[ปรมาจารย์ลัทธิมาร] ข้าคือฝาแฝดของเว่ยอู๋เซี่ยน - นิยาย [ปรมาจารย์ลัทธิมาร] ข้าคือฝาแฝดของเว่ยอู๋เซี่ยน : Dek-D.com - Writer
×

    [ปรมาจารย์ลัทธิมาร] ข้าคือฝาแฝดของเว่ยอู๋เซี่ยน

    พระเจ้า : เจ้าต้องไปเกิดเป็นฝาเเฝดของเว่ยอิง หน้าที่ของเจ้าคือปกป้องเขายิ่งชีพ เขาเจ็บเจ้าเจ็บ เขาตายเจ้าตาย เย่ซานซาน : ......เเต่เว่ยอิงไม่มีฝาแฝดนะ พระเจ้า : ข้าทำได้ เจ้ามิต้องห่วง ข้าคือพระเจ้า ท่านกำลังใช้พลังในทางที่มิชอบ!!

    ผู้เข้าชมรวม

    5,033

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    5.03K

    ความคิดเห็น


    30

    คนติดตาม


    339
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 ก.ค. 62 / 19:13 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

           "เว่ยอิง ตั้งใจฟังข้า ปกป้องเจียงเฉิงให้ดี ด้วยชีวิตของเจ้า เข้าใจหรือไม่"

           "อาจารย์หญิง "

           "เจ้าได้ยินไหม! อย่าพูดพล่ามไร้สาระ ข้าเเค่ถามเจ้าว่า ..เข้าใจหรือไม่!!"

           "อึก.."

           "แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ... ไม่มีเขา ข้าเองก็ไม่อยากอยู่เเล้ว!"

           "ท่านเเม่!!"


           "ม่ายยยย เจ้อย่าเพิ่งงง หลัวเจ้กำลังม

    าอย่าเพิ่งปายยย ฮึก! เจ้ ฮือออ "ฉันยกเเขนเช็ดน้ำตาที่ไหลพรากๆราวกับเสียญาติผู้ใหญ่ หัวใจข้างในบีบรัดเเน่น เจ็บปวดกับภาพที่เห็น เเต่ผ่านสักพักน้ำตาแห้งเหือด เหลือเพียงใบหน้าที่โกรธขึง เเล้วสบถออกมาอย่างเกรี้ยวกราด 

          "ไอ้พวกสวะตระกูลเวิน!! เลว! ระยำ! หมาหมู่!นึกว่าเก่งนักหรอไอ้เว*! ค่อยดูนะฉันจะตั้งกระทู้ชวนเหล่าเเม่ยกของพี่เว่ยอิง สาปแช่งพวกแกไม่ได้ผุดได้เกิด! เเม่ง!!ถ้าฉันเข้าได้นะ จะกระทืบๆ!ๆ ตบซ้ายขวา! เตะเป้ามันให้เม่งสูญพันธุ์ไปเลย! !"


    ปุบๆๆ!


        กล่าวจบเเค่นั้นฉันก็คว้าหมอนมาฟัดเตียงอย่างอัดอั้นเพราะกำลัง'อินจัด'กับ อนิเมะที่เพิ่งดูจบไปในรอบที่สี่ของวัน 


         อ้อ..ฉันลืมเเนะนำตัวไปสินะ ฉันเย่ซานซาน สาวโอตาคุวัยยี่สิบ เรียนมหาลัยฯXXX เเต่ไม่ใช่มหาลัยฯหนังX นะ อย่าคิดลึก เอ๊ะ ไม่ได้คิดหรอ อะๆ โทษทีๆ


       ที่อารมณ์แปรปรวนเมื่อกี้ทุกคนอย่าเพิ่งด่าฉันว่าเป็นไบโพลาร์นะ ฉันไม่ได้เป็นสาบานน //ไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง 


        โอเคๆไม่เล่นเเล้วจ้ะ ที่ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย ก่อนจะกลายมาเป็นเกรี้ยวกราดยิ่งกว่าเดอะฮัค เพราะอนิเมะเรื่องนี้เลย 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' ตอนที่11 ใครดูเเล้วไม่อินอย่างเย่ซานซานคนนี้ให้ตบเลยเอา ! พูดละเเค้น!


           "หื้อออ! เเค้นๆๆ! ไอ้พวกหมาหมู่สารเลว! ชั่ว ระยำ เเน่จริงออกมาตัวต่อตัวกับตูมา! กล้ามากนะทำ เว่ยอิงกับอาเฉิงของฉัน! หน๊อยย พวกเเกอย่าให้ซานซานคนเข้าไปในจอได้ฉันจะ... จะถล่นยับ เอาเเบบเเบนเเต๊บเเต๋ยิ่งกว่ากล้วยทับซะอีก! เเค่กๆ!!เเค่กๆ!" ฉันสำลักน้ำลายอย่างเอาเป็นเอาตายผ่านไปสักพักยังไม่หยุด จนฉันรู้สึกจะหมดเเรง...

           "เเค่กๆ!! อย่าบอกนะว่า เเค่ก! ฉันจะ เเค่ก! ตาย เเค่ก! เพราะสำลักน้ำช่วยตัวเอง! เเค่กๆ!!"



    __________________________________________________________


    ขอเตือนก่อนอ่านนะคะ


    1.  นิยายเรื่องเป็นเรื่องเเรกที่ไรท์เขียนเเนวจีนโบราณ อาจจะมี ภาษาไม่สละสลวย อ่านเเล้วรู้สึก สะดุดหรือติดขัดต้องอภัยด้วยค่ะ


    2. ถ้าอ่านเเล้วเจอคำตกหลุด ผิด หรือพิมเกินกรุณาเม้นบอกด้วยค่ะ ไรท์ไม่ค่อยมีว่างตรวจสอบ เเละพอดีพิม ในโทรศัพท์ด้วย อาจจะมีผิดพลาดเยอะ ต้องขออภัยล่วงหน้านะคะ 


    3. ไรท์รักนักอ่านทุกคนค่าา ขอบคุณที่ เข้ามาอ่านเเละกดติดตาม จะพยามการปั่นเรื่อยๆเม้นเป็นกำลังใจด้วยน๊า...

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น