หนุ่มกระเป๋าหนัก แพ้รัก ยัยจอมงก

เนื้อเรื่อง

“นี่นายทำเงินตกน่ะ”

“อ่อหรอ”

เขายังคงเฉย ไม่สนใจเงินที่ฉันยื่นคืนให้เขาเลย

“อะไรของนายฉันเอามาคืนนี่ไง รับไปสิ”

“ฉันไม่อยากได้คืนนิ  ฉันให้เธอ”

“แต่นี่มันเงินนะ แล้วก็ตั้ง 500 ด้วย ไม่เสียดายหรือไง”

“ถ้าฉันเสียดาย ฉันจะยกให้เธอได้ยังไง อีกอย่างที่บ้านฉันยังมีอีกเยอะ”

“แล้วถ้านายไม่เก็บซักวันมันก็ต้องหมดอยู่ดี”

“ไม่มีทางหรอก บ้านฉันรวยจะตาย”

“นายนี่นะ ไม่เห็นค่าของเงินเลย”

“หยุดพูดมากซะที จะเอาก็เอาไป ไม่เอาก็วางไว้ที่เดิม และไปซะที รำคาญ พูดมากอยู่ได้ เป็นแม่ฉันรึไงกัน”

“เชอะ ถ้าฉันเป็นแม่นายจริง ๆ นะ ฉันจะตีให้ก้นลายเลย โทษฐานไม่รู้คุณค่าของเงิน มีอย่างที่ไหนกัน ยกเงินให้คนอื่นหน้าตาเฉย คนอื่นน่ะ
ทำงานมาเหนื่อยนะกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท แต่นี่อะไร ไม่รู้จักเสียดายเลย”

“เรื่องของฉันน่ะ”

แล้วเขาก็เดินจากไปโดยไม่สนใจฉันเลย เอ๊ะไม่สิ ไม่สนใจเงินของเขาในมือของฉันเลย แม้แต่นิดเดียว อย่างเนี้ยละน้าพวกคนรวย  ไม่เห็นคุณค่าของเงินเลย  ถ้าวันไหนไม่มีเงินแล้วจะรู้สึก

เช้าวันรุ่งขึ้น

“มาย จะตื่นได้ยัง พี่จะไปช่วยแม่ที่ร้านแล้วนะ ข้าวอยู่ในครัวนะตื่นมาก็รีบ อาบน้ำ กินข้าว แล้วตามไปช่วยแม่กับพี่แล้วกันนะ พี่ไปก่อนนะ เร็ว ๆ เข้าล่ะ เดี๋ยวแม่จะบ่นเอา”

“จ้า พี่เมย์”

บ้านฉันขายไอศครีมอยู่แถว ๆ โรงเรียน วันนี้เป็นวันเสาร์ตื่นแต่เช้ามาฉันเลยต้องไปช่วยแม่ที่ร้าน ร้านเราเป็นร้านเล็ก ๆ  ที่มีที่นั่งแค่ประมาณ10โต๊ะได้  แต่รับรองว่าไอศครีมของเรานะอร่อยสุด ๆ เลยล่ะ ขายดีมาก ๆ เลยด้วย ไม่ได้อวดนะ มันเป็นเรื่องจริง ครอบครัวของเราอยู่กัน3คน มีแม่ ฉัน และก็น้องมาย

“เมย์ มาแล้วค่ะแม่”

“กว่าจะมาได้นะ แล้วมายล่ะ”

“มาย เพิ่งตื่นน่ะแม่ เดี๋ยวก็คงจะตามมา”

“เพิ่งตื่น ให้มันได้อย่างนี้สิ ลูกฉัน เป็นสาวเป็นนาง แต่ดันรอให้ตะวันแยงก้นแล้วถึงจะตื่นได้”

“โถ่แม่ ก็มายมันไม่ค่อยสบาย”

“เออ เออ ช่างเหอะ เมย์ก็รีบมาช่วยแม่เร็ว ๆ สิ พูดอยู่นั้นแหละ ห่วงกันเหลือเกินนะพี่น้องคู่นี้เนี่ย ฉันละเบื่อ”

“จ้าาา แม่”

ฉันรับคำ แล้วจึงรีบไปช่วยพี่พี่พนักงาน เก็บของบนโต๊ะของคนที่เพิ่งจะเดินออกไป

“ก๋อง  แก๋ง  ก๋อง  แก๋ง”

“สวัสดีค่ะ ร้านไอศครีมM&M ยินดีต้อนรับค่ะ เฮ้ย นาย”

“โถ่ที่แท้ก็แค่พนักงานร้านไอศครีม มิน่าถึงงกนัก”

“นายนี่มันปากร้ายเกินผู้ชาย จริง ๆ เลยนะ”

“แต่ก็ไม่เกี่ยวกับเธอ”

“แน่นอน ใครอยากไปเกี่ยวกับนายไม่ทราบ”

“ยัยเมย์ นี่ลูกค้านะ ต้อนรับดีดีหน่อยสิ เกิดเขาไม่มาทานร้านเราอีกจะว่ายังไงฮะ”

“ก็ดีน่ะสิแม่ ไม่เห็นอยากจะให้มาเลย”

“โป๊ก”

“โอ้ย แม่ เมย์เจ็บนะ ทำไมแม่ต้องเขกหัวเมย์ด้วยอ่ะ” ฉันร้องด้วยความเจ็บพร้อมกับจับหัวตัวเอง ทำไมมันเจ็บอย่างงี้นะ

“โทษฐานไม่ทำดีกับลูกค้า”

“ไม่เห็นต้องดีด้วยเลยกับคนอย่างนั้นอ่ะ”

“อยากโดนอีกทีหรือไง”

“โอ้ย ไม่เอาแล้วแม่ ดีก็ดี แบร่”

ฉันพูดพร้อมแลบลิ้นใส่นายนั้น

“ยัยเมย์”

“จ้า แม่”

นายอวดรวยนั่นหันมามองหน้าฉันยิ้ม ๆ อย่างซะใจ เชอะ แม่นะแม่เข้าข้างคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง

“จะทานไร”

“พูดไม่เพราะเลยแหะ”

“อย่าเรื่องมากน่า”

“คุณป้าฮะ ลูกสาวคุณป้าพูดไม่เพราะกับลูกค้าเลยฮะ”

“นี่นาย หาเรื่องกันนี่นา”

“ยัยเมย์ แม่สั่งว่ายังไง ทำไมไม่เชื่อแม่บ้างฮะ”

“แต่แม่ เมย์…”

“ไม่มีแต่ ลูกค้าก็คือลูกค้า แกอยู่ในฐานะพนักงาน เค้าอยู่ในฐานะลูกค้า แกต้องต้อนรับเค้าเป็นอย่างดี เข้าใจใช่มั้ย”
ฉันทำหน้าเศร้า พร้อมรับคำแม่อย่างจำใจ

“เข้าใจค่ะแม่”
ให้ตายเถอะฉันไม่ชอบคนอวดรวยอย่างนายนี่เลย ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกะนายนี่ไปถึงเมื่อไหร่  ซะใจเชียวนะตาอวดรวย

“จะรับอะไรดีค่ะ” จำใจอย่างมากๆๆๆๆๆ ที่ต้องพูดเพราะกับนายนี่

“เอ่อ เอาเป็น ลิ้นจี่ 3 ลูก มะม่วง 3 ลูก มะนาว 3 ลูกละกัน” ลืมบอกไปอย่างร้านฉันขายไอศครีมผลไม้น่ะ มีประโยชน์ต่อร่างกายดีนะ

“ว่าแต่สั่งซะเยอะมาคนเดียวจะกินหมดหรอน่ะ”

“เรื่องของฉันน่า ยุ่งวุ่นวายจริง ๆ เลย”

“ได้ งั้นรอซักครู่ เดี๋ยวจะเอามาให้”

“นี่เธออย่างเพิ่งไปสิ เพิ่มวิปครีม ด้วย แล้วก้อน้ำตาลสีด้วยนะ อืมใช่ แล้วก็ช็อคโกแลตด้วย แล้วก็รีบ ๆ ด้วยล่ะ ฉันหิวจะแย่”

“รู้แล้วน่า สั่งอยู่นั่นล่ะ แล้วเมื่อไหร่จะได้ไปเอามาให้ซะทีเล่า”

“เออ เออ งั้นก็รีบไปสิ”

ฉันจึงรีบเดินไปเอามาให้นายนี่ เดี๋ยวนานมาก จะบ่นอีก ผู้ชายอะไรพูดมากชะมัด

“อ่ะ มาและ ลิ้นจี่ 3 มะม่วง 3 มะนาว 3 เพิ่มวิปครีม น้ำตาลสี ช็อคโกแลต ครบนะ”

“อืมครบ รีบ ๆ ไปได้และ ฉันเห็นหน้าเธอแล้วกินไม่ลง”

“เชอะ ใครว่าฉันอยากอยู่กันเล่า” ฉันจึงรีบเดินไป ไม่เห็นอยากจะอยู่เลย ฉันก็รำคาญหน้านายเหมือนกันนั่นแหละ คิดว่าหล่อนักรึไง

“เออ เมย์ ฉันว่าเธอมานั่งกินเป็นเพื่อนฉันดีกว่า ฉันว่ายังไงฉันคนเดียวก็กินไม่หมดอยู่และ อีกอย่างคนอย่างเธอคงไม่อยากให้ฉันกินเหลือ
ด้วยใช่มั้ย คนงก ๆ อย่างเธอเนี่ย”

“แล้วทำไมฉันต้องกินกับนายด้วย อีกอย่างกินเหลือก็เรื่องของนาย ของซื้อของขาย ถึงนายกินเหลือนายก็ต้องจ่ายราคาเต็มอยู่แล้ว”

“แต่ถ้าเธอไม่มานั่งกินกับฉัน ไม่ใช่แค่ไม่จ่ายราคาเต็มนะ แต่จะไม่จ่ายเลยด้วย”

“นี่นายขู่กันหรอ”

“ไม่ได้ขู่พูดเรื่องจริง”

“แต่ว่า ฉัน”

“ไม่มีแต่ ถ้าเธอไม่กินฉันไปล่ะ”

“นายนี่มัน” ฉันทำท่าหงุดหงิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะนั่งลงตรงข้ามนายนั่นและนั่งกินดี ๆ แหม่ ก็ฉันเสียดายนี่นา นายนี่ยิ่งอวด ๆ อยู่ฉันว่ามันไม่แคร์หรอกกะไอศครีมแค่เนี้ย ราคาแค่ร้อยกว่าบาท วันนั้นนายนั่นยังให้เงินฉันมาตั้ง 500 ยังไม่เสียดายเลย

เวลาผ่านไป20นาที

“โอ้ยฉันอิ่มแล้วนะ”

“อิ่มเธอก็ต้องกิน เธอกินไม่หมด ฉันก็จะไม่จ่ายเงินเธอ”

“นี่นายจงใจแกล้งฉันนี่นา”

“ก็รู้นี่ เพราะฉะนั้นเธอต้องกินให้หมด”

“เมย์ถ้าอิ่ม ก็ไม่ต้องกินก็ได้ลูก”

“แต่เมย์เสียดายเงินนี่แม่”

“ไม่จำเป็นหรอกเมย์ เงินแค่ร้อยเดียว มันไม่ลำบากนักหรอกลูก”

“ไม่ใช่แค่ร้อยเดียวนะครับคุณป้า ถ้าลูกสาวคุณป้ากินคนเดียวหมด ผมจะใช้หนี้ที่คุณป้ามีอยู่ทั้งหมดให้เลยครับ แถมถ้าลูกสาวคุณป้า 2 คนอยากได้อะไร ผมจะพาไปซื้อแบบไม่จำกัดจำนวนเงินเลยนะครับ ผมมีไม่อั้นอยู่แล้วครับ”

“จริงหรอจ๊ะ พ่อหนุ่มรูปหล่อ”

“จริงครับคุณป้า”

“เมย์สู้เค้าลูกไอศครีมแค่ 9 ลูกเอง ลูกไม่หวั่นอยู่แล้วนิจ๊ะ ตอนเด็ก ๆ ลูกยังกินได้ตั้ง 10ลูกแหน่ะ”

“แต่แม่นั่นมันตอนเด็ก ๆ นะ”

“เด็กหรือโตก็ไม่ต่างกันหรอกจ๊ะ” แม่นะแม่ไม่ได้ห่วงเราบ้างเลย แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ใช้หนี้ให้หมด บ้านเราจะได้หมดหนี้หมดสินซะที ว่าแต่ นายนี่รู้ได้ไงว่าบ้านฉันมีหนี้ แถมยังรู้อีกว่าแม่ฉันมีลูกสาว 2 คน แปลก ๆ แหะ

“ว่าแต่นายเหอะ รู้ได้ไงว่าฉันมีพี่น้อง”

“เอ่อ คือว่า…”

“คือว่าอะไรของนายตอบมาเร็ว ๆสิ”

“คือ…เออ ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเธอซะหน่อย”

“จะไม่เกี่ยวได้ไง ก็มันเรื่องของครอบครัวฉันนี่นา”

“ไม่รู้สิ แต่ถ้าเธอไม่รีบกิน ไอศครีมละลายฉันถือว่าโมฆะนะ”

“นายนี่นะ เจ้าเล่ห์เป็นที่สุด” เค้ายักไหล่และยังคงทำหน้าเจ้าเล่ห์

“เมย์สู้เค้าสิลูกอีกแค่ 2 ลูกเองนะ ตั้งใจหน่อยสิ”

“แม่ แต่เมย์ไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเมย์อ้วนขึ้นจะทำยังไงล่ะแม่”

“ไม่เป็นไรลูกแม่รับได้ ถึงจะอ้วนยังไง แม่ก็รักลูกนะเมย์”

“อิ่มจะแย่อยู่แล้วน้า กินแค่นี้ไม่ได้หรอ”

“โอเค ถ้าเธอกินแค่นี้ ฉันก็ไม่จ่าย ไปละบาย” เค้าโบกมือลาและกำลังจะเดินออกไป

“เดี๋ยวสิ ฉันว่านายควรจะอยู่ต่อนะ”

“เพราะอะไรอ่ะ”

“ก็เพราะว่าฉันน่ะ เหลือคำสุดท้ายแล้วไง นายควรจะอยู่จ่ายเงินก่อนนะ” ฉันทำหน้าอย่างมีชัย

“เธอนี่กินเก่งใช้ย่อยเลยนะ”

“อยู่แล้ว แต่ก็ลำบากพอทนเลยล่ะ กว่าจะหมดได้น่ะ”

“แน่นอน ก็ตั้ง 9 ลูกนิ ถ้ากินได้ง่าย ๆ ก็ไม่คุ้มกันน่ะสิ”

“ว่าแต่นายนี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ นะ คิดวิธีนี้จีบหญิงงั้นหรอ”

“เธอหมายความว่าไง”

“อย่ามาทำซื่อเลยน่า ฉันรู้หรอก”

“รู้แล้วจะยังไง”

“ผู้หญิงน่ะ ไม่ได้หวังเงินทองหรอกนะ”

“หรองั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่จ่ายหนี้ให้เธอแล้ว แล้วก็ไม่พาเธอกับน้องสาวไปเที่ยวด้วย”

“น้อย ๆ หน่อย เรื่องอะไร ฉันจะยอมกินไอศครีมไปตั้ง 9 ลูกแถมไม่ได้อะไรเลยเนี่ยนะ ฝันไปเถอะ คำพูดก็ต้องเป็นคำพูดสิ ลูกผู้ชายรึป่าวเนี่ย”

“ลูกผู้ชายอยู่แล้ว แต่นึกว่าเธอจะไม่สน เห็นบอกว่าไม่หวังเงิน”

“เงินอ่ะก็ไม่ได้หวังหรอก แต่ว่านายบอกให้ฉันกินนิ นายก็ต้องรับผิดชอบด้วยสิ”

“ได้อยู่แล้ว ไม่มีปัญหา ว่าแต่แม่ครับ แม่มีหนี้เท่าไหร่หรอครับ”

“ห้าหมื่นจ๊ะ”

“อะไรนะ นายเรียกแม่ฉันว่าแม่แล้วหรอ เมื่อกี้ยังเรียกป้าอยู่เลย”

“ไม่เป็นไรหรอกเมย์แม่ไม่ถือ”

“เห็นปะแม่เค้าไม่ถืออ่ะ”

“แม่ไม่ถือแต่เมย์ถือนิ”

“นี่ครับแม่ เช็คเงินสดห้าหมื่น”

“ขอบใจจ๊ะ”

“แม่อ่ะ ทำไมยอมให้เค้าเรียกว่าแม่ด้วยอ่ะ แม่มีลูกสาว 2 คนนะ”

“ใช่จ๊ะ แม่มีลูกสาว 2 คน แต่ว่าตอนนี้อ่ะมีลูกเขยอีก 1 ใช่มั้ยจ๊ะ พ่อหนุ่ม”

“แม่ นี่แม่หมายความว่าไง”

“ก็หมายความว่าฉันจะเป็นลูกเขยของแม่น่ะสิ”

“นายมาจีบมายหรอ”

“จะบ้าหรอไง ก็มาจีบเธอนั่นแหละ”

“ห๊า ฉันเนี่ยนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ทำไมหรอ แปลกตรงไหนอ่ะ”

“ก็นายอ่ะรวยจะตาย จะมาสนคนจน คนงก ๆ อย่างฉันได้ยังไง”

“ก็จะให้ไปสนคนอื่นได้ยังไง ก็เธอออกจะดีขนาดนี้”

“ดียังไง”

“ก็เธออ่ะรู้คุณค่าของเงิน เธอรู้ว่าเราควรจะเก็บออม แถมเธอยังเป็นคนงกอีก ถ้าฉันอยู่กับเธอนะรับรองว่าฉันจะไม่มีทางหมดเงินไปโดยเปล่าประโยชน์เลยล่ะ”

“ไหนนายบอกว่านายไม่สนใจไง ที่บ้านนายมีเงินเยอะแยะไง”

“ก็ตอนนั้นอ่ะมีเยอะแยะ แต่ว่าตอนนี้อ่ะ ฉันเหลือเงินติดบัญชีแค่ สามแสนเอง ถ้าฉันไม่เก็บรักษา และก็รู้จักเก็บออม ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปใช้ในวันข้างหน้าล่ะ”

“อ้าวบ้านนายรวยไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมีเงินแค่นั้นล่ะ”

“ก็คือว่าเมื่อไม่นานมาเนี้ย บริษัทของครอบครัวฉันโดนโกง พ่อกับแม่ของฉันโดนฆ่าตาย แล้วฉันก็เหลือเงินติดบัญชีอยู่แค่ 3 แสน ฉันไม่มีที่ไปแล้ว ฉันอยากจะฝากเนื้อฝากตัวให้เธอกับครอบครัวของเธอช่วยดูแล ได้โปรดช่วยดูและฉันด้วยนะ”

“ก็ได้ แต่ว่ามีข้อแม้อย่างนึง”

“อะไรหรอ”

“นายจะต้องเป็นคนอดออม ต้องเก็บเงินทุกวัน แล้วอีกอย่าง นายต้องช่วยฉันกับน้องและแม่ ทำงานร้านไอศครีมทุกวันด้วย นายทำได้มั้ยล่ะ”

“ได้สิ ๆ เรื่องแค่เนี้ยเอง สบายอยู่แล้ว ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก”

สุดท้ายเงินทองของเราก็ต้องมีวันหมดไป แต่ถ้าเรารู้จักเก็บ รู้จักออม เงินเราก็จะยังคงมีพอให้เราได้ใช้ไปจนถึงวันข้างหน้า  เพราะฉะนั้นเราจึงต้องเป็นคนที่รู้จักเก็บ รู้จักออม ถ้าหากว่าวันใดเราไม่มีเงินเราจะได้นำเงินที่เราออมไว้มาใช้ได้อีกเราจะได้ไม่ต้องเป็นหนี้เป็นสินใคร