คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : You don't love me
2
- You Don’t Love Me -
“เปิ้ล กินข้าวยัง” พาร์ทถาม
“กินแล้ว”
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงอาหารกับกลุ่มเพื่อนแล้วก็พาร์ท ฉันมีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ฉันเย็นชากับพาร์ทมาก ถามคำตอบครึ่งคำ พวกเพื่อนๆก็รู้ว่าทำไมฉันถึงเป็นอย่างนี้ พาร์ทพยายามถามว่าฉันเป็นอะไรรึเปล่า ฉันก็จะตอบว่าไม่เป็นไรตลอด พาร์ทเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากฉัน ฉันปัดมือพาร์ทออกอย่างลืมตัว พาร์ทมองฉันด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่มีแววตาตัดพ้อหรือเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้น
“เรา...ยังเหมือนเดิมรึเปล่าเปิ้ล”
“แล้วพาร์ทคิดว่าไงล่ะ ^_^”
ฉันตอบไปอย่างนี้ ทั้งๆที่จริงๆแล้วฉันอยากบอกเลิกพาร์ทเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่กล้า เฮ้อ แล้วฉันจะต้องทนเจ็บอยู่คนเดียวแบบนี้อีกนานเท่าไหร่กันนะ แต่เอ๊ะ...ถึงบอกเลิกพาร์ทไปฉันก็ต้องเจ็บคนเดียวอยู่ดีแหละ ก็พาร์ทเขาไม่ได้รักฉันนี่ T_T พอขึ้นห้องเรียนฉันก็เดินไปนั่ง ซึ่งที่นั่งของฉันอยู่ข้างๆพาร์ท แต่พาร์ทไม่เดินมานั่งข้างฉัน เขาสลับที่นั่งกับเพื่อนคนหนึ่งแทน ฉันแสร้งทำเป็นยิ้มพอใจและคุยเล่นกับเพื่อนที่มานั่งข้างฉันอย่างสนุกสนาน แต่จริงๆแล้วฉันกำลังร้องไห้อยู่ในใจ T^T
ออดดดด~
เสียงออดพักกลางวันดังขึ้น ฉันกับเพื่อนลงไปกินข้าวที่พระราชวังไกลกังวล ไม่ใช่และ...(เครียดจนเพี้ยนไปแล้ว) ที่โรงอาหารพร้อมกับอีตาพาร์ท เมื่อไหร่อีตานี่จะออกไปจากวงจรชีวิตฉันสักทีนะ (เธอเป็นยุงเหรอ ถึงมีวงจรชีวิต แล้วก็อีตาพาร์ทน่ะ เขาเป็นแฟนเธอนะยะ =_=^)
“พาร์ท พาร์ทแลกที่กับยูเว่ทั้งวันได้มั้ยอ่ะ”
“เห็นมะ เราบอกแล้วว่าเปิ้ลต้องพอใจ เรารู้น่าว่าเปิ้ลแอบชอบยูเว่อยู่” พาร์ทพูดเหมือนประชด
“=O=” <<< ฉัน
“=O=” <<< ทุกคน
“^_^” <<< พาร์ท
“รู้ไว้ก็ดีแล้วแหละ ^^”
พอตั้งสติได้ฉันก็ตอบกลับพาร์ทแล้วลากยัยไอริญไปโรงอาหารทันที ฉันกับพาร์ทต้องนั่งจองโต๊ะด้วยกัน พาร์ทยังคุย ยังเล่นกับฉันเหมือนเดิม ฉันเลยใจอ่อนยอมคุยกับพาร์ทเหมือนปกติ สุดท้ายฉันก็หนีใจตัวเองไมม่พ้นสินะ
16 ธันวาคม
วันนี้พาร์ทไม่มาโรงเรียน แต่พอพักกลางวันเขาก็โทรมาหาฉัน
~ I love you I love you what’s wrong with saying it the easy way ~
“ฮัลโหล”
(กินข้าวยังครับ)
“กินแล้ว แล้วพาร์ทอ่ะ”
(กินแล้ว)
แล้วฉันกับพาร์ทก็คุยกันอีกนิดหน่อย เพราะฉันต้องขึ้นห้องเรียน พาร์ทบอกว่าเดี๋ยวตอนเลิกเรียนจะโทรมาอีกที
เลิกเรียน
~ I love you I love you what’s wrong with saying it the easy way ~
“ฮาโหลล~”
(หลับอยู่รึไง)
“เปล่าาา~”
(ขอคุยกับไอริญหน่อยดิ)
“แปป”
ฉันหยิบหูฟังมาใส่แล้วส่งให้ไอริญข้างหนึ่ง ฉันบอกให้ไอริญพูด ทำแบบนี้ฉันจะได้รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน (มีมารยาทมากเลย)
(ไอริญ)
“หือ ว่าไงพาร์ท”
(วันนี้เปิ้ลเป็นไงบ้าง จดงานทันเปล่า)
“เรียบร้อยดีจ้า ไม่ต้องห่วง”
(แล้วมีใครมาจีบมะ)
“ไม่มีหรอก” ฉันพูดใส่โทรศัพท์ ด้วยความที่ฉันอยู่ใกล้ตัวไมค์มากกว่าเลยทำให้เสียงฉันดังกว่า
(ทำไมเสียงเมเปิ้ลดังกว่าเสียงไอริญอีกอ่ะ)
“เปิ้ลมันตะโกนใส่อ่ะ”
(อ๋อ อืมงั้นขอคุยกับเปิ้ลต่อนะ)
ฉันกับพาร์ทคุยกันอีกยาวนาน เรื่องอื่นๆอีกจิปาถะ ฉันกำลังตัดสินใจว่าจะบอกเลิกพาร์ทเลยดีมั้ย
“พาร์ท เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ”
(...)
“เรารู้แล้วว่าพาร์ทไม่ได้รักเรา”
(...)
“...”
(เดี๋ยวคืนนี้เราขอโทรหาได้มั้ยเปิ้ล)
“อืม”
(Special!! Part Talk)
ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมเลิกกับเมเปิ้ลแล้วเหรอเนี่ย ทำไมผมไม่ดีใจล่ะ ผมควรจะดีใจสิ ผมไม่ได้รักเมเปิ้ลนี่ ตอนที่ผมขอคบเมเปิ้ล มันเป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ตลอดเวลา มันเป็นเพราะผมรักเมเปิ้ลใช่มั้ย แต่มารู้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วสินะ ผมทำร้ายความรู้สึกเมเปิ้ล ทำลายความรักที่เธอมีให้ผมจนหมดสิ้น
(ฮาโหล ว่าไงพาร์ท)
“ไม่มีอะไรหรอก โทรหาเฉยๆ”
(อืม ถ้าพาร์ทไม่มีอะไร งั้นแค่นี้นะ)
“...”
เมเปิ้ลวางสายไปแล้ว ผมไม่กล้าพูดขอโทษเธอ ไม่กล้าแม้แต่จะบอกเธอว่าฝันดี ทำไมกัน ทำไมผมถึงไม่รู้ตัวนะ ว่าผมรักเมเปิ้ล ทั้งที่ผมก็อยู่กับเธอเกือบตลอดเวลา ไม่มีอีกแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยเป็นห่วงผม คอยปลอบใจผม คอยเตือนผมในทุกเรื่อง มันจบแล้วสินะ ช่วงเวลาดีๆที่มีเมเปิ้ลอยู่ข้างๆผม จบแล้ว...
พอมาโรงเรียน เมเปิ้ลยังคงคุยเล่นกับผมเหมือนเดิม แต่เธอไม่นั่งข้างผมแล้ว เมเปิ้ลแลกที่นั่งกับเพทายแล้วนั่งกับยูเว่ ถ้ามองในแง่ดีคือ เมเปิ้ลประชดผมด้วยการให้เพทายมานั่งข้างผม เพราะผมสนิทกับเพทาย เธอเคยหึงเพทายกับผมอยู่บ่อยๆ แต่ความจริงแล้วเธอคงอยากนั่งกับยูเว่มากกว่า ตอนที่ผมพูดว่าเธอแอบชอบยูเว่ ผมไม่ได้พูดเล่น ผมพูดจริงๆ เพราะเธอเคยบอกผมก่อนที่ผมจะคบกับเธอ นั่นสินะ ยูเว่มันดีกว่าผมอยู่มาก เป็นสุภาพบุรุษ น่ารัก อ่อนโยน และยังไม่เคยทำร้ายจิตใจเมเปิ้ลเหมือนผม แล้วผมล่ะ เอาแต่ใจก็เท่านั้น ขี้โวยวายก็เท่านั้น สรุปแล้วผมไม่มีอะไรดีกว่ายูเว่เลย แล้วถ้ามันจะเป็นคนดูแลเมเปิ้ลแทนผม ผมก็ยินดี
(ฮัลโหล มีอะไรเหรอพาร์ท)
“เปล่า โทรหาเฉยๆ”
(งั้นเปิ้ลขอวางก่อนนะ คุยกับยูเว่อยู่อ่ะ)
“อืม”
เฮ้ออออ~ ผมอยากจะบอกเธอว่าผมรักเธอ แต่เธอบอกว่าคุยกับยูเว่อยู่ ผมก็หมดกำลังใจทันที สรุปแล้วผมต้องเสียเมเปิ้ลไปจริงๆใช่มั้ย ตอนคิดว่ายินดีจะให้ยูเว่ดูแลเมเปิ้ลแทนผม พอมาได้ยินอย่างนี้แล้วก็ทำใจไม่ได้แฮะ
“หน้าตาอย่างแกเนี่ยนะ ถูกแฟนบอกเลิก O_O”
ยัยบลูม เพื่อนข้างบ้านผม แหกปากตะโกนขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ ผมรู้จักยัยนี่มาตั้งแต่เด็ก พอจำความได้ก็มียัยนี่เป็นเพื่อนแล้ว ผมสามารถปรึกษายัยนี่ได้ทุกเรื่อง ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ ผมจึกมักจะมาปรึกษายัยนี่บ่อยๆ
“เออดิ เขาบอกว่าฉันไม่ได้รักเขา”
“แล้วแกรักเขารึเปล่า”
“เมื่อก่อนไม่ได้รัก”
“อ้าว”
“แต่เพิ่งมารู้ตัวเนี่ย ว่ารักเขา”
“รู้ตัวเมื่อสาย”
ยัยนี่สรุปเองเสร็จเรียบร้อยก่อนย้ำกับผมอีกว่าสมน้ำหน้า เพราะผมโง่เองที่ไม่รู้ใจตัวเอง ซึ่งผมก็เถียงไม่ได้ จำต้องก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่ยัยบลูมกำลังพ่นใส่หน้าผม เหอะ ยัยนี่เป็นเพื่อนยังไงนะ แทนที่จะปลอบใจ กลับซ้ำเติม =_=;;
หลายวันต่อมา
ช่วงนี้ผมเห็นผู้ชายมาจีบเมเปิ้ลเยอะแยะเลย ซึ่งผมจะไปหึงเธอก็ไม่ได้ เพราะผมไม่ได้เป็นอะไรกับเมเปิ้ล อย่างว่าแหละนะ ถึงเมเปิ้ลจะไม่ได้สวยโดดเด่น แต่เธอน่ารักมากๆออกแนวจิ้มลิ้มๆ แล้วเธอก็เป็นคนจิตใจดี มองโลกในแง่ดีคลอดเวลา สดใส ร่าเริง แต่เธอก็เป็นคนอารมณ์อ่อนไหว จนผมรู้สึกอยากปกป้องเธอ ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้เธอร้องไห้เด็ดขาด แต่ผมคงรักษาสัญญาไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอคงร้องไห้เพราะความโลเลของผมไม่รู้ตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว
"พาร์ท ตกลงนายชอบปุยนุ่นจริงๆเหรอ"
"เปล่า"
"อย่ามาโกหก วันก่อนเห็นนายถามปุยนุ่นว่าปีใหม่อยากได้อะไรอยู่เลย นี่เหรอไม่มีอะไร =_=;"
"ฉันก็ถามทุกคนแหละ"
"เหรอออ~"
ตอนนี้ผมกำลังมีข่าวกับปุยนุ่น เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่ได้ชอบเธอ ส่วนเรื่องของขวัญปีใหม่ เขาถามมา ผมก็ต้องถามกลับตามมารยาทสิครับ มันยิ่งทำให้เพื่อนๆคิดมากกันหมด เหอะ แต่ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะ ว่าเมเปิ้ลจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ แต่ไม่เห็นเธอว่าอะไร แถมยังแซวผมสนุกสนานอีก T^T
(ฮัลโหลว่าไงพาร์ท ไม่โทรหาปุยนุ่นเหรอ)
"นี่เธอก็เป็นไปกับเขาด้วยเหรอเนี่ย"
(คิกๆไม่มีอะไรหรอกน่า)
"ฉันไม่ได้ชอบปุยนุ่นซะหน่อย"
(เหรอออ~)
"..."
(แต่เอ๊ะ ฉันยังไม่ได้ถามนายเลยนะว่านายชอบปุยนุ่นรึเปล่า นายร้อนตัวเองนะ"
"..."
(พาร์ท ยังอยู่รึเปล่า)
"..."
(พาร์ท)
"เปิ้ล"
(หือ)
"ฉันรักเธอนะ"
(The end Special)
t em
ความคิดเห็น