเขาไม่เคยออกจากเกาะ มาก่อน
“มันคือ สายธารของเทพีแห่งน้ำที่ปกป้องเกาะจาก สิ่งชั่วร้ายที่พยายามจะขึ้นเกาะ เข้าไป ก่อความวุ่นวาย โดยกระแสน้ำนี่ จะไหล ทวนน้ำขึ้นไป หากเป็นสิ่งชั่วร้ายแล้ว มันจะพัดออกจากแผ่นดินไปไกลเชียวล่ะ แต่ถ้าไม่ใช่...” นายท่าหยุด พูดพร้อมกับมองหน้าซิด
“ถ้าไม่ใช่แล้วมันจะเป็นยังไง รึ เหวอ ” เด็กหนุ่มพูด จบไม่ทันไร ร่างของเขากลับลอยเหนือพื้นพร้อมกับ พุ่งตกน้ำไป ด้วยแรงของนายท่า ที่จับเขาโยน ลงมา
“แล้วเจ้าจะรู้ ” นายท่า ตอบ
“แต่ ข้า ข้า ว่ายน้ำไม่เป็น ” ซิด ร้อง บอกนายท่า เขาไม่เคย ว่ายน้ำที่ลึกขนาดนี้มาก่อนเลย เสียสักครั้งเดียว แต่ผู้ ที่โยนเขาลงมากลับ หัวเราะร่า
“แล้วเจ้าจะทำได้รับรอง ” สิ้นสุดคำตอบ เรือที่เขาโดยสารมาก็ค่อยๆ แล่นออกไป ไกลขึ้นเรื่อยๆ โดยทิ้งเด็กหนุ่มที่ว่ายน้ำไม่เป็น ค่อยๆจม ลงห้วงสายธารของเทพีแห่งน้ำไป พร้อมกับสติที่ค่อยๆวูบดับ
ความคิดเห็น