คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Without you
3
Without you-
'ฉันรักเธอนะ'
พระเจ้าช่วย O_O ช่วยกล้วยมัน กล้วยมัน กล้วยมันอะไรดีล่ะ กล้วยมันใส่กระโปรง (อะไรของยัยนี่ -_-^) พาร์ทบอกว่ารักฉัน หมอนี่บอกว่ารักฉัน เฮอะ แต่ฉันไม่เชื่อหรอก คำว่ารักของพาร์ทน่ะ พูดบ่อยกว่าคำว่าสวัสดีอีกมั้ง ฉันเลยตอบพาร์ทไปว่า
'พิสูจน์สิ'
โฮ่ๆๆ ฉันไม่ได้หวังให้พาร์ทมาเดินลลุยไฟเพื่อนพิสูจน์ว่ารักฉันหรอก ฉันแค่อยากรู้เฉยๆว่า เขาจะทำอะไรเพื่อฉันได้แค่ไหน เพราะว่าฉันไม่สามารถกลับไปรักพาร์ทได้อีกแล้ว...
หลายวันต่อมา
พอมาโรงเรียน พาร์ทไม่พูดกับฉันเลย สงสัยว่าเขาคง... ไม่รู้สิ เขาอาจจะไม่ได้รักฉันจริงๆหรอก ฉันเห็นพาร์ททำตัวติดปุยนุ่นแจเลยอ่ะ สงสัยคงรู้ใจตัวเองแล้วมั้ง ว่าคนที่เขารักคือปุยนุ่น ไม่ใช่ฉัน เฮ้ออออ~ สุดท้ายคำว่ารักของพาร์ทก็เป็นแค่ลมปากสินะ พาร์ทไม่เคยโทรหาฉันอีกเลยตั้งแต่วันนั้น นี่เหรอที่บอกว่ารัก นี่เหรอคือสิ่งที่นายพิสูจน์ว่ารักฉัน เหอะ ตลกสิ้นดี นี่ฉันหวังอะไรกับผู้ชายคนนี้เนี่ย คนที่ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใครเลย นอกจากคนที่ตัวเองรัก
~ I love you I love you what’s wrong with saying it the easy way ~
"ฮัลโหล นี่นายนึกยังไงถึงโทรหาฉันเนี่ย"
(เปล่า ก็ไม่ได้นึกอะไร โทรหาเพื่อนไม่ได้รึไง)
"ก็ได้อ่ะ" ฉันเป็นเพื่อนนายใช่มั้ย...
(แล้วนี่ทำอะไรอยู่)
"ดูทีวี"
(...)
"พาร์ท ฉันขอถามนายอย่างหนึ่ง นายต้องตอบตามความจริงนะ"
(อืม)
"นายชอบปุยนุ่นรึเปล่า"
(เปล่า)
"แล้วนายรู้รึเปล่า ว่าปุยนุ่นชอบนาย"
(รู้)
"แล้วนายก็ไปให้ความหวังเขาอย่างนี้เนี่ยนะ"
(...)
"นายจะให้เรื่องนี้จบยังไง"
(...)
"หวังว่าคงไม่จบเหมือนฉันนะ"
ฉันพูดได้แค่นี้ก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ฉันได้แต่ร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียว แต่พาร์ทก็ต้องรู้อยู่แล้วแหละ ฉันร้องไห้ทีไร พาร์ทก็จะรู้เสมอ
(นี่ร้องไห้อยู่เหรอ)
"รู้อีกแล้วนะพาร์ท"
"เปิ้ล มากินข้าวได้แล้วลูก"
(ไปกินข้าวเถอะ ไว้เดี๋ยวจะโทรมาใหม่นะ)
"อืม"
แล้วฉันก็ไปกินข้าวพร้อมกับแม่ แต่กินไปได้นิดเดียวก็กินไม่ลง แม่ก็พอจะรู้ว่าฉันเป็นอะไร จึงไม่ได้พูดอะไรมากมาย ฉันจึงเดินเข้าไปในห้องนอน หยิบกล่องกล่องหนึ่งออกมาจากใต้โต๊ะ กล่องนี้เก็บทุกความทรงจำของฉันกับพาร์ท ทั้งสร้อยข้อเท้าที่เขาซื้อให้ในวันเกิด พวงกุญแจที่สลักเป็นชื่อพาร์ทที่เขาเคยให้มา รูปถ่ายรูปท้องฟ้าตามที่ต่างๆที่เขาเคยถ่ายมาให้ และอีกหลายๆอย่างที่ทำให้น้ำตาฉันไหลลงมาเรื่อยๆจนเหมือนไม่มีวันหยุด
~ I love you I love you what’s wrong with saying it the easy way ~
"ฮัลโหล" ฉันรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
(เปิ้ล!! เธอเป็นอะไรอ่ะ)
"เปล่า ไม่เป็นอะไรหรอกยูเว่"
(ไม่เป็นไรแน่นะ)
"จ้า"
(จะโทรมาชวนไปดูหนัง ฉันนัดเพื่อนไว้แล้ว)
"อืม เอาสิ เจอกันที่ไหนอ่ะ"
(BigBig)
"จ้า เดี๋ยวเจอกันนะ"
ห้าง BigBig
ตอนนี้กำลังยืนรอพลอยพราวอยู่ คนที่มาแล้วมี เพทาย ไอริญ ซินเธีย ยูเว่ พาร์ท ฉัน ควีน โมนิก ใช่แล้ว พาร์ทมาด้วย ฉันน่าจะถามยูเว่ก่อนนะว่าใครมาบ้าง ฉันทำเป็นมองไม่เห็นพาร์ท แล้วเพื่อนๆก็โผล่มาครบ พร้อมกับปุยนุ่น =O=;;
"ขอโทษที ไม่ได้บอก ฉันชวนปุยนุ่นเองแหละ"
คนที่พูดขึ้นมาก็คือ พาร์ท หมอนี่มันยังไงนะ เมื่อกี้ตัวเองก็พูดว่าไม่ได้ชอบ แต่นี่ยังอุตส่าห์โทรไปชวนเขามาดูหนังอีก ยูเว่รวบรวมเงินแล้วเดินไปซื้อบัตรมา แล้วให้ทุกคนจับสลากว่าจะได้นั่งตรงไหน บัตรทั้งหมดมีแถว A สามที่ นอกนั้นเป็นแถว B หมดเลย ฉันจับได้ A3 เหอะ นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกาจังเลย
"เข้าไปในโรงหนังกันเถอะ"
เพทายเรียก ทุกคนเลยเดินเข้าไปในโรงอาหาร แล้วไปนั่งที่นั่งของตัวเอง แล้วก็ (-- )( --)(-- )( --) มองซ้ายมองขวาดูซิ ว่าใครนั่งข้างฉัน
ทางขวา >>> ใครหว่า?
ทางซ้าย >>> พาร์ท O_O
ถัดไป >>> ปุยนุ่น =O=;
พระเจ้าช่วย O_O กล้วยมันเต้นบัลเล่ย์ สถานการณ์ตอนนี้มันชวนให้คิดถึงรึกสามเส้ามากมายเลย มันกลายเป็นว่าพาร์ทนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับปุยนุ่น ชิ เวรกรรมจริงๆ
'กรุณาปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด'
นี่เป็นข้อความที่ฉันเห็นทุกครั้งที่มาดูหนัง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมแล้วกดปิดเสียง (ทำเหมือนจะทำตามนะยัยนี่) ฉันไม่ปิดเครื่องเลย ยังไงก็ไม่มีใครโทรมาอยู่แล้วแหละ การกระทำที่ไม่ดี ห้ามลอกเลียนแบบนะคะ
"นิสัยดีมากเลยนะเนี่ย" พาร์ทพูดขึ้นยิ้มๆ
"นายนิสัยดีตายเลย -_-;;)
ฉันเห็นนะยะ นายก็กดปิดเสียงอย่างเดียวเหมือนกันแหละ ชิ ทำมาว่าฉัน ปกปิดความผิดล่ะเซ่ะ หนังเริ่มฉายแล้ว หนังที่มาดูกันเป็นหนังรักโรแมนติก ฉันชอบดูหนังแนวนี้มากเลย มันกินใจดี ฉันร้องไห้ตลอดเลย เวลาไปดูกับพาร์ทเขาจะเตรียมผ้าเช็ดหน้ามาให้ตลอดเลย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพาร์ทซะหน่อย เขาจะมาสนใจอะไรกับฉัน
"ฮึกๆฮืออ" ผู้หญิงหลายคนเริ่มร้องไห้เมื่อถึงฉากสำคัญ รวมทั้งฉันด้วย
"ไม่เปลี่ยนเลยนะเมเปิ้ล" ผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้า พร้อมกับมือที่กำลังลูบหัวฉันอยู่ในตอนนี้ เขาไม่เคยลืมสิ่งที่เกี่ยวกับฉัน ความรู้สึกเก่าๆเริ่มย้อนเข้ามา ฉันยังรักพาร์ทอยู่ แต่ฉันนโกหกตัวเองมาตลอด
ฉันคิดถึงนาย...
"ฉันรักเธอนะเปิ้ล" พาร์ทพึมพำกับตัวเองเบาๆ
หลังจากหนังจบพวกเราก็ไปกินโดนัทกันต่อ ยูเว่ไล่ถามทุกคนว่าจะเอารสอะไร จนมาถึงฉัน
"คาปูชิโนครีม"
ฉันไม่ได้ตอบแต่คนที่ตอบคือพาร์ท ฉันมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ เขาจำได้ด้วยเหรอ ว่าฉันไม่กินโดนัทรสอื่นนอกจากคาปูชิโนครีม
"ทำไมอ่ะ หรือฉันจำผิด"
ฉันส่ายหน้าช้าๆ ยูเว่เลยหยิบคาปูชิโนครีมส่งให้ฉัน นายจะทำให้ฉันคิดมากไปถึงไหน ในเมื่อฉันกลับมาใช้ชิวิตปกติ โดยที่ไม่มีนายได้แล้ว
ไม่มีนายคอยถือกระเป๋าให้...
ไม่มีนายคอยโทรหา...
ไม่มีนายคอยปลอบใจเวลาผิดหวัง...
ไม่มีนายคอยลูบหัวเวลาร้องไห้...
ไม่มีนายคอยเตือนให้กินข้าว...
ไม่มีนายคอยไปส่งที่บ้าน...
ทั้งๆที่ฉันสามารถใช้ชีวิตปกติโดยที่ไม่มีนายได้แล้ว นายกลับมาทำไม กลับมาทำให้ฉันต้องการนาย โหยหานายอีกเพื่ออะไรกัน ในเมื่อนายก็ไม่มีวันกลับมาหาฉัน แล้วนายทำให้ฉันแน่ใจ ว่าฉันรักนายทำไมกัน...
t em
ความคิดเห็น