คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : - 15 -
"เรา...มาคบกัน....ได้ไหม"
"..."
ประโยคที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินจากอีกฝ่าย ทำให้ได้เพียงมองตอบไปอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก
"คบกัน ดูใจ แฟน.....จะเรียกยังไงก็ได้"
"แต่-----"
"อย่าเพิ่งปฎิเสธ ยังไม่ตกลงตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ฉันให้เวลานายคิดสักคืนสองคืนแล้วกัน"
สายตาจริงจังและความหนักแน่นในน้ำเสียงทำให้ไม่อาจบอกปัดด้วยเหตุผลว่าฝ่ายนั้นเห็นเป็นเพียงเรื่องเล่นๆ.....
และทั้งที่กับคนอื่น ทุกคราวที่ผ่านมา สามารถปฏิเสธไปง่ายดาย เพราะไม่เคยคิดอะไรเกินเลย.....
คราวนี้....กลับไม่อาจหักใจบอกไป...................
"ผักต้มนายจะเปื่อยหมดแล้ว... ออกไปนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันยกออกไปเอง"
คนพูดเอื้อมมือไปปิดเตาแก๊สพลางมองหาถ้วยใบเล็กสำหรับใส่เครื่องเคียง การเปลี่ยนเรื่องฉับพลันนั่นราวกับจะเปิดโอกาสให้มีเวลาคิดอะไรให้ลงตัว หรือไม่...อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยหยุดไม่ให้คิดฟุ้งซ่านได้
"นายจะดื่มอะไร..."
"สาเก"
นัยน์ตาหลังกรอบแว่นมองปรายมาเตรียมจะต่อว่า หากก็ต้องเบือนหลบทันที่สบกับดวงตาพราวระยับ พร้อมกับที่อดคิดในใจไม่ได้ว่าหากตอบตกลงไปจริงๆคงไม่แคล้วต้องเจอกับสถานการณ์ที่วางตัวลำบากแบบนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน
"ก็ปลาย่างนี่มันต้องคู่กับสาเกไม่ใช่เหรอ แต่ถ้านายไม่อนุญาต....ฉันรับปากจะไม่แตะเลยสักหยดก็ได้.....เอาไหม"
+++++++++++++++++++++++++++++
"นายชงชาเก่งนะ...ทำยังไงถึงจะได้ดื่มชาดีๆแบบนี้ทุกวันนะ"
คำชมจากฟูจินั้นต่างจากคนอื่น เพราะไม่อาจจะปั้นหน้านิ่ง แล้วตอบรับอย่างเย็นชาได้ ซ้ำสายตาชื่นชมอย่างไม่คิดจะเก็บงำก็พาลทำให้ใบหน้าร้อนวูบ
"ก็แค่ชา..."
ฟูจิเคยมีแฟนจริงจังบ้างไหม....เวลาทำอะไรถึงได้ดูเป็นธรรมชาติไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นการหยอกล้อ การดูแลเอาใจใส่ที่ไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักนิด
เทะสึกะที่นิ่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเป็นครู่เสตักซุปมิโสะที่ส่งควันกรุ่น แต่ซุปถ้วยนั้นก็ถูกคว้าไปทันที นัยน์ตาสีฟ้ามองสบมาพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น ขณะตักซุปขึ้นมาเป่าเบาๆ แล้วส่งมารออยู่ตรงหน้า
"ขืนปล่อยให้นายกินเองตอนเบลอๆแบบนี้เดี๋ยวก็ลืมเป่าจนลวกปากอีก"
ฟูจิอธิบายง่ายๆ มือที่ถือช้อนขยับหนีออกห่างเมื่อเขาพยายามจะกินเอง ท้ายสุด....ก็ได้แต่หลับหูหลับตายอมกินซุปที่อีกฝ่ายป้อนให้แบบนั้น
"อร่อยมั้ย"
ใบหน้ามุ่นมุ่ยราวกับเด็กที่ถูกขัดใจพยักรับ เทะสึกะฉวยเอาถ้วยซุปกลับมาตรงหน้า แต่ก็ต้องถือช้อนค้างกับคำพูดประโยคถัดมา
"งั้นฉันมาทำให้กินบ่อยๆ ดีมั้ย"
"......."
"นี่.....ทำหน้าแบบนั้นฉันลำบากใจนะ....มันชวนให้อยากแกล้ง....รู้รึเปล่า"
หน้าตาแบบไหนกันที่มันชวนให้แกล้ง ถ้าจะโทษ ก็โทษนิสัยตัวเองที่ชอบแกล้งคนอื่นไปทั่วไม่ดีกว่ารึไง
"ถึงฉันจะชอบแกล้งใครต่อใคร แต่กับนายไม่เหมือนกัน..ฉันชอบนายนะ"
คำพูดที่ราวกับว่าได้ยินความคิดในหัวนั้นทำเอาสะดุ้ง มือที่วางอยู่บนโต๊ะถูกดึงไปกุมไว้อย่างทะนุถนอม
"ฉันชอบนาย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่หรือเพราะอะไร แล้วก็เพราะชอบ....ถึงได้กล้าบอก.........."
สวรรค์! วันนี้ฟูจิบอกเขาทั้งทางตรงทางอ้อมไปกี่ครั้งแล้วว่าชอบ
"ฉันจะไม่เร่งนาย....จะให้เวลานายคิด......แต่ก็อย่าให้ฉันต้องรอนานนัก......ได้ไหม"
"ไหนนายบอกว่าจะไม่เร่ง"
อดจะอุทธรณ์ไม่ได้ ซึ่งฟูจิก็เพียงยกยิ้มบางๆ
"ฉันมั่นใจน่ะสิ......มั่นใจว่านายจะต้องตกลง......แล้วคนสองคนที่ใจตรงกัน ยิ่งเริ่มต้นเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น....."
ความเชื่อมั่นของฟูจิ เขาเคยเห็นว่าเป็นข้อดีมาตลอด แต่วันนี้... ถ้าฟูจิมีความเชื่อมั่นน้อยกว่านี้สักหน่อยจะดีกว่ามาก ยิ่งเมื่อรวมกับความเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างที่ใครๆเห็นตรงกัน ไม่ว่าจะพูดอะไร เฉไฉไปข้างไหน ก็ดูถูกดูควรไปซะหมด
++++++++++++++++++++++++++
กับข้าวมื้อนั้นคงจะอร่อยไปเสียทั้งหมด แต่พอมีอะไรให้คิด เลยได้แต่ตักกินไปตามแรงคะยั้นคะยอ จำไม่ได้กระทั่งรสชาติว่าถูกปากมากน้อยแต่ไหน
แย่.........ถ้าเกิดไปทำแบบนี้เข้าตอนอยู่ชมรม ต้องแย่แน่ๆ
"อันนั้นไม่ได้นะ"
คำเตือนกลั้วหัวเราะดึงเอาความรู้สึกนึกคิดขึ้นมาจากความพะว้าพะวง ชามแก้วใส่ขนมเย็นเจี๊ยบตรงหน้าถูกเลื่อนสลับกับอีกชาม ก่อนที่คนทำซึ่งเพิ่งไปล้างจานมาจะเริ่มบรรยายสรรพคุณ
"ของนายฉันใส่กาแฟมากหน่อย จะได้ไม่หวานมาก.....เป็นไง"
ทั้งที่ทำใจไปแล้วว่าขนมที่ฟูจิทำอาจจะหวานเข้าขั้นโคม่าเพื่อแกล้งเขาตามนิสัยขี้เล่น เอาเข้าจริงกลับกลายว่าใส่ใจแล้วเตรียมให้เป็นพิเศษ เทะสึกะตักส่วนของตัวเองเขาปาก ลิ้มรสกาแฟเข้มข้นปนกับผงโกโก้ และครีมเนื้อนุ่มหวานหอม ก่อนจะออกปากทัก
"ของนาย.....หวานมากรึเปล่า"
"ก็มากกว่าของนาย"
ตอบไปไม่ทันขาดคำ คนที่นั่งทำหน้าจริงจังกลับก้มลงมาหา แล้วใช่ช้อนปาดตักไปพอชิม ก่อนจะวิจารณ์
"ไม่หวานมาก.....แต่ก็หวานเอาเรื่อง.....นาย.......ชอบ.......แบบนี้เหรอ"
ใครที่บอกว่าเทะสึกะเย็นชาราวกับน้ำแข็งขั้วโลกคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ ใบหน้าที่เคยสุขุมเป็นสีเรื่อ อาการจ้องตรงมาก่อนจะหลุบมองต่ำ... เห็นเพียงแพขนตาที่เรียงบดบังแววตาหวั่นไหว ริมฝีปากได้รูปเม้มนิดๆ...หลังจากเอ่ยอะไรตะกุกตะกักเมื่อครู่
"ชอบมากที่สุด.....ถ้าไม่เบื่อ......จะให้บอกสักร้อยรอบพันรอบก็ได้"
พูดไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ก้มหน้างุด ทำราวกับว่าหากหายตัวหนีไปได้ก็จะทำเดี๋ยวนั้น ฟูจิยิ้มโล่งอก ความรู้สึกตรงกันถึงขั้นนี้ก็คงไม่มีอะไรให้ห่วง มือขาวแตะบังคับใบหน้าแดงก่ำให้หันมาสบตา หากก็ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ด้วยกลัวว่าจะทำให้ตกตื่น
ทั้งที่คิดว่าตัวเองเป็นคนคิดแผนการณ์ทุกอย่าง จนบรรลุผลในวันนี้..ทำไมถึงได้รู้สึก....ว่าเขาต่างหาก ที่เป็นฝ่ายตกหลุมลงไปโครมใหญ่ อัจฉริยะแห่งเซชุนยกยิ้มอ่อนใจ ก่อนจะสารภาพความรู้สึกที่ล้นใจออกไปให้ชัดเจนอีกครั้ง
"ฉันชอบนาย....เทะสึกะ"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC.
ต่อเร็วเว่อร์ เหตุการณ์มันต่อเนื่องค่ะ เดี๋ยวหมดฟีล
ทำไมเทะดูเป็นเคะที่โมเอ้..................น่ารักเกินห้ามใจ
คนละแบบกับฟูๆ แต่ก็ชอบ (นอกใจ)
เดี๋ยวรอเจอวิบากกรรมค่ะ หวานมาหลายตอนล่ะ
นางิสะ ชิน เอาอุบัติเหตุรถตกเขามั้ยคะ (ความแค้นส่วนตัว) ทีแรกว่าจะจิ๊กมุกสาบานสี่นิ้วมาใช้ แต่ยังไม่ได้ขอ ^ ^
bear เดี๋ยวเรื่องนี้จะเห็นเทะทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อนค่ะ
mirei เดี๋ยวก็เลิกหวานแล้วค่ะ 55+
sarina อันตรายแต่ก็น่ารักค่ะ รักใครรักจริง ได้มาเป็นแฟนนี่.....555+
ความคิดเห็น