คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : - 12 -
เข็มนาฬิกาข้อมือขยับไปได้ช้าจนน่าหงุดหงิด ถึงอย่างนั้น คนที่กำลังยืนพิงกำแพงอยู่ด้านนอกก็ยังเพียรบอกตัวเองให้อดทน
:
:
หลังจากนับหนึ่งถึงสิบวนไปมาได้หลายรอบ เสียงฝีเท้าตึงตังก็แว่วเข้าหู เรียวปากบางยกยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะหันกลับแล้วเดินเข้าไปที่หน้าประตูรั้วอย่างไม่รีบ
ร้อนนัก
:
:
"..ฟ.....ฟูจิ"
"ขอโทษนะ....ฉันคิดว่าลืมของไว้...."
คนที่รีบร้อนมาเริ่มทำอะไรไม่ถูกกับรอยยิ้มที่แฝงความเย็นชาและเหินห่างนั่น ยิ่งจู่ๆก็เจอแบบไม่ทันตั้งตัวทั้งที่เตรียมใจจะมาคาดคั้นเอาแท้ๆ
:
"ปากกานี่ใช่ไหม"
ยื่นปากกาในมือให้อีกฝ่ายที่รับไปโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า นัยน์ตาหลังกรอบแว่นทอดมองอย่างร้อนรน
...ยังไม่หายเคืองเลยนี่.....
"ขอโทษที่ทำให้ยุ่งยากนะ.....รบกวนเวลานายมากแล้ว.....กลับไปอ่านหนังสือเถอะ"
"ไม่ใช่อย่างนั้น!"
แทบจะหลุดตะโกนไปด้วยความอัดอั้น แต่ก็ยั้งมีสติยั้งไว้ได้อยู่บ้าง ทั้งที่บอกไปแล้ว ฟูจิก็เพียงยกยิ้มบางในหน้า แล้วหันหลังเดินจากไป
"ฟูจิ!!"
ครั้งนี้เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเข้มแทบเป็นตวาด.....มือซึ่งเอื้อมไปก่อนใจคิดคว้ายื้อข้อมือข้างขวาเจ้าของชื่อจนปากกาด้ามที่ถือไว้ร่วงลงกระทบพื้้น
:
:
"ขอโทษ"
น้ำเสียงตวัดกลับทอดอ่อนในชั่วพริบตา เทะสึกะก้มลงเก็บเพื่อที่จะพบว่าเจ้าของถึงปากกาได้เร็วกว่าจนกลายเป็นว่ากุมมือคนตรงหน้าไปเสียแทน
:
:
"มีอะไรรึเปล่า"
น้ำเสียงนิ่งสงบเอ่ยขึ้นในที่สุด นัยน์ตาสีฟ้าสวยมองสบก่อนที่ฟูจิจะลองบิดข้อมือตัวเองข้างที่ถูกกุมไว้เบาๆ หากก็ดูคล้ายกับว่าเทะสึกะจะลงแรงมากขึ้นจนเริ่ม
รู้สึกเจ็บขึ้นมาหน่อยๆ
....แบบนี้ เรียกได้ว่าปฏิกริยาตอบสนองเกินคาดได้ไหมนะ......
"เทะสึกะ?"
"วันนี้....ต้องรีบไปไหนรึเปล่า"
"ไม่"
"ไม่มีธุระด่วนนะ?"
ยิ่งถามย้ำซ้ำไปมาแบบนี้ ยิ่งพาลให้อารมณ์ร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ
"ตั้งแต่ที่นายชวนฉันมาอ่านหนังสือที่บ้าน ฉันก็บอกไปแล้วว่าว่าง...... เทะสึกะ...นายจะถาม-----"
"งั้นกินมื้อเย็นที่นี่ แล้วค้างสักคืนได้ไหม?"
ปรอทอารมณ์ที่เริ่มพุ่งสูงหยุดค้างแล้วร่วงลงมาเสียดื้อๆ ลมหายใจชะงักค้างกับประโยคก่อนหน้านั้น.....
เคยคิด....ว่าตัวเองรู้วิธีรับมือ แต่พอมาไม้นี้..จะให้ตอบกลับยังไง...............
"....."
"ถึงไม่ทบทวน ก็มีรายงานวรรณคดีนั่นอยู่อีกไม่ใช่เหรอ..... ใช้หนังสือที่บ้านฉันก็ได้"
"แต่....มันจะรบกวน------"
รายงานที่กำหนดเวลาไว้เหลือเฟือนั่นเรียกว่าเป็นของถนัดเขาเลยทีเดียว เพราะวรรณคดีทั้งหลาย....เขาอ่านบ่อยเสียจนแทบจะจำได้ขึ้นใจอยู่แล้ว....
เพียงแต่ข้อเสนอของเทะสึกะที่เกินคาดนี่สิ...............
"ค้างนะ?"
นัยน์ตาที่เคยเครียดขรึมเย็นชากลับเจือประกายความคาดหวังไว้รำไร มือที่กุมไว้กระตุกเบาๆอย่างเร่งรัด
ไม่อยากทำให้ผิดหวัง...............ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่.................
ไม่ใช่ในฐานะกัปตันกับลูกทีม ไม่ใช่ในฐานะกลุ่มเพื่อนสนิท........แต่เพราะเป็นเทะสึกะ
:
:
:
:
เพราะเป็นเทะสึกะ............แม้จะเป็นความคาดหวังเล็กน้อยก็ไม่อยากให้พังทลายลงไป.........................
.......................
..................
............
.......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC.
ตามใจกันสุดๆ แอบไถ่โทษด้วยที่ดอง.........
คีย์บอร์ยังไม่มีภาษาไทย แล้วก็นั่งงมไปเช่นเดิม (ขนาดตอนมีไทยให้ดูยังโดนน้องปรามาสเลยค่ะว่าช้าเหมือนเต่าคลานมั่ง หอยทากมั่ง...น้องพิมพ์รัวเป็นข้าว
ตอกแตกง่ะ แอบอยากใช่ให้พิมพ์ แต่ไม่กล้าล่อลวงเด็กมาอ่านวาย)
อยากพิมพ์ฉาก....... ฉากที่เป็นฉากน่ะค่ะ ไม่ใช่ฉากอย่างนั้น แต่แค่พิมพ์ที่สองคนที่ง้อไปงอนมาก็แย่แล้ว
ขอโทษด้วยนะคะถ้ามาตรฐานจะต่ำลง (มีมาตรฐานด้วยเรอะ)
PooJae...เทะโดนปั่นหัวค่ะ ชอบแกล้งเทะ ^ ^
RyomasU_R6...ขอบคุณค่าาาา แต่เดี๋ยวยังมีวิบากกรรมข้างหน้าอีก
bear...คงไม่ลงตัวง่ายๆค่ะ แต่ก็ไม่แน่ แต่งสดง่ะค่ะ แล้วเรื่องนี้มันเนิบนาบบบบบบบ แค่ใครเคะใครเมะยังไม่รู้เลยยยย
นางิสะ ชิน....แบบนี้เรียกว่าบังคับรึเปล่าคะ....ไม่ต้องห่วงฟูจินะคะ เทะทำอะไรไม่ได้หรอก (มั๊ง)
ความคิดเห็น