นิยาย :o:o: คริสมาสต์อีฟแสนหวาน :o:o: (Yuri) : Dek-D.com

ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั่วทั้งกายด้วยความหนาว ริมฝีปากสั่นระริก ยามเมื่อสายลมพัดผ่านมากระทบเข้ากับผิวขาวบอบบาง มือข้างหนึ่งกอดถุงกระดาษลายหวานใบย่อมๆอยู่แนบอก อีกข้างหนึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทตัวใหญ่ ทว่าจิตใจกลับรุ่มร้อนเมื่อยังไม่เห็นวี่แววของคนรัก ที่สัญญาไว้ว่าจะมาฉลองในคืนวันคริสมาสต์อีฟนี้ด้วยกัน

“ . . . เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ . . . “

“ ซัทสึกิ มัวทำอะไรอยู่นะ!!!! โทรศัพท์ก็ไม่ยอมเปิด ” เสียงบ่นพึมพำเล็ดรอดออกมาจากเรียวปากบาง ที่กำลังนั่งกระสับกระส่ายอยู่บนเก้าอี้ไม้ตรงจุดนัดพบ เมื่อเลยเวลานัดไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

สวนสาธารณะกลางกรุงโตเกียวในยามนี้ ล้วนคราคร่ำไปด้วยคู่รัก บ้างเดินเคียงคู่กันไปตามทางเดินที่ปกคลุมด้วยละอองสีขาวของหิมะ บ้างนั่งพูดคุยกันตรงเก้าอี้ที่เรียงรายอยู่ตามริมทางเดินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดูท่าทางมีความสุข ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้ร่างบางรู้สึกอิจฉาขึ้นมาซะเฉยๆ จนต้องเบือนหน้าหนี

แสงจากไฟที่ประดับอยู่ตามต้นสน สว่างขึ้นเมื่อฟ้าเริ่มมืดลง หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลา 1 ทุ่ม อากาศที่เริ่มหนาวขึ้นส่งให้พวงแก้มขาวใสกลายเป็นสีแดงระเรื่อ ควันสีขาวจางๆของไอน้ำลอยขึ้นสู่อากาศหลังจากเสียงถอนหายใจยาวดังขึ้น อดคิดไม่ได้ว่าคนรักอาจจะผิดนัด แล้วปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายรอเก้อเหมือนเช่นทุกๆครั้ง ทั้งๆที่วันนี้สำคัญกับเธอมาก ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ น้ำตาเริ่มไหลรินโดยไม่ทันรู้ตัว
……………………………………………………………………………………………

แสงสีของไฟจากอาคารร้านค้าที่ตั้งเรียงรายอยู่สองข้างทางสาดส่องเข้าไปในรถสปอร์ตเปิดประทุนสีเหลืองสด เผยให้เห็นเจ้าของรถเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ทรงผมซอยสั้นระต้นคอขาว กำลังกระวนกระวายใจจนแทบจะนั่งไม่ติด เมื่อต้องพบกับการจราจรคับคั่งบนถนนสายหลักซึ่งเป็นเส้นทางมุ่งตรงไปยังสวนสาธารณะ ที่อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่ร้อยเมตร

“ เฮ้ย! จะติดอีกนานมั้ยวะเนี่ย เลยเวลานัดมาตั้ง 2 ชั่วโมงแล้วด้วย มือถือก็ดันมาแบตหมดอีก ” ซัทสึกิบ่นออกมา พลางยกนาฬิกาข้อมือดู เป็นครั้งที่สิบ ตั้งแต่ออกมาจากบริษัท แล้วหันไปหยิบกล่องกำมะหยี่สีเขียวใบเล็กๆที่วางอยู่ที่เบาะด้านข้างคนขับขึ้นมาดูด้วยสีหน้ากังวลถึงใครคนหนึ่งที่เค้าตั้งใจจะมอบมันให้ในคืนที่พิเศษเช่นนี้

“ รอฉันหน่อยนะ เรนนี่ ฉันกำลังจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ ” ซัทสึกิตัดสินใจจอดรถไว้ที่นั่น หยิบกล่องใบเล็กใส่กระเป๋ากางเกงแล้ววิ่งตรงไปที่สวนสาธารณะ
…………………………………………………………………………………………….

“ เรนนี่!!! ” เสียงที่คุ้นเคยแว่วเข้ามาจากทางด้านหลัง

“ ซัทสึกิ!!! ” ร่างบางอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อหันหน้าไปพบกับซัทสึกิในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้า กางเกงแสล็คยาวสีดำ ซึ่งบัดนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจนแนบติดไปกับลำตัว ยืนหายใจหอบด้วยความเหนื่อย แล้วเอื้อมไปดึงมือซัทสึกิให้นั่งลงเคียงข้างเธอ

“ ขอโทษนะ ที่ฉันมาสายไปหน่อย รถมันติดอยู่ตรงปากทางเข้าสวนอยู่นานมาก ฉันก็เลยวิ่งมาเพราะกลัวว่าเธอจะรอฉันนานน่ะสิ ” ซัทสึกิพูดไปหอบไปแล้วกอดอกด้วยความหนาวเนื่องจากลืมหยิบเสื้อโค้ทติดมาด้วย

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นานแค่ไหนฉันก็รอได้ แค่คุณมาฉันก็ดีใจมากแล้วค่ะ ” เรนนี่ส่งยิ้มหวานให้เพื่อยืนยันคำพูดของเธอ แล้วสังเกตเห็นว่าตัวของซัทสึกิกำลังสั่น

“ โอ๊ย…ตายแล้วฉันไม่ทันสังเกตว่าคุณไม่ได้ใส่เสื้อโค้ท นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณทิ้งเสื้อไว้ในรถแล้ววิ่งมาทั้งอย่างนี้ ” ซัทสึกิพยักหน้ารับอย่างเขินๆที่มัวแต่เป็นห่วงคนรักจนลืมคิดถึงตัวเอง เรนนี่ส่ายหน้ากับความใจร้อนของหญิงสาวพลางหันไปหยิบเสื้อไหมพรมสีฟ้าอ่อนออกมาจากถุงกระดาษแล้วยื่นส่งให้

“ Merry Christmas ค่ะซัทสึกิ โชคดีจังนะคะที่ฉันตั้งใจถักมาให้คุณพอดี ไม่คิดว่าจะได้ใช้งานเร็วอย่างนี้นะเนี่ย ” เรนนี่พูดแล้วยิ้มขำๆ ทำเอาซัทสึกิยิ่งเขินเข้าไปอีกแล้วรับเสื้อมาสวมทับเสื้อเชิ้ต

“ ขอบคุณมากคับเรนนี่ ใส่ได้พอดีเลย แต่ว่ายังไม่หายหนาวเลย ทำไงดีน้า ” ว่าแล้วก็คว้าตัวร่างบางเข้ามากอดไว้ เรนนี่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของซัทสึกิพยายามใช้มือทั้งสองข้างดันไหล่เค้าออกไปแต่อ้อมแขนนั้นกลับรัดแน่นขึ้นไปอีก

“ เอ่อ ซัทสึกิคะ ปล่อยฉันก่อนเถอะ ตรงนี้คนเย…อุ๊บ…อื๊อ…อือ…… ”

เสียงเล็กๆนั่นเงียบหายไปทันทีที่ริมฝีปากอุ่นๆของซัทสึกิทาบทับลงมาบนริมฝีปากนุ่มของเธอ มือที่พยายามจะดันตัวออกกลับอ่อนแรงลงและวางอยู่บนบ่าของเค้าแทน ซัทสึกิถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายนิดๆ แล้วจึงเห็นว่าใบหน้าขาวของคนตรงหน้ากลายเป็นสีชมพูไปทั่ว

“ วันนี้เรนนี่ของฉันน่ารักที่สุดเลย รู้ตัวรึเปล่า แต่ลิปกลอสรสสตรอเบอร์รี่นั่น ก็หวานดีเหมือนกันนะ” ซัทสึกิเอ่ยขึ้นพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ พลันใบหน้าของเรนนี่กลับแดงก่ำขึ้นไปอีก นั่งก้มหน้านิ่งด้วยทั้งเขินทั้งอาย จนไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ซัทสึกิจึงล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง หยิบเอากล่องกำมะหยี่นั้นขึ้นมายื่นให้ เรนนี่รับไปดูแล้วทำหน้างงๆ

“ นี่มันอะไรหรือคะ ”
“ ของขวัญสำหรับคนพิเศษของฉันไงล่ะ ลองเปิดดูสิว่าถูกใจรึเปล่า ”

หญิงสาวค่อยๆเปิดกล่องออกอย่างทะนุถนอม แล้วร้องอุทานออกมาอย่างดีใจเมื่อได้เห็นสร้อยสีเงินเส้นเล็กๆ มีจี้เพชรรูปหัวใจห้อยอยู่ เป็นสร้อยเส้นที่เธอเคยเห็นที่ร้านเมื่อตอนที่เธอและเค้าไปเดทกันเมื่อไม่นานมานี้

“ ไหนตอนนั้นบอกว่าไม่ให้ฉันซื้อเพราะว่ามันไม่สวยไงคะ แล้วทำไมตอนนี้…” เรนนี่ถามอย่างแปลกใจ

“ ก็เพราะฉันอยากจะเซอร์ไพรซ์เธอไง ถ้าซื้อให้เธอตอนนั้นมันจะมีความหมายอะไรล่ะ จริงรึเปล่า” ซัทสึกิตอบแล้วจ้องลึกลงไปในดวงตางามคู่นั้น เหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง

“ ขอบคุณมากนะคะสำหรับของขวัญ ” เรนนี่กล่าวขอบคุณ น้ำตาเอ่อคลอด้วยความตื้นตันใจ

“ ส่งมานี่สิ เดี๋ยวฉันใส่ให้ ” ซัทสึกิรับสร้อยมาแล้วอ้อมมือไปใส่ให้ด้านหลัง แล้วกอดเธอเอาไว้ใบหน้าซุกอยู่กับต้นคอของเธอ

“ ฉันรักเธอนะ เรนนี่ ” ซัทสึกิกระซิบเบาๆแล้วฝากรอยแดงช้ำ แสดงความเป็นเจ้าของไว้ที่ต้นคอขาวนั้น กำลังจะถอยตัวออกมา แต่ถูกแขนเล็กๆของเรนนี่โอบไว้ที่คออย่างหลวมๆ
“ ฉันก็รักคุณค่ะ ซัทสึกิ ” แล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบเบาๆ ซัทสึกิจูบตอบกลับมาอย่างอ่อนโยน ท่ามกลางแสงสว่างของดอกไม้ไฟนับพันที่ถูกจุดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองในคืนพิเศษเช่นนี้

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านทุกๆ ท่าน

สำหรับใครที่รออ่านรักปลอมๆ ตอนพิเศษ และนายหัวส้มตอนที่ 10 คงต้องรอหลังปีใหม่นะคะ
ช่วงนี้บิวท์อารมณืไม่ค่อยออกเลย แถมไม่ค่อยสบายด้วย ตอนนี้เริ่มเป็นหวัดแล้วอะค่ะ
คุณผู้อ่านก็อย่าเพิ่งน้อยใจไปเลยนะคะ LovePenguin สัญญาว่าจะต้องเอาตอนต่อไปมาฝาก
คุณผู้อ่านให้ได้แน่ๆ ค่ะ อดใจรออีกซักนิดนะคะ ช่วงนี้ก็อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เป็นหวัดง่ายด้วย
อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันก็ขอให้เดินทางปลอดภัย และกลับถึงบ้าน
โดยสวัสดิภาพนะคะ อย่าลืมเที่ยวเผื่อด้วยล่ะ รักคนอ่านทุกคนเลย แล้วเจอกันในโอกาสหน้านะคะ
วันนี้ขอตัวก่อนล่ะ บับบายค่ะ