ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ใจหาย
ตอนที่ 3
แสงแดดเริ่มอ่อนลงแล้ว ปลายลืมตาขึ้นช้าๆแล้วกระพริบตาถี่ๆให้ชินกับแสงจ้านั้น คงเป็นเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับจึงเผลอหลับนานไปหน่อย ปลายมองไปที่หน้าต่างก็เห็นเพียงม่านเนื้อเบาที่ปลิวไสวเพราะถูกลมพัด จึงเดินออกมาจากห้องนอนพลางตะโกนเรียกหารุ้ง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ปลายเริ่มใจคอไม่ดี เดินเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของรุ้ง ปลายจึงวิ่งออกมาจากบ้านเลียบไปตามริมหาด สอดส่ายสายตามองหาร่างเล็ก แล้วพลันหยุดยืนอยู่กับที่เมื่อเห็นรุ้งยืนคุยอยู่กับใครบางคน
“ ปลาย! ” รุ้งหันมาเห็นพอดี จึงเดินมาหาปลาย
“ รุ้ง…ทำไมออกมาไม่บอกกันก่อนล่ะ รู้มั้ยว่าปลายเป็นห่วงแค่ไหน ถ้ารุ้งเป็นอะไรไป ปลายจะทำยังไงล่ะ ”
ปลายรัวคำพูดใส่รุ้งเป็นชุดแล้วหยุดหายใจหอบด้วยความเหนื่อย พลางเหลือบมองร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา เหมือนเคยรู้จักกันที่ไหนมาก่อน
“ เอ่อ…ปลาย…นี่พี่อัน…เอ่อ…รุ่นพี่รุ้งน่ะ ” รุ้งพูดตะกุกตะกัก ปลายนิ่งไปแล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าเป็นแฟนเก่าของรุ้ง
“ หวัดดีฮะ ปลายฮะ เป็นแฟนของรุ้ง ยินดีที่ได้รู้จักฮะ ” ปลายกล่าวทักทายขึ้นก่อน
“ เช่นกันฮะ อ้าวรุ้ง ไม่เห็นบอกพี่สักคำว่ามีแฟนแล้ว คุยกันอยู่ตั้งนาน ” อันทักทายตอบแล้วหันไปคุยกับรุ้งที่ตอนนี้ถูกปลายโอบไหล่ไว้แสดงความเป็นเจ้าของอย่างเต็มที่ เพราะไม่รู้ว่าคนๆนี้ยังคิดอะไรกับรุ้งอยู่รึเปล่า
“ อ๋อ…ก็ว่าจะบอกอยู่พอดีค่ะ ถ้างั้นรุ้งคงต้องขอตัวก่อนนะคะพี่อัน ”
“ พี่พักอยู่ที่โรงแรมข้างหน้านี้แหละ ถ้าว่างยังไงเย็นนี้แวะมาทานข้าวด้วยกันก็ได้ พอดีพี่มาคนเดียวน่ะ กำลังเหงาๆอยู่พอดี เดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง ”
รุ้งรับคำเชิญแล้วรีบพาปลายเดินออกมาทันที ปลายเดินจ้ำเอาๆ จนรุ้งเดินตามไม่ทันต้องบอกให้ปลายหยุดรอก่อน
“ ปลาย เป็นอะไรคะ โกรธรุ้งเหรอ รุ้งขอโทษนะที่ไม่ได้รอปลาย อย่าโกรธเลยนะคะคนดี ” รุ้งพูดแล้วกอดเอวของปลายเอาไว้พลางซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง
“ ก็ใช่น่ะสิ คนอุตส่าห์เป็นห่วงวิ่งตามหาแทบตาย แล้วมายืนคุยกับ… ” ปลายเงียบไป รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
รุ้งคลายวงแขนออกแล้วอ้อมมายืนด้านหน้าปลาย แต่ปลายกลับเบือนหน้ามองไปทางทะเลแทน
“ นี่ปลายหึงรุ้งเหรอ รุ้งกับพี่อันแค่ไม่ได้เจอกันนานก็เลยมีเรื่องคุยกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง อย่าคิดมากเลยนะคะ รุ้งรักปลายนะ ”
ปลายไม่ใช่คนขี้หึง เพราะปลายเชื่อและไว้ใจในตัวรุ้งตลอดมา แต่ถ้าไม่ใช่เพราะฝันเมื่อคืน ปลายก็คงไม่รู้สึกอย่างนี้หรอก แต่พอได้ยินคำว่ารักจากปากของเธอ ที่นานๆจะได้ยินซักครั้งก็ทำเอาปลายใจอ่อน หายโกรธแทบจะทันที
“ ใช่…ปลายทั้งโกรธทั้งหึงเลยล่ะ อย่างนี้ต้องทำโทษรู้มั้ย ” ว่าแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากรุ้งที่ไม่ทันตั้งตัวเบาๆ
“ เอาไว้แค่นี้ก่อนละกัน แต่คืนนี้ไม่รอดแน่ หึหึ ” ปลายทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเดินนำไป ทิ้งให้รุ้งเดินตามไป ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
………………………………………………………………………………………………………………………………….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น