ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( fic prince of tennis yaoi ) fall for you

    ลำดับตอนที่ #15 : - 14 -

    • อัปเดตล่าสุด 17 ต.ค. 51



    กลิ่นหอมของอาหารฟุ้งอวลมาถึงห้องนั่งเล่นเตือนให้ผู้ที่อยู่ในภวังค์เริ่มรู้ตัว เทะสึกะถอนใจเฮือกใหญ่ด้วยยังหนักใจไม่หาย หากสุดท้ายก็ตัดสินใจกลับเข้าไปในครัว เผื่อว่าจะยังทันช่วยหยิบจับอะไรได้บ้าง


    "ดีขึ้นรึยัง"

    คนที่กำลังตั้งอกตั้งใจตวงวัดส่วนผสมต่างๆวุ่นวายเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้จนต้องพยายามยิ้มตอบไป ก่อนจะค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้


    "ทำอะไรอยู่.... ให้ฉันช่วยนะ"


    "ทีรามิสุ"


    ฟูจิตอบสั้นๆ สายตาจริงจังมองจ้องบรรดาส่วนผสมอย่างใช้ความคิด ก่อนจะคว้าชามแก้วที่มีไข่แดงแยกไว้ไปยังเตาที่ต้มน้ำไว้รอแล้ว ในขณะที่เทะสึกะทำได้เพียงยืนเคว้ง เพราะขนมต่างๆไม่ใช่ของถนัดสำหรับเขาเลย อาจจะดีกว่าด้วยซ้ำถ้าคอยดูอยู่วงนอก.....


    "เทะสึกะ ขอน้ำตาลหน่อย"


    "ได้...."


    คนถูกขอความช่วยเหลือคว้าน้ำตาลที่ฟูจิคงตวงไว้เรียบร้อยแล้วเดินไปยื่นให้ แต่ด้วยความรีบร้อนจึงเผลอทำให้เกล็ดน้ำตาลสีขาวบริสุทธิ์ร่วงกระจายเสียเต็มพื้น


    "โทษที....น้ำตาลนี่...ใช้มากขนาดไหน...."


    เจ้าของบ้านวางถ้วยน้ำตาลลงแล้วเตรียมจะถลาไปตักน้ำตาลมาเพิ่มให้ ทว่าถูกห้ามเอาไว้ทันควัน


    "ไม่เป็นไร....เดี๋ยวฉันทำเอง....นายไม่คุ้นกับการทำขนมใช่มั้ยล่ะ"


    ฟูจิยิ้มบางพลางวางของที่ถือลงพักไว้ ก่อนจะเดินกลับมาเพื่อจัดการต่อด้วยตัวเอง แต่ก็ลื่นจนเสียหลักกับกองน้ำตาลที่พื้นเสียก่อน ซึ่งหากเป็นที่คอร์ทเทนนิสปัญหานี้คงแก้ได้ด้วยทักษะการทรงตัวระดับอัจฉริยะ แต่ในเมื่อไม่ใช่........


    "ฟูจิ!!"


    เทะสึกะที่ยืนอยู่ไม่ห่างรีบคว้าตัวคนที่จวนจะล้มฟาดเอาไว้ ใจทีระลึกเสมอว่านี่คือห้องครัวและเต็มไปด้วยวัตถุอันตรายชนิดที่อาจจะทำให้บาดเจ็บร้ายแรงทำให้ไม่รีรอที่จะกอดรั้งอีกฝ่ายเข้าหาตัว อ้อมแขนกอดกระชับแน่นหนาแม้ว่านั่นจะทำให้เสียการทรงตัวจนล้มลงไปด้วยกัน


    "ดีนะ....ที่ห้องครัวบ้านนายจัดไว้เรียบร้อยน่ะ"


    ฟูจิว่ากลั้วหัวเราะ ทั้งที่อีกคนเพียงนึกภาพมีดคมๆปักเข้าที่กลางหลังจนพรุนก็พูดอะไรไม่ออกเสียแล้ว เทะสึกะที่อยู่ในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอนจากอุบัติเหตุเมื่อครู่เงยมองใบหน้าหวานของคนที่ล้มลงมาทับแล้วกวาดมองเพื่อหาร่องรอยความบาดเจ็บหากก็ไม่พบ จึงค่อยถอนใจอย่างนึกโล่งอก


    "ขอโทษนะ"


    "ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก"


    มือขาวตบลงบนบ่าเบาๆสองสามที แล้วฟูจิจึงขยับลุกพรวด การเคลื่อนไหวรวดเร็วนั้นฉับพลันเกินกว่าที่เทะสึกะจะเตือนได้ทัน ว่าที่เหนือศีรษะขึ้นไปนั้น ยังมีลิ้นชักที่เปิดค้างเอาไว้.............


    "ระวั-----"


    เสียงกระแทกไม่เบานักแว่วเข้าหู อัจฉริยะแห่งเซชุนก้มหน้าลงมาตามสัญชาตญาณ ขณะที่คนซึ่งอยู่เบื้องล่างก็ขยับจะคว้าตัวอีกฝ่ายไว้ให้ได้


    ........

    ......

    ..........

    .............

    .......

    ..........


    ริมฝีปากที่แตะโดนกันด้วยความไม่ตั้งใจทำให้เทะสึกะตัวแข็งทื่อ มือที่คว้าต้นแขนคนตรงหน้าไว้ด้วยหมายจะกันไม่ให้เจ็บตัวกลับกลายเป็นว่าดึงรั้งให้เจ้าของดวงหน้าละมุนตาโน้มตัวลงมามากขึ้น

    .....

    ...


    ..


    สัมผัสของเรียวปากนุ่มผละออกห่าง น้ำเสียงรื่นหูกระซิบแผ่วหวิว


    "เทะสึกะ..."


    ลมหายใจอุ่นตกกระทบผิวหน้าที่ร้อนจัดราวกับเป็นไข้ คำเรียกชื่อดังสะท้อนไปมาในหัวราวกับความฝัน......

    :

    :

    :

    :

    "ถ้านายไม่ปล่อยมือ....ฉันก็ลุกไม่ได้นะ"

    ++++++++++++++++++++++++


    ห้องครัวกลับมาสะอาดเรียบร้อยดีเหมือนเดิมแล้วทุกอย่าง ฟูจิใส่ชามขนมสองใบเข้าไปแช่ในตู้เย็นเพื่อรอให้ครีมเซ็ตตัวดี ขณะที่้เทะสึกะลอบถอนใจบางก่อนจะใส่ผักสองสามอย่างที่หั่นแล้วลงไปต้มในหม้อ


    นี่ฟูจิไม่ได้คิดอะไรเลยใช่ไหม.......


    ท่าทีปกติและรอยยิ้มน้อยๆซึ่งระบายบนใบหน้าทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ ก็ในเมื่อฟูจิไม่ได้คิดอะไร...งั้นเขา..........


    "เหลือหัวไชเท้าฝนใช่ไหม....นี่....เทะสึกะ.....ชิมนี่ดูรึยัง"


    เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนระใบหน้าเมื่อฟูจิชะโงกลงไปตักซุบมิโสะในหม้อใกล้ๆ ดวงตาเป็นประกายสดใสเบือนมองขณะยื่นช้อนส่งมา


    "ไม่รู้นายชอบรสแบบไหน"


    ถึงตอนนี้ จะรสยังไงก็ไม่สำคัญแล้ว เทะสึกะก้มลงไปชิมซุปซึ่งส่งกลิ่นหอมกรุ่น แต่ก็แทบจะสำลักทันทีที่ความร้อนแตะโดนลิ้น


    "มันร้อนไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เป่าซะก่อน"


    น้ำเสียงคล้ายตำหนิซึ่งได้ยินไม่บ่อยนักจากฟูจิเล่นเอาสำนึกผิด ทั้งที่ตอนทำน้ำตาลหกจนลื่นล้มยังไม่ถูกว่าอะไรสักคำ


    "เอาน้ำแข็งมาอมไว้หน่อยดีมั้ย"


    "ไม่....ไม่ได้เป็นอะไรมาก"

    รับปฎิเสธตะกุกตะกัก ความห่วงใยมากมายจากอีกฝ่ายทำให้ทำตัวไม่ถูกมากขึ้นทุกขณะ


    "แน่ใจ? ไหน....ดูซิว่าไม่เป็นไรอย่างที่พูดรึเปล่า"


    แย่..... สถานการณ์แบบนี้มันย่ำแย่ถึงขีดสุด


    ปลายนิ้วเย็นแตะลงที่ปลายคางคล้ายจะแตะล๊อค หากก็ไม่ได้ลงแรงจนถึงขั้นนั้น ก่อนจะเลื่อนไล้ไปตามแนวคาง....เคลื่อนสูงขึ้นถึงข้างแก้ม


    "เทะสึกะ........"


    :

    :

    :

    :

    :

    :

    :

    :

    :

    :


    :

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


    /me วิ่งหนีไป



    เอาไงดีคะ เอาไงดี


    sarina ไม่มอมเหล้าค่ะ ฟูมีเทคนิค ^ ^

    Sai_Hikaru_Akira ลองดูใน youtube ไปพลางๆสิคะ

    mirei น่ารักมั้ยคะ

    RyomasU_R6 ไม่รู้ค่ะ ยังไม่ได้ตัดสินใจ อาจจะแค่เคะรุก??

    นางิสะ ชิน อิจฉาเทะเหมือนกันค่า แต่ทำไรไม่ได้ ฟิคเรื่องหน้ามาฆ่าเทะกัน ^ ^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×