ตอนที่ 25 : ใจนึงก็รัก...อีกใจนึงก็เจ็บ...
ระหว่างที่อ้นกำลังขับรถพาทั้งหมดกลับไปยังคอนโดของกรอบแก้ว วีร์ธิราที่ได้แต่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทาง เบนสายตากลับมายังสองสาวคู่รักที่นั่งอิงแอบแนบชิดกันอย่างมีความสุขอยู่ข้างเธอ อดนึกไปถึงใครบางคนขึ้นมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าป่านนี้แพรลดาจะเป็นอย่างไรบ้าง จะรู้สึกเหงาบ้างหรือเปล่าที่ไม่มีเธอคอยตามติดไปด้วยเหมือนอย่างเคย จะคิดถึงเธอแทบทุกลมหายใจเหมือนที่เธอคิดถึงหญิงสาวบ้างไหมหนอ หรือว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ได้มีความสำคัญต่อนางแบบสาวเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงได้แต่นึกอยู่ในใจ พลางถอนหายใจยาวออกมาเสียงดังอย่างอ่อนใจกับความคิดของตัวเอง แล้วจู่ๆ ร่างสูงก็เอ่ยถามธรัตราขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"วีขอถามอะไรคุณผึ้งหน่อยได้มั้ยฮะ. . .เมื่อคืนที่คุณผึ้งไปที่คอนโดของดา วีเห็นคุณสองคนจูบกันอยู่ ตกลงว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ฮะ ช่วยอธิบายให้วีเข้าใจหน่อยได้มั้ย"
ธรัตราหันควับไปยังคนถามด้วยความตกใจ เมื่อนึกไม่ถึงว่าสาวหล่อจะเห็นการกระทำของเธอของเธอเข้า พลางย้อนถามอย่างตะกุกตะกัก
"คะ. . .คุณวี. . .เอ่อ. . .เห็นด้วยเหรอคะ. . .ผึ้งคิดว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่นเสียอีก"
พอได้ยินคำว่าจูบ เมษยาก็หันมามองหน้าคนรักที่ได้แต่ทำหน้าเหรอหรา วางตัวไม่ถูกด้วยสายตาคาดคั้น ธรัตรารีบออกตัวทันที พลางอธิบายให้สาวหล่อร่างสูงเข้าใจด้วยเช่นกัน
"เอ่อ. . .ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่ผึ้งทำไปอย่างนั้นก็แค่. . .เอ่อ. . .แค่อยากประชดเมเค้าเท่านั้นเอง จริงๆ นะคะเม ผึ้งไม่ได้คิดอะไรกับดาแล้วจริงๆ" ธรัตรารีบแก้ตัว พลางหันไปทำท่างอนง้อเมื่อเห็นว่าคนรักเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
วีร์ธิรานิ่งอึ้งไปสักพักกับคำตอบที่ได้รับ แล้วพยักหน้าหงึกๆ เหมือนกำลังพูดกับตัวเองในใจ ก่อนจะโพล่งออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่ารถของอ้นกำลังจะแล่นผ่านหน้าตึกคอนโดของแพรลดาพอดี
"เฮ้ย! . . .เดี๋ยว! . . .จอดก่อนฮะ พี่อ้นจอดตรงนี้ก่อน"
เอี๊ยด. . .ดดด!!!
อ้นเหยียบเบรกอย่างแรงด้วยความตกใจ ทำเอาผู้โดยสารอีกสี่คนในรถหัวทิ่มหน้าคะมำเนื่องจากรถหยุดกระทันหัน ตามมาด้วยเสียงบีบแตรดังลั่นจากรถคันหลังที่ตามมา พอควบคุมสติได้ อ้นจึงรีบกดปุ่มสัญญาณฉุกเฉิน แล้วรีบเบนรถหลบเข้าเลนซ้ายทันที พลางเลื่อนกระจกลงเพื่อขอโทษขอโพยรถที่ตามหลังมา ก่อนจะหันไปหาเจ้าตัวต้นเหตุที่หวิดจะทำให้รถของเธอเกือบจะถูกชนท้ายเข้าแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้ว่ากล่าวอะไร ก็พบว่าร่างสูงเปิดประตูรถแล้วกระโดดผลุงรีบวิ่งจ้ำอ้าวหายเข้าไปในตึกนั้นอย่างรวดเร็ว
"อ้าวเฮ้ย! จะรีบไปไหนของเค้ากันนะ เจ้าเด็กคนนี้นี่" อ้นบ่นออกมาอย่างหัวเสีย เพราะเมื่อหันมาอีกทีก็เห็นเพียงหลังไวๆ ของสาวหล่อร่างสูงแล้ว
"น้องวี นั่นน้องวีจะไปไหนคะ กลับมาคุยให้รู้เรื่องก่อนสิ น้องวี!!!" กรอบแก้วเปิดหน้าต่างตะโกนเรียก แต่ร่างสูงนั้นไม่ได้หันกลับมาสนใจเลยสักนิด ยังคงตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไปโดยมีจุดมุ่งหมายคือห้องพักของแพรลดานั่นเอง
เสียงเคาะประตูที่ดังนานต่อเนื่องกัน ทำให้นางแบบสาวที่นอนฟุบหน้าอยู่กับเตียงลืมตาขึ้น แต่เปลือกตาที่บวมเป่งและแสนจะหนักอึ้งซึ่งเป็นผลพวงจากการร้องไห้อย่างหนักนั้น ทำให้เธอลืมตาได้ไม่ถนัดนัก ค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินออกไปที่ประตูหน้าห้อง เปิดประตูออก เผยให้เห็นใบหน้าขาวของวีร์ธิราที่ส่งยิ้มมาให้เธอด้วยแววตาสดใส
"กลับมาได้แล้วเหรอ" ประโยคแรกบวกกับน้ำเสียงเข้มของแพรลดา ทำเอาร่างสูงถึงกับสะดุ้ง หุบยิ้มแทบไม่ทัน พลางเอ่ยถามเมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของร่างบาง
"เป็นอะไรไปเหรอดา. . .อ้าว. . .ทำไมตาบวมเป่งอย่างนั้นล่ะ หรือว่าดาร้องไห้. . .ใครทำอะไรดาอย่างนั้นเหรอ" ดูเหมือนร่างสูงจะลืมไปเสียสนิทว่า ภาพที่ลงบนหน้าปกนิตยสารเล่มนั้นเองที่เป็นต้นเหตุให้นางแบบสาวมีอาการเช่นนี้
"เป็นไงล่ะ ไปเที่ยวกับไอ้เม สนุกมากนักล่ะสิท่า ถึงได้กลับมาเอาป่านนี้ ทำไมไม่ไปอยู่กับมันซะเลยล่ะ กลับมาที่นี่อีกทำไม!!!"
แพรลดาตะคอกเสียงใส่ในประโยคสุดท้าย พลางเดินโซเซไปนั่งลงที่โซฟาสีแดงตัวโปรดของเธอ ยกมือขึ้นกุมขมับสองข้าง เมื่อรู้สึกว่าศีรษะของเธอเองก็หนักขึ้นกว่าเดิมเช่นกัน ร่างสูงทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจในคำพูดของหญิงสาว ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า นางแบบสาวคงจะได้เห็นภาพของเธอกับเมษยาเข้าแล้วเป็นแน่ ถึงได้มีอาการแบบนี้ พาลทำให้อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า สิ่งที่นางแบบสาวกำลังแสดงออกอยู่นั้น เป็นอาการหึงหวงเธอในฐานะคนรัก นึกอย่างนั้นแล้วก็เผลอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ พลางเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น
"นี่ดากำลังหึงวีอยู่ใช่มั้ยเนี่ย จริงๆ แล้วดาก็รักวี ไม่ได้หลอกวีเหมือนที่พูดเมื่อคืนใช่มั้ย"
"รักเหรอ. . .ฉันน่ะเหรอรักเธอ. . .เข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าวีร์ธิรา ฉันไม่เข้าใจเลยนะว่าผู้หญิงคนอื่นก็มีอยู่มากมาย ทำไม. . .ทำไมต้องเป็นไอ้เมด้วย!!!"
แพรลดาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อถูกถามความรู้สึกแบบซึ่งๆ หน้า แต่ด้วยทิฐิจึงตอบออกไปก่อนจะตวาดออกมาเสียงดังลั่น เมื่อนึกไปถึงภาพระหว่างเมษยาและคนรักจอมปลอมของเธอบนหน้าปกนิตยสารเล่มนั้น ร่างสูงได้แต่ยืนตัวสั่นเทิ้ม น้ำตารื้นขึ้นมาเอ่อคลอรอบดวงตากลมโตนั้นทันที
"แสดงว่าที่ผ่านมา ดาไม่เคยคิดอะไรกับวีเลยใช่มั้ย ที่แท้ดาก็แค่หลอกใช้วีเพื่อให้คุณผึ้งหึง เค้าจะได้กลับมาหาดาใช่มั้ยล่ะ"
น้ำเสียงที่สั่นเครือของวีร์ธิรา และหยาดน้ำตาที่ไหลรินลงมาบนแก้มเนียน ทำเอานางแบบสาวเผลอใจอ่อนลงวูบหนึ่ง แต่ด้วยความโกรธที่มีอยู่เป็นทุนเดิม ทำให้เธอตัดสินใจพูดในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึกของตัวเองออกมา
"ใช่! ฉันไม่เคยรักเธอ ฉันหลอกใช้เธอเพื่อให้ผึ้งกลับมาหาฉันก็เท่านั้น"
"เพราะอย่างนี้เองใช่ไหม ดาถึงได้ยอมให้คุณผึ้งเค้าจูบโดยไม่ได้ขัดขืน ทั้งๆ ที่ดาเองก็น่าจะรู้ว่าวีอยู่ในห้องนี้ด้วยเหมือนกัน" นางแบบสาวเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินว่าร่างสูงได้เห็นเหตุการณ์เมื่อคืนทั้งหมด พึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทายพลางเอ่ยสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงยียวน
"แล้วจะทำไมล่ะ ถ้าฉันจะจูบกับผึ้งหรือจะจูบกับใครมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอเลยนี่ ทีเธอยังไปจูบกับไอ้เมได้เลย แล้วทำไมฉันจะทำบ้างไม่ได้ล่ะ"
"นี่คุณ!!! ฮึ้ย. . .ย"
เมื่อถูกตอกกลับมาอย่างนั้น ก็ทำเอาเส้นความอดทนของวีร์ธิราขาดผึงในทันที เธอพุ่งตัวเข้าไปหาแพรลดาที่นั่งอยู่บนโซฟา ก่อนจะประกบริมฝีปากของเธอลงบนริมฝีปากสีแดงที่แห้งผากจากการร้องไห้ของนางแบบสาวด้วยความโมโห ร่างบางเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ก่อนจะพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ผลักร่างของคนตัวสูงให้ห่างออกไป ตามมาด้วยฝ่ามือที่กระทบเข้ากับแก้มขาวของวีร์ธิราเต็มแรง จนคนถูกตบหน้าหันไปด้านข้างทันที
เพียะ!!!
"เธอ. . .ทำแบบนี้ทำไม" แพรลดาเอ่ยถามเสียงสั่น หัวใจยังคงเต้นระรัวไม่หยุดจากรสจูบที่รุนแรงของร่างสูง
"แล้วดาล่ะ ตบหน้าวีทำไม ทีคุณผึ้งจูบยังไม่เห็นทำแบบนี้เลย ทั้งๆ ที่เค้าไม่ได้รักดาแล้วด้วยซ้ำ นี่ดารังเกียจวีมากถึงขนาดต้องตบกันเลยเหรอ ทั้งที่วีรักแค่ดาคนเดียวเท่านั้นนะ ฮือ. . .ฮือๆ ไม่น่าเลย วีไม่น่ามาหลงรักดาเลย คนใจร้าย!!!"
ร่างสูงยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองด้วยความเจ็บ พลางเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะหันหลังวิ่งผลุนผลันออกไปจากห้อง ทิ้งให้นางแบบสาวนั่งนิ่งอย่างหมดแรงอยู่บนโซฟาตัวนั้น ด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำว่ารักจากปากคนรักจอมปลอมของเธออีกครั้ง นิ้วเรียวถูกยกขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเอง อย่างเลื่อนลอย
'รักงั้นเหรอ. . .ยัยนั่นบอกว่ารักฉันจริงๆ เหรอ เธอรักฉันจริงหรือวีร์ธิรา'
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
จะร้องตามเยยอ่ะ
TT
เอื้อกกกกกกก