คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : He is...
5
He is…
(Special!! Part talk)
ผมตื่นเช้ามา อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ออกไปหาอะไรกินที่บ้านยัยบลูม เพราะวันนี้บ้านผมไม่มีใครอยู่ แต่พอไปถึง ยัยบลูมกลับง้องแง้ง ให้ผมพาไปกินข้าว เพราะบ้านยัยนี่ก็ไม่มีใครอยู่ ผมเลยพายัยนี่มากินข้าวที่ห้าง BigBig ที่ร้านของยัยไอริญเพื่อนผมเอง พอเดินเข้าไปในร้าน ผมกลับเจอเมเปิ้ลกับผู้ชายคนหนึ่ง ผมเลยเลือกนั่งตรงข้ามเธอ พร้อมบอกยัยบลูมว่า เมเปิ้ลนั่งอยู่ข้างหลัง ยัยบลูมก็รับรู้ทันทีว่าผมต้องการให้ยัยนี่ทำอะไร ผมแกล้งทำเป็นคุยเล่นกะบลูมอย่างสนุกสนาน แถมป้อนข้าวด้วย แต่เมเปิ้ลก็ไม่สนใจผม T^T พอเธอกินเสร็จเธอก็เดินออกจากร้านไปเลย (จ่ายตังค์แล้วนะ) แล้วเด็กผู้หญิงอีกคนก็เดินเข้ามาหาเธอ แล้วก็ออกไปพร้อมกัน อ้าว ไม่ได้มากัน 2 คนหรอกเหรอ งั้นผมก็ทำผิดแล้วอ่ะดิ เมเปิ้ลต้องคิดว่าผมกับยัยบลูมเป็นแฟนกันแน่เลย (แกตั้งใจให้เค้าคิดอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ) อีกแล้วนะเรา ผมเห็นผู้ชายที่มากับเมเปิ้ลหันมามองผมนิดนึง แล้วก็เดินออกไปเลย พอพวกนั้นเดินออกไป ยัยบลูมก็…
“ง่ำๆๆ )-O-(“ก้มหน้าก้มตากินโดยที่ไม่สนใจผมเลย
“ยัยตะกละ -_-^”
“อะไรเล่า ก็คนมันหิวนี่ =O=”
“เออ กินๆไปเหอะ”
พอยัยนี่กินเสร็จ ก็เริ่มเปิดประเด็น เรื่องที่ผมกำลังกลุ้มใจ เรื่องที่ว่า นายกจะลาออกเมื่อไหร่ เอ๊ย! ม่ายช่ายยย เรื่องเมเปิ้ลสิ
“ฉันไม่เห็นว่าเขาจะสนใจแกเลยนะพาร์ท”
“อือ ฉันคงไปทำร้ายจิตใจเค้าไว้มาก”
“เฮ้อ ฉันก็เห็นใจแกนะพาร์ท แต่แกก็เป็นฝ่ายผิด ถ้าแกไม่ไปล้อเล่นกับความรู้สึกเขาก่อน มันก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“อืม ฉันเข้าใจ”
(The end special)
(Special!! Demma talk)
เมเปิ้ลนั่งหันหน้าออกไปทางกระจกรถตลอดทาง ผมรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ เพราะตัวเธอสั่นนิดๆด้วยแรงสะอื้น ไอ้หมอนั่นมันทำอย่างนี้กับเมเปิ้ลได้ยังไงนะ ทั้งๆที่ เมเปิ้ลก็รักมันมากขนาดนี้ ถ้าผมเป็นพาร์ท (ไอริญแอบบอกมาว่าหมอนั่นชื่อพาร์ท) ผมจะไม่มีวันทำให้เมเปิ้ลต้องร้องไห้เพราะผมเด็ดขาด ตอนนี้พวกเราก็ถึงบ้านกันแล้ว
“ขอบใจนะ ที่พาไปกินข้าว”
เมเปิ้ลปาดน้ำตาแล้วหันมาพูดกับผม เธอยังสะอื้นนิดๆอยู่เลย
“เธอเป็นคนพาไปนะ” ผมพูดยิ้มๆ
“ก็…เอ่อ เหมือนกันแหละ”
“เข้าบ้านเถอะ อย่าร้องไห้เลยนะ”
“ขอบใจนายมากนะ ที่เป็นห่วง”
“อืม ฉันเป็นห่วงเธอมากนะเมเปิ้ล”
เมเปิ้ลเดินเข้าบ้านไปแล้ว ผมเป็นห่วงเธอจังเลย เธอต้องร้องไห้หนักมากๆแน่เลย ก็เธอเห็นซะขนาดนั้น ถ้าผมเป็นเธอ ผมก็คงเสียใจเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยโดนทิ้ง เคยแต่ทิ้งเขา 555+
“พี่ดีม พี่ชอบพี่เปิ้ลใช่มะ หนูดูออกนะ” ยัยจีน่าหันมาพูดกับผม
“อืม เธอว่าพี่เขาน่ารักมะ”
“น่าร้ากกก~”
“งั้นเธอต้องช่วยพี่นะ”
“โอเค”
พอยัยจีน่ารับปาก ผมเลยสั่งให้จีน่าไปบอกให้เมเปิ้ลช่วยสอนการบ้าน เพราะผมไม่อยู่บ้าน เพราะผมอยากรู้ว่าเธอหยุดร้องไห้รึยัง
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“พี่ดีม พี่เปิ้ลหยุดร้องไห้แล้ว แต่ตอนหนูขึ้นไปยังไม่หยุดเลย บนโต๊ะมีกล่อง สี่เหลี่ยมวางอยู่ด้วย พี่เขานั่งมองแล้วก็ร้องไห้”
“อืม ขอบใจมาก”
“พี่ดีม พี่ควรจะพาพี่เปิ้ลไปเที่ยวนะ เผือพี่เขาจะดีขึ้น”
“พี่ว่าอย่าเพิ่งเลย ตอนนี้เมเปิ้ลไม่ยอมไปกับพี่หรอก”
“แล้วเมื่อไหร่พี่จะพาพี่เขาไปเที่ยวล่ะ”
“รอให้สนิทกันกว่านี้ก่อน”
“อืมๆ”
(The end special)
~ Good morning Good morning ~
โอ้วววว เช้าแล้วเหรอ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย ขี้เกียจมากกก แต่สุดท้ายก็ต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจนได้ แง้ๆๆๆ ไม่อยากไปเลย
“เปิ้ล เสร็จรึยังลูก” เสียงแม่ตะโกนมาจากข้างล่าง
“ค่า เสร็จแล้วค่ะแม่”
“ลุงมิ่งล่ะคะแม่”
“อ๋อ ลุงมิ่งไม่มาหรอกลูก”
“อ้าว แล้วเปิ้ลจะไปโรงเรียนยังไงอ่ะคะ ไปเองเหรอ”
“เปล่าหรอกลูก ไปกับดีมม่าจ๊ะ เขาบอกว่าเขาจะไปส่งลูกให้”
“อ้าว หนูไม่ไปได้มั้ยคะแม่ เกรงใจเขาอ่ะค่ะ”
“ไม่ไปไม่ได้อ่ะ เพราะฉันจะไปส่งเธอ ฉันก็ต้องไปให้ได้” หมอนี่มาเมื่อไหร่เนี่ย
“อืม ไปก็ไป”
“ขึ้นรถเลยคร้าบบบบ~”
# เซนต์โซเฟีย
ฉันมาถึงโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ ดีมม่าบอกว่าตอนเย็ยจะแวะมารับ หมอนี่เป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องมารับมาส่งฉันด้วย ไม่ได้จะว่าอะไรหรอกนะ แต่ว่าหมอนี่หล่อเว่อร์ สาวๆในโรงเรียนพากันกรี๊ดใหญ่เลย มันเป็นมลภาวะทางเสียงนะรู้มั้ย
“เปิ้ลๆๆๆ คนที่มาส่งแกเมื่อเช้าอ่ะ ใครเหรอ หล่อชะมัดเลย”
“เพื่อนข้างบ้านอ่ะ”
“โอ้ววว แกมีเพื่อนข้างบ้านหล่อขนาดนี้ทำไมไม่บอกฉัน หาาาาา -_-^”
ยัยโมนิกเข้ามาบ่นกับฉัน ว่าทำไมฉันไม่ยอมบอกว่ามีเพื่อนหล่อขนาดนี้ ยัยนี่มีแฟนแล้วนะ แต่อยู่คนละโรงเรียน ยัยนี่เป็นโรคชอบคนหล่อค่ะ คอยดูนะ ฉันจะฟ้องมิกซ์ (แฟนโมนิก)
“แกมีแฟนแล้วนะ โมนิก คอยดูนะ ฉันจะฟ้องมิกซ์”
“ช่างแกสิ มิกซ์ต้องเชื่อฉัน”
“นิสัย”
“โฮ่ๆๆ ฉันไปดีกว่า ไม่คุยกับแกแล้ว”
แล้ววันนี้ชีวิตฉันทั้งวันก็ไม่สงบสุข เพราะมีพวกเพื่อนๆทั้งหลายมาถามเรื่องดีมม่าตลอดเลย บอกแล้วว่าหมอนี่หล่อเว่อร์ นายทำฉันลำบากนะรู้มั้ย T^T
ตอนเย็น
ออดดดด~
เลิกเรียนแล้ว การบ้านเยอะชะมัดเลย แง้ๆๆๆ
“ขอโทษนะครับ ผมมาหาเมเปิ้ล”
“อ๊ายยยย สุดหล่อเมื่อเช้านี่นา”
“แฟนใหม่เมเปิ้ลเหรอ”
“ยัยนี่มีแฟนแต่ละคนนี่หล่อมากเลยอ่ะ พาร์ทก็คนนึงแล้ว”
“เปิ้ลๆๆๆ แฟนแกมารับแล้ว”
เสียงเพื่อนๆ พูดคุยกันดังไปหมด ฉันว่าดีมม่ามาแล้วแน่เลย เพราะหมอนี่เป็นตัวก่อมลภาวะทางเสียง
“เปิ้ล กลับบ้านกันเถอะ”
“งืม ฉันไปแล้วนะทุกโค้นนน”
“นี่ดีมม่า นายนี่มันจริงๆเลย ตัวก่อมลภาวะทางเสียง วันหลังถ้านายมารับฉัน นายต้องใส่หน้ากากมานะ”
“ฮะ ฮะ”
“นี่ๆไอริญบอกว่านายเรียนเก่งใช่มะ”
“อืม ก็เก่งมั้ง”
“นายสอนการบ้านฉันหน่อยสิ ทำไม่เป็น T^T”
“ได้ แต่ต้อมมีข้อแลกเปลี่ยน”
“นายคงไม่ให้ฉันแก้ผ้ารำเซิ้งกลางโรงเรียนใช่มะ =O=”
“ไม่หรอก”
“แล้วข้อตกลงคืออะไร”
“เธอต้องไปกินไอติมกับฉัน”
“ก็ได้”
“โอเค ขึ้นรถเลยคร้าบบ~”
t em
ความคิดเห็น