ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทสรุปของความรัก
ตอนที่ 6
ปลายยังคงนิ่งเงียบ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเรียวบางที่เม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง เค้าสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี รุ้งบอกว่ารักเค้าเพราะสงสารหรือเปล่า แต่ถ้ายอมให้เธอจากไปจริงๆตัวเค้าเองจะทนได้หรือไม่
" ก็ได้ค่ะถ้าปลายต้องการอย่างนั้นจริงๆ รุ้งก็จะไป ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ปลายทำเพื่อรุ้ง . . . ลาก่อนค่ะ ปลาย "
รุ้งกระชับวงแขนของเธอแน่นขึ้นพร้อมกับกล่าวคำลาทั้งน้ำตา แล้วค่อยๆคลายมือออก หันหลับเดินกลับไปหาอัน ปลายหันไปมองภาพของคนทั้งคู่ มันเหมือนภาพในความฝันที่เค้าเห็นเมื่อคืนก่อนเหลือเกิน แต่เค้าคงไม่ยอมให้เธอจากไปเหมือนอย่างในฝันอีกแล้ว เค้ารักเธอมาก มากเกินกว่าจะยอมเสียเธอไป แล้วปลายก็ตะโกนขึ้นมา
" รุ้ง!!! ปลายรักรุ้งนะ กลับมาหาปลายเถอะ อย่าไปจากปลายเลยนะ "
" ปลาย!!! "
รุ้งหันกลับมาสวมกอดปลายไว้ ปลายกอดเธอไว้แน่นเหมือนจะไม่ยอมให้เธอจากไปไหนอีก อันค่อยๆเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่
" ฝากดูแลรุ้งด้วยนะ "
อันพูดกับปลาย ปลายรับคำแล้วกล่าวอวยพรให้เขาได้พบกับคนดีๆ เมื่ออันเดินจากไปแล้วปลายทรุดตัวลงกับพื้น รุ้งถลาเข้าไปประคอง
" ปลาย…ปลายเป็นอะไรไปคะ " รุ้งถามด้วยความเป็นห่วงแล้วย่อตัวลงเมื่อเห็นปลายนิ่วหน้า เอามือกุมท้องนั่งอยู่กับพื้น
" คือว่า…ปลาย…ปลายหิวจนไม่มีแรงแล้ว ตั้งแต่ตื่นมาก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยฮะ "
ปลายตอบอย่างเขินๆ แล้วยิ่งเขินเข้าไปอีกเมื่อเสียงท้องร้องจ๊อก…จ๊อก ดังขึ้น รุ้งพยายามจะกลั้นหัวเราะ แต่ก็ทำไม่ได้ จนต้องแอบหัวเราะเบาๆ เล่นเอาปลายเขินไปหมดแต่ยังทำฟอร์มโมโห
" ยังจะมาหัวเราะอีก เดี๋ยวจับกินเลยนี่ คนยิ่งหิวๆอยู่นะ หิวจนแทบจะกินรุ้งได้ทั้งตัวแล้วรู้มั้ย "
ปลายไม่พูดเปล่าแต่คว้าตัวของรุ้งเข้ามากอดแล้วจูบอย่างดูดดื่มจนรุ้งอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของปลาย ก่อนจะถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายนิดๆ แล้วมองหน้าคนรักด้วยสายตาอ่อนโยน สองมือประคองใบหน้างามที่เอาแต่ก้มหน้าเขินจนพวงแก้มกลายเป็นสีชมพูเข้มให้สบตาเค้า
" ปลายรักรุ้งนะ รักมากๆด้วย ปลายไม่ยอมเสียรุ้งให้กับใครอีกแล้ว ปลายสัญญานะ ว่าต่อไปนี้จะมีแต่รุ้งคนเดียวเท่านั้น "
" รุ้งก็รักปลายค่ะ ปลายเป็นคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของรุ้งสมบูรณ์ขึ้น แค่มีปลาย รุ้งก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วค่ะ "
ปลายลุกขึ้นยืน แล้วดึงมือรุ้งตามขึ้นมา แล้วเดินเคียงคู่กันไปตามหาดทรายขาว ที่ทอดออกไปไกลเหมือนกับความรักของทั้งสองคนที่จะยืนยาวต่อไปตราบนานเท่านาน
…………………………………………………………..The End……………………………………………………………
ปลายยังคงนิ่งเงียบ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเรียวบางที่เม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง เค้าสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี รุ้งบอกว่ารักเค้าเพราะสงสารหรือเปล่า แต่ถ้ายอมให้เธอจากไปจริงๆตัวเค้าเองจะทนได้หรือไม่
" ก็ได้ค่ะถ้าปลายต้องการอย่างนั้นจริงๆ รุ้งก็จะไป ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ปลายทำเพื่อรุ้ง . . . ลาก่อนค่ะ ปลาย "
รุ้งกระชับวงแขนของเธอแน่นขึ้นพร้อมกับกล่าวคำลาทั้งน้ำตา แล้วค่อยๆคลายมือออก หันหลับเดินกลับไปหาอัน ปลายหันไปมองภาพของคนทั้งคู่ มันเหมือนภาพในความฝันที่เค้าเห็นเมื่อคืนก่อนเหลือเกิน แต่เค้าคงไม่ยอมให้เธอจากไปเหมือนอย่างในฝันอีกแล้ว เค้ารักเธอมาก มากเกินกว่าจะยอมเสียเธอไป แล้วปลายก็ตะโกนขึ้นมา
" รุ้ง!!! ปลายรักรุ้งนะ กลับมาหาปลายเถอะ อย่าไปจากปลายเลยนะ "
" ปลาย!!! "
รุ้งหันกลับมาสวมกอดปลายไว้ ปลายกอดเธอไว้แน่นเหมือนจะไม่ยอมให้เธอจากไปไหนอีก อันค่อยๆเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่
" ฝากดูแลรุ้งด้วยนะ "
อันพูดกับปลาย ปลายรับคำแล้วกล่าวอวยพรให้เขาได้พบกับคนดีๆ เมื่ออันเดินจากไปแล้วปลายทรุดตัวลงกับพื้น รุ้งถลาเข้าไปประคอง
" ปลาย…ปลายเป็นอะไรไปคะ " รุ้งถามด้วยความเป็นห่วงแล้วย่อตัวลงเมื่อเห็นปลายนิ่วหน้า เอามือกุมท้องนั่งอยู่กับพื้น
" คือว่า…ปลาย…ปลายหิวจนไม่มีแรงแล้ว ตั้งแต่ตื่นมาก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยฮะ "
ปลายตอบอย่างเขินๆ แล้วยิ่งเขินเข้าไปอีกเมื่อเสียงท้องร้องจ๊อก…จ๊อก ดังขึ้น รุ้งพยายามจะกลั้นหัวเราะ แต่ก็ทำไม่ได้ จนต้องแอบหัวเราะเบาๆ เล่นเอาปลายเขินไปหมดแต่ยังทำฟอร์มโมโห
" ยังจะมาหัวเราะอีก เดี๋ยวจับกินเลยนี่ คนยิ่งหิวๆอยู่นะ หิวจนแทบจะกินรุ้งได้ทั้งตัวแล้วรู้มั้ย "
ปลายไม่พูดเปล่าแต่คว้าตัวของรุ้งเข้ามากอดแล้วจูบอย่างดูดดื่มจนรุ้งอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของปลาย ก่อนจะถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายนิดๆ แล้วมองหน้าคนรักด้วยสายตาอ่อนโยน สองมือประคองใบหน้างามที่เอาแต่ก้มหน้าเขินจนพวงแก้มกลายเป็นสีชมพูเข้มให้สบตาเค้า
" ปลายรักรุ้งนะ รักมากๆด้วย ปลายไม่ยอมเสียรุ้งให้กับใครอีกแล้ว ปลายสัญญานะ ว่าต่อไปนี้จะมีแต่รุ้งคนเดียวเท่านั้น "
" รุ้งก็รักปลายค่ะ ปลายเป็นคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของรุ้งสมบูรณ์ขึ้น แค่มีปลาย รุ้งก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วค่ะ "
ปลายลุกขึ้นยืน แล้วดึงมือรุ้งตามขึ้นมา แล้วเดินเคียงคู่กันไปตามหาดทรายขาว ที่ทอดออกไปไกลเหมือนกับความรักของทั้งสองคนที่จะยืนยาวต่อไปตราบนานเท่านาน
…………………………………………………………..The End……………………………………………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น