คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : - 13 -
"นั่นมัน.....เหล้าไม่ใช่เหรอ"
"อืม"
คนท้วงถอนใจบาง ก่อนจะฉวยขวดแก้วที่อีกฝ่ายกำลังพิจารณาอย่างขะมักเขม้นกลับไปวางที่เดิม
"แค่จะเอาไปทำขนมเอง......ไม่ได้เหรอ"
น้ำเสียงทอดแผ่วอย่างแสนเสียดายก่อนจะกลายเป็นออดอ้อนในตอนหลังและนัยน์ตาละห้อยทำให้แทบจะไปที่เคาท์เตอร์แล้วจ่ายเงินซื้อเสียเดี๋ยวนั้น หากไม่
ติดที่.........
"อายุยังไม่ถึง จะซื้อได้ยังไง"
"ก็ให้นายเป็นคนซื้อ"
".............."
เทะสึกะถอนใจเฮือกใหญ่กับคำล้อนั่น ใบหน้าเครียดขรึมซบลงกับมือที่วางพาดบนมือจับรถเข็นอยู่เป็นครู่... ก่อนจะค่อยๆมองตามคนที่เดินเลือกดูของตาม
ชั้นต่างๆอย่างเชี่ยวชาญราวกับต้องมาซื้อของที่ซุปเปอร์เป็นประจำอย่างไรอย่างนั้น
"ฟูจิ.....นายแค่จะซื้อของสองสามอย่างไปทำขนมไม่ใช่เหรอ...."
อดจะท้วงไม่ได้ ด้วยบรรดา 'ส่วนผสม' ทั้งหลายอย่างที่ฟูจิอ้างนั้นมันปาเป็นสี่ห้าอย่างไปแล้ว
ความจริงแค่ทำมื้อเย็น ของที่บ้านก็พออยู่แล้ว ไม่ต้องออกมาถึงที่นี่ แต่เพราะฟูจิเล่นยื่นคำขาดว่าต้องมีขนมนี่สิ.....
อาการขมวดคิ้วนิ่วหน้าและมือที่แตะช่วงคางอย่างครุ่นคิดทำให้ความคิดสะดุดลงชั่วคราว กัปตันชมรมเทนนิสที่ปัจจุบันมีหน้าที่เพียงช่วยเข็นรถเข็นปฎิบัต
ิหน้าที่โดยการเดินเข้าไปใกล้
"มีอะไร หรือว่าอุปกรณ์ไม่ครบ"
งั้นก็คงต้องไปดูที่อื่น.... แต่เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่.......
"อยากรู้จัง....ว่าจะใส่พวกเหล้าที่ใช้ทำอาหารลงไปแทนได้รึเปล่า"
ประโยคบ่นลอยๆนั่นเล่นเอาปวดหัวจี๊ด เทะสึกะจ้องสายตาดุๆไปที่คนตรงหน้า หากฝ่ายนั้นกลับหันมาคล้ายไม่รู้สึกรู้สา ขณะเอ่ยถามอย่างจริงจัง
"หรือนายว่าไง เทะสึกะ"
"ทำขนมที่ไม่ต้องใช้เหล้าได้ไหม... หรือไม่งั้น....แวะร้านขนมที่นายชอบ แล้วซื้อมาสักอย่างสองอย่าง"
"ไม่ได้! ฉันอยากทำให้นายกิน"
น้ำเสียงกึ่งตวาดก่อนจะเงียบลงซึ่งดังมาจากด้านหลังห่างไป ไม่ไกลนักทำเอานักเทนนิสตัวจริงเซชุนหันขวับ ก่อนจะหันกลับมาอย่างมีมารยาท เมื่อผู้ที่ทำเสียง
ดังเมื่อครู่กลับเป็นคู่รักที่กำลังกระเง้ากระงอด โดยฝ่ายชายกำลังเพียรทำทุกวิถีทางที่จะง้อขอคืนดีกับหญิงสาวหน้าตาสะสวย
"คือ....จะว่าไงดี....ฉันแค่ไม่อยากให้นายยุ่งยาก....."
แล้วจะร้อนตัวไปทำไมกันนะ......
"ไม่ยุ่งหรอก...มีส่วนผสมครบก็โอเคแล้ว ฉันซ้อมทำออกบ่อย"
"งั้น....ตอนนี้ยังเหลืออะไรบ้าง...."
+++++++++++++++++++++++++
"นายอยากกินอะไร"
แม้ปกติแม่จะเป็นคนทำกับข้าว แต่เพราะต้องไปธุระกับพ่อ กลับมาอีกทีคงราวพรุ่งนี้บ่าย มื้อนี้เขาจึงมีสิทธิขาดเต็มที่ ดวงตาหลังกรอบแว่นกวาดมองของในตู้
เย็นที่อัดแน่นเรียงรายอย่างใช้ความคิด
"มีอะไรที่กินไม่ได้รึเปล่า"
พิจารณาจากน้ำผักอินูอิ ฟูจิคงจัดอยู่ในพวกลิ้นจรเข้ที่กินได้กระทั่งอาหารรสชาติแย่ ไม่น่าจะมีอะไรให้กังวล.......
"ตามใจนายดีกว่า"
เทะสึกะปิดตู้เย็นแล้วหันไปมองคนที่ตอบราวกับขอไปที หากสายตาก็ชะงักค้าง...ตรึงอยู่แบบนั้น
ผ้าสีขาวสะอาดซึ่งอีกฝ่ายกำลังพันเหน็บตรงช่วงเอวอย่างชำนิชำนาญและเรียวปากที่เม้มแน่น....เพียงเท่านั้นกลับทำให้ดูเป็นอีกบุคลิกหนึ่งของฟูจิซึ่งเขาเพิ่งจะ
เคยเห็นครั้งแรกไปเสียได้
"เทะสึกะ....?"
"นายเป็นแขก นั่งรอสบายๆ หรือไม่ก็ทำแค่ขนมเถอะ"
"นี่นายเห็นฉันเป็นแค่แขกงั้นเหรอ"
"เปล่า......คือ....."
"ในนั้นมีอะไรน่ากินบ้าง"
ไม่รอให้ตอบ ด้วยฟูจิก้าวฉับๆตรงมา ก่อนจะเท้ามือกับเคาท์เตอร์ใกล้ๆ แล้วชะโงกเข้าไปเปิดประตูตู้เย็นดูด้วยใบหน้าครุ่นคิด
"ถ้าเป็นของที่นายชอบ....ก็ต้องเป็นอาหารญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมเลยใช่ไหม....ความจริงฉันก็ไม่ถนัดเท่าไหร่.....แต่จะลองดู-----"
"งั้นฉันไปหุงข้าวก่อน"
ปัญหาเฉพาะหน้าที่สำคัญตอนนี้ไม่ใช่ว่าฟูจิถนัดหรือไม่ถนัด แต่คือใจที่เต้นโครมครามอยู่ตอนนี้ต่างหาก ห้องครัวก็ใช่ว่าจะกว้างขวาง พอฟูจิมาทำแบบนี้้ทั้ง
ที่กำลังยืนอยู่หน้าตู้เย็น เลยพลอยทำให้ใกล้ชิดกันอย่างช่วยไม่ได้
"ฟูจิ...โทษทีนะ....ขอทาง-----"
"ไม่สบายรึเปล่า....ฉันทำซุปให้ดีไหม"
แขนทีพาดขวางยังไม่ยอมขยับ ซ้ำมืออีกข้างกลับตามมาแตะทาบบนใบหน้า แล้วมองมาอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"เหมือนจะ....ตัวร้อนนิดๆ......"
ไม่ทันขาดคำ ใบหน้าหวานก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ หน้าผากแตะทาบอยู่เพียงชั่วอึดใจเพื่อรับรู้อุณหภูมิร่างกาย ก่อนจะผละห่างรวดเร็ว
"ออกไปนั่งรอข้างนอกก่อน ตรงนี้ฉันจัดการเอง....นะ"
ชั่ววินาทีที่แสนยาวนานกับเหตุการณ์ที่จะชวนให้หัวใจหยุดเต้นเอาง่ายๆทำให้ต้องพยักหน้ารับ แล้วจึงรีบเดินออกมาเมื่อยังมีโอกาส ซึ่งอาการสาวเท้าเดินเร็วๆ
นั้นก็ไม่ได้หลุดรอดไปจากสายตาของคนที่จ้องเขม็ง
:
:
................จะ....หาวิธีมาต่อเงื่อนไขของสัญญาให้นานขึ้นไปอีก.........................
ดีไหม........
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC.
sarina : อัพแล้วค่าาา
RyomasU_R6 : ป๋าเทะคงมาผิดคาดตั้งแต่คิดจะให้ป๋าเคะแล้วล่ะค่ะ.... ไม่มีความหวังน่อ....คิดว่าเรื่องนี้จะใสกิ๊งงงงงงงงงงง (มั๊งคะ)
bear : เป็นไรไม่รู้ค่ะ ชอบแกลงเทะ....มันติดเป็นนิสัยไปแล้ว..... (คงเพราะเทะเป็นศัตรูคู่อาฆาตที่ฉกฟูจิไป)
mirei : เทะจะตกหลุมดำค่ะ เอาแบบขึ้นมาไม่ได้อีกเลย แต่ก็เพราะอีกฝ่ายเป็นฟูจิหรอก
นางิสะ ชิน : ฟังเพลงที่เทะฟูร้องคู่แล้วใช่ไหมคะ ทีแรกที่ฟังก็แทบจะกรี๊ดกับความหมายเพลง....มันส่อออออออ ไม่ไหวล่ะ ดู tenimyu ด้วยสิคะ เผื่อจะเคลิ้มมากขึ้น
----ขอบคุณค่า......ไว้เดือนหน้าจะแก้ภาษาให้มันดีขึ้นนะคะ ไม่ค่อยมีบรรยายเลย--------
อยากให้สองคนนี้กินไรเป็นมื้อเย็นคะ.....
ความคิดเห็น