คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห้องพัสดุ กับการโดนทำโทษ
“ นักเรียนยังจำที่ครุบอกได้นะ เตรียมตัวไปห้องพัสดุ “ - - “
“ เอ้า ไปกันได้แล้ว นั่งซื่อบื้ออยู่ได้ “ - - “
อ่ะนะ เมื่อเช้า ( คาบที่ 2 )ฉันยังคิดว่าเรียนวิชาพระพุทธกับครูประภากรน่าเบื่อและน่ากลัวที่สุดในชีวิต แต่! เวลาเวลานี้ ฉันคิดว่าห้องพัดสุคือที่เก็บศพของใครบางคน ( แกนั่นแหละ : พิกกี้ )
ฉันว่าไอ้คนเขียนอย่ายุ่งได้ป่ะ ( เอ้อ : พิกกี้ )
แต่ที่แน่ๆฉันไม่ยอมนะที่จะได้กลุ่มกับไอ้บลูนั่น
เพราะงานที่ไรก็กลุ่มเดียวกับไอ้บลูมันทุกที เพราะเลขที่เราใกล้กันเสมอๆ
( เขาเรียกว่าดวงสมพงศ์ : พิกกี้ ) น่าเบื่อที่สุดได้กลุ่มกับไอ้มาสซะยังดีกว่า ( มันเด็กเรียนเนอะ )
แค่คิดก็สุขใจแล้ว อิอิ
“ เฮ้ยนี่แกเหม่ออะไรน่ะยัยด้าไปห้องพัสดุได้แล้ว “ ZZ ^^ ขัดความสุขอีกล่ะ
“ อื้อๆๆ “
“ เฮ้ยแมลงวันแกอยากน๊อคเหรอ “ เสียงโสโครกปนเสียๆลอยละล่องมาอีกเช่นเคย
“ แกโยนอะไรมาห่ะ”
อ่ะจ้า ลืมไปว่าเมื่อกี้ที่อาจารย์ออกไป เราโยนไม้เสียบลูกชิ้น
( แถมน้ำจิ้มเยิ้มๆ )ไปด้านหลังห้อง สงสัยว่ามันโดนไอ้บลูเหงๆเลย
( กรรมเวรมีจริง : พิกกี้ )
“ ว่าไงไอ้ด้า “
“ เอ่อ อ อ อ ( ของๆๆที่รักอยู่ไหนจ๊ะแม่จะวิ่งแล้วนะ “
“ ว่าไงไอ้ด้า “
“ แบบว่าไปก่อนนะ “
เฟี้ยว ว ว ว ว วว ว ว ว วว ว ว ว ว ว
( ที่งั้นทำอวด ที่งี้วิ่งแจ้น : พิกกี้ )
( เรื่องของตู : ด้า )
“ เฮ้ยไอ้บ้าด้า วิ่งเร็วชะมัดเลย แกกกกก “
ปัง
“ เมื่อไหร่อาจารย์จะมาอ่ะ “ ตอนนี้เราอยุ่ที่ห้องพัสดุแล้วล่ะด้วยเวลาที่วิ่งมา 1 วินาทีจะทำไมอ่ะเหรอเพราะไอ้ห้องพัสดุมันอยู่ชั้นล่างสุดที่เราอยู่นะสิถัดมาจากห้องเราแค่ 2 ห้องเอง
พวกเราถึงได้หวั่นมากๆไงที่ต้องมาอยู่ที่ห้องพัสดุเพราะทุกวันแหละที่ได้ยินไอ้พวกโดนทำโทษมันบ่น
“ โหยหวนอยู่ได้นะด้า แกนิมันปัญญาอ่อนชัด ๆ “
อ้าวเวรไอ้เพื่อนนี่ฉันจะฆ่าแกนะถ้าฉันเห็นหน้าแกเป็นหน้าไอ้บาสแทน
ว่าแต่ โจกท์ฉันมันอยู่ไหนว่ะเนี้ย
“ สวัสดีนักเรียน ( ยึ้ยสยอง ) ใครรู้จักไอ้บ้านี่มั้ง “
จะว้ากกก นี่มันไอ้บลูนี่ ! หน้าเขียวเลยไปฟัดกะหมาข้างถนน มารึยังไงว่ะเนี้ย
น่าสงสาร อิอิ
“ ครูเห็นมันวิ่งมาชนกับสันไม้หน้าสามครู ว่าแต่มันเลขที่เท่าไหร่ ( ไม่ถามห้องแล้วเรอะ ) “
“ 30 ครับ “ เสียงไอ้ปลาหมึกกรอบประจำห้องแน่เลย ดังขนาดนี้
“ อืมใครเลขที่ 25 – 30 รับมันไปที “
“ ด้าออกไปสิ “
“ ไม่อ่ะสุกี้ “
“ ใคร ! “
“ เดี๋ยวผมเดินไปเองครับอาจารย์ “
“ ดีมาก “
“ เอ้า นักเรียนวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับพวกเธอๆที่จะได้ จัด ห้องพัสดุ “
ห้าๆๆๆๆ บ้าๆๆๆๆ มากๆๆๆๆ จัดห้องพัสดุใครจะทำล่ะดูห้องรกยิ่งกว่าห้อง
เก็บของบ้านฉันอีก ตู้เต้อก็มีแต่ใยแมงมุมเต็มไปหมด กี่ปี 10 กว่าปีค่อยจะจัดสักทีรอบหนึ่ง
แล้วทำไมต้องเป็นห้องพวกเราด้วยล่ะเนี้ย สะงักกกก
“ อื้อ พวกไอ้เด็กเมื่อกี้ไปทำความสะอาดที่ห้องขวามือนะ “
เวรกรรมห้องที่ใหญ่ที่สุด
“ ส่วนคนอื่นตามครูมา “
ภายในห้อง
ตึก ๆ แหวะฝุ่นชะมัดไอ้บลูนะไอ้บลู ฉันเลยต้องมานั่งเช็ดกระจกเนี้ยมีตั้งหลายบาน
ยัยสุกี้ก็ถูห้องส่วนไอ้บลูก็กวาดซะ
ปัดๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ บลู “
“ ด้า “
“ บลู “
“ด้า “
“ ไอ้เวรบลู “ ( ท่าทางมันจะฆ่ากันอีกแล้ว : สุกี้ )
“ ไอ้เวรด้า “
แกนะแกกกกกก
“ แกไปทำอะไรมา “
“ เปล่า “
“ แล้วทำไมอาจารย์ถึงทำโทษ “
“ ก็อย่างที่บอก “ แล้วแกก็ให้ฉันมานั่งเช็ดกระจกเนี้ยนะเวรกรรมจริงๆเลย
“ กวน “
“ เปล่า “
“ ย้ากกกก “ ปัง ปึก
“ ไอ้บลูแกนี่มันจริงๆเลยนะ “
” แก “
“ พอๆๆๆเลยยัยพวกนี้ “
“ นี่พวกเธอทำไรกันห้า “ มาเร็วชะมัดเพิ่งต่อยไอ้บลูมันไป 5 หมัดเอง
เซ็งๆๆๆๆๆๆๆ ซวยแน่ๆๆ ไม่น่าหาเรื่องบลูมันเล้ย
“ อยู่จน 4 ทุ่ม ทำทุกอย่าง ไอ้หมาชั่วๆ 2 คนเนี้ยน่าจะจับอยู่ห้องเก็บพัสดุสัก 101 ปีเลย ทิ้งออกมาเป็นสวะสังคม “
“ แต่อาจารย์ค่ะ “
“ ไม่มีแต่ยัยหนู และไอ้ไม้หมาสาม “ ไอ้บลูหน้าเขียวปั๊ด
“ ไม่มีแต่ “ รู้ฤทธิ์อาจารย์ยังล่ะค่ะ ท่านผู้อ่าน อาจารย์ผู้ไม่เคยฟังใครและวันนี้มามากกว่า 1 เดซิเบลลล
ผ่านไป 20 นาที สรุปว่าวันนี้ยัยสุกี้ได้กลับก่อนแหมมันช่างดีซะ รู้งี้ไม่หาเรื่องไอ้บลูมันดีกว่าเซ็งมั่กมาก
“ ด้า “
“ ว่างั้ย “
“ แกมาทำนี้ดีกว่า “
“ ไม่ล่ะ “ ก็จะทำอ่ะ อี่แค่เช็คกระจกฝาตู้มันผิดด้วยเหรอ
“ มาเลย “
“ นายจะลากฉันไปไหน “
“ มากวาดดีกว่า เดี๋ยวบาดมือ “
“ ไม่ “ ยังไงฉันก็ไม่ทำมันหรอกนะ กวาดๆๆๆเนี้ยจะทำไม
“ ไม่ “
เอาล่ะครับต่างคนต่างไม่ยอมกัน
ฉันก็ไม่ยอมให้ไอ้บ้าเนี้ยมาก่างใส่ฉันหรอกนะ จะกวาดก็กวาดไปสิ
“ งั้นอีก 15 นาทีเราจะเช็ดแทน แลกงานกัน “
“ ก็ดี “
ปัดๆๆๆๆๆ
“ เพล้ง “
“ อ้าวบอกแล้วไง ไหวมั้ย “
“ ไหวย่ะ “
แง้ๆๆๆๆ เจ็บชะมัดเลย ไอ้กระจกบ้า แฮ่กๆ อ้าวกระจกหมดแล้วเหรอ
“ อึ้บ “ กระจกบ้าเอ้ยอยู่สูงชะมัดฉันจะเอาได้ไหมล่ะเนี้ย
“ เฮ้ย ว้ากกก “
ตึ้ง
“ เฮ้ย ไอ้บ้าด้า บอกแล้ว “ ( ห่วงกันซะจริ๊ง : พิกกี้ )
เชื่อแล้วว่ะ อ้ากกก แขนฉ้านนน เจ็บชะมัดเลือดออกด้วย เวรกรรม
“ โทษนะที่ไม่เชื่อแก “
“ ไม่มีประโยชน์ไปห้องพยาบาล“ หน้าแกดุชะมัด
“ ไม่อี่แค่เนี้ยสบาย “
“ ปากดีนะ “
“ ว้าก แกมาดึงแขนฉันทำไมห่ะ” เจ็บนะวุ้ยไอ้เวรบลู
“ ไหนบอกไม่เจ็บ “
…. จะเถียงกะมันยังไงดีนะ
“ ไปเลย “
แว้ก ไอ้บ้าแบกฉันทำไมล่ะเนี้ย ใกล้แค่เอื้อมเองวุ้ย ( รู้แค่ว่าอยู่ในโรงเรียน )( เวรกรรม : พิกกี้ )
ห้องพยาบาลนะเว้ยไม่ใช่โรงบาลจะได้ไกล
แต่ก็ดีเหมือนมีคนรับใช้ส่วนตัว อิอิ
“ ถึงแล้วรอแปบนะ “
“ ฮ้าว ในที่สุดก็มาถึงแล้วสินะห้องพยาบาลถึงฉันจะลุยๆเกเรเกตุงไปบ้างฉันก็ไม่เคยเข้าห้องพยาบาลหรอกนะ ดูๆก็สวยๆดีนะมีดอกไม้ด้วย อิอิ น่ารักมากๆเลยฉันนึกว่ามันจะรกซะอีก
“ อ้าวว่าไงนะครับ ( เสียงดังโคตรๆ ) “
“ ไงบาส “
“ เอาแขนกะขามา “ อะไรของแก
“ ไม่ต้องทำหน้างง พยาบาลไม่ว่างเอามาเร็วสิ “
“ อ่ะ “ หน้าแกมันดุว่ะบลู
มันเกิดบ้าอะไรของมัน มาทายาให้ฉันบ๊องๆๆๆๆๆ สงสัยว่ามันสำนึกผิดมั้ง
“ อ้าก “
“ เจ็บเหรอ ( ยังมีหน้ามาถาม ) “
“ เดี๋ยวเบาๆล่ะกัน “
ว่าไปๆนายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลยนะบาส แถมยังใจดีอีกด้วยซ้ำไป ฉันอยากจะขอบคุณนายจริงๆ
ที่ยังนั่งทายาให้กับยัยแสบที่คอยหาเรื่องนาย ว่าแต่กี่โมงแล้ว
“ บาส กี่โมงแล้ว “
“ เอ่อ ( น่าสงสารเหงื่อตกเลยมานั่งทายาให้ฉันเนี้ย ) 2 ทุ่มแล้วล่ะ “
“ เสร็จยัง “
“ อื้อ “
“ ไปทำงานต่อ “
“ เอ้ย บ้าเหรอเจ็บขนาดนี้แล้ว ไปไปกลับบ้านเดี๋ยวฉันไปส่ง “
“ นายรู้เหรอว่าฉันอยู่ไหน “
“ อย่างน้อยก็ที่ร้าน พรรณวัน และบ้านเสริมสุข “
ไอ้หนอนเจาะข้อมูล “ - - รู้ไปหมดฉันล่ะยอมแกจริงๆเลยไอ้บ้าบลู
“ ป่ะ “” ว้าย แกอุ้มฉัน( อีก )ทำไมล่ะเนี้ย “
“ คนเจ็บห้ามเดินนะ อิอิ “
ไอ้บ้าอายนะวุ้ย ( น้ำหน้าอย่างแกนี่นะอายเป็น : พิกกี้ )เดี๋ยวจับฆ่าซะหรอก แฮ่ก ว่าแต่ง่วงชะมัดเลย ฮ้าว
“ ห้ามหลับ “
ชะอุ้ยไอ้บ้าบลูแกรู้ได้ไงว่าฉันกำลังจะหลับ นอกจากหนอนแล้วแกยังมีตาทิพย์อีกนะเนี้ย ชื่นชมๆๆ
“ ทางเข้าบ้านแล้ว “ เย้ดีใจจริงๆเลยถึงบ้านสักที ว่าแต่....
“ พรุ่งนี้จะบอกอาจารย์ว่าไงดีล่ะ ยังไม่เสร็จ “
ยิ้มอีก “ เดี๋ยวฉันจะกลับไปทำ “
“ เฮ้ย บ้าเหรอ นี่เราทำงานพังนะ เอางี้นายหอบฉันกลับไปเดี๋ยวนี้ “
“ ไม่ ป้าคร้าบ “
“ จ้า ๆๆๆ “
อ้ากกกก ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแก บังอาจ
“ คุณหนู อ้าว นี่คุณบาสนี่ “ เอ้อ ทำไมน้าแจ่มถึงรู้จักนายนี่ก็แหมล่ะสิ แม่ฉันกับมันเป็นเพื่อนสนิทกัน โดย เฉพาะ ไปร้านเสริมสวยด้วยกันโคตรบ่อยเลย และถ้าฉันไปก็จะเจอนายนี่บ่อยๆด้วยฉัน จึงไม่อยากไปเสริมสวยสักเท่าไหร่ถึงผมฉันมันจะ ฟู ไปนิด และ 2 ท่านก็พามาบ้านฉันด้วย อย่างว่าถ้าไอ้บลูมาฉันจะหลับ หลับ ( แกล้ง ) เพื่อไม่ให้ได้ลงมา
พูดถึงบ้านนะ บ้านฉันเป็นบ้านที่ไม่ค่อยใหญ่แค่ 1 ไร่เท่านั้นเอง สระน้ำ สนามกอล์ฟ
( มันบ้า ! : พิกกี้ ) ห้องส่วนมากจะใช้โทนสีขาว และครีม ส่วนห้องฉันก็จะสีครีม และห้องฉันมันรกสุดๆ ห้องข้างๆ ห้องฉัน ก็ ห้องไอ้เดียร์ ( เรียกพี่ซะน่ารักเลย : พิกกี้ ) ( ดนุพจน์ ไรคอร์ป )( พี่ชายที่น่าเตะที่สุด เป็นพี่ชายที่ไม่เข้าข้างน้องสาวเอาซะเลยเล่นกะไอ้บาสยังกะเพื่อนสนิทมิตรสหายกันยังงั้นแหละ มาทีไรก็มีไอ้พี่เดียร์เป็นคู่ขาตลอด )
ที่แสนจะหนวกหู เปิดเพลงจนถึงตี 2 ทุกวัน แถมยังนั่งคุยโทรศัพท์จีบกันกับพี่บรัชน์ ( พี่ไอ้บลู ) อีกถึงตี 4 ( มันจะนอนป่ะว่ะเนี้ย ) ไม่ใช่ว่าไม่เคยขอย้ายห้องนะ เคย เคย แต่แม่ฉันนะสิไม่เป็นใจเอาซะเลย บอกอีก 10 วัน นี่มัน 50 วันแล้วมั้ง ไม่รู้ฉันทนมันได้ไง ถึงมันจะหล่อแสนที่ใครๆมาจีบแต่นิสัยมันกวนๆๆๆๆๆ ไม่รู้มันเป็นแฟนพี่บรัชน์ได้ไงพี่บรัชน์ออกจะ น่ารัก สวย หมวย ขยันด้วย
นิสัยก็ดี แทบจะเป็นPopในโรงเรียนได้เลยนะเนี้ย และทุกเช้าแทนที่ไอ้พี่เดียร์มันจะมาปลุกฉันกลับกลายเป็นฉันเดินไปปลุกมันทุกเช้าและทุกวัน กว่ามันจะ กินข้าว อาบน้ำฉันก็นอนรอมันได้เลย แต่งหล่อซะเหลือเกิน น่าเบื่อ !
“ เอ้อ ป้าครับด้าเขาขาเจ็บอ่ะครับ ฝากเขาด้วยนะ “
“ หนักชะมัด “
“ อุ้มมาทำไมล่ะ อิอิ “
“ ไม่เข้าไปก่อนเหรอค่ะ “ ชวนมันทำไม
“ ไม่ล่ะ ผมต้องไปทำงานอีก “
เหอๆ ในที่สุดฉันก็ถึงบ้านสักทีบ้านที่ร้ากกก ว่าแต่ ก็ห่วงไอ้บลูมันอยู่นะ นายก็มีดีอยู่นะเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอบแทนมันดีกว่า เลี้ยงขนมมันซะเลย อิอิ
“ มาแล้วเหรอ “
“ มาแล้วล่ะ พี่เดียร์แล้วแม่กับพ่อล่ะ “
“ ไปอเมริกา อีก 1 เดือนหนึ่งจะกลับ นี่เงิน “
“ ขอบใจ ไอ้พี่บ้า “
“ เด๊ะ ๆๆๆๆ “
55กวนพี่ได้สะใจจริงๆ
ต่อล่ะ ภาคก่อนนอน
“ นี่ด้า บาสล่ะเห็นมันมาส่งแกนิ “
“ ไปขี้แถวเยาวราชมั้ง “
“ นั่นมันหมาบลู “
“ เอ้อสิ “ สมมัน
“ ไปนอนล่ะ “
“ ตึ้ดๆๆๆ “
“ ใครมันบ้าส่งข้อความมาเวลานอนว่ะเนี้ยตี 3 แล้ว นิสัยเลวสุดๆ “
“ เบอร์หมาไหน “
“ ~~ ทำงานที่ห้องพัสดุเสร็จแล้วนะยัยบ๊อง หลับฝันดี อย่าขาหักอีกล่ะ
~~ บาสหรือ ไอ้บลูนั่นแหละ ~~
อิอิ รู้ชื่อตัวเองอีก แหมจัดเป็นหมาน่ารักประจำปีเลยนะเนี้ย เดี๋ยวเลี้ยงขนมมันดีกว่า
ว่าแต่มันจะนอนกี่ชั่วโมงนี่ ยิ่งบ้านมันห่างไกลจากโรงเรียนตั้ง 3 กิโล สงสารมันจัง ?? ( ห่วงกันอีกแล้ว ) อย่างน้อยมันก็ไม่เลวร้ายในสายตาฉันล่ะ
ช่วยอุดหนุนด้วยนะคร้าบ
ความคิดเห็น