คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : พนันร้ายครั้งที่ 8 (100 %)
“ริสำไ้ไหม ที่เราเยบอริสว่าเรามีเรื่อะบอริสอะ”
“ำไ้ิ….สิมีเรื่ออะไระบอเราเหรอ…?" สิโถามผมหลัาที่เราทาน้าวเย็นที่บ้านสิโันแล้ว และแน่นอนรับ ฝีมืออาหารเย็นวันนี้็เป็นฝีมืออพ่อสิโเ่นเย ท่านบ่นับผมว่า ิถึผมมา อยาให้ผมมาทาน้าวเย็นที่บ้านท่านบ่อยๆรับ..?"
ผม็ไ้แ่ยิ้ม้มหัวให้ท่านเบาๆ วนท่านุยเรื่อยเปื่อยามประสานุยถูอันรับ พ่อสิโท่านอบุยเรื่อ้นไม้ พันธุ์ไม้ประับสวยๆ นั่นแหละรับ็เ้าทาผมเลย เพราะผม็อบ้นไม้เหมือนท่านเลย เราเลยุยันถูอรับ เห็นท่านบ่นว่า ท่านเหา..?"
พอผมมาบ้านท่านแล้วท่านไม่เหา ไ้มีเพื่อนุยบ้า…? แ่ผมว่า ท่านพูประสิโลูายสุที่รัอท่านมาว่ารับ บ่อยรั้ที่ผมเห็นสายาแห่วามรัวามห่วใยท่านมอ สิโบ่อยๆ ผมรู้ว่าท่านรัสิโมา แ่ท่านอบพูอบแสออว่าไม่รั อบทะเลาะเล็ๆน้อยๆหรือเรื่อไม่เป็นเรื่อับสิโบ่อยๆเรื่อยๆ…แ่…ผมินแล้วรับถ้าพ่อลูู่นี้ทะเลาะันือเรื่อปิมา….
สิโเอผม็รู้ว่าสิโรัพ่อัวเอมาแ่ไหน แ่็อบวนพ่อทะเลาะไปอย่านั่นแหละ สสัยไม่มีเรื่อุยันมั้…? ในวามิอผมอะรับ ผมแอบิในใ ทุรั้ที่ผมมาบ้านสิโ ผมรู้สึอบอุ่นมารับ ผมไ้รับาร้อนรับอย่าีาพ่อสิโ หรือถ้าเอพี่เสือพี่ายอสิโ พี่เสือ็้อนรับผมอย่าีรับ เป็นันเอับผมมาเหมือนผมเป็นหนึ่ในรอบรัวอสิโเลยรับ ผมรู้สึแบบนั้นริๆ
หลัาที่เรารับประทานอาหารเย็นันเสร็เรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึอิ่มแปล้เลยรับ ืนผมมาทาน้าวเย็นบ้านสิโบ่อยๆ ผมว่าผม้อน้ำหนัึ้นแน่ๆเลยรับ เพราะับ้าวฝีมือพ่อสิโอร่อยม๊า…. ล้านัวเลยรับ ผมับสิโเลยมานั่ให้้าวย่อยหน้าทวีห้อรับแรับ เปิทีวีูรายาร่าๆไปเรื่อยเปื่อยรับ ส่วนุพ่อหลัานัุ่ยับพวผมสัพั ท่าน็อัวึ้นห้อรับ เห็นบอผมว่าะึ้นไปสวมน์เรียมเ้านอนแล้วรับ
++++
“ริส”
“ว่า”
“ือเรา….เรามีเรื่อะบอริสอะ”
“เรื่อ….?”
“ือเราว่า….เราอบริสอะ”
“……………..”
“เราอริสเป็นแฟนไ้ไหม….บับเรานะ….?”
“……………”
“เรา….ไม่สัาหรอนะว่าริสะเป็นนสุท้ายอเราหรือเปล่า”
“………….”
“แ่เรา….ะทำทุอย่าให้ีที่สุเป็นแฟนที่ีีอริส”
“………….”
“ริสให้โอาสเรา…ไ้บับริส ไ้เป็นแฟนับริสไ้หรือเปล่า”
“………..”
“ถ้าไ้….ถ้าริสล….เราอูบริสนะ….ถ้าริสปิเสธเราไม่ยอมบับเราไม่ยอมเป็นแฟนเรา ให้ริสพลัเราออแรๆเลย….ถีบเราออาริสแรๆเลย็ไ้…แ่….ถ้าริสยอมลบับเรายอมเป็นแฟนเรา ริสูบอบเรานะ….นะ…นะรับ…?”
“……….”
“หลับาสิริส”
ผมหลับาามที่สิโบอผมรับ อนนี้ผมอึ้ สมอผมเบลอไปหมแล้ว ำพูอสิโเหมือนมีมน์สะ สะิอผมเอาไว้ ทำให้ผมพูอะไรไม่ออเลยรับ ผมหาำพูอัวเอไม่เอเลยรับ อนนี้เหมือนผมล่อลอยอยู่ในอาาศ เหมือนล่อลอยอยู่บนปุยเมเลยรับ
สิโ…ูบ…ผม ปาสิโ่อยๆับปาล่าอผมูึปาผมเบาๆ และเริ่มแรึ้นามแรอารม์…ลิ้นร้อนอสิโสอเ้ามาในปาอผมอนไหนไม่รู้ สมอผมเบลอไปหมแล้ว..อ่า..ผมอปล่อยอารม์ามใัวเอสัวันแล้วันรับ…ผมปล่อยให้สิโทำามใัวเออสิโเลยและผม็ปล่อยอารม์ามใัวเอเ่นัน…ผมูบอบสิโลับไปแบบเอะๆะๆามประสบาร์อผมแหละรับ ึ่ผมบอเลยว่าประสบาร์้านนี้อผมโระห่วยแเลยรับ ึ่่าาสิโ…สิโเี่ยวามาเลยรับ สิโูบเ่มาๆ ลิ้นอสิโสอเ้าหาปาผมอย่าเอาแ่ใ ูบอสิโ่าูื่ม ทำเอาพลัในร่าายอผมแทบหมรับ ผมเริ่มหายใไม่ไ้ และเหมือนสิโะรู้ยอมปล่อยปาออาผมแบบอ่อยอิ่เหมือนไม่อยาปล่อย แล้วระิบบอผมเบาๆว่า
“เวลาูบหายใทามูสิ…ใหม่ๆ็แบบนี้แหละเี๋ยว็ิน”
“……..”
“ไม่้อลัว…เี๋ยวเราสอนให้”
“…….”
“มา่อนะ”
“…….”
“ูบริส…หวานมาเลย”
“…….” ผมเป็นใบ้ั่วราวรับ พูอะไรไม่ออเลย สิโระิบบอผมว่า ูบ ผมหวานมา พร้อมับสายาวิบวับเป็นประาย ร้ายมาเลย…ผมทำอะไรไม่ถูไ้แ่้อาลับืนไปเราสอนมอาันนิ่ ให้สายาเป็นสื่อวามหมายแทนำพูอเราสอน สายาอสิโหวานมา หวานน….ผมหลใหล…ให้ายนี่ผมหลุมรัสิโเ้าไปแล้วใ่ไหม…?
“หลับาสิ…ลืมาแบบนี้ไม่น่ารัเลยรู้ไหม…” สิโพูบ็ูบบนเปลือาผมทั้สอ้าเพื่อให้ผมหลับาล…..หลัานั้นสิโ็เลื่อนปามาที่มูผม ูบรปลายมูผมเบาๆ เลื่อนปามาที่แ้มทั้สอ้าอผม หลัานั้นปาร้ายอสิโ็เลื่อนมาประบที่..ปา..อผมอีรอบ….รอบนีู้บอสิโลึึ้ว่าเิมรับ ูื่ม เร้าร้อน ร้อนแรว่าเิม ผมแทบะละลายหายไปเลยรับ ….ให้าย ืนนี้ผมว่า…ผมไม่น่ารอรับ….
“อยาะลืนินริสไม่เหลือให้ใรไ้ลิ่นเลย” สิโระิบบอผมเบาๆ หลัาเอาปาออมาเพื่อให้ผมหายใ แล้ว็ูบผม่อ…?
“………….”
“หวาน…หวานม๊า”
“……….”
“ริส…อินทั้ืนไ้หรือเปล่า…?”
“……..”
“พูอะไรบ้าสิ”
“…….”
“เป็นใบ้…เหรอ..?”
“…….” ผมส่สายาุๆอบลับไปพร้อมับหยิที่แนสิโแรๆ หมั่นไส้มารับบอเลย
“โอ๊ยยยย!!!..ริส…อบวามรุนแร็ไม่บอ” สิโร้อเ็บเมื่อผมหยิไปเ็มแรโทสานหมั่นไส้
“…….” ผมยัไม่อบรับ แ่ลับหยิแรึ้นอีรั้
“โอ๊ยยย!!!!….ริส…ยอมแล้วๆ ยอมแล้วๆ อย่าหยินะร้าบบบบบยอมแล้วรับ”
“…..”ผมไม่อบอีเ่นเย แ่รั้นี้ผมยิ้มแบบผู้นะอบลับไปหาสิโรับ ผมยิ้มหวานแบบผู้นะรับ ยิ้มหวานมาบอเลย
“……..”สิโ า้า ะัอะไรสัอย่ารับ
“ริส….อย่ายิ้มแบบนี้สิเี๋ยวเราไม่ไปส่บ้านะเลย”
“ทะทำไม…?” เป็นำพูแรอผมรับ…ั้แ่ที่สิโ…เอ่อ…บอว่าอบผมและอบผมเป็นแฟนรับ
“็….็….”
“็…อะไร” ผมสสัยเลยถามย้ำลับไป แ่ผมยิ้มแบบผู้นะแ่นี้เอ…?
“็มัน….ไม่น่ารัเอาะเลยนะสิ….นอะไรยิ้มไ้ี้เหล่มาเลยริส….ริสยิ้มทีแ้มลมม๊าเรานึว่า เราุยับลูิ้น…?”
“สิ!!!!!!”
“หึหึ” สิโหัวเราะผมอีแล้ว บลูลี่เ่่เินไปแล้วนะ
“บูลลี่เราอีแล้วนะ…!!!! ใ่สิ เรามันไม่น่ารั ไม่น่ารัเลยสำหรับสิ แล้วสิมาูบเราทำไม!!! มาบออบเราทำไม!!! มาอเราเป็นแฟ……อุ๊บบบบ”
ผมำลัะถาม่อว่ามาอเราเป็นแฟนทำไม….แ่สิโลับไม่ฟัผมเลยรับ สิโูบผม่อนทันทีไม่ทันให้ผมไ้พูบเลยรับ สิโูบผมแบบูื่มอีแล้ว เหมือนนหิวอะไรมาๆ สัอย่า นผมสสัยว่าสิโไปายอายอยาที่ไหนมา…?
ผมทุบอสิโแรๆเพื่อออาาศหายใรับ…เพราะสิโูบผมแบบูื่มมาๆ สิโริยอมปล่อยผมแบบำยอม
“มันึแล้ว” ผมพูไปหอบไปรับ รู้สึว่าพลัอผมำลัะหม
“นอนที่นี่ไม่ไ้เหรอ…เราอยานอนับริสที่นี่…”เอาแ่ใเินไปแล้วนะสิ ผมิในใ
“ไม่ไ้…เราไม่ไ้บอแม่เราว่่าะมา้า”
“……..”
“ไปส่เราหน่อยนะ”
“็ไ้…แ่วันหลัมา้าที่บ้านเรานะ บอแม่ริส้วยวันนี้เราะยอมให้” สิโนิ่ไป สัพั ถึยอมอบผมลับมาแบบเอาแ่ใ….
อ่า…..ผมว่าผมรอแล้วืนนี้ ผมยิ้มอบสิโลับไป
“บอว่า…อย่ายิ้มแบบนี้!!!!"
“เอ้า….?”
“อย่ายิ้ม…เี๋ยวไม่ไ้ลับบ้้านนะ!!!” สิโุผมอีแล้ว
“็ไ้….ยิ้ม็ผิเนาะ…?” ผมพูอบลับไปแบบน้อยใ ยิ้ม็ไม่ไ้ิ
“ปะเราไปส่….รับ…ุแฟน ริสเป็นแฟนับเราแล้วนะ”
“อืม” ผมอบไปแบบเินๆ ็นมันเินนี่รับ ผมะลอเปิใบับสิโแล้วัน สิโ็ไม่ไ้แย่นี่…ในวามิผม เพราะที่ผ่านมาสิ่โ็ีับผมลอๆ
และที่สำั….ใ…อผมมันบอผมแบบนั้น บอผมว่าให้ลบับสิโเป็นแฟน ไม่ผิใ่ไหมที่ผม ทำามหัวใัวเอ….
#พนันร้ายพนันรั
#ฝาหัวใ อมเม้นท์เป็นำลัใ้วยร้าบบบบ
รัๆ
ทวิเรา…@LoveSK__2525 ฝา้วยร้าบ พูุยันไ้รับ
ความคิดเห็น