คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Why You Return ?
15
- Why You Return ? -
~เย็นย่ำก็ฮัมเพลง~
เย็นแล้ววว ฉันก็ยังไม่ได้กลับบ้านซะที เพราะวันนี้ดีมม่ามีซ้อมบาส ว้ากกกก ฉันจะกลับเองหมอนี่ก็ไม่ยอก แถมยังขู่อีกว่า
‘ถ้าฉันไปแล้วไม่เจอเธอ เธอตายแน่’
ฉันอยากกลับบ้าน T^T
‘เปิ้ล พรุ่งนี้ ที่เดิม ฉันขอคุยด้วยได้มั้ย จากพาร์ท’
กระดาษแผ่นหนึ่งลอยมาแปะหน้าฉัน ฉันเลยหยิบมันมาอ่าน พาร์ทเหรอ ฉันหันไปมองทางที่กระดาษปลิวมา เห็นพาร์ทยืนอยู่ หมอนี่ยิ้มให้นิดๆ แล้วเดินหายไปเลย เค้าจะคุยกับฉันเรื่องอะไร ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา นายไม่พูดกับฉันเลยสักคำ แล้วจะอยากคุยด้วยทำไม มีอะไรจะคุยกับฉัน หรือว่านายมีแฟนใหม่ แล้วจะพามาเย้ยฉัน แล้วจะมาเย้ยฉันทำไม ในเมื่อฉันก็คบกับดีมม่าแล้ว โอ้ย ปวดหัว T^T
“เปิ้ล เมเปิ้ล”
“หาาา มีอะไรพาร์ท”
“…”
ตายแล้ว ฉันกำลังทำผิดอย่างใหญ่หลวง คนที่เรียกฉันคือดีมม่า ไม่ใช่พาร์ท หมอนี่ทำหน้าเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด เขาต้องเข้าใจผิดแน่เลย ฉันไม่น่านึกถึงพาร์ทเลย ให้ตายสิ
“ดีมม่า”
“เธอ ยังคิดถึงเขาอยู่สินะ”
“ไม่ใช่นะดีมม่า”
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”
“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะดีมม่า”
“ไม่ใช่อะไรล่ะ ในเมื่อเธอยังเรียกชื่อมันอยู่เลย" ดีมม่าตวาด
“ทำไมนายไม่เชื่อใจฉันบ้าง นายคิดว่าฉันยังรักเขาอยู่เหรอ ถ้านายคิดอย่างนั้น เราก็คงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้วแหละ”
น้ำตาของฉันไหล ใช่ ฉันเสียน้ำตาให้คนๆนี้แล้ว แล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที วันนี้ฉันกลับบ้านเองก็ได้ ดีมม่ายังคงยืนอยู่ตรงนั้น เขาไม่ได้ตามฉันมา ฉันเดินผ่านที่จอดรถ เย็นขนาดนี้แล้ว ยังมีคนอยู่อีกเหรอ
“เปิ้ล”
“พาร์ท นายยังไม่กลับอีกเหรอ”
“ทะเลาะกันเหรอ” เขาไม่ตอบฉัน แต่กลับถามขึ้นมาแทน
“เปล่า” ฉันโกหกหน้าตาเฉย
“ฉันเห็น…”
“ก็นิดหน่อย”
“แล้วเธอจะกลับบ้านยังไง”
“เดี๋ยวโทรบอกให้ลุงมิ่งมารับ”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่เป็นไร”
“เธอ…รังเกียจฉันเหรอ”
“เปล่า”
“งั้นก็ขึ้นรถ”
ฉันเดินขึ้นรถไป ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนมาก เพราะว่าตลอดเวลาที่เลิกกันเขาไม่พูดกับฉันเลย แล้วตอนนี้เขากลับมาทำไม
“เธอคบกับมันแล้วเหรอ”
“อืม”
“มีความสุขดีใช่มั้ย”
“อืม”
“ไม่เหมือนอยู่กับฉัน...”
“...”
“มันดูแลเธอดีรึเปล่า”
“อืม”
แล้วบรรยากาศในรถก็เริ่มมาคุ ฉันอึดอัดชะมัดเลย ทำไมต้องมาถามถึงแฟนฉันด้วยเนี่ย มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าเขายังแคร์ฉันอยู่ แล้วมันก็ทำให้ความรู้สึกเก่าๆเริ่มกลับเข้ามา ฉันรู้สึกว่าระหว่างฉันกับพาร์ท มันมีแค่สายใยบางๆที่ผูกเราไว้ด้วยกัน ทำให้ฉันตัดเขาไม่ขาด และถ้าถักทอดีๆ จากสายใยบางๆนั้น อาจจะกลายเป็นเชือกที่แข็งแรงเหมือนเดิมก็ได้
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร ดูแลตัวเองดีๆนะเปิ้ล เพราะถ้ามันดูแลเธอไม่ดี ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่”
พาร์ทพูดแค่นั้นแล้วเดินขึ้นรถไป ทำไมเขาไม่พูดกับฉันเลยล่ะ ว่าเขาจะพูดอะไรกับฉันพรุ่งนี้ แต่ช่างเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปตามนัดของ
พาร์ท
วันรุ่งขึ้น # เซนต์โซเฟีย
ออดดดด~
เลิกเรียนแล้ว ฉันเก็บกระเป๋าเสร็จ ก็เดินลงไปที่เรือนไทย ที่ซึ่งนัดกับพาร์ทไว้ฉันเห็นพาร์ทยืนรออยู่แล้ว
“ว่าไงพาร์ท”
“เมเปิ้ล”
“...”
“ฉันรักเธอ”
“...”
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย”
“ทำไมล่ะพาร์ท ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมานายไม่สนใจฉันเลย ไม่พูด ไม่คุย ไม่แม้แต่จะมองหน้า แล้วฉันจะเชื่อนายได้แค่ไหน ว่านายรักฉันจริงๆ”
“...”
“ตอบฉันมาสิพาร์ท”
“เธอตอบฉันมาก่อนสิ ว่าเธอไม่ได้รักฉันแล้ว”
“...”
“เธอยังรักฉันอยู่ใช่มั้ยเปิ้ล”
“...”
“ถ้าเรายังรักกันอยู่ แล้วทำไมเราจะกลับมาคบกันไม่ได้ล่ะ”
“แล้วคนอื่นล่ะพาร์ท คนอื่นที่ต้องเจ็บปวดเพราะเราสองคน”
“ช่างเขาสิ”
“ทำไมนายพูดอย่างนี้ล่ะ ความร็สึกของคนอื่นไม่ใช่ของเล่นนะ”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อฉันก็รักเธอ”
“ฉันคบกับดีมม่าอยู่ นายก็รู้”
“เธอต้องเลือกแล้วล่ะ ระหว่างฉันกับมัน”
“ฉันเลือกไม่ได้หรอกพาร์ท”
“แต่เธอต้องเลือก ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจถึงพรุ่งนี้ แล้วฉันจะมาเอาคำตอบ”
พาร์ทพูดจบก็เดินจากไป ทำไมนายทำอย่างนี้ แล้วฉันจะเลือกได้ยังไง ในเมื่อฉันก็รักนาย แต่ในความรู้สึก ฉันก็ยังรู้สึกว่าฉนก็มีความรู้สึกดีๆให้ดีมม่าเหมือนกัน
แล้วฉันจะทำไงดีล่ะ เอาไงดี หรือว่า พรุ่งนี้เช้า ถ้าเจอใครก่อนก็เลือกคนนั้น แต่ฉันมามันเข้าข้างดีมม่ามากเลยอ่ะ เพราะดีมม่าอยู่ข้างบ้านฉัน ยังไงฉันก็ต้องเจอเขาก่อนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นถ้าพรุ่งนี้พาร์ทถ่อมาถึงบ้านฉัน ก็คงแสดงว่าพระเจ้าคงอยากให้ฉันเลือก
พาร์ทจริงๆแหละ แต่ว่านะ ทำใจไว้ได้เลย เพราะมันไม่มีทางที่ฉันจะเจอพาร์ทก่อนดีมม่า
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุณฟ้าใสคะ
คือว่าอยากขอโทษด้วยนะคะ ที่แต่งเรื่องออกมาแล้วอาจจะไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่ แต่ว่าดิฉันก็แต่งตามความคิดค่ะ ถ้าไม่ชอบยังไง
ก็ขอโทษด้วยนะคะ จะพยายามปรับปรุงให้ไม่มีฉากเลิฟซีนนะคะ ขอคุณที่แนะนำค่ะ
t em
ความคิดเห็น