หัวใจที่ปิดตาย

ลำดับตอนที่ #5 : ยินดีที่ได้พบ

               " มิว จิตตพัทธ์  ชื่อเพราะดีนะ   เราชื่อแจ๊ส  แล้วก็นี่... เพื่อนเรา ชื่อ แพท "   แจ๊ส   แนะนำตัวเอง และยังไม่ลืมที่จะแนะนำชื่อเพื่อนซี้ด้วย

                " อืมใช่   เราชื่อแพท   แต่นี่พวกเราจะยืนคุยกันอีกนานมั้ย   คือว่าเราชักจะเมื่อยแล้วสิ   อ้อ! เอาอย่างนี้แล้วกัน  เมื่อกี้เราชวนยายแจ๊สไปกินไอติมร้านหน้าโรงเรียน  นายไปด้วยกันสิ "   แพท   ที่มีอาการหิวมากกว่าเหนื่อย จึงเอ่ยปากชวนแจ๊ส กับ มิว

                " ขอบใจมากนะ  แต่เราไปไม่ได้หรอก คือ...ต้องรีบกลับบ้านน่ะ\"  มิวตอบพร้อมกับรอยยิ้ม แต่แววตาเสียดาย

                " ทำไมล่ะ  พ่อนายดุหรอ "   แพท   ถามขึ้นด้วยนิสัยอยากรู้ตามปกติ  จนแจ๊สต้องปราม เพราะว่าทั้งสองคนเพิ่งรู้จักกับมิว

            " เปล่าหรอก  เราต้องช่วยพ่อทำงานน่ะ   พอดีช่วงนี้ทางบ้านกำลังมีปัญหาน่ะ    เราไปก่อนนะ"   มิว   พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆก่อนขอตัวกลับบ้าน   ปล่อยให้แจ๊สกับแพทมองตามหลังไปด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน   แจ๊ส   รู้สึกขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้    แพท   รู้สึกผิดที่ถามเรื่องไม่ควรถามออกไป

                “ แย่จัง..งั้นเราไปกันเถอะ “   แพท   ชวน

------------------------------------------------------------

               
                " มาแล้วจ้าาาาาา  ไอศกรีมช็อกโกแลต 2 ถ้วย "   แม่ค้าหน้าโรงเรียนพูดเสียงหวาน  เพราะทั้งสองคนเป็นลูกค้าประจำ

                " เออ....นี่แพท  เรามีเรื่องสงสัยขอถามหน่อย "   แจ๊ส  เริ่มเรื่อง

                " อืม  ว่ามาสิ "

                " ช่วงที่เราตกใจน่ะ  เราหลุดปากไปบอกมิวซักประโยคหรือเปล่าว่าเรากำลังจะไปซื้อหนังสือน่ะ "   แจ๊สถาม

                " ไม่ได้บอกนี่นา   แล้วแกถามทำไม "

                 "  แกจำได้หรือเปล่า  ว่าก่อนที่เราจะถามชื่อมิวน่ะสิ  มิวเค้าบอกว่าให้เรารีบไปซื้อหนังสือเดี๋ยวจะหมด "

                " จำไม่ได้หรอก  แต่ว่า....แกคงหูฝาดไปมั้ง   หรือถ้าเค้าพูดจริงก็ไม่แปลกหรอก ก็แกข้ามถนนตรงกับหน้าร้านหนังสือพอดีนี่นา "   แพท  ตอบไปในขณะที่ปากก็ยังไม่หยุดทาน

                 " เออ....งั้นหรอ  ถ้าอย่างนั้นเราคงคิดมากไปเองแหละ "  แจ๊ส   บ่นงึมงำ

                " คิดมากยังไง "  แพท   ถามเรื่อยเปื่อย  แต่ใจจริงก็อยากรู้

                 " ช่างมันเหอะ   อย่าถามมาก  กิน'ติมของแกต่อไปเลยไป "   แจ๊ส   บอกปัดแทนการตอบคำถามของเพื่อน  เพราะในใจคิดว่าถึงอย่างไร  มิวก็ไม่น่าจะเดาถูกว่า  แจ๊ส  จะไปร้านหนังสือ  ในเมื่อฝั่งตรงข้ามยังมีร้านค้าอีกมาก

                " อะไรของแกเนี่ย "   แพท   บ่นเพราะงงกับอาการของแจ๊สแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเหมือนเคย เมื่อมีไอศกรีมถ้วยโปรดวางอยู่ตรงหน้า

                 แจ๊ส   นิ่งไปสักพักเหมือนคิดอะไรในใจ  แต่ก็ตัดสินใจที่จะก้มลงทานไอติมต่อโดยไม่คิดมาก   

                 นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อสองปีที่แล้ว  เมื่อตอนที่แจ๊สยังคงร่าเริงสดใส  เธอได้พบกับใครคนนั้นเป็นครั้งแรก  และใครคนนั้นก็เป็นคนเดียวที่แจ๊สจะจดจำไปอีกนาน