คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Drum
10
- Drum -
#เซนต์โซเฟีย
“เปิ้ลล~ แกเห็นเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ารึยัง” โมนิกวิ่งเข้ามาหาฉัน
“ยัง”
“แกไม่อยากเห็นเหรอ”
“ทำไมฉันต้องอยากเห็น”
“เพราะเขาหล่อมากกก~ *O*”
“โมนิก แกมีแฟนแล้วนะ”
“มันเป็นแค่อาหารตาย่ะ”
“ฉันจะฟ้องมิกซ์”
“โอเค ฉันไม่กวนแกแล้ว”
“เอ้า นักเรียนค่ะ กลับเข้าที่ค่ะ วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอก” ครูเดินเข้ามาในห้อง
“อะไรคะครู”
“วันนี้มีนักเรียนใหหม่ย้ายมาอยู่ห้องเราหนึ่งคน แนะนำตัวเลยจ๊ะ”
แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง หมอนี่ก็ถือว่าหน้าตาดีใช้ได้นะ แต่เสียใจ ไม่ใช่สเป็กฉัน สเป็กฉันต้องเป็นแบบดีมม่า อ๊ายยย~ >< คิดอะไรเนี่ยฉัน
“หวัดดีครับ ผมดรัมครับ”
แล้วหมอนี่ก็แจกยิ้มใส่สาวๆในห้องทุกคน หลายคนกรี๊ดกร๊าดใหญ่แล้ว เฮอะ หมอนี่ต้องขี้หลีแน่ๆเลย สังเกตได้จากการแนะนำตัว
“ไปนั่งตรงที่ว่างนั่นแล้วกันจ๊ะ”
ครูหันไปบอกแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย ที่ว่างที่ว่ามันอยู่ข้างหลังฉัน ข้าง ไอริญ เหอๆ ฉันไม่ชอบผู้ชายหน้าหม้ออย่างหมอนี่เลย บางทีมันก็น่ารำคาญนะ
“หวัดดีครับ ผมดรัมครับ”
“ฉันชื่อไอริญ แล้วนี่ก็เมเปิ้ล กับยูเว่” ไอริญบอก
“เมเปิ้ล ชื่อน่ารักจังเลยนะครับ”
“ขอบใจ -_-^”
แล้วหมอนี่ก็คอยวุ่นวาย ถามโน่นถามนี่ฉันตลอด ฉันบอกแล้วไงว่ามันน่าเบื่อ เฮ้อ เซ็งๆๆๆๆ
“ไอริญ ไปเข้าห้องน้ำกันเถอะ หวังว่านายคงไม่ตามมานะ”
ประโยคแรกฉันพูดกับไอริญ แล้วตวัดสายตาหันไปพูดกับนายดรัม ที่ฉันชวนไอริญไปเข้าห้องน้ำ เพราะฉันอยากหนีหมอนี่ แปปเดียวก็ยังดี ซวยชะมัดเลยฉัน ทำไมต้องมาเจอคนอย่างนี้ด้วยนะ
ออดดดด~
“เมเปิ้ลกลับบ้านยังไงอ่ะ”
“มีคนมารับ”
“ว้า นึกว่าจะได้กลับด้วยกันซะอีก”
“เชิญเถอะ”
แล้วหมอนี่ก็ยิ้มก่อนเดินออกไป ฉันว่าหมอนี่ยิ้มแปลกๆไงพิกล แถมตาขวาฉันยังกระตุกอีก มันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่เลย
~ เย็นย่ำก็ฮัมเพลง ~
“เปิ้ล ขอโทษที รถติดน่ะ”
“อืม ไม่เป็นไรหรอก เรากลับบ้านกันเถอะ”
“ป่ะๆๆ ขึ้นรถๆ”
พอฉันมาถึงบ้าน กินข้าวเสร็จ อาบน้ำเสร็จ ฉันก็กำลังจะเริ่มทำการบ้าน แต่ว่า ฉันหาสมุดการบ้านไม่เจอ T^T มันหายไปไหนเนี่ย ฉันไม่มีทางลืมไว้ที่โรงเรียนแน่นอน เพราะวันนี้ไม่ได้เอาออกจากกระเป๋าเลย แล้วมันจะไปไหนล่ะ T^T
~ I love you I love you what’s wrong with saying it the easy way ~
“ฮัลโหล”
(ว่าไงครับ หาอะไรอยู่รึเปล่า)
“นายเป็นใครน่ะ”
(แหมๆๆๆ จำกันไม่ได้เหรอครับ น่าน้อยใจจัง)
“ถ้านายไม่บอกฉันจะวางแล้วนะ”
(อ่ะๆ บอกก็ได้ครับ ผมดรัมไง)
“นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
(ผมหามาได้แล้วกัน เข้าเรื่องดีกว่า หาอะไรอยู่รึเปล่าครับ)
“อะไร”
(เอ ถ้าผมจำไม่ผิด สมุดการบ้านที่ผมหยิบมา มันเป็นของเปิ้ลนี่ครับ)
“นายเองเหรอ ที่เอาสมุดการบ้านฉันไป”
(ถูกกก~)
“นายต้องการอะไร”
(คำถามถูกใจจัง เอาเป็นว่า ถ้าอยากได้สมุดการบ้านคืน พรุ่งนี้เปิ้ลต้องไปกินข้าวเย็นกับผม)
“นายทำแบบนี้ทำไม”
(เป็นเพราะว่า สนใจล่ะมั้ง)
“แต่ฉันไม่สนใจนายเลยแหละ”
(ถ้าไม่อยากได้สมุดการบ้านคืนก็ตามใจครับ)
“โอ้ย ก็ได้ ที่ไหนล่ะ”
(เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาไปเอง หลังเลิกเรียน)
“เออๆ ก็ได้”
(งั้นผมจะรอนะครับ)
โอ้ยยย ซวยชะมัดเลย วันหลังถ้าฉันไปเข้าห้องน้ำ ฉันจะเอากระเป๋าไปด้วย T^T แง้ๆๆๆ ฉันไม่อยากไปเลย ทำไมหมอนี่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันด้วยเนี่ย มารผจญ ฮือๆๆ เมเปิ้ลเสียใจ
t em
ความคิดเห็น