คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : I love Peatye
12
- I love Peatye -
#เซนต์โซเฟีย
วันนี้ทั้งวันดรัมไม่พูดกับฉันเลย ดีแล้วแหละ เพราะฉันรำคาญหมอนี่มากเลย
“เปิ้ล ฉันมีอะไรจะคุยด้วย เย็นนี้มาหาฉันหน่อยได้มั้ย ที่เรือนไทยนะ”
“อืมๆ ได้ๆ”
ออดดดด~
เลิกเรียนแล้ว ฉันเก็บกระเป๋าเตรียมลงไปหายูเว่ข้างล่าง หมอนี่จะพูดอะไรกับฉันนะ มันจะร้ายแรงมั้ย มีใครตายหรือเปล่า =O=
“เปิ้ล ทางนี้” ยูเว่กวักมือเรียก
“นายจะคุยอะไรกับฉันเนี่ย ทำไมดูลับๆล่อๆจัง ฉันไม่ส่งยาบ้าให้นายนะ”
“เธอจะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้จะให้เธอส่งยาบ้า”
“แล้วนายเรียกฉันมาทำไม”
“คือว่า ฉันชอบคนอยู่คนหนึ่ง”
“ใครอ่า *O*”
“เพทาย >_<”
“โอ้ววว เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ”
“ไม่ตลกนะเปิ้ล”
“อารายเล่า ไม่เห็นเป็นไรเลย ชอบก็บอกเขาไปสิ”
“ถ้ากล้า ฉันจะมาปรึกษาเธอเหรอ”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง”
“ไม่รู้ ฉันก็แค่อยากบอกให้ใครรับรู้ก็เท่านั้น”
“อืม ฉันจะพยายามช่วยแล้วกัน”
“ขอบใจ”
เหอๆนึกแล้ว หมอนี่ต้องชอบเพทายแน่เลย บอกมาจนได้นะ
“เปิ้ลลล~ กลับบ้านกานนน”
“งืมๆ”
“เธอเป็นไรวันนี้ดูเครียดๆ”
“ก็เพื่อนฉันอ่ะดิ”
“ทำไม มีคนมาจีบอีกแล้วเหรอ”
“เปล่า ก็เพื่อนฉันอ่ะ มันชอบเพื่อนฉัน”
“หมายความว่าไง”
“ยูเว่ชอบเพทาย”
“เพทาย…คนที่เอาคุกกี้มาให้เธอน่ะเหรอ”
“ช่าย”
“ก็น่ารักดี น่าจีบเหมือนกันนะ”
“ชิ”
“ฮะ ฮะ ล้อเล่นน่า”
“นิสัยไม่ดี T^T”
“วันนี้ไปกินข้าวบ้านฉันมะ แม่อยากให้เธอไป”
“ทำไมอ่ะ ฉันไม่ได้ทำแจกันบ้านนายแตกนะ T^T”
“เปล่า แม่ฉันแค่อยากให้เธอไปเฉยๆ”
“อ๋อ งืมๆ”
#บ้านดีมม่า
“อ้าว มากันแล้วเหรอลูก มาๆแม่ทำกับข้าวเสร็จพอดีเลย”
“ทำไมไม่บอกว่าแม่แกะถุงกับข้าวเสร็จพอดีเลยล่ะคะ -_-^” จีน่าพูด
“ไม่มีอะไรหรอกลูก ป่ะๆๆ ไปกินข้าวกัน”
แล้วแม่ดีมม่าก็ถามโน่นถามนี่ฉันใหญ่เลย ยังกะฉันเพิ่งได้ไปเที่ยวสวรรค์มางั้นแหละ เหอๆ ส่วนดีมม่ากับจีน่าก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว ปล่อยให้ฉันถูกแม่ของเขาสอบสวนอยู่คนเดียว T^T
วันต่อมา #เซนต์โซเฟีย
“ยูเว่~~~”
“ว่าไงเพทาย -///-”
“อ่อๆ ไม่มีไรแล้ว ขอบใจจ้า”
“อืมๆ”
วันนี้ยูเว่เป็นอย่างนี้ทั้งวันเลย เวลาเพทายคุยด้วยก็จะหน้าแดงตลอด หมอนี่ชอบเพทายมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมเพิ่งมาเขินล่ะ =O=
“เปิ้ลๆๆ แกรู้เปล่าว่าวันนี้ยูเว่เป็นอะไร”
“ทำไมอ่ะ”
“หมอนี่ดูหน้าแดงๆ แล้วก็พูดติดๆขัดๆยังไงไม่รู้อ่ะ”
“แล้วแกคิดว่าเขาเป็นอะไรล่ะ”
“เขาไม่สบายรึเปล่า แกลองไปถามดูสิ”
“แล้วทำไมแกไม่ไปถามเขาเอง”
“ไม่กล้า T^T”
“แล้วแกจะให้ฉันถามทำไม”
“ก็ฉันเป็นห่วง”
“โอ้วววว เพทายเป็นห่วงยูเว่ เอ๊ะๆๆ มีอะไรลึกซึ้งกว่าคำว่าเพื่อนอ่ะเปล่า”
“ไม่มีย่ะ ฉันเป็นห่วงเขาเพราะเขาเป็นเพื่อนฉันต่างหาก”
“เหรอออออ~”
“เออ”
ฮ่าๆๆๆ ไอ้สองคนนี้ต้องชอบกันแน่เลย แต่ต่างคนต่างปากแข็ง น่าจะตบให้ปากอ่อนลงซะหน่อย จะได้ลงเอยด้วยดี แล้วทั้งสองคนก็จะเป็นแฟนกัน คบกันไปอีกนานนนน (นี่คือความฝันของเมเปิ้ล)
“แกเป็นไรวะเปิ้ล ทำหน้าเพ้อฝันยังไงชอบกล” ไอริญเดินเข้ามาทัก
“ไม่มีไรหรอก ฉันก็บ้าไปตามเรื่อง”
“เออ ฉันลืมไป แกมันไม่ค่อยปกติ”
“ไอ้บ้า ไปไหนก็ไปเลยไป”
“เออ ไปแล้วๆ ฮ่าๆ”
ออดดดด~ เวลาพักกลางวันมาถึงแล้ว โฮ่ๆ ฉันหิวข้าวจัง วันนี้ฉันจะกินเกี๊ยวกุ้ง (นิยายเรื่องนี้มีเกี๊ยวกุ้ลอย่างเดียวค่ะ ท่านผู้อ่าน)
“กินไรเปิ้ล” พลอยพราวถาม
“เกี๊ยวกุ้ง”
“เกี๊ยวกุ้งอีกแล้ว ชีวิตแกนี่จะกินอะไรอย่างอื่นไม่ได้เลยใช่มะ”
“ก็ฉันชอบของฉัน”
“เออๆ เชิญเถอะ”
“แล้วแกจะกินอะไร”
“ไม่รู้”
“เพทายยยย~”
“ว่าไง”
“ยูเว่อยู่นู่น ไปหาจิ”
“บ้าเหรอ ไปหาทำไม”
“อ้าว ก็เผื่อคิดถึง”
“แกจะบ้าเหรอเปิ้ล ฉันไม่ได้ชอบยูเว่ซะหน่อย
“ให้มันจริงแล้วกัน”
t em
ความคิดเห็น