คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Stop My Heart : EP 11
“ แทแทอ่า ” แทฮยอละสายาึ้นมาามัะที่เาอ่านพร้อมับใบหน้าอเาที่แออเป็นรอยยิ้มว้า
" ุนนี่ฮยอ ! " เาอุทานออมาพร้อมับโยนาร์ูนไว้้าเีย ลุึ้นนั่อยู่บนเียในโรพยาบาล นอายุมาว่าหัวเราะเบา ๆ ้าวาเรียวยาวึ้นไป้าเียอแทฮยอนและโอบล้อมแทฮยอ้วยออันให่โทำให้แทฮยอปิารับสัมผัส ละลึถึวามทรำที่มืมนอน้อายอเา ผสมโโล์ับแมพูและลิ่นอุอิาเลียนอเา
" ผมิว่ฮยออยู่ที่ี่ปุ่นอีหนึ่เือนะอี " แทฮยอพูออมาะนอายุมาว่าึลับออาอ้อมออเา
" อะไร ? อยาให้ฮยอไปหรอ ? อนนี้ฮยอสามารถออไปไ้นะ ถ้านาย้อาร ... "
" ม่ายยนะ ม่าย่ายอย่านั้นสัหน่อย ! " แทฮยอรีบอธิบาย
" ผม็เพียแ่…"
" รู้ไหม เมื่ออนโฮอแ้ฮยอว่านายเป็นลม ฮยอรีบวิ่มาให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้ "
ร่าายอแทฮยอวูบวาบับวามรู้สึผิและเา็มวิ้วึ้นทำผ้าห่มระัระายอยู่บนัอเา
" ผมไม่ไ้ั้ใะรบวนฮยอหรอนะรับ "
นัมุนเพียแ่ับใบหน้าอน้อายสุที่รัและเอียึ้น เพื่ออบสนอาร้อมออเา
" เฮ้ นายรู้ว่านายมีวามสำัับฮยอมาว่าารัารธุริโ่ ๆ ใ่มั้ย ? " น้ำสีใสเริ่มลอรอบวาเรียวรีอแทฮยอและเา็ล้อวแนอเาไว้รอบออนัมุนเพื่อยึเาไว้แน่น
" ผมิถึฮยอมาเลยรับ " เาพึมพำที่ไหล่ว้าอพี่าย
" ฮยอิถึนายเหมือนันแทแทอ่า " นัมุนลูบเ้าับท่อนหลัอแทฮยอไปมาอย่านุ่มนวล อึมับับอ้อมแนที่รู้สึอบอุ่นทุรั้ที่สัมผัส่อนที่แทฮยอะปลปล่อยมือีมเหล็อเาและนัมุน็ยืัวึ้น
" แทแทน้อยอันทำยัไล่ะทีนี้ ? " ายนที่อายุมาว่าหัวเราะเบา ๆ พร้อมับลาเ้าอี้ทรุัวลนั่้า ๆ เียอเเทฮยอ
“ ร. ลีบอว่ายาที่พวเาให้ผมเมื่อปีที่แล้วไม่ไ้ผลรับ " แทฮยอรีบหน้า้วยวามุ่นเือ
" นั่นเป็นเหุผลที่ผมเป็นลมที่โรเรียน " เาไ้ยินำว่า 'ลุ่มยายายหลอเลือ' และ ' อาร์ริทเมียหรือภาวะหัวใเ้นผิัหวะ ' ถูโยนไปรอบ ๆ แ่ไม่รู้ว่ามันหมายถึอะไร เาเพิ่ิไ้ว่าโฮอฮยอะูแลมัน
" พวเาะเอาผมมาใหม่เร็ว ๆ นี้ " แทฮยอมอนัมุน้วยวามหุหิและแสิริยาอาารออมา
" ผมไม่อบยาเลยฮยอ "
นัมุนถอนหายใับเาไปที่มืออแทฮยอ้วยัวเาเอ พร้อมับลูบผมนุ่มอย่าเอ็นู แทฮยอไ้รับมือนัมุนอย่าริัและอบอุ่น พวเามัเือนเสมอว่าแม้ทุอย่าะมีใรบานที่อยู่ในโลที่รัเา็าม
" ฮยอรู้ว่านายไม่อบ แทแทอ่า แ่นั่นือทั้หมที่พวเาสามารถทำไ้ในอนนี้ "
" ผมรู้ " แทฮยอพึมพำอย่าแพร่วเบา
" นาย้อแ็แรึ้น แทแท นายมีพรแห่วามโีถูใ่มั้ย ? " แทฮยอพยัหน้าอย่าุเือึ้น เายสร้อยอเล็ ๆ ที่ถู่อนไว้ใ้เสื้อผ้าอโรพยาบาล
" แล้วทุอย่าะโอเ " แทฮยอยิ้ม้วยรอยยิ้มา ๆ
" โรเรียนเป็นยัไบ้าละ หืม ? " นัมุนถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อ
" ฮยอไ้ยินมาว่า ยุนิไ้รับเลือให้เ้าโรเรียนหมายที่เา้อารนิ "
แทฮยอพยัหน้า " ใ่รับฮยอ ผมสาบานไ้เลยว่าเาร้อไห้ เมื่ออนที่เาอ่านหนัสือรับรอหลัาที่ไ้รับ เมื่อผมพูบอบอเา เา็ไล่ผมให่เลยและบอว่ามันเป็นโรภูมิแพ้ แ่ผมรู้ว่าพวเาเป็นน้ำาที่มีวามสุ "
นัมุนปล่อยเสียหัวเราะทุ่ม่ำอย่าเป็นเอลัษ์ออมา " ฮยอรู้ว่าเาเป็นนที่อ่อนแอนหนึ่ล่ะ " ำพูอนัมุนฮยอมันทำให้แทฮยอหัวเราะออมาเบา ๆ เพราะยุนิไ้่มเหนัมุนฮยอมาเป็นเวลาหลายปีและเา็สสัยว่าเพื่อนที่ีที่สุอเาะทำอย่าไร ถ้าเาไ้ยินเรื่ออวามรู้สึเียบ ๆ อเาพูถึเาอย่านั้น
" แล้วนายล่ะ " แทฮยอทำเพียแ่ยัไหล่
" ผม่อน้ามั่นใว่าผมสามารถเ้ามหาวิทยาลัยที่ผม้อารไ้ แ่เียวเรา็ะเห็น .... " เาพูอย่าใเย็น ามวามเป็นริ แทฮยอไม่สนใมหาวิทยาลัยมานัและเาไม่้อารมันเลยริ ๆ แ่เา็ไปเพราะเารู้ว่านัมุนฮยอ้อาร อย่าน้อยที่สุที่เาสามารถทำไ้
" น่ารัมา ๆ ในั้นเรียนอนายละ ฮืม ? " นัมุนมวิ้วอเาอย่าเห็นไ้ัและแทฮยอยิ้มอบ เา็ำลัะบอว่าไม่มีอะไรทั้นั้น แู่่ ๆ ็มีใบหน้าเ็หนุ่มที่ยุ่เหิฟันระ่ายวิ่เ้ามาในใอเา
" อย่าเ่น ... " แทฮยอเริ่ม
" แ่ผมิว่าผมทำผิับเา ผมำวามลัวในสายาออุ ะที่เาระแทปิประูใส่หน้าอผม วิธีที่เาวิ่ออาห้อประุม วาที่ลอไป้วยน้ำา้วยวามละอายใและลำบาใ "
" ยัไ่อ ? " นัมุนเอนัวไป้าหน้าวาแนไว้บนเียพร้อมับเท้าาลบนมือ
ทำให้แทฮยอเริ่มหน้าแ " อาา ฮยอ ฮยอยุ่เินไปที่ะรับฟัปัหาอผม "
นัมุนเาะเ้าที่ลิ้นอเาในารไล่อาารัใ " ไม่ !!! ฮยออยารู้ ฮยออบเรื่อุบิบะายไป "
" ฮย๊อ " แทฮยอร้อท้วเสียสูไปที่นัมุน ทำให้ฮยออเาหัวเราะ้วยวามสนุสนาน
" ไม่! ฮยอริันะ ฮยออยาะรู้ บาทีฮยออาสามารถ่วยไ้ ฮยอ่อน้าโปร "
แทฮยอถอนหายใ้วยวามพ่ายแพ้ ันั้นเา็เริ่มอธิบายถึสถานาร์อเาับอุ ( แ่ออาส่วนที่เี่ยวับารเิมพัน ) และเมื่อเาเล่าเสร็สิ้นแล้ว นัมุน็เอนหลัปล่อยเสียถอนหายใที่หนัหน่วออมา
" ฮยอเลียที่ะบอนายแบบนี้ ... แ่นายทำให้มันผิพลาไปหม เ็นี้ริ ๆ เลย "
" ฮยออ่ะ " นัมุนยิ้มพร้อมับสั่นศีรษะไปมาเพื่อให้พัผ่อนในที่นั่อเา
" นายไ้ลอ ...ฮยอไม่รู้ะพูยัไ ...ฟัเาหรือเปล่า ? เป็นที่รัแ่เาหรือเปล่า ? " แทฮยอมอนอายุมาว่าที่สับสน นัมุนถอนหายใลอลิ้าไปมาอย่านำลัิ
" อาะพูำว่าอโทษ ? ไ้พูุยับเาไหม ? นายรู้ว่ามนุษย์ธรรมาทำอะไร ? แ่นายะไม่รู้ั... นายมัะแ่า " นัมุนใ้นิ้วแทเ้าไปที่หน้าผาอแทฮยอทำให้ใบหน้าอเ็น้อยแสไป้วยวามรำา
" นั่นือทั้หมที่ผม้อทำ ? ทำีับเา ? " นัมุนยิ้มอบเบา ๆ
" นาย้อแปลใว่า วามเมามันสามารถุ้ม่าไ้ "
>\<
Note : อัพแล้ว้าาา อโทษที่หายไปนานเลย ิธุระนิหน่อย่ะ ิถึรีมาเลย่ะ เรามา่อันเถอะ ไม่ทิ้แน่นอน่ะ หวัว่ารียัอยู่รออ่านันน่ะ่ะ อบุมาๆๆเลย่ะ ยัไ็ฝาอมเมน์ ิม แ้ำผิ เม้ามอยไ้เ็มที่เลยนะ
ความคิดเห็น