คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Sea
8
- Sea -
วันนี้ฉันจะไปทะเลแหละทุกโค้นนน เมื่อคืนนี้คุยกับเพทาย ยัยนี่ทำคุกกี้ เลยบอกว่าจะเอามาให้ฉันวันนี้
“เปิ้ล อ่ะคุกกี้ ถ้าไม่อร่อยแกต้องกินนะเว้ย”
“อ้าว”
“ฮ่าๆ ล้อเล่น อร่อยอยู่แล้วแหละ”
“เปิ้ล เสร็จรึยัง อ้าว หวัดดีครับ”
“อ่า หวัดดีค่ะ”
“ผมดีมม่าครับ เป็นแฟนเมเปิ้ล”
ตึกตัก ตึกตัก…
หมอนี่แนะนำตัวกับเพื่อนฉันเองเสร็จสรรพ ฉันไม่ใช่แฟนนายนะ แต่หมอนี่ก็ทำให้ใจฉันเต้นแรงเหมือนกันแฮะ โอ๊ะโอ ท่านเมเปิ้ลคนนี้กำลังจะมีความรักอีกครั้งแล้วเหรอเนี่ย โอ้วววว พระเจ้าช่วย กล้วยมันใส่กระโปรง O_O
“ใครเป็นแฟนนายยะ”
“อ้าว ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่ย่ะ”
“ฮะ ฮะ”
“นี่เปิ้ล งั้นฉันกลับแล้วนะ เที่ยวทะเลให้สนุกนะจ๊ะ”
“จ้า ขอบใจมาก”
“ออกเดินทางได้แล้วครับ คุณผู้หญิง”
ฉันขี้นรถมา ดีมม่าก็เปิดเพลงทันที เพลงเดิมอีกต่างหาก
“นายไม่เบื่อบ้างเหรอ”
“ไม่หรอก คนเราอ่ะนะ ถ้าชอบอะไรจริงๆ มันก็ไม่เบื่อง่ายๆหรอก ถ้าฉันชอบเธอ ฉันก็คงไม่เบื่อเธอง่ายๆเหมือนกัน”
“…”
“อ้าว เงียบทำไมอ่ะ ฉันไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยนะ”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก กินคุกกี้มั้ย”
“เธอใส่อะไรลงไปในนั้นรึเปล่า”
“เปล่า เพทายทำมาให้เมื่อเช้า”
“แล้วทำไมเธอไม่กินอ่ะ มันต้องไม่อร่อยแน่เลย”
“เดี๋ยวฉันกินให้ดูก่อนก็ได้”
“โอเค งั้นมันคงอร่อย ฉันกินบ้างสิ”
“หยิบเอาสิคะ”
“ฉันขับรถอยู่นะ มันอันตราย”
“งั้นก็ไม่ต้องกิน”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันจะกิน ป้อนหน่อยสิ *O*”
“ไม่เอา”
“ใจร้าย ฉันอุตส่าห์ตื่นแต่เช้า พาเธอมาเที่ยวทะเลนะเนี่ย T^T”
“เออๆ ก็ได้ อ้าปากสิ”
“พูดว่า เอ้าาา อ้ำาาา~ หน่อยสิ”
“งั้นก็ไม่ต้องกิน -_-^”
“อ่ะๆ กินครับกิน”
หมอนี่นับวันยิ่งขี้อ้อนนะเนี่ย แต่อ้อนแล้วน่ารักนะ >_< อ๊ายยยยย ฉันหวั่นไหวไปกับดีมม่าแล้วงั้นเหรอ แง้ๆๆๆ แล้วฉันจะร้องไห้ทำไมเนี่ย ไม่เห็นเป็นไรเลย หลับดีกว่า จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
“หลับซะแล้วเหรอ เธอเป็นแบบนี้น่ะ ดีแล้วนะ อย่าร้องไห้อีกเลย”
ในขณะที่เธอหลับไปแล้ว เขาลูบหัวเธอเบาๆ เขาค้นพบตัวเองแล้วว่า เขารักผู้หญิงคนนี้จริงๆ
“เปิ้ล… เมเปิ้ล ถึงแล้ว”
“ถึงแล้วเหรอ”
“อืม ถึงทะเลแล้วนะ”
ฉันกระโดดลงจากรถทันที ว้าวววว ทะเล ไม่ได้มานานมากเลยนะเนี่ย ตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว หิวชะมัดเลย
“หิวรึยัง ไปกินกุ้งกันมั้ย”
“กุ้ง *O* กินสิๆๆๆ”
“ฮะ ฮะ เธอเนี่ยน้า”
แล้วเราก็ไปกินอาหารทะเลกันที่ร้านแถวๆนั้น ดีมม่าแกะกุ้ง แกะปูใส่จานฉันเยอะมากเลย นายจะให้ฉันกินหมดนี่เนี่ยนะ T^T พอกินเสร็จเราก็ตกลงกันว่า จะไปเล่นว่าวกัน เพราะฉันขี้เกียจเล่นน้ำ
“เอาสีแดงครับ”
“ขอบคุณครับ” คนขายพูด
“อ่ะ เดี๋ยวฉันจะถือว่าวไว้นะ เธอวิ่งแล้วกัน”
“=O=”
“ฮ่าๆ ล้อเล่น เดี๋ยวเธอถือว่าวไว้แล้วกันฉันจะวิ่งเอง”
“อืม”
พอว่าวติดลมแล้ว ฉันเลยเอาสายป่านผูกไว้กับต้นไม้แล้วไปนอนที่เสื่อที่ปูอยู่บนผืนทราย ดีมม่าหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเยอะแยะเลย ท้องฟ้าวันนี้สวยมากเลย ฉันเป็นคนชอบรูปท้องฟ้ามากเลยนะ แล้วฉันก็สังเกตเห็นดีมม่าถ่ายแต่รูปท้องฟ้าทั้งนั้นเลย หมอนี่ก็ชอบรูปท้องฟ้าเหมือนฉันงั้นเหรอ
“นายชอบถ่ายรูปท้องฟ้าเหรอ”
“เปล่า ที่ถ่ายก็เพราะรู้ว่าคนแถวนี้ชอบรูปท้องฟ้าต่างหาก ^-^”
“>///<”
“>///<”
“นายรู้ได้ไง”
“ฉันรู้แล้วกัน”
ยัยไอริญบอกแน่เลย เพราะหมอนี่สนิทกับไอริญ ว้ากกกก ยัยนี่ขายเพื่อนเหรอ แต่ไอริญอาจจะหวังดีกับฉันก็ได้
“กลับกันรึยัง เดี๋ยวถึงบ้านค่ำนะ”
“ยังไม่อยากกลับเลยอ่ะ แต่กลับก็ได้ ป่ะๆๆๆ กลับกรุงเทพกัน”
ขากลับฉันก็หลับเหมือนเดิม ฉันนี่นอนเก่งจังเลยแฮะ เรากลับมาถึงบ้านประมาณห้าโมงกว่าๆ ฉันเลยเข้าบ้านเลย วันนี้ฉันมีความสุขจัง บางที เขา อาจจะเป็นคนทำให้ฉันลืมพาร์ทก็ได้นะ
ป๊อก ป๊อก
ใครปาอะไรใส่หน้าต่างห้องฉันเนี่ย ฉันลุกออกไปเปิดม่านดู เห็นดีมม่ายืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านเขา หมอนี่ปาอะไรใส่หน้าต่างฉันน่ะ ถ้ามันแตกขึ้นมาจะทำยังไง T^T
‘ราตรีสวัสดิ์
ฝันดีนะครับ’
หมอนี่มาโยนอะไรไม่รู้ใส่กระจกหน้าต่างห้องฉัน (ยังไม่เลิก -_-^) เพื่อจะบอกว่าฝันดีเนี่ยนะ ไร้สาระจริงๆเลย แต่ทำไมฉันถึงยิ้มไม่หุบเลยล่ะ คืนนี้ต้องฝันดีมากแน่ๆเลย
t em
ความคิดเห็น