ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชื่อที่คุ้นเคย
“คิล วันนี้มีอะไรเหรอ ท่าทางแปลกๆนะ” หนุ่มน้อยนามเฟรินเอ่ยขึ้น
“อะไรเหรอที่ว่าแปลกน่ะ” คิลถามด้วยใบหน้าที่งุนงง
“ก็นายน่ะ ลืมอะไรไปรึเปล่า”
“อะไรล่ะ?”
เฟรินเริ่มฉุนกับความเซ่อของเพื่อนตัวเอง จึงเอานิ้วชี้ไปที่ถาดอาหารในมือนักฆ่า
“โธ่เอ้ย! ชั้นบอกนายให้ไปเอาไก่มาให้ชั้นไงเล่า! เจ้าบ้าเอ้ย!” ด้วยความหงุดหงิด เจ้าโจรหนุ่มก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารของตนโดยไม่สนใจเพื่อนรักที่ยังคงงงอยู่ แต่ก็นั่งข้างๆเค้าแล้วกินอาหารของตัวเอง
“...นายกินให้มันเรียบร้อยกว่านี้ไม่เป็นรึไง เฟริน” คำพูดปรามจากคาโลที่ทนกริยาการกินของคนตรงหน้าไม่ไหว ส่วนผู้ถูกปรามก็ยังคงกินอย่างมูมมามต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ
คิก คิก คิก....เสียงหัวเราะจากสาวน้อยหน้าใหม่แห่งป้อมอัศวิน ซึ่งกำลังมองมาทางพวกเค้าอยู่
ขำอะไรความคิดที่ผุดขึ้นในหัวของผู้ที่กินมูมมามที่สุดในโต๊ะ
“คงที่นายกินเลอะเทอะยังกับหมูละมั้ง” คาโลเอ่ยราวกับจะตอบความคิดในใจของเจ้าคนกินเละเทะ ก่อนจะลุกขึ้น
“เดี๋ยว นายจะไปไหนน่ะ” เฟรินเอ่ยขึ้นเหมือนจะประท้วงให้ผู้ที่กำลังจะเดินจากไปรอก่อน
“วันนี้มีประชุม” คำตอบสั้นง่ายได้ใจความของเจ้าชายน้ำแข็งทำให้คนที่อยากประท้วงเลิกไปแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ
“เอ่อ...คือว่า....ชั้นขอนั่งตรงนี้ได้มั้ยคะ” เสียงอันแผ่วเบาจากสาวน้อยน่ารักที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำเอาเฟรินเกือบขนมปังติดคอตาย สาวน้อยผู้ไม่รู้เรื่องยังคงยืนถือถาดตาปริบๆอยู่ตรงนั้น
“นั่งเถอะ ตรงนั้นไม่มีใครนั่งแล้วล่ะ” คิลเอ่ยขึ้น
“ขอบคุณค่ะ คุณคิล ว่าแต่คุณเฟรินเป็นอะไรรึเปล่าคะ” เรริน่าพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ก่อนจะค่อยๆนั่งลงฝั่งตรงข้ามของเฟริน ผู้ที่เกือบได้ลงข่าวหน้าหนึ่งแล้วว่าตายเพราะขนมปังติดคอ
“แค่ก...ไม่เป็นไรฮะ คราวหน้ามาให้ซุ่มให้เสียงมั่งก็ดีนะฮะ” เฟรินพูด หลังจากกลืนขนมปังเจ้ากรรมลงคอ และหันกลับมากินต่ออย่างเรียบร้อยขึ้น(มาก)
“ขอโทษด้วยค่ะ เรน่าไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมยกโทษให้สาวงามเสมอ” เฟรินยิ้มหวาน ทำเอาสาวงามเขินหน้าแดงไปเลย
“ว่าแต่....ทำไมอยู่ๆก็มาขอนั่งตรงนี้ล่ะ” คิลเอ่ยขึ้นบ้าง
“อ๋อ พอดีคุณเรนอนกับคุณแองเจลิน่าต้องไปประชุมน่ะค่ะ เรน่าไม่อยากนั่งคนเดียว ก็เลย....เอ่อ รบกวนรึเปล่าคะ”
“ไม่เลยฮะ เป็นเกียรติมากเลยฮะ คุณเรน่า”
คิลกำลังจะอ้าปากพูดแต่โดนเจ้าตัวดีแย่งบท จึงได้แต่พยักหน้าตามแล้วกินต่อ
หลังจากมื้ออาหารอันแสนอร่อย เฟรินอาสาพาสาวน้อยเรริน่า เดินชมรอบๆป้อม แทน 2 สาวที่ติดประชุม พร้อมทั้งพาไปทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมรุ่นในห้องนั่งเล่นของนักเรียนชั้นปี 2 ซึ่งตอนนี้ก็มีแต่ผู้ชายเต็มห้อง ทำเอาสาวน้อยคนเดียวประหม่าอย่างมาก แต่เจ้าตัวดีไม่สนใจ เอาแต่ยืนแนะนำว่าคนไหนชื่ออะไร
“อ้าว...ซีบิลไม่อยู่เหรอ” โจรหนุ่มเอ่ยถามเพื่อนๆ ส่วนสาวน้อยของเราความประหม่าเปลี่ยนเป็นความสงสัยแทน
“ซีบิลน่ะเหรอ เห็นว่ามีธุระสำคัญต้องทำนอกโรงเรียนน่ะ ตั้งแต่วันเปิดเรียนก็ยังไม่เห็นหน้าเลย” เสียงไขข้อข้องใจของนักดาบซอร์โร
ซีบิล.....อยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ......
“เรน่า เป็นอะไรไปเหรอ” เสียงจากเด็กหนุ่มเฟริน ดึงเรริน่าออกมาจากห้วงความคิดอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่ว่า...ฉันยังจำชื่อไม่หมดเลย ช่วยไล่ใหม่ได้มั้ยคะ คุณเฟริน” คำแก้ตัวของสาวน้อยที่แนบเนียนจนจับไม่ได้ ทำให้โจรหนุ่มต้องไล่ชื่อเพื่อนตั้งแต่แรกอีกครั้ง
สงสัยเธอจะความจำไม่ค่อยดีมั้ง ความคิดขำๆโผล่ขึ้นมาในหัวของขโมยแห่งบารามอส ทำเอาเจ้าตัวดีเผลอหัวเราะออกมาอย่างหน้าตาเฉย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนะค่ะ ดีใจจังเลยยยยยยย > < ตื่นเต้นมากเลยมีคนโพสด้วย เอิ้กๆ (คนเขียนบ้าไปและ)
จบไป 2 ตอนและ เดี๋ยวตอนที่ 3 มีหวานมั่ง อิอิอิ อย่าลืมมาอ่านกานนะคะ ^ ^ -
“อะไรเหรอที่ว่าแปลกน่ะ” คิลถามด้วยใบหน้าที่งุนงง
“ก็นายน่ะ ลืมอะไรไปรึเปล่า”
“อะไรล่ะ?”
เฟรินเริ่มฉุนกับความเซ่อของเพื่อนตัวเอง จึงเอานิ้วชี้ไปที่ถาดอาหารในมือนักฆ่า
“โธ่เอ้ย! ชั้นบอกนายให้ไปเอาไก่มาให้ชั้นไงเล่า! เจ้าบ้าเอ้ย!” ด้วยความหงุดหงิด เจ้าโจรหนุ่มก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารของตนโดยไม่สนใจเพื่อนรักที่ยังคงงงอยู่ แต่ก็นั่งข้างๆเค้าแล้วกินอาหารของตัวเอง
“...นายกินให้มันเรียบร้อยกว่านี้ไม่เป็นรึไง เฟริน” คำพูดปรามจากคาโลที่ทนกริยาการกินของคนตรงหน้าไม่ไหว ส่วนผู้ถูกปรามก็ยังคงกินอย่างมูมมามต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ
คิก คิก คิก....เสียงหัวเราะจากสาวน้อยหน้าใหม่แห่งป้อมอัศวิน ซึ่งกำลังมองมาทางพวกเค้าอยู่
ขำอะไรความคิดที่ผุดขึ้นในหัวของผู้ที่กินมูมมามที่สุดในโต๊ะ
“คงที่นายกินเลอะเทอะยังกับหมูละมั้ง” คาโลเอ่ยราวกับจะตอบความคิดในใจของเจ้าคนกินเละเทะ ก่อนจะลุกขึ้น
“เดี๋ยว นายจะไปไหนน่ะ” เฟรินเอ่ยขึ้นเหมือนจะประท้วงให้ผู้ที่กำลังจะเดินจากไปรอก่อน
“วันนี้มีประชุม” คำตอบสั้นง่ายได้ใจความของเจ้าชายน้ำแข็งทำให้คนที่อยากประท้วงเลิกไปแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ
“เอ่อ...คือว่า....ชั้นขอนั่งตรงนี้ได้มั้ยคะ” เสียงอันแผ่วเบาจากสาวน้อยน่ารักที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำเอาเฟรินเกือบขนมปังติดคอตาย สาวน้อยผู้ไม่รู้เรื่องยังคงยืนถือถาดตาปริบๆอยู่ตรงนั้น
“นั่งเถอะ ตรงนั้นไม่มีใครนั่งแล้วล่ะ” คิลเอ่ยขึ้น
“ขอบคุณค่ะ คุณคิล ว่าแต่คุณเฟรินเป็นอะไรรึเปล่าคะ” เรริน่าพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ก่อนจะค่อยๆนั่งลงฝั่งตรงข้ามของเฟริน ผู้ที่เกือบได้ลงข่าวหน้าหนึ่งแล้วว่าตายเพราะขนมปังติดคอ
“แค่ก...ไม่เป็นไรฮะ คราวหน้ามาให้ซุ่มให้เสียงมั่งก็ดีนะฮะ” เฟรินพูด หลังจากกลืนขนมปังเจ้ากรรมลงคอ และหันกลับมากินต่ออย่างเรียบร้อยขึ้น(มาก)
“ขอโทษด้วยค่ะ เรน่าไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมยกโทษให้สาวงามเสมอ” เฟรินยิ้มหวาน ทำเอาสาวงามเขินหน้าแดงไปเลย
“ว่าแต่....ทำไมอยู่ๆก็มาขอนั่งตรงนี้ล่ะ” คิลเอ่ยขึ้นบ้าง
“อ๋อ พอดีคุณเรนอนกับคุณแองเจลิน่าต้องไปประชุมน่ะค่ะ เรน่าไม่อยากนั่งคนเดียว ก็เลย....เอ่อ รบกวนรึเปล่าคะ”
“ไม่เลยฮะ เป็นเกียรติมากเลยฮะ คุณเรน่า”
คิลกำลังจะอ้าปากพูดแต่โดนเจ้าตัวดีแย่งบท จึงได้แต่พยักหน้าตามแล้วกินต่อ
หลังจากมื้ออาหารอันแสนอร่อย เฟรินอาสาพาสาวน้อยเรริน่า เดินชมรอบๆป้อม แทน 2 สาวที่ติดประชุม พร้อมทั้งพาไปทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมรุ่นในห้องนั่งเล่นของนักเรียนชั้นปี 2 ซึ่งตอนนี้ก็มีแต่ผู้ชายเต็มห้อง ทำเอาสาวน้อยคนเดียวประหม่าอย่างมาก แต่เจ้าตัวดีไม่สนใจ เอาแต่ยืนแนะนำว่าคนไหนชื่ออะไร
“อ้าว...ซีบิลไม่อยู่เหรอ” โจรหนุ่มเอ่ยถามเพื่อนๆ ส่วนสาวน้อยของเราความประหม่าเปลี่ยนเป็นความสงสัยแทน
“ซีบิลน่ะเหรอ เห็นว่ามีธุระสำคัญต้องทำนอกโรงเรียนน่ะ ตั้งแต่วันเปิดเรียนก็ยังไม่เห็นหน้าเลย” เสียงไขข้อข้องใจของนักดาบซอร์โร
ซีบิล.....อยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ......
“เรน่า เป็นอะไรไปเหรอ” เสียงจากเด็กหนุ่มเฟริน ดึงเรริน่าออกมาจากห้วงความคิดอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่ว่า...ฉันยังจำชื่อไม่หมดเลย ช่วยไล่ใหม่ได้มั้ยคะ คุณเฟริน” คำแก้ตัวของสาวน้อยที่แนบเนียนจนจับไม่ได้ ทำให้โจรหนุ่มต้องไล่ชื่อเพื่อนตั้งแต่แรกอีกครั้ง
สงสัยเธอจะความจำไม่ค่อยดีมั้ง ความคิดขำๆโผล่ขึ้นมาในหัวของขโมยแห่งบารามอส ทำเอาเจ้าตัวดีเผลอหัวเราะออกมาอย่างหน้าตาเฉย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนะค่ะ ดีใจจังเลยยยยยยย > < ตื่นเต้นมากเลยมีคนโพสด้วย เอิ้กๆ (คนเขียนบ้าไปและ)
จบไป 2 ตอนและ เดี๋ยวตอนที่ 3 มีหวานมั่ง อิอิอิ อย่าลืมมาอ่านกานนะคะ ^ ^ -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น