คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : May i kiss you?
14
- May I kiss you? -
“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ขอบใจมากทุกคน”
วันนี้ฉันมีซ้อมละคร เลยบอกให้ดีมม่ามารับช้าหน่อย จริงๆฉันกลับเองก็ได้นะ แต่หมอนี่ไม่ยอม T^T
~ ติ๊ด ติ๊ด~ (เสียงข้อความเข้า)
‘ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะข้างโรงเรียนเธอ
มาหาฉันที่นี่
ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ
ดีมม่า’
หมอนี่เป็นอะไรมากรึเปล่า ตอนนี้มันก็ค่ำแล้วนะ คุยบนรถก็ได้ ไม่เห็นต้องไปคุยที่สวนสาธารณะเลย ว้ากกกกก วุ่นวายจัง =O=
“อะไรของนายเนี่ย ถึงให้ฉันถ่อมาถึงนี่ มันเหนื่อยนะ”
“โทษที แต่ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ”
“บอกมาสิ”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้ นั่งก่อนสิ”
“นายไม่สบายรึเปล่าดีมม่า”
“เปล่า”
“แน่ใจนะ”
“อืม”
“เมเปิ้ล”
“…”
“ฉันรักเธอ”
“…”
“เธอลืมเขาได้รึยัง”
“…”
“คบกับฉันได้มั้ย”
“อืม”
ฉันตอบเขาไปแล้ว ฉันไม่อยากให้ดีมม่าผิดหวังเป็นครั้งที่สอง ฉันชอบเขานะ แต่ระหว่างฉันกับพาร์ท มันก็ยังมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ยังฉันลืมเขาไม่ได้ ฉันจะพยายามนะดีมม่า…
(Special!!! Demma talk)
ผมทำใจมาทั้งวัน เพื่อที่จะขอเมเปิ้ลเป็นแฟนอีกครั้ง ผมรู้ว่าเธอยังไม่ลืมเขา แต่เธอคงตอบตกลงเพราะสงสารผม ผมรู้ว่าผมมันน่าสมเพช แต่จะให้ทำไงล่ะ ในเมื่อผมเองก็รักเมเปิ้ลมาก ไม่แน่ ผมอาจจะรักเมเปิ้ลมากกว่าพาร์ทก็ได้ เพราะผมก็พอจะรู้สาเหตุที่พวกเขาเลิกกัน ทั้งๆที่เมเปิ้ลรักพาร์ทมาก
“นายเป็นอะไรรึเปล่าดีมม่า ดูเครียดๆ”
“ฉันไม่เป็นไร”
“แน่ใจนะ”
“อืม กลับบ้านกันเถอะ”
ทำไมผมรู้สึกผิดจังเลย รู้สึกเหมือนตัวเองเอาความรู้สึกของเมเปิ้ลมาเก็บไว้ ผมไม่อยากปล่อยเธอไป แต่ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ถ้าคิดดีๆ เธออาจจะชอบผมจริงๆก็ได้
(The end special)
ฉันรู้สึกไม่สบายใจยังไงไม่รู้ เพราะฉันว่า ความรู้สึกที่ฉันมีต่อดีมม่า มันเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กับคนที่ดีกับเราแค่นั้นเอง ทำไมฉันถึงเพิ่งรู้นะ ฉันหลงคิดว่าตัวเองชอบดีมม่ามาตลอดเลยเหรอเนี่ย ตายแล้ว แต่ซักวัน ฉันอาจจะชอบเขาจริงๆก็ได้นะ
“เธอกำลังฝืนใจคบกับฉันรึเปล่า”
“เปล่านี่ ทำไมนายคิดอย่างนั้นอ่ะ”
“ก็ไม่มีอะไร แค่จะบอกว่า ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ไม่ว่าเธอจะฝืนใจหรือไม่ก็ตาม!”
ดีมม่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนฉันตกใจ เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่ ดีมม่าคนที่แสนดีคนนั้นหายไปไหน แล้วคนตรงหน้าฉันคือใคร เขาไม่ใช่ดีมม่าที่ฉันเคยรู้จัก T^T แล้วฉันก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลย อะไรกัน ทำไมมันเป็นอย่างนี้ แง้ๆๆ
~ Good morning Good morning~
เช้าแล้ว ฉันเพิ่งหลับเมื่อกี้เองนะ ต้องตื่นไปโรงเรียนแล้ว อ้ากกกกกกก ง่วง
“วันนี้ตื่นสายเหรอเปิ้ล”
“อืม”
“ไปโรงเรียนได้แล้ว”
แล้วฉันก็ต้องยอมไปโรงเรียนกับดีมม่าแต่โดยดี เขาพูดคุยกับฉันเหมือนปกติ แล้วเมื่อคืนนี้ทำไมเขาเป็นอย่างนั้นล่ะ ตอนนี้เขากลับมาเป็นดีมม่าคนเดิมแล้ว
“เมื่อคืนนี้ ฉันขอโทษนะ ฉันคิดมากไปหน่อย”
“อ่า ฉันตกใจหมดเลยรู้มั้ย T^T”
“ฉันขอโทษนะ T^T”
“อืม แล้วนายจะมาร้องไห้กับฉันทำไมเนี่ย”
“ฮะ ฮะ เปล่าหรอก”
# เซนต์โซเฟีย
“เปิ้ลลล~” โมนิกติดปีกบินถลาเข้ามาหาฉัน
“อะไรอีกล่ะ”
“แกคบกับดีมม่าแล้วเหรอ”
“อืม”
“แล้วพาร์ทล่ะ”
“พาร์ททำไม”
“แกลืมพาร์ทได้แล้วเหรอ”
คำถามของโมนิกทำให้ฉันพูดไม่ออก ฉันยังไม่ลืมพาร์ท ฉันยังรักพาร์ทอยู่เหมือนเดิม แต่ฉันกลับไปคบกับผู้ชายอีกคนเนี่ยนะ รู้สึกตัวเองเลวจัง (ใช่ๆๆๆเลวมาก : เสียงผู้อ่าน) แต่ว่านะ มันก็เป็นทางเลือกที่ฉันเลือกไปแล้ว กลับมาแก้ไขไม่ได้แล้วแหละ ฉันคงต้องทำใจ
3 เดือนผ่านไป (เล่นง่ายเนอะ)
ตอนนี้ฉันคบกับดีมม่าได้สามเดือนแล้ว นานกว่าที่คบกับพาร์ทอีกนะเนี่ย แล้วความรู้สึกของฉันที่มีต่อดีมม่า มันก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากที่พยายามรัก ตอนนี้ฉันก็ว่าฉันรักเขานะ เพียงแต่ว่า ฉันยังลืมพาร์ทไม่ได้แค่นั้นเอง
“เปิ้ล พรุ่งนี้เราไปเดตกันมั้ย”
“อะไรอีกอ่ะ บ่อยมากเลยนะนาย”
“ไปตกปลากัน”
“ตกปลาเนี่ยนะ”
“อืม พรุ่งนี้จะมารับนะคร้าบบบ”
ตกปลาเหรอ หมอนี่จะเอาฉันไปเป็นเหยื่อล่อปลามั้ยเนี่ย แต่ฉันว่าก็ดีนะ เพราะนิยายที่ฉันเคยอ่าน ก็มีแต่ไปเดตกันที่สวนสนุก (เท็นเท็น&ใบแต้ว , เนออน&เบียร์) หรือไม่ก็ทะเล (อชิ&พาย) แล้วก็สวนจตุจักร (เอลเลน&เลโอ) เพราะฉะนั้นฉันจะไปที่ๆไม่เหมือนใคร โฮ่ๆๆ ไปตกปลาๆๆๆ
วันต่อมา ที่ตกปลา
“ทำไมนายพาฉันมาตกปลาไกลจัง โคตรกันดารเลย”
“อ้าว เธอไม่ชอบเหรอ เห็นที่นี่ท้องฟ้าสวยดี เลยพามา”
“ชอบสิ ฉันก็บ่นไปงั้นแหละ”
แล้วพวกเราก็นั่งตกปลากันต่อไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยผ่านมาจนเย็น ไม่ได้ปลาเลยซักตัว ทั้งๆที่คนอื่นได้ปลามาเป็นกะละมัง ไม่เป็นไร ถือซะว่าเราทำบุญ ไม่ฆ่าสัตว์ (อันที่จริงซวยค่ะทุกคน) แล้วฝนก็เริ่มตกลงมาปรอยๆ แถวนี้ไม่มีที่หลบฝนเลย เพราะมันเป็นที่โล่งหมด ทางเดียวคือที่รถ แต่ฉันอยากเล่นน้ำฝนจัง ท่าทางดีมม่าคงไม่ให้ ไม่เล่นก็ได้ T^T พวกเราวิ่งแข่งฝนมาจนถึงรถ ฉันเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งในรถทันที เพราะไม่อยากเปียกไปมากกว่านี้
“เปียกหมดเลย”
“อืม”
“บรรยากาศดีแฮะ เหมือนในนิยายเลย เวลาที่พระเอกกับนางเอกจูบกัน ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย”
“นายอ่านนิยายด้วยเหรอ”
“ของจีน่า หยิบมาอ่านผ่านๆ”
“…”
“…”
“…”
“…”
“…”
“may I kiss you?”
“…”
“ไม่ตอบ แปลว่าไม่ปฏิเสธนะครับ”
แล้วดีมม่าก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ซะจนเราสองคนหายใจรดกัน แล้วริมฝีปากของเราก็แตะกัน ฉันรู้สึกหวานๆในปาก ฉันรับรู้ได้ว่า จูบไม่ใช่แค่การแตะปากแล้วก็ปล่อยไป แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น…
t em
ความคิดเห็น