คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เฮ้อ. . .อ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
Chapter 5
เขาพาฉันขึ้นมาที่ห้องในโรงแรมที่พวกสต๊าฟจัดไว้ให้ ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ภาพที่เห็นคือห้องสุดหรูที่ มีความกว้างขนาดนอนได้เป็นสิบคน แบ่งสัดส่วนของโต๊ะอาหาร และส่วนของห้องนอน แยกออกจากกัน อย่างชัดเจน รวมไปถึงผนังของห้องที่ถูกทาด้วยสีชมพูอ่อน เข้าชุดกันกับเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งห้องสีขาวลายดอกไม้ ดูเหมาะจะเป็นห้องสำหรับคู่รักที่มาฮันนีมูนกันซะมากกว่า
" มายด์คะ เรามาผิดห้องรึเปล่าคะเนี่ย แน่ใจเหรอคะว่าพักห้องนี้น่ะ " ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะไม่คิดว่าจะได้มาพักในห้องสุดหรูแบบนี้ และยังต้องอยู่กับเขาแค่สองคนตลอดทั้งคืนด้วย
" ชอบรึเปล่าล่ะครับมิว "
" ชอบค่ะ แต่รู้สึกเกรงใจจังเลยค่ะ คงจะแพงน่าดูเลย มิวเคยเห็นห้องแบบนี้บ่อยๆเวลาดูในทีวีพวกรายการท่องเที่ยวน่ะค่ะ ปกติเวลามายด์ไปถ่ายแบบก็พักห้องแบบนี้เหรอคะ " ฉันตอบกลับไปตามที่คิด แต่เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะเอ่ยขึ้น
" ไม่หรอกครับ เฉพาะครั้งนี้เท่านั้น ผมอยากให้เป็นความทรงจำที่ดีของเราสองคน ก็เลยขอห้องพิเศษนี้ เพื่อมิวโดยเฉพาะ "
ฉันรู้สึกเขินกับคำพูดของเขา แม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาพูดแบบนั้นกับฉันในฐานะอะไร แค่เพื่อนคนสำคัญ หรือว่าเป็นคนรักของเขา แต่ก็ช่างเถอะ แม้ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม ขอแค่มีเขาอยู่ข้างๆ ก็พอใจแล้ว ฉันเองก็เพิ่งเคยรู้สึกว่าการได้แอบรักใครข้างเดียวมันเป็นความรู้สึกแบบนี้เอง
" มิวหิวรึยังครับ เดี๋ยวผมจะได้ให้เขาจัดอาหารขึ้นมาบนห้องนี้เลย "
" ก็นิดๆแล้วล่ะค่ะ สงสัยที่กินไปเมื่อกลางวันคงจะย่อยหมดแล้ว แต่มิวว่าทานข้างล่างก็ได้มั้งคะ " ฉันนึกในใจนี่เขาจะเห็นว่าฉันเหมือนเด็กๆ รึเปล่านะ ที่พูดอะไรออกไปตรงๆอย่างนั้น
" เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่ผมว่ามิวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีมั้ย ขืนยังอยู่ในชุดนั้นผมคงได้หม่ำมิวแทนอาหารมื้อค่ำแน่ๆเลย " เขาพูดแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่ฉัน ฉันจึงนึกขึ้นได้ว่าเสื้อยังเปียกอยู่
" คนทะลึ่ง! " ฉันทำหน้าดุๆ ใส่เขาด้วยความอาย แล้วรีบวิ่งไปทางห้องน้ำ โดยมีเสียงเขาไล่หลังมาอย่างร่าเริง
" เสื้อผ้าอยู่ในตู้หน้าห้องน้ำนะครับ อ้อ! ถ้าต้องการคนถูหลังก็เรียกได้เลยนะครับมิว "
ถึงฉันจะเขินแต่ก็อดขำไม่ได้ นี่เขากลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินออกมาหยิบชุดที่เขาเตรียมไว้ให้ แล้วก็ต้องตกใจกับชุด 2 ชุด ที่เขาวางไว้ให้ฉัน เสื้อเชิ้ตเข้ารูปสีครีมกับกางเกงยีนส์ขาม้าสีเข้ม และอีกชุดเป็นชุดแซกสีขาวสายเดี่ยว ซึ่งแต่ละชุดนั้นดูเหมาะกับพวกสาวสวยอย่างพวกนางแบบมากกว่าที่จะมาอยู่บนตัวของฉันซะอีก แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่เคยใส่อะไรแบบนี้ด้วย แต่จะทำไงได้ ก็ชุดของกองถ่าย ก็ต้องมีแต่เสื้อผ้าแบบนี้อยู่แล้ว
ฉันถอนหายใจยาวก่อนจะหยิบชุดแซกนั้นขึ้นมาสวมทับชุดชั้นในที่พวกสต๊าฟเตรียมไว้ให้เช่นเดียวกัน แล้วจึงเดินออกมายังบริเวณโซฟา หน้าโทรทัศน์ ก็เห็นว่ามายด์กำลังหลับอยู่ ดูท่าทางเขาคงจะเหนื่อยมาก ก็เล่นถ่ายแบบกันตั้งแต่เช้าจนเกือบเย็น ขนาดฉันนั่งดูอยู่เฉยๆยังเหนื่อยแทนเลย
" มายด์คะ ตื่นก่อนเถอะค่ะ ไปทานข้าวก่อนนะคะเดี๋ยวค่อยกลับมานอน "
ฉันย่อตัวลงข้างๆโซฟา เพื่อจะปลุกเขา แต่เขากลับคว้าตัวฉันขึ้นไปบนโซฟาแทนแล้ว พลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างของฉันไว้ โดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ฉันตกใจมากพยายามจะดิ้นให้หลุดแต่ก็กลายเป็นอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของเขาทันทีที่ลมหายใจอุ่นๆของเขาเป่ารดอยู่ข้างๆหูของฉัน แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักไป เมื่อมีเสียงแปลกๆดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน……..
จ๊อก…ก….จ๊อก….ก
โอย ตายล่ะ…เสียงท้องฉันร้องนั่นเอง น่าอายจังเลยที่ดันมาดังเอาตอนนี้ ถ้าทำได้ล่ะก็อยากจะมุดดินหายไปจากตรงนี้เลยจริงๆ ฉันคิดอยู่ในใจ แต่กลับได้เห็นรอยยิ้มของเขาที่เหมือนกลั้นหัวเราะเอาไว้แต่กลั้นไม่อยู่ จึงได้ปล่อยก๊ากออกมาเสียงดัง แถมยังหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหลอีกตังหาก
" ฮ่า ฮ่า…ฮ่าๆๆๆๆ ขำจังเลย ไม่คิดว่าในเวลาแบบนั้น มิวยัง… ฮ่า ๆๆๆๆ " ดูท่าเขาจะไม่ยอมหยุดหัวเราเอาง่ายๆซะด้วย แต่ยังไม่ยอมลุกออกไปจากตัวฉัน
" คนบ้า ยังจะมาหัวเราะอีก แกล้งกันขนาดนี้แล้ว " ฉันได้แต่เบือนหน้ามองไปทางอื่น ทั้งเขินทั้งอายจนไม่กล้าสู้หน้าเขา
" คร้าบ…คร้าบ …. คุณหนู รู้แล้วว่าหิว บอกผมตรงๆก็ได้ ไม่ต้องบอกด้วยวิธีนี้ก็ได้ ขำจะแย่อยู่แล้ว ไปๆ ไปทานข้าวกัน " เขาพูดแล้วจุมพิตเบาๆที่หน้าผากฉัน แล้วจึงลุกขึ้นพลางดึงให้ฉันลุกขึ้นตามไปด้วย
…………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น