ความรู้สึกดีๆมีให้เธอ...เสมอ >///<

เนื้อเรื่อง

   หลายปีแล้วที่เรารู้จักกันมา...เธอคงรู้นะว่าฉันเป็นคนแบบไหน...ทะเล้นเฮฮาบ้าบอไป...แต่เราก็คบกันได้ไม่เคยบ่นเลย...วันนี้คงไม่มีภาพเหล่านั้น...มีแต่ความเงียบงันหม่นเฉย...เรารู้ว่าช่วงเวลาที่ล่วงเลย...ความรู้สึกมากเกินเอ่ยอยู่มากมาย...
สักวันมันต้องมาถึงวันนี้...แต่นั่นคือความคิดที่ได้รู้จักเธอใหม่ๆ...ส่วนวันนี้คือไม่อยากให้วันเวลาลบไป...สัญญาได้ไหม...ว่าเราจะห่วงใยยามเราไกลร้างกัน...ดีใจเสมอที่มีเธอเป็นเพื่อน...เหมือนไม่มีอะไรเลยที่คล้ายกัน...ถ้าถามว่าชอบเธอไหม...สบตาแล้วถูกใจไหม...ก็ตอบว่าใช่เป้นอย่างนั้น...หากเป็นลิขิตจากฟ้า หรือ ปฏิหาริย์ฉันเองก็ไม่เคยแน่ใจ..."ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกัน"คำว่าเพื่อนจะอยู่ได้นานแค่ไหน...แนตอบไม่ได้...ถ้าถามเธอ...เธอก็คงตอบไม่ได้เช่นกัน...เพราะคำว่าเพื่อนไม่ใช่ หมายถึง เธอ ไม่ใช่ หมายถึง ฉัน...แต่มัน หมายถึง ความผูกพันธ์ที่จะนานไม่นานก็ขึ้นอยู่กับเรา...ขึ้นอยู่กับเราเท่านั้น...เพราะมีเธอเป็นเพื่อนนะคนดี...ทุกเวลานาทีจึงมีค่า...ไม่อยากให้จาก ไม่อยากร่ำลา ฉัน...กลัวว่าวันเวลาที่ห่างกันจะทำให้เราห่างไกล...ฉันคนนี้จะจำภาพเอ๋อๆของเพื่อนตลอดไปนะ...หากการจาก คือ ความเหงา และ ความเหงา คือ มุ่งสู่ฝัน...เราก็จงยอมรับมัน และ มุ่งสู่ฝันที่เป็นจริง...ก็เธอ - ฉันไม่ใช่ใคร...เราเป็นเพื่อนกันตลอดไป...แท้จริงแล้วการได้พบสิ่งใหม่ๆก็ทำให้เราเห้นคุณค่าของสิ่งเก่าๆที่มีอยู่มากขึ้น...
หลายครั้งที่เมื่อมีคนใหม่ๆผ่านเข้ามาในชีวิต...ฉันจึงได้ตระหนักชัดขึ้นว่า " เพื่อนเก่าที่มีอยู่มีความหมายมากเพียงไร "
-ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด...หวังว่าเพื่อนจะยังคงไม่ลืมภาพของพวกเรานะ... เพื่อน...ไม่ใช่หมายถึงใครก็ได้ที่แวดล้อมตัวเรา แต่คือใครสักคนหนึ่งที่พิเศษกว่าใครคนอื่น...ด้วยความรู้สึกของใจ...แนจึงยังเหงาท่ามกลางผู้คนมากมาย...แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจ...เพียงได้นั่งใกล้ๆ และ คุยกับพวกเธอ ^^ ...ขอบคุณนะที่คอยคุยกับเรา...ในวันเวลาที่เหงาปล่าวเปลี่ยวเดียวดาย >///< ...เวลาทุกข์ใจก็อยากให้เธออยู่ข้างๆ...ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง...แต่ก็ไม่อ้างว้าง และ หวั่นไหว...บางครั้งเมื่อเจอกับปัญหา...ก็ไม่อยากได้อะไรมากกว่ากำลังใจ...รู้ว่าชีวิตต้องมีทางไป...แต่บางที "กำลังใจ "
ไม่มี...{ใช่ไหม..ใช่ไหม...>o< }