คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : - 6 -
เสียงออดบอกเวลาพักเที่ยงดังลั่นตามติดมาด้วยเสียงอื้ออึงของนักเรียนที่พูดคุยตกลงกันเกี่ยวกับอาหารมื้อนี้ เอจิคว้าข้าวกล่องของตัวเอง ก่อนจะปราดเข้าไปหาเพื่อนสนิทที่ยังไม่แม้แต่จะเก็บของให้เข้าที่
“ฟูจิ! ไปกันเถอะ”
แทบทุกครั้งพวกเขาจะต้องไปกินข้าวกับโออิชิ ซึ่งบางทีก็จะมีเทะสึกะตามมาด้วย ส่วนสถานที่ก็ไม่มีตายตัว ขึ้นอยู่กับดินฟ้าอากาศในช่วงเวลานั้นๆ
“นายไปเถอะ”
เจ้าของฉายาอัจฉริยะยกยิ้มจางๆ แล้วเริ่มจัดข้าวของบนโต๊ะอย่างใจเย็น
“อ...อ้าว.... ทำไมล่ะ”
ก็ไปด้วยกันอยู่ทุกทีไม่ใช่หรือ
“รีบไปเถอะ.... โออิชิจะรอนานนะ”
ยังไม่ทันที่เอจิจะได้ออดอ้อนหรือถามถึงสาเหตุให้หายข้องใจ บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปฉับพลัน เสียงพูดคุยจอกแจกจอแจเงียบลง ความวุ่ยวายไร้ระเบียบค่อยๆหายไป พร้อมๆกับการปรากฎตัวของใครคนหนึ่งซึ่งตกเป็นเป้าสายตาตั้งแต่ยืนอยู่ที่หน้าประตู...........
กัปตันชมรมเทนนิสคนนั้น...........
“..เทะสึกะ....”
ร้อยวันพันปีไม่เคยมาที่นี่ถ้าไม่มีงานของกรรมการนักเรียนหรืองานชมรมเข้ามาเกี่ยว แล้วทำไมจู่ๆถึงได้.....
หรือว่าวันนี้เกิดเปลี่ยนใจจะนัดกินข้าวกันห้องนี้.........
เอจิชะเง้อมองหาคนที่เล่นเทนนิสคู่กันจนได้ฉายาคู่แร๊กทอง หากแต่เขย่งตัวมองก็แล้ว เพ่งมองก็แล้ว ยังไม่เห็นว่าจะมีโออิชิมาด้วยเลย......
“โออิชิยังอยู่ที่ห้อง”
เทะสึกะบอกสั้นๆ ใบหน้านิ่งสงบราวกับผืนน้ำเบือนไปทางคนต้นเรื่อง ก่อนจะลอบถอนใจ
“เอจิ ไม่รีบไปเดี๋ยวโออิชิจะหิวแย่นะ”
ฟูจิเตือนแกมขู่ ใบหน้าหวานยังระบายรอยยิ้มหากกลับทำให้เสียวสันหลังอยู่หน่อยๆ ....พอสังเกตดูดีๆก็ยิ่งแปลกใจเมื่อทั้งห้องเหลือเพียงพวกเขาสามคนเท่านั้น
“แล้ว.... นายกับเทะสึกะ---”
คำว่าไม่ไปด้วยกันหรือถูกกลืนลงคอเพราะสายตาพิฆาตจากเพื่อนสนิท เอจิคว้าข้าวกล่องมือไม้สั่น ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปเร็วๆ โดยมีจุดหมายอยู่ที่ใครบางคนซึ่งอาจจะพอรู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้อยู่บ้าง......
โออิชิ!
:
:
:
เกิดเสียงดังแผ่วเมื่อเทะสึกะเลื่อนเก้าอี้ว่างจากโต๊ะใกล้ๆมายังโต๊ะของฟูจิ ดวงตาหลังกรอบแว่นเหลือบมองใบหน้าอีกฝ่ายแวบหนึ่ง แล้วจึงทรุดกายลงนั่งโดยไม่เอ่ยอะไร
“นายดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เลย....”
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างตั้งข้อสังเกต ก่อนจะยกมือขึ้นเท้าคางแล้วเอียงหน้ามองมานิ่งๆ
“ฝืนใจนักจะไม่ทำก็ได้นี่”
คำพูดไม่กี่ประโยคนั้นทำให้เทะสึกะต้องถอนใจอีกเฮือกใหญ่
“ไม่ใช่อย่างนั้น......”
จริงอยู่ ว่าต่อให้เป็นสัญญา ก็ไม่ใช่ว่าเขาต้องตามใจฟูจิไปเสียหมด ที่เป็นอยู่แบบนี้ ก็เพราะเห็นว่าข้อเรียกร้องต่างๆนานายังไม่หนักข้อเกินไปเท่านั้น.....
จะว่าไป ถ้าได้เห็นฟูจจิเล่นเทนนิสจริงจัง ก็คงจะดีไม่น้อย......
หรือที่เขาทำทุกอย่างอยู่ตอนนี้ เพื่อสนองความต้องการตัวเองกันแน่.......
:
“มันแปลกไม่ใช่รึไง.....ฉันแทบจะไม่ได้มาที่ห้องนี้เลย....”
แค่ที่มาวันนี้ก็ถูกมองถูกจ้องจนแทบจะพรุน
และไม่ต้องสงสัยเลย ว่าจะต้องกลายเป็นหัวข้อในวงสนทนาเซชุน.......
แม้จะคิดโน่นคิดนี่ แต่ก็มีสมาธิพอสำหรับเรื่องอื่น กลิ่นอาหารหอมลอยแตะจมูกชวนให้เจริญอาหารทันทีที่เปิดออกดู หากเพียงแตะมือลงบนตะเกียบ คนที่นั่งเงียบแล้วยิ้มอยู่ในหน้าก็เอ่ยขึ้น จนแทบจะอิ่มข้าวเอาเสียดื้อๆ
“ทำตัวให้ชินไว้เถอะ.... เพราะฉันกำลังจะขอให้นายมากินข้าวเป็นเพื่อนที่นี่... ทุกวัน”
:
:
:
TBC.
พยายามจะให้เร็วขึ้นนะคะ เร็วขึ้น เร็วขึ้น......เร็วขึ้นภายในเจ็ดวัน
ฟูจิ (หรือพี่เทะก็ได้) จะทำอะไรก็ทำเข้าสิ!!
ความคิดเห็น