คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ชายลักลับ กับ ความสามารถพิเศษ
“ มนุษย์ ผู้มีพลังลึกลับมีความเร็วและปราดเปรียวเป็นเลิส
มนุษย์ ผู้มีพลังวิเศษในการมองเห็นแม้มืดมิดไรแสงสว่างก็ไม่เกรงกลัว และยืนขึ้นสู้กับมัน
มนุษย์ ผู้แข็งแกร่งแต่กลับอ่อนโยน และใจดี มีซึ่งความ กล้าหาญ และ ความซื่อสัตย์
3 มนุษย์ ผู้ถูกส่งไปยังโลกเบื้องบน บัดนี้ พวกเขา จะกลับมา และนำความสงบสุขและความหวังกับมาให้กับพวกเราอีกครั้ง จงเชื่อมั่น เถอะ 3 เทพ ในอดีต จะต้องกลับมาหาพวกเราอีกเป็นแน่ ขอพวกเราจงเชื่อมั่นในตัวพวกเขา พวกเขาจะต้องกลับมาเป็นแน่ ขอพระผู้เป็นเจ้า ทรงอวยพร ให้กับพวกเข้า แล้วชี้ นำทางให้พวกขากลับมาด้วยเถิด . . . . . ”
ณ. ซากโบสถ์ แห่งหนึ่ง ที่มีแต่ต้นไม้ ใบหญ้า เสาหินที่ล้มเกลือนกลาน และ หลังคากับผนังที่ร้าวจนเป็นรูน้อยใหญ่ มีชายหนุ่ม ผมยาวทอง เสือคลุมสีขาวยาวจนเกือบถึงพื้น เดินไปมาเพื่อดูสภาพ สถานที่ และรูปปั้นต่างๆ ซึ้งส่วนมากก็โดนทำลายไปมาก ตั้งแต่ นักรบ เทพเจ้า และ เทวรูป รูปพระเจ้าที่สวยงามอยู่ตรงกลางห้อง โถงใหญ่ของโบสถ์ แต่กลับมีอยู่ อันเดียวที่เป็นที่สนใจของเขาและเป็นรูปปั้นที่ยังคงสภาพเดิม และสวยงามพอๆกับเทวรูปพระเจ้า คือ รูปปั้นของ คน3 คนซึ้งอยู่ถัดไปไม่ไกลจากรูปปั้น คนหน้าสุดถือ ดาบขนาดใหญ่ไว้ที่มือขวา ปลายดาบอยู่บนพื้น หน้าแหงนมองท้องฟ้า มือซ้ายเกาะเพื่อนที่ถือธนูนขนาดใหญ่ไว้ ด้านขวา เป็นชายใส่แว่นกลมๆเล็ก ถือขวานขนาดใหญ่ พาดบ่าไว้ ขนาดพอๆกับตัวเขา ด้ามที่ยาว ตั้งแต่หัวถึงพื้นกว้างพอดีมือ แต่ปลายขวานเป็นรูปไม้กางเขนขนาดใหญ่ขอบมีความคมมาก (ดูจากการปั่น) ไม่เข้ากับด้าม รูปปั้นที่สวยงาม ต้องแสงแดดที่ส่องลงมาจากรู เล็ก ที่หลังคา ทำให้มีความสวยมากมากขึ้นอีกที่เดียว
“เฮ้อ.....ไม่สมกับเป็นราเลยแหะมายืนเหม่ออยู่อย่างนี้.....3 เทพ หึ จะยังมีชิวิตอยู่ป่าวน่า ใกล้ครบ 1000 ปีแล้วด้วยสิ...อีก ไม่กี่วันแล้วสิน่ะ .... มนต์แห่งแสงก็จะสลายไป อีกไม่นานโลกนี้จะต้องสูญสลายจริงๆหรือนี้ คงต้องรีบหาคนมาช่วยรับผิดชอบด้วยกันหน่อยซ่ะแล้ว ”
ชายหนุ่มพูดเรียบๆ ก็นำมือไปแตะที่แท่นยืนของรูปปั้น จากนั้นก็เกิดแสงวาบ ชายหนุ่มก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที อย่างน่าแปลกใจ
“ 5 5 5 5 5 วันนี้คือวันตายของแกแล้ว เคน” ชายถึก ร่างการ ใหญ่โต พูดขึ้นอย่างโกรธ เคือง ก่อนจะยกดาบสั้น ที่พกติดตัวมาขึ้น
“เฮ้ คุณ กอลิราจัง ฝ่ายแก่มีตั้ง 100 กว่าคน มาลุมฉันที่มี อยู่ 3 คนนี้น่ะ ถามจิง ใช้ติ่งหู คิดหรือไงฟ่ะ” ชายหนุ่ม ผู้ถูชายร่างยักษ์ ข่มขู่ แต่ก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลย ซ้ำยังยั่วฝ่ายตรงข้ามอีกต่างหาก
“แล้วไอ้พวกของข้า ที่แกอัดมันจนหมอบอยู่หน้าแก รวม 100 กว่าคนนั้นล่ะ หมายความว่าไงว่ะ” ชายร่างยักษ์ทำหน้าโหดอย่างจัด ที่ลูกน้องตัวเองโดนอัดจนหมอบ “แล้วแกมาว่าข้าโง่ แก ต้องตายแน่ๆวันนี้ !!!” ชายร่างยักษ์พูดเสร็จก็วิ่งลุยเข้าไปพร้อมกับลูกน้องรวม 100 คน ของมัน หมายจะเอาชิวิตฝ่ายตรงข้ามให้ได้
“เฮ้อ...เป็นผู้ใหญ่ซ่ะป่าว รังแกเด็ก ม. ปลาย อย่างเรา ไร้สาระจัง มันมาหาเรื่องเราก่อนนี่น่า แล้วแกก็ไร้สมองจริงๆนั้นล่ะ” เพื่อนของชายคนที่ 1 พูดบ้างพร้อมกับกระโดดหลบลูกสมุนของชายร่างยักษ์ พร้อมแตะ สวนกับไป ทันทีอย่างเต็มแรง ทำเอาคนที่โดนเข้าไปถึงกับล้มลงไปนอนกองด้วยความเจ็บในทันที
“อ่อนไม่เจียม......” เพื่อนของชายคนที่ 1 พูดบ้าง อย่างเบื่อหน่าย ที่ถูกลากมาโดยไม่เต็มใจแต่ก็อัด ฝ่าย ตรงข้ามล้มไปเกือบครึ่งแล้ว รวมทั้ง หัวหน้า มันที่วิ่งเข้ามา ก็โดนอัน จนลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นเป็นที่เรียบร้อย อย่างรวดเร็ว
“ริว ก็แกเก่งนี้หว่า ไม่มีแกกรูก็จัดการได้แต่ได้เหนื่อยตายก่อนไอ้พวกนี้แน่....ว่ะ ฮะ ฮะฮะฮะ.”ชายคนที่หนึ่งพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะจัดการกับอีก 3 คนที่เข้ามาลุมอย่างง่ายดาย
“แต่ไปลากริวมาทั้งที่ เขาไปเต็มใจก็ไม่ดีน่ะครับพี่เคน พี่ริวเขาก็ต้องมีธุระเขาบ้างล่ะ ไม่ไม่น่าเรียกพี่ริวมาเพราะเรื่อง “ไร้สาระ ” แค่นี้เลยน่ะครับ ” ชายหนุ่มคนที่สองพูดขึ้นบ้างอย่างเรียบๆ และ สุภาพ แต่ถึงจะดูสุภาพขนาดใหน เขาก็อัดฝ่ายตรงข้ามซ่ะจนหมอบไปเกือบ 40 คนได้แล้ว ซึ่งดูแล้วไม่ค่อยเข้ากับบุคลิกและหน้าตาของเขาเลยแม้แต่น้อย
“เออๆๆๆๆ ไอ้เรียว....ฉันมันชั่ว ฉันมันเลว ว่ากันเข้าไป.... เอ้าหมดสักทีไอ้พวกอ่อนด๋อย มากันตั้งมากมายทำได้แค่มานอนกองเป็นซากอดีตมนุษย์ซ่ะแล้ว ฉันล่ะเซ็ง” เคนพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สาที่โดนเพื่อนตัวเองว่า และซัด ฝ่ายตรงข้ามคนสุดท้ายลงไปนอนกองจนได้
“เสร็จแล้วใช้ป่ะ ... ฉันกลับล่ะ”
“อ่ะ..พี่ริวผมไปด้วยครับ”
“เออ... ป่ะกรูก็หิวแล้วไปด้วยกันเลยป่ะ”เคนเดินตามเพื่อน 2 คนไปในทันทีพร้อมกับเอามือลูบท้องบ่งบอกว่าหิวแล้ว
ปัง!!!
อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำเอาทั้ง 3 คนหยุดเดินทั้นทีพร้อมกับหันหลังกับมาดูต้นเสียงทันที
“จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นหล่ะ!!! กรูบอกแล้วไงพวกหมึงต้องตายอยู่ที่นี้” อยู่ๆชายร่างยักษ์ ก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับหันปืนมาทางพวกเขาหมายจะยิงพวกที่ทำร้ายเขาและลูกน้อง “เอาล่ะใครอยากจะตายคนแรกล่ะว่ามาเลย”
ชายร่างยักษ์ แสยะยิ้มพร้องเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะเล็งปืนไปที่คนที่อัดเขาคนแรกสุด
“เฮ้...ไอ้กอริลาหน้าคางคก แพ้ชวนตีนี้หว่า มาตัวๆกับกรูต่อดีกว่าม้างงง”
เคนเมือเห็นท่าไม่ดีว่ามันจะยิงริวคนแรกเลยยั่วประสาทมันทันทีให้มันหันมาทางเคนแทนแต่ กับ ต้องเกือบตายเพราะที่หันมาไม่ใช้ไอชายร่างยักษ์ แต่เป็น ลูกตะกั่วที่วิ่งเชียวแก้มเขาไปเพียงนิดเดียวจึงทำให้เกิดแค่รอยแผลตื้นๆที่หน้าแทนยาวประมาน 3 ซม. “โอ้ย...ไอ้#@C*เอ้ย เกิดพลาดกรู ตายเลยน่ะโว้ย” เคนร้องโอดครวนด้วยความเจ็บ และเอามือปิดแผลไว้ทันที
“เฮ้...ไอ้กอริลา เกิดพี่เคนเป็นไรขึ้นมา ฉันเอาแกตายแน่”
“หรอจะทำอะไรกรูหรอไอหน้าอ่อน พูดไรระวังปากบ้างน่ะ เด๋วโดนตะกั่วฝั่งหัวเอาหรอก 5 5 5 5 5 5 5 5 + ” ไอกอริลาเห็นว่าเป็นฝ่ายได้เปรียบ ก็ขึ้นขู่ทันที
“แกนี้ สงใสโดนกรูอัดจนเพี้ยน ไอ้ที่จะโดนฉันว่าแกนั้นล่ะ” ริวพูดอย่างมั้นใจ ที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากใหน
“แกนี้ไม่ดูสถานะตัวเองแล้วยังจะปากดีอีกน่ะ แต่มรึงคงพูดได้แค่นี้ล่ะ ตายซ่ะ!!!”
เมื่อชายร่างยักษ์พูดเสร็จก็กดลั่นไกทันที
ปัง!!!
กระสุนวิ่งออกมาจากรางเพลิง ด้วยความเร็วและแรง แต่ก็ไม่โดนริวแเม้แต่น้อย เนื่องจากมีมือปริศนามาจับกระสุนไว้ ย้ำครับจับ เลยครับ จับเหมือน จับแมงหวีซ่ะงั้น
“หึหล้าหาญมากน่ะพ่อหนุ่มน้อยยืนให้เขายิง ถามจริงสมองอยู่ที่ปลายนิ้วเท้าหรือไง ฮึ”
ชายลึกลับที่อยู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ แถมยังจับกระสุนปืนด้วยมืนปล่าวอีก ยืนถาม
ริวอย่างสงใส อย่างหน้าตาเฉย ทำเอาคนที่ยิงเหวอไปเลย
“นายเป็นใครมาว่าผม และ กับอีแค่กระสุนปืน มันของธรรมดาสำหรับผม ผมท้าให้มันยิงให้หมด แม็ค เลย ของพรรณนั้นฆ่าผมไม่ได้หรอ” ริวทำหน้าตาเฉยฉิ-บไ ม่มีสีหน้าที่แสดงความกลัวแม้แต่น้อยนิด ซ้ำยังทำหน้ามันใจตัวเองซ่ะด้วยซ้ำ
“จริงด้วยซิน่ะพี่ริวมีไอ้นั้นอยู่นี่น่า/จริงด้วยซิน่ะริวมีไอ้นั้นอยู่นี่น่า” เพื่อนของริว ทั้ง2 เมื่อเห็นริวพูดอย่างนั้น ถึงกับพูดพร้อมกันเหมือนลืมอะไรบางอย่างไม่ซะสะนิด
“เอ๋...ไอ้นั้น”ชายลึกลับทวนคำที่ทั้ง2คนพูดอย่าง งงๆ “ไอ้นั้น....ไอ้นั้นแล้วมันอะไรล่ะว่ะ..เกราะกันกระสุนหรือไงว่ะ อืมคงใช้แต่มันไม่กันส่วนหัวนี่”
ไม่ทันที่ชายหนุ่มลึกลับจะคิดเสร็จ ชายหนุ่มร่างยักษ์ก็ตื่นจากความเหวอจนสะเหรอ และเล็ง ปืนมาที่ ชายลึกลับกับริวทันที
“ไม่ว่า แกจะใช้อะไรแต่คราวนี้แกต้องตายแน่ๆ” ชายร่างยักษ์พูดเสร็จก็ยิงปืนใส่ริวจนหมด แม็ค ทันที โดยไม่รอช้า กระสุนที่เหลือ ทั้ง 9 นัดวิ่งตรงไปที่ชายทั้ง 2 ทันนี้
“โธ่...คิดว่าจะยิงโดนหรือไงน่ะ แถมยังเล็งมาทีฉันด้วยอีก” ชายหนุ่มลึกลับที่ถึงจะพึ่งหันมาแต่ก็สามารถหลบลูกกระสุนได้หมดอย่างเหลือเชื่อ แล้วหักมาดูเด็กที่บอกว่าปืนทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ต้องแปลงใจที่เห็น ริวหลบกระสุนได้เหมือนกัน โดนที่เมื่อมองด้วยตาคนธรรมดาเหมือนริวยืนอยู่นิงๆ แต่ที่ทำให้ชายลึกลับต้องแปลกใจยิ่งกว่าไม่ใช้ที่ริวหลบได้ แต่ตาของริว นัยตากลายเป็นนัยน์ตาของแมวยามรัตติกาล แต่เมือริวหลบได้หมดแล้ว กระพริบตา ตาก็กลับเป็นเหมือนคนปกติทันที “เนตร อสูร ไม่น่าเชื่อ มีคนที่ยังใช้ได้เหลืออยู่อีก หรอ”
“พ..พะ...พะ...พวกแกเป็นตัวอะไรกันแน่ว่ะ แม้แต่ปืน... ไม่อยู่แล้วโว้ย!!!!!” ชายร่างยักษ์เมือเห็นว่าตนไม่สามารถจะทำอะไรได้จึงรีบหนีทันทีแต่ก็ต้องตกใจกำลังสอง เมือเห็นเพื่อนของริวทั้ง2ดักหน้าอยู่ “ตะ...ตะ...ตั้งแต่เมื่อไรกัน”
“จะรีบไปไหนหรอครับคุณกอริลา”เรียวพูด
“บ้าชิบ อ่ะ..ดาบสั้นของเรา เฮ้ย...”ชายร่างยักษ์ต้องตกใจเมืออยู่ๆดาบของตัวเองที่จะหยิมมันขึ้นมาป้องกันตัวได้หายไปเฉย แต่กลับไปอยู่ที่เรียวที่กำลังส่งมันให้ เคน แทน
“อ่ะ...ทำใม เมือกี้มันยังอยู่ ตรงนี้แต่ทำใม”
“5 5 5 แกตายแน่ไอ้กอลิรา เมือกี้จะยิงกรูกะเอาตายช่ายมะ แกตายแน่”เคนพูดอย่างมีน้ำโห เอามือปล่าวจับใบมีดคมๆ แล้วบีบ จนใบมีดแตกกระเด็นไปเลย แต่มือกลับไม่เป็นอะไรเลยแต่แต่น้อย ซ้ำยังใช้มือซ้ายยกเจ้าชายร่างยักษ์ที่ใหญ่กว่าตัวเองถึง 2 เท่า อย่างสบายๆ แล้วใช้มือขวาที่กำเศษดาบแตกๆทิ้งแล้วต่อยชายร่างยักษ์อย่างเต็มแรง กระเด็นไปบนอากาศทันที เท่านั้นยังไม่พอ ซื้อ หนึ่งเราแถม 2 เรียวที่เมือกี้ยิงอยู่ข้างๆเคน อยู่ๆ ก็มาโผล่อยู่ข้างๆ ชายร่างยักษ์ ที่ยังลอยอยู่บนอากาศ จากแรงต่อยของเคน แต่ต้องเจ็บซ้ำเมือโดนเรียวเตะ ร่วงจากกลางอากาศจนตกกระแทกพื้นดินแข็งๆอย่างแรงจนสลบไปเลย
“ลูกเตะนั้นสำหรับ พี่ ทั้ง 2 ของฉัน ไอ้กอริลา”
“ใจมากน่ะที่ช่วยเมือกี้”
“ใช้อะดิเกือบไม่ทันด้วย ไม่งั้น ตอนมันยิงพี่เคนเป็นผีหัวโบ๋แน่ๆ”
“กลับกันเถอะ” ริวเรียกทั้ง 2 เมือเห็นว่า จบเรื่องแล้ว
“ยัง ยังไม่จบ พวกนาย ทำใม ทั้ง เนตรอสูรปักษาเพลิง เนตรอสุรหมาป่าเงิน
เนตรอสูรมังกรวายุ ทำใมพวกนาย.... หรือว่า..”
(จบตอน)
ความคิดเห็น