คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - I n t r o -
Intro
'ออกไปให้พ้น'
'พี่ว่าไงนะครับ?'
'ฉันบอกให้ออกไปชีวิตฉันซะ...'
'ทะ...'
'ออกไป! ก่อนที่ใจฉันจะเจ็บไปมากกว่านี้'
...เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น...
ใครจะรู้ครับว่าประโยคนี้ จะเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงชีวิตผมไปตลอดกาล
วันเปิดเทอมมหาวิทยาลัยเอสเอ็มเอ็นเตอร์เทน
"ซูววววววว >O<"
"อะไรไอ้เตี้ยยยย =_= เสียงดังแต่เช้านะมึงงงงง"
ผมหาวพลางบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ อื้ม...นี่ก็เปิดเทอมที่ผมก้าวเข้ามาในมหาลัยในฐานะพี่ปีสองแล้วสินะ ไอ้มินเพื่อนของผม ทำหน้ายู่พลางเบ้ปากใส่ผมด้วยอาการงอนๆ
"มึงอะ! กูบอกว่าไม่เตี้ยไง กูอะสันทัดมึงอะสูงเกินไปต่างหาก"
"อ่อออ สันทัดเหรอจ้ะเพื่อนกู... " ผมบอกพลางแกล้งขยี้แก้มมันอย่างหมั่นเขี้ยวไอ้แก้มเยอะ...
"มึงอะ -3- อย่าให้กูเอาคืนบ้างนะ"
ผมหัวเราะร่ากับเพื่อนแสนบ๊องของตัวเองแต่ก่อนที่ผมจะได้มีความสุขยามเช้า สายตาผมก็เหลือบเป็นเห็นใครบางคน มองมาที่ผมไม่วางตา จนทำให้ผมรู้สึก 'อึดอัด'
ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมด้วยสายตาแบบนี้เอาซะเลย ผมเลยเลือกที่จะลากเพื่อนตัวเล็กเข้าคณะ เพราะวันนี้มีปฐมนิเทศวันแรก และพวกผมก็กะจะไปดูหน้าน้องรหัสตัวเอง....คึคึ มันน่าสนุกกว่าจะยืนอยู่หน้ามอแล้วมีคนมายืนจ้อง
ห้องประชุม
เสียงดังจอแจเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อน้องๆ ปีหนึ่งเริ่มเข้ามาห้องประชุมขนาดใหญ่ของมหา'ลัย นี่ก็ใกล้เวลาของการปฐมนิเทศเข้ามาเรื่อยๆ แล้ว น้องๆ ก็เริ่มจะเข้ามาครบแล้วละ มหา'ลัยผมจะให้น้องๆ ติดรหัสประจำตัวนักศึกษาไว้บนเสื้อของตัวเองก่อนเข้ามาในหอประชุม เพราะฉะนั้นไม่อยากที่ผมจะหาน้องรหัสของตัวเอง ขอเนียนเดินดูหน่อยละกัน น้องผมจะเป็นชายหรือหญิงหน่า... *-*
"อะไรซู..."
"ได้เวลาแล้วมึง ไม่อยากรู้เหรอไงว่าใครเป็นน้องรหัสมึง"
"อยากสิอยากกกกก >O<"
ผมหัวเราะร่าอย่างร่าเริงก่อนจะกอดคอไอ้มิน อ๊ะ ไม่ต้องสงสัยนะครับที่ผมเรียกชื่อเล่นสั้นๆ ทั้งที่อยู่ที่เกาหลีน่ะ ความจริงแล้วผมกับมินสนิทกันตั้งแต่สมัยอยู่ที่ไทยแล้วครับ ผมมีเชื้อสายไทยน่ะครับ ผมพาไอ้ตัวเล็กของผมเดินสอดส่องหมายเลขที่อยู่บนหน้าอกของเด็กแต่ละคนอย่างเซ็งๆ น้องผมไปไหนเนี่ย ทำไมหายากเย็นแบบนี้ครับ...
"อ๊ะ น้องกู" ผมเหลือบมองตามเสียงของมินก็เห็นคนที่มีรหัสนักศึกษาเดียวกับมินยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านนอก ห้องประชุมเป็นห้องกระจก ปีหนึ่งควรมาทำแบบนี้ไหมครับเนี่ย...ผมเหลือบมองคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างๆ กันก็ต้องร้องอ๋อ
ว่าแล้วทำไมหาน้องรหัสตัวเองไม่เจอ ที่แท้ก็อยู่นี่นี่เอง...
"มันจะไม่ใช่น้องกู!"
ไอ้มินพูดพลางหน้าบึ้งปากเบ้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด แหงละคงชอบหรอก มินมันเกลียดคนสูบบุหรี่และที่สำคัญคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะแบบพวกนั้นน่ะ...ส่วนน้องของผมเหรอ...
...ก็คนที่มองหน้าผมจนผมอึดอัดที่หน้ามอนั้นไง...
สายตาคมเหลือบมองไปยังสองร่างที่มองออกมาจากด้านในห้องประชุมที่พวกเขาด้วยสายตาเห็นก็รู้ว่าไม่ปลาบปลื้มเท่าไหร่ ก็แหงละ...ตาหวานนั้นมองเขาด้วยสายตาที่แพร่กระจายไปด้วยบรรยากาศมาคุที่บ่งบอกถึงอารมณ์เจ้าของตาสวยนั้นได้เป็นอย่างดี
"โซมึงรู้สึกไหม..." ร่างสูงโปร่งเหลือบมองคนที่กำลังยกบุหรี่ขึ้นดูดที่ริมฝีปากแดงฉ่ำที่ด้านข้างของตัวเอง
"รู้สึกอะไร..."
"สองสาวนั้นน่ะ"
'เอ็กซ์' พูดจบก็เชิดจมูกโด่งรั้นไปยังสองคนที่มองเขามาอยู่แล้ว... แน่นอนทำไม 'โซ' จะไม่รู้สึกละ..รังสีอาฆาตออกซะขนาดนั้น แต่ใครสนกันละ พวกเขาแค่ออกมาผ่อนคลายบ้างเอง ปฐมนิเทศน่าเบื่อจะตาย...
"อย่าสนเลย ดูดหมดแล้วก็ไปก่อนมึงจะโดนอาจารย์โบกตั้งแต่วันแรก" พูดจบร่างสูงก็คว้าบุหรี่ออกจากปากแล้วทิ้งลงพื้นและใช้เท้าขยี้ให้ไฟมอดไป เอ็กซ์หัวเราะในลำคอก่อนจะคว้าบุหรี่ออกจากปากและทำแบบเดียวกัน
ความจริงพวกเขาก็ไม่ได้คนติดบุหรี่อะไรหรอกนะ...แค่อยากลอง
'ท้าทาย' อะไรบางอย่างเท่านั้นเอง...
พวกเขาเดินเข้าไปในห้องประชุมอีกครั้งโดยที่เขาสองคนก็ต้องเดินผ่านคนสองคนที่จับจ้องเขาแทบไม่วางตาเลยทีเดียว บางที...อาจจะต้องลองถามซะหน่อยมั้ง
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับพี่..."
โซเอ่ยถามตรงๆ พลางหันไปมองหน้าร่างผอมบางดูสูงเมื่ออยู่ใกล้กับเพื่อนตัวเล็กข้างๆ แต่พอเขามายืนอยู่ตรงหน้าก็ดูเตี้ยลงไปทันตาเห็น เหมือนร่างบางจะเริ่มหงิดที่เจอสายตากวนที่ไม่ยีหระกับสิ่งรอบตัว
"เปล่า ไปนั่งสิ จะยืนแกะกะอยู่ทำไมละ"
โซยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินเข้าไปนั่งประจำที่ ตามด้วยเอ็กซ์ลูกพี่ลูกน้องเขาที่เดินตามเข้ามาด้วย แต่ดูเหมือนเอ็กซ์จะสนใจคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ ร่างบางตัวสูงที่เขาคุยด้วยเมื่อกี้ไม่น้อยนะ
"เก็บอาการไว้ก่อนมึง มองเขาตาเยิ้มขนาดนั้น..เดี๋ยวไก่ก็ตื่นหมดหรอก"
"เชี่ยโซ โคตรขาวเลยมึง คนบ้าอะไรวะน่ารักมากอะมึง...นี่ถ้ากูได้เขาเป็นพี่รหัสนะมึง ชิบหายสวรรค์ยังเมตตากูชัดๆ อะ"
"แหม...สวรรค์เขาเมตตามึง แต่กูว่าสำหรับพี่เขาคงนรกเลยมั้ง...เขาดูไม่ชอบมึงเลยนะ"
"เออดิวะ กูหล่อเกินช้ะ"
"นักศึกษาที่คุยกันอยู่ตรงนั้นน่ะ พร้อมหรือยัง? อาจารย์จะได้เริ่มปฐมนิเทศสักที"
เสียงทุ้มของอาจารย์ดังขึ้นทำให้เขาสองคนต้องหยุดเจรจาไว้ก่อน...
'หลังปฐมนิเทศพี่เสร็จผมแน่' เอ็กซ์ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจก่อนจะเหลือบมองมินด้วยสายตาที่ใครก็รู้ว่าบ่งบอกความสนใจมากแค่ไหน
โซเหลือบมองลูกพี่ลูกน้องตัวเอง ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างตลก พวกเขายอมรับว่าพวกเขาเป็นพวกชอบเพศเดียวกันอย่างไม่ต้องสงสัย และพวกเขานั้นก็ยังมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามและเพศเดียวกันเสมอ แต่คราวนี้เหมือนจะแปลกแหะ...
เพราะดูเหมือนรุ่นพี่สองคนนั้นจะไม่ชอบขี้หน้าเขาเอาซะเลย...
ท่าทางจะมีอะไรสนุกๆ ให้ทำซะแล้วสิ...
ดวงตาคมเหลือบมองรุ่นพี่หน้าสวยคนเดิมก่อนที่รอยยิ้มละไมมุมปากจะเผยอออกมาอย่างนึกสนุก....
12 : 10 PM.
"หาว....ไอ้มินกินข้าวกัน..."
"อือเอาดิ มึงไปเอาเอกสารกับจารย์แล้วไปรอกูหน้าห้องประชุมละกันนะ เดี๋ยวกูมาอาจารย์ซองยูเขาเรียกกูวะ"
"เออๆ เร็วๆ นะเตี้ย"
ร่างสูงบางเดินปราดไปรับเอกสารกับอาจารย์หน้าห้องประชุมก่อนที่จะเดินรัดผ่านไปยังหน้าห้องประชุมเพื่อรอเพื่อนตัวดีไปกินข้าวด้วยกัน แต่พอมายืนตรงนี้แล้วเหมือนจะทำให้เขาพะอืดพะอมอย่างบอกไม่ถูก
เปลี่ยนน้องรหัสได้ไหม - -'
"ไงพี่ :D"
คิมซูจูไม่พูดอะไรเพียงแต่เหลือบมองหางตาด้วยสายตาที่แสดงถึงความรำคาญออกมาตรงๆ
"ปากพี่ติดกาวเหรอ"
"..."
"ให้ผมช่วยแงะไหมพี่ ถึงจะยอมพูดกับผม"
"..."
"แต่แงะด้วยปากผมนะครับ ;p"
"มีอะไรก็ว่ามา! เซ้าซี้อยู่ได้ คนเขาไม่ตอบก็คือไม่อยากคุยด้วย เก็ตปะ?"
รู้จักกันใช่ไหม สนิทกันขนาดมากวนใส่เขาแล้วหรือไง ใบหน้าสวยของซูบูดบึ้งขึ้นหงั่มงออย่างเห็นได้ชัดถึงอารมณ์ที่กำลังเดือดได้ที่
"หึ ทำอย่างกับเป็นหนุ่มเวอร์จิ้นไปได้พี่...ไม่เคยจูบหรือไง"
"ถ้าจะคุยเรื่องจูบก็ไปไกลๆ ไม่ต้องยุ่งมากได้ปะ"
เขารู้สึกเหมือนอยากจะเหวี่ยงไอ้คนตรงหน้าเต็มที่ยังไงไม่รู้ เซ็ง ไม่อยากได้มันเป็นน้องรหัส...
"ผมว่าพี่ไปกินข้าวกับผมดีกว่ามา^^"
คนตัวสูงกว่าพูดจบก็ลากคนเป็นพี่ออกจากหน้าห้องประชุมทันที และไม่ฟังเสียงโวยวายของคนเป็นพี่ที่ไม่มีทางสู้แรงคนตัวใหญ่กว่าอย่างเขาได้แน่ๆ
"เห้! ปล่อยนะ นี่! รู้จักกันหรือไงหา!"
"..."
"บอกให้ปล่อยไง!"
จบคำโซก็อุ้มอีกคนหนึ่งพาดบ่าทันทีเล่นเอาอีกคนหายใจวูบโดยทันที หัวหัวทิ่ม T T
"..."
"ปล่อยโวยยยย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงหา!"
เพี้ยะ!
"โอ้ย เจ็บนะมาตีก้นฉันทำไม"
"อย่าดิ้นครับ หนัก!"
"ฉันไม่ได้ขอให้นายมาอุ้มสักหน่อยไอ้เด็กบ้า ปล่อยนะ!" ซูดิ้นอย่างแรงโดยไม่สนว่าอีกคนหนึ่งจะหนักหรือเปล่า แหงละหนักให้ตายไปเลยอยากมารุ่มร่ามกับเขาดีนักนะ
"คนมองกันทั้งมอแล้ว..."
"..."
"ถ้าพี่ไม่อยากอายกว่าเดิมก็หยุดดิ้น"
"ละ แล้วนายจะทำไมไอ้เด็กบ้า"
"ผมจะปล้ำพี่ตรงนี้ละ!!!"
เด็กบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมจะบ้าตายแล้ว ใครก็ได้ช่วยเอาเจ้าเด็กนี้ออกไปจากชีวิตผมที
ผมเกลียด...เกลียดไอ้เด็กนี้ TT____________TT!!!
-คุยกันก่อน-
คลอดแล้ววววว ตอนแรก
เอาอินโทรไปเรียกน้ำย่อยก่อนละกันเนอะ
ฮ่าๆๆ หวังว่าจะถูกใจ ไม่ได้เขียนฝึกเลยช่วงนี้
ฝีมือมันถดถอยแต่ก็แต่งด้วยใจ
รักคนอ่านนะครับ <3
จากใจ อวคบอ.
twitter : @Qmimiz_
(ทักทายกันได้เนอะ)
ความคิดเห็น