คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนเก่า
เวลาผ่านไปหลายวัน มายด์โทรมานัดให้ฉันออกไปเจอกับเขา ที่ร้านเบเกอรี่เล็กๆแห่งหนึ่งในย่านสยามสแควร์ เมื่อก้าวเข้ามาในร้านก็ต้องแปลกใจกับคนจำนวนมาก ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะเป็นสาวๆ ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ ยืนมุงดูอะไรซักอย่าง คงจะเป็นนายแบบหนุ่มหล่อมาถ่ายแฟชั่นกระมัง ฉันนึกในใจแล้วแหวกฝูงชนเพื่อเข้าไปด้านใน
“ ดูนั่นดิ คนนั้นต้องเป็นนายแบบแน่ๆเลยล่ะเธอ ”
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆฉันชี้มือให้เพื่อนของเธอมองไปที่โต๊ะตัวกลางของร้าน ฉันมองตามไปด้วยก็พบว่ามีใครบางคนนั่งอยู่ บริเวณนั้นมีแสงจากหลอดไฟสีนวลคล้ายกับแสงไฟจากสปอตไลท์ตกกระทบลงมาพอดิบพอดี คงจะเป็นนายแบบจริงๆหน้าคุ้นๆ ฉันนึกในใจแล้วก็ชะงักไป
“ เฮ้ย…ย! นั่นมัน มายด์นี่นา ” ฉันลืมตัวเผลอพูดออกไปทันทีด้วยความตกใจ ทุกสายตาหันมามองฉันเป็นตาเดียวในขณะที่ฉันได้แต่ยืนอ้าปากค้าง เขาหันมาเห็นฉันพอดี จึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงเข้ามาหาฉัน
“ ไงมิว มานานรึยัง มานั่งก่อนสิ ” เขาจูงมือพาฉันไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับเขา ขณะที่เดินผ่านฝูงชนเข้าไป ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกจากสายตาของคนเหล่านั้นที่ยังคงมองจ้องมาที่ฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ เอ่อมายด์คือฉันรู้สึกว่ามีคนมองพวกเราอยู่นะ ดูท่าทางเหมือนจะไม่พอใจอะไรฉันก็ไม่รู้ ” ฉันพูดด้วยทาทางหวาดหวั่นแต่มายด์กลับหัวเราะออกมาเบาๆพลางบอกกับฉันว่า
“ อ๋อ…เค้าคงจะคิดว่าเธอเป็นแฟนฉันล่ะสิ ดูสายตาพวกเค้าจ้องเธอจนแทบจะทะลุแล้วนะ เฮ้อ…อ…เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่า เวลาที่ฉันไปไหนก็มักจะมีคนมองแบบนี้เสมอ ฉันเองก็ชินแล้วล่ะ แต่บรรดาเพื่อนๆของฉันนี่สิ พอโดนมองแบบนี้ทีไรก็พากันหายไปทีละคนสองคน จนตอนนี้ ฉันแทบจะไปไหนกับผู้หญิงสองต่อสองไม่ได้แล้ว ทุกคนกลัวกันไปหมด ”
เขาทำสีหน้าเหนื่อยใจ พลางพลิกเมนูเพื่อจะสั่งอาหาร ฉันละสายตาจากเมนูพลางกวาดสายตามองไปรอบๆอีกครั้งก็พบกับสายตาอีกนับสิบคู่ที่ยังคงมองมาที่ฉัน จึงหันหน้ากลับมาหาเขา จะว่าน่าดีใจก็น่าอยู่หรอกที่มีหลายคนอิจฉาฉัน คงจะดีไม่น้อยถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นทอมด้วย!!!
“ แล้วแฟนเธอ…เอ่อ…ผู้หญิงคนที่มาคอยดูแลเธอเมื่อวันที่ประกวดน่ะ ไปไหนซะแล้วล่ะ มานั่งกับฉันแบบนี้ถ้าเกิดเค้ามาเห็นเข้า ฉันคงจะแย่กว่านี้แน่ๆเลย ”
“ เค้าไม่มาแล้วล่ะ เพิ่งเลิกกันไปเมื่อวันก่อนหลังจากงานคืนนั้นน่ะแหละ ตอนนี้เค้าคบอยู่กับคนที่ได้รางวัลชนะเลิศ เฮ้อ…อ! ใช่สิ เรามันก็แค่รองอันดับ2 จะไปสู้อะไรกับเค้าได้ ” เขาถอนหายใจเป็นครั้งที่2 แต่ดูสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนเหมือนคำพูดซักเท่าไหร่ พลางหันไปสั่งอาหารกับบริกรแล้วหันกลับมาหาฉันอีกครั้ง
“ นี่ๆ ช่วยเล่าเรื่องตอนเด็กๆให้ฉันฟังหน่อยสิฉันอยากรู้น่ะ ”
“ อ้าวทำไมฉันต้องเล่าให้เธอฟังด้วยล่ะ นี่อย่าบอกนะว่าเธอจำไม่ได้ แล้วถ้างั้นเธอจำฉันได้ไงล่ะ ” ฉันย้อนถามกลับไป เขาชะงักไปนิดนึงแล้วจึงค่อยๆบอกกับฉัน
“ อย่าไปบอกใครนะ คือจริงๆแล้วตอนเด็กๆฉันเคยตกต้นไม้น่ะ ก็เลยจำเรื่องในสมัยเด็กไม่ได้เลย จำได้แค่ว่าต้องรักษาเจ้ากระต่ายน้อยนี่เอาไว้ยิ่งกว่าชีวิต ” เขาพูดแล้วยกเอาพวงกุญแจนั้นขึ้นมาจูบเบาๆ พลางลูบหัวมันอย่างรักใคร่
ใบหน้าฉันร้อนผ่าว อะไรกันทำไมฉันจะต้องเขินด้วยนะ เค้าก็แค่จูบตุ๊กตา ไม่ได้จูบเราซักหน่อย อีกอย่างจำไว้สิว่าเค้าก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันเรานะ ฉันพร่ำบอกคำพูดนั้นอยู่ในใจ
“ นะๆ เล่าให้ฟังหน่อยนะครับ มิวคนสวย ” คำพูดหวานๆของเขาทำให้ฉันต้องเขินขึ้นมาอีกครั้ง แล้วจึงเล่าเรื่องราวในอดีตให้เขาฟัง
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ฉันกับเขาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มีเสียงหัวเราะของเราสองคนดังขึ้นเป็นระยะ
“ จริงเหรอ นี่มายด์โดนเด็กๆทั้งหมู่บ้านแกล้ง จนไม่กล้าเล่นกับใครเลยเหรอ ฮิฮิ ตลกจัง ไม่น่าเชื่อเลยนะ ”
เขาหัวเราะจนแก้มขาวกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ น่ารักจัง เอ๊ะ นี่ฉันหลงเสน่ห์เค้าเข้าแล้วรึไงนะ แต่ว่าดูดีๆ ก็เท่เหมือนกันนะ โอ๊ย…อะไรกันฉันนี่ เค้าเป็นผู้หญิงนะ แต่ว่าก็ดูดีไม่หยอกเลยล่ะ ความคิดของฉันชักจะสับสนซะแล้วสิ
เราพูดคุยกันในหลายๆเรื่องทั้งเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องทำงาน เค้าบอกว่าหลังจากที่เค้าได้รับตำแหน่งในวันนั้น ก็มีงานเข้ามาไม่ขาดสาย ไหนจะงานประจำที่เค้าเป็นนายแบบให้กับหนังสือ Cuty Gals! หนังสือของกลุ่มหญิงรักหญิง ที่เป็นสปอนเซอร์ในการจัดงานประกวดคราวที่แล้ว แล้วยังจะมีถ่ายแบบให้กับนิตยสารบันเทิงต่างๆ ที่เริ่มเปิดกว้างให้กับคนกลุ่มนี้ อีกหลายต่อหลายเล่ม มิน่าล่ะเมื่อตอนที่ฉันก้าวเข้ามาในร้านพวกสาวๆพวกนั้นถึงได้มุงดูกันราวกับว่าเขาเป็นนายแบบหนุ่มหล่อ จนฉันโดนเขม่นแทบแย่ เรานั่งคุยกันจนถึงเย็นจึงได้เวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน
ความคิดเห็น