O . o รักปลอมๆ ของจอมเจ้าเล่ห์ o . O (แนว Yuri)

ตอนที่ 32 : สุดหล่อของเราแย่แล้ว...แว้วๆๆ

ตอนที่ 32

ธนภัทรวางร่างที่ไร้สติของแพรลดาลงบนเตียงนอนรูปหัวใจ หญิงสาวส่งเสียงงึมงำในลำคอ ก่อนจะซุกหน้าลงกับหมอนใบนุ่มอย่างไม่รู้เรื่อง พอเห็นว่านางแบบสาวหลับสนิทไปแล้ว เขาก็คลี่ยิ้มมุมปาก สายตามองไปยังร่างบางที่นอนทอดกายเหยียดยาวอยู่บนเตียงด้วยสายตาหื่นกระหาย

"เป็นไงล่ะแม่ตัวดี แค่นี้ก็สิ้นฤทธิ์แล้วหรือไง ลุกขึ้นมาชกหน้าฉันอีกสิแล้วฉันจะปล่อยเธอไป ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้เธอเป็นของฉันล่ะนะ" 

ชายหนุ่มพูดท้าทายกับหญิงสาวที่นอนหลับไม่รู้เรื่องทั้งที่เขาเองก็รู้ดีว่าหญิงสาวคงไม่มีทางตื่นขึ้นมาทำอย่างที่เขาว่าได้แน่ เพราะฤทธิ์ของยานอนหลับตัวนี้ มันแรงเกินกว่าจะตื่นขึ้นมาภายในชั่วโมงสองชั่วโมงได้  พลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองมีความกระหายใคร่อยู่ในแววตานั้น

"นี่ฉันถือว่าให้โอกาสแล้วนะจ๊ะแม่สาวน้อย นอนนิ่งๆ แบบนี้แสดงว่ายินยอมพร้อมใจแล้วใช่มั้ยล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ เรามาสนุกกันเถอะ รับรองฉันจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ลืมไอ้ วิชาดัชนีพิฆาตไปเลย ฮ่าฮ่าฮ่า" ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาร่างบางที่นอนอยู่

.

.

.

"คันนี้แหละพี่อ้น ไม่ผิดแน่วีจำได้"

ร่างสูงกระซิบกระซาบพอให้ได้ยินกันสองคน เมื่อสองสาวหล่อค่อยๆ เลิกม่านดูทีละห้องเพื่อหาว่ารถของธนภัทรจอดอยู่ตรงไหน พอเห็นเป้าหมายแล้ว ทั้งสองก็ไม่รอช้า รีบวิ่งแทรกตัวเข้าไปด้านในม่านผ้าใบผืนหนักอึ้งทันที ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูบานไม้สีขาว

"ทำไงดีล่ะพี่อ้น พังเข้าไปเลยมั้ย ไม่รู้ว่าป่านนี้ดาจะถูกมันปู้ยี่ปู้ยำไปขนาดไหนแล้ว" วีร์ธิราทำท่าจะวิ่งเข้าไปเอาไหล่กระแทกประตูตามอย่างหนังฝรั่งที่เคยดูมา แต่อ้นรีบคว้าตัวเอาไว้ พลางหันมาดุร่างสูง

"จะบ้าเหรอ เอาไหล่กระแทกอย่างนั้นมีหวังเจ็บตายเลย ใครเขาทำแบบนั้นกันหา !!!"

"ก็ในหนัง. . ." สาวหล่อรุ่นน้องเถียงเสียงอ่อย อ้นรีบโบกมือห้ามเป็นเชิงให้หยุดพูด ก่อนจะเอ่ยขึ้น

"เอางี้ทำตามที่พี่บอกแล้วกัน"  ร่างสูงได้แต่ทำตาปริบๆ ยืนนิ่ง ฟังจอมวางแผนบอกแผนการของตน แล้วจึงพยักหน้าหงึกๆ เมื่อถูกถาม

"ตกลงเข้าใจแล้วใช่มั้ย"

"ดี. . .งั้นก็เริ่มได้เลย"  เมื่อเห็นว่าร่างสูงทำหน้าเข้าใจที่ตนพูดแล้ว อ้นจึงดำเนินแผนการของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

เสียงเคาะประตูที่ดังเข้ามา ทำเอาชายหนุ่มถึงกับชะงักไป เขาวางมือจากการตั้งกล้องถ่ายวีดิโอตรงมุมห้องที่ถูกจับให้หันหน้ากล้องไปยังเตียงนอนรูปหัวใจ ที่มีร่างเพรียวบางของแพรลดานอนทอดกายอยู่ พลางหันไปตะโกนถามเสียงดังอย่างหงุดหงิด

"จะเคาะหาพระแสงอะไรวะ" เสียงจากด้านนอกตะโกนตอบเข้ามาเช่นกัน

"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารหน่อยครับ" 

เสียงที่พยายามทำให้ฟังดูห้าวเหมือนเสียงของผู้ชายดังขึ้น แต่ชายหนุ่มไม่ทันได้เอะใจ เพราะมัวแต่หัวเสียที่มีคนมาขัดจังหวะการถ่ายทำภาพยนตร์ร้อนระอุแห่งปี โดยมีนางแบบสาวสุดเซ็กซี่มาเป็นนางเอกให้เสียด้วย

"ไม่ได้สั่งโว้ย มาผิดห้องแล้ว"  ชายหนุ่มตะโกนตอบ พลางก้าวเท้าเข้ามาใกล้เตียงมากขึ้น

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ

คราวนี้เสียงเคาะประตูดังถี่ขึ้นกว่าเดิม ทำเอาพระเอกหนุ่มถึงกับหัวเสีย รีบเดินไปเปิดประตูหมายจะด่าผู้ที่มารบกวนให้กระเจิงไป แต่เพียงประตูถูกเปิดแง้มออกเล็กน้อยเท่านั้น สองเท้าของผู้บุกรุกก็ยันโครมเข้าที่ประตู ทำเอาคนที่ยืนอยู่หลังประตูถูกกระแทกอย่างแรง จนต้องลงไปนั่งกองกับพื้น

"เฮ้ย. . .พวกแกเข้ามาทำอะไรวะ. . .เอ๊ะ ไอ้นี่มันนังทอมแฟนแม่สาวน้อยตัวดีนี่หว่า แถมยังพาเพื่อนมาด้วยอีกคน ดีๆ มาก็ดีแล้ว จะได้มาสนุกพร้อมๆ กันเลย ฉันเองก็อยากลองของแปลกมานานแล้ว"  พอเห็นว่าผู้ที่ถีบประตูเข้ามาเป็นใคร พระเอกหนุ่มก็เอ่ยทักด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท พลางค่อยๆ ไถตัวกับกำแพง พยุงร่างตัวเองให้ลุกขึ้นยืนได้

"หนอยไอ้ปากเสียนี่ วอนซะแล้วมั้ยล่ะ กล้าหาว่าฉันเป็นของแปลกงั้นเหรอ แก. . .ตาย!!!"

อ้นถึงกับทนฟังไม่ได้ วิ่งโร่เข้าไปต่อยหน้าชายหนุ่มหนึ่งที เขาเซถลาไปเพราะไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่วีร์ธิรารีบเข้าไปเขย่าตัวแพรลดา พยายามปลุกให้ตื่น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าหญิงสาวจะลืมตาตื่นขึ้นมาเลยสักนิด

"ดาตื่นสิ. . .วีมาช่วยแล้ว โธ่เอ๊ย บอกให้ตื่นไงเล่า มัวนอนขี้เซาอยู่ได้" 

เมื่อเห็นว่าเขย่าอย่างไรก็ไร้ผล ร่างสูงจึงเปลี่ยนเป็นตบแก้มหญิงสาวเบาๆ หวังเพียงความเจ็บจะช่วยปลุกให้ร่างบางตื่นได้ แต่ก็เหมือนเดิมเมื่อหญิงสาวได้แต่ทำเสียงครางงึมงำในลำคอ ดวงตาปิดสนิทไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ เลย

"ไอ้ทอมแก่ นี่แกกล้าต่อยหน้าหล่อๆ ของฉันเหรอ มันจะมากไปแล้วนะ" พระเอกหนุ่มขึ้นเสียงเมื่อถูกต่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว ส่วนอ้นนั้นพอได้ฟังคำแสลงหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้า โพล่งอย่างเหลืออด

"ฉันยังไม่แก่เว้ย หวงหน้าหล่อๆ นี่มากใช่มะ ได้เลย ฉันจะทำให้แกหมดหล่อด้วยกำปั้นของฉันเลยคอยดู" ก่อนจะตรงเข้าไปปล่อยหมัดเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูกของพระเอกหนุ่มอีกครั้งซ้ำรอยแผลเดิมที่ถูกนางแบบสาวทำเอาไว้เมื่อเย็น

"ปกติฉันไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิง แต่วันนี้ขอสักวันเหอะ ฉันจะเลาะฟันแกไม่ให้เหลือซักซี่เลย"

พระเอกหนุ่มหมดความอดทน ตรงเข้าไปผลักร่างอ้นล้มลงกับพื้น แล้วต่อยซ้ายขวา โดยที่อ้นทำอะไรไม่ได้เพราะถูกบีบคอด้วยมืออีกข้างของชายหนุ่ม ร่างสูงเห็นว่าสาวหล่อรุ่นพี่ของตนกำลังจะเสียท่า จึงหันไปคว้าแจกันกระเบื้องสีขาวสำหรับใส่ดอกไม้ประดับห้องที่วางไว้แถวนั้นขึ้นมา แล้วทุ่มลงไปบนศีรษะของธนภัทรทันที โดยหวังจะให้ชายหนุ่มหยุดทำร้ายอ้น

เพล้ง !!!!

แจกันสีขาวแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ โลหิตสีแดงจากศีรษะของชายหนุ่มไหลลงมาเหนือคิ้ว ธนภัทรยกมือขึ้นปาดมันออกแล้วอุทานออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อเห็นว่าเป็นเลือดแดงฉานเต็มฝ่ามือตัวเอง

"โอ๊ย. . .ไอ้ทอมบ้า แก. . .แกตีหัวฉันเหรอ" 

ได้ผล ชายหนุ่มหยุดชกหน้าอ้นในทันที แต่เปลี่ยนเป้าหมายมายังเธอแทน เขาก้มลงเก็บเศษกระเบื้องที่แหลมคมนั้นขึ้นมา แล้วย่างสามขุมเขามาหาร่างสูง สายตาดุดันที่มองมาอย่างหน้ากลัว ทำเอาวีร์ธิราถึงกับขนลุกซู่ทีเดียว ถอยกรูดจนแทบจะติดกำแพง ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความกลัว

"อย่า. . .อย่าเข้ามานะเว้ย ถะ. . .ถ้าเข้ามาฉันสู้นะ"

ร่างสูงร้องห้าม พลางยกแขนขึ้นมาตั้งการ์ดเตรียมพร้อมจะสู้ทันที เมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ร่างสูงเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง มองปลายอันแหลมคมของกระเบื้องด้วยความหวาดเสียวหัวใจ ก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อชายหนุ่มแกว่งเศษกระเบื้องชิ้นนั้น เข้ามาที่ลำคอของเธอ

 "อ๊าก. . .กกกกก" 

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------