คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกิดใหม่ในต่างโลก
ณ สักที่หนึ่งในประเทศไทยในช่วงเย็น
ได้มีนักเรียนม.ปลายคนนึงที่เบียวสปาร์ตาคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นเกมRPGที่เจ้าตัวครอสตัวละครเป็นนักรบสปาร์ตาอยู่ชั้นสองของบ้านอย่างสบายใจ แต่ในระหว่างที่เขากำลังนั่งเล่นอยู่นั้นก็ได้มีเสียงเบรคของรถใหญ่ดังขึ้นมาไม่ถึงเสี้ยววินาทีก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นไม่ทันที่จะได้รู้สึกภาพมันก็ดับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
.
ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้สึกตัวอีกทีในห้องอุ่นๆแห่งหนึ่ง
หญิงสาว"เบลมไชน์ของแม่…มองมาทางนี้สิจ๊ะ"
เสียงของหญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าแม่ได้ดังขึ้นทำให้เขาหันไปหา
เบลมไชน์"อะ-อา…อาฮู่ อาฮู่"
เบลมไชน์'ที่นี่มันที่ไหนฟร่ะเนี่ย? แล้วฉันมาอยู่ในร่างของไอเด็กนี่ได้ยังไงกัน?'
(เบลมไชน์ไม่ใช่ชื่อที่ถูกตั้งแต่เป็นชื่อที่แม่ของเธอเรียกเนื่องจากสามีของเธอยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ตามธรรมเนียม)
(และที่นี่ก็ไม่มีอาบูมีแต่อาฮู่!XD)
หญิงสาว"เก่งมากเก่งมาก! นี่อะไรเอ๋ย~?"
เบลมไชน์"อาฮู่ อาฮู่"
หญิงสาว"ตายแล้ว~! เบลมไชน์ของแม่ไปได้ความน่ารักแบบนี้มาจากใครกันเนี่ย~?"
เบลมไชน์"อาฮู่"
เบลมไชน์'หรือว่า-!? ฉันตายแล้วมาเกิดที่นี่ต่างโลก!'
หญิงสาว"ไหนลองพูดว่าหม่าม๊าสิจ๊ะ หม่าม๊า"
.
2 เดือนต่อมา…นี่เวลามันก็ผ่านมา 60 วันแล้วคนเป็นพ่อยังไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็นเลยดูเหมือนเขาจะยุ่งมากๆ ซึ่งวันนี้แม่ก็พาเบลมไชน์ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกระเบียงเหมือนเช่นเคย นั้นทำให้ตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้วเจ้าตัวพอรู้ได้เลยว่าเขาน่าจะอยู่ในช่วงยุคกลางเพราะเขาเห็นชุดเกราะที่มีรูปแบบเหมือนอัศวินเทมพลา
แม่"วันนี้ก็อากาศดีเนอะว่าไหมจ๊ะ?…หวังว่าท่านพ่อของลูกจะกลับมาเร็วๆนี้นะ เขาจะได้มอบชื่ออันงดงามและยอดเยี่ยมให้แก่เบลมไชน์ตัวน้อยของเรา"
เบลมไชน์"อาฮู่"
เบลมไชน์'ก็ไม่รู้คุณพ่อแกจะยุ่งไปไหนหรอกนะ แต่นี่มันก็สองเดือนแล้วที่เรายังไม่ได้เจอหน้าเขาเลยสักครั้ง ก็อยากให้กลับมาเร็วๆจังเลยนะจะได้เปลี่ยนชื่อสักทีโดนเรียกด้วยชื่อเบลมไชน์มันฟังแล้วจักจี้หูสุดๆไปเลย'
แถมอีกอย่างนึงที่เขารู้ก็คือเขามาเกิดในตระกูลชนชั้นสูงที่ค่อนข้างน่าจะร่ำรวยมากแถมยังน่าจะเป็นตระกูลนักรบอีกด้วย ซึ่งมันก็ดูได้จากการตบแต่งคฤหาสน์หรือไม่ก็ปราสาทหลังนี้ที่มันมีอาวุธพวกหอกดาบหรือโล่อะไรอยู่เต็มไปหมดทุกห้องที่แม่พาเขาไปไหนมาไหน แต่ถึงอย่างนั้นก็ดีอย่างนึงที่ภาษาที่นี่ใช้เป็นภาษาไทยล่ะนะเขาเลยไม่มีปัญหาอะไรในการสื่อสารในการสื่อสารในอนาคตแน่ๆ
และในตอนนั้นเองก็มีเมดที่คอยดูแลแม่ของเขาวิ่งเข้ามาหาเพื่อแจ้งข่าว
เมดสาว"ท่านหญิงเซเลีย! ท่านผู้นำตระกูลกำลังมาที่นี่ค่ะ!"
เซเลีย"ท่านพ่อของลูกกำลังมาแล้วนะ เราออกไปต้อนรับเขากันเถอะ"
เบลมไชน์"อาฮู่"
เบลมไชน์'ในที่สุดก็จะได้เปลี่ยนชื่อสักทีโว้ย!---นี่มันรู้สึกหนักไปทั่วร่างเลยแฮะ'
เบื้องหน้าของเขาในตอนนี้นั้นมีชายวัยกลางคนผมสีเหลืองดวงตาสีแดงฉานไว้หนวดไว้เคราหน้าตาดุดันและเยือกเย็นให้ความรู้สึกราวกับสิงโตที่มีออร่าอะไรบางอย่างสีทองถูกปล่อยออกมาตลอดเวลา สวมชุดที่ดูยิ่งใหญ่พร้อมผ้าคลุมไหลที่เหมือนมีแมงกะพรุน(เอ้ย! แฟชั่น)ติดอยู่ที่บ่า
พ่อ"หืม…เด็กคนนี้งั้นรึ?"
เซเลีย"ใช่แล้วค่ะคุณคะ"
แล้วพ่อแกก็มองตัวของเขาด้วยสายตาที่กำลังประเมิณอะไรบางอย่างดูเหมือนจะเป็นการนึกชื่อนะ
เซเลีย"คุณอยากจะอุ้มเข้าไหมคะ?"
พ่อ"อยากสิถึงจะเป็นลูกคนที่ 5 ของตระกูลแต่ก็คือลูกของฉัน…"
พูดจบเซเลียเธอก็ส่งตัวของเขาไปให้คุณพ่ออุ้มดูก่อนที่ตัวของพ่อแกจะพูดชื่อออกมา
พ่อ"นับจากวันนี้เป็นต้นไปเด็กคนนี้จะมีชื่อว่า‘ลีโอไนดัส’ความหมายของมันคือผู้กล้าหาญ"
ทันทีที่พ่อตั้งชื่อให้สายตาของผมก็เปลงประกายออกมาในทันที
เบลมไชน์"อะ-อา…อาฮู่! อาฮู่!"
ลีโอไนดัส'เชี่ย!?! ชื่อไอดอลของผมเลยนี่หว่า! แบบนี้ต้องไม่ทำเสียชื่อไอดอล! อาฮู่! อาฮู่!'
ในช่วงดึกของวันนี้เองตอนที่ลีโอไนดัสได้หลับไปแล้วนั้น พ่อแกก็ได้มาหาอีกครั้งนึง
พ่อ"เมื่อกลางวันฉันคงมองไม่ผิดสินะ…มีความเป็นไปได้ที่มีสกิลระดับMythsตั้งแต่เกิด…เจ้าเด็กนี่มันปาฏิหารในรอบหลายพันปีชัดๆ แต่ว่าเราจะไม่มีสิทธิพิเศษให้หรอกนะทุกๆคนในตระกูลมีสิทธิเท่ากันข้าจะไม่ลำเอียงเพราะแค่เรื่องนี้หรอกนะ…"
.
และแล้วเวลาก็ได้ผ่านไปจนครบรอบวันเกิดครบ 1 ปีครั้งแรกตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาลีโอไนดัสเขาไม่เคยเสียน้ำตาออกมาแม้แต่ครั้งเดียว เพราะด้วยความที่วิญญาณของเจ้าตัวก็อายุ 18 แล้วด้วยส่วนหนึ่งและความเบี้ยวในชื่อด้วยส่วนนึง แถมในช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาได้รู้จักโลกนี้มากขึ้นมากเนื่องจากเจ้าตัวชอบแอบออกจากห้องช่วงกลางดึกไปยังห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือในนั้น ซึ่งด้วยความที่มันเป็นภาษาไทยก็เลยอ่านได้
เอาล่ะเรามาสรุปโลกนี้แบบคราวๆกันเลยดีกว่าเริ่มจาก…โลกใบนี้นั้นมีทั้งหมดอยู่ 3 ทวีปประกอบไปด้วยทวีปกลางมันเป็นทวีปที่มีหลายเผ่าพันธุ์อาศัยอยู่ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เอลฟ์ คนแคระห์หรือกึ่งมนุษย์อาศัยอยู่กันมากที่สุดและมีพื้นที่มากที่สุดจากทั้งสามทวีป ทวีปต่อมาทวีปน้ำแข็งมันเป็นทวีปที่อยู่เหนือสุดของโลกใบนี้มันอยู่ติดกับขั๋วโลกเหนือมันเป็นทุ่งหิมะรกร้างที่แทบจะไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่อาศัยได้แต่ก็มีทรัพยากรที่สำคัญอยู่ และสุดท้ายทวีปมืดมันเป็นทวีปที่พวกปีศาจอาศัยอยู่
ในอดีตเคยเกิดสงครามระหว่างทวีปกลางและทวีปมืดทำให้มีพวกมอสเตอร์จากทวีปมืดอย่างพวกก็อบลิน , อ็อค , โทรล , มังกรปีศาส หรือพวกปีศาสระดับต่ำถึงกลางมากระจายอยู่ในทวีปกลางแห่งนี้ นั้นคือประวัติศาสตร์แบบคราวๆเลย ส่วนระบบของพลังนั้นมันเหมือนกับเกมไม่มีผิดเพราะมันเป็นระบบค่าสเตตัสเหมือนในเกมRPGเลย ซึ่งโดยปกติแล้วคนอื่นจะไม่สามารถเห็นค่าสเตตัสของคนอื่นได้รวมไปถึงสกิล
แต่หากใช้อติแฟคตรวจสอบหรือสกิลตรวจสอบก็พอจะมองเห็นอยู่แต่ก็ไม่มีทางเห็นสกิลอยู่ดี
ลีโอไนดัส'สเตตัสของฉันในตอนนี้มันมากกว่าเด็กในช่วงอายุเดียวกันมากเลย เพราะตามปกติแล้วเด็ก 1 ขวบจะมีพื้นฐานทั้งหมดอยู่ที่ 0.3 เป็นส่วนใหญ่มากหน่อยก็ 0.5 แต่ของฉันนี่มัน 1 ตั้งแต่ตอนนี้พูดง่ายๆตอนนี้ฉันแข็งแรงพอๆกับเด็กอายุ 7 ขวบได้เลยทีเดียว…แถมสกิลระดับMythsนี่ฉันมีมันมาตั้งแต่เกิด ทุกๆคนจะมีสกิลได้มากที่สุดแค่ 3 และน้อยสุดที่ 1 เท่านั้นซึ่งก็จะได้มาจากคำภีร์โบราณไม่ก็ติดตัวมาแต่เกิด'
ชื่อ: ไวโรเรท เลโอไนดัส
ธาตุ: ไฟ 100%
อายุ: 1 ปี
-ค่าสเตตัส-
พละกำลัง: 1
ความอดทน: 1
ความคล่องตัว: 1
ออร่า: 1
-ทักษะ-
ไม่มี
-สกิล-
[ขุนศึก300](สีรุ้ง) LV.1
ซึ่งวันนี้เจ้าตัวเองก็มาแอบอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดคนเดียวอีกครั้งซึ่งหนังสือที่เลโอไนดัสนั้นสนใจ นั้นก็เกี่ยวกับเรื่องออร่าสิ่งที่เป็นตัวแทนคล้ายๆกับสิ่งที่เรียกว่าเวทมนต์ของโลกนี้ในตามนิยามของมัน แต่มันไม่ได้ครบเครื่องแบบเวทมนต์ในเกมRPGที่เขาเล่นมันทำได้แค่เสริมพลังอาวุธ สร้างออร่าดาบสำหรับคลื่นดาบ หรือสร้างอาวุธออร่าออกมาทั้งหมดนี้สามารถใช้พลังธาตุประจำตัวในการเสริมได้
เมดสาว"โอ๊ะ นายน้อยอยู่นี่นี่เองได้เวลากลับไปงานวันเกิดของนายน้อยแล้วนะ"
เบลมไชน์"อาฮู่ อาฮู่"
แต่ในตอนนั้นเองเมดสาวคนสนิทของแม่ก็ได้เข้ามาจากข้างหลังและอุ้มเขาขึ้นไปบนไหล ก่อนจะเอาหนังสือที่เขาอ่านอยู่เมื่อกี้ไปวางไว้ที่เดิมก่อนจะเดินกลับไปที่งานวันเกิดที่เขาไม่ต้องการในทันที ซึ่งก็ทำให้เจ้าตัวร้องขึ้นมาเบาๆด้วยความที่ไม่อยากไป
เมดสาว"เป็นเด็กที่แปลกจังเลยนะปกติเด็กคนอื่นเขาร้องอาบูอะไรแบบนี้นี่น่า แต่นายน้อยดันร้องเหมือนนักรบซ่ะงั้นสงสัยได้เลือดของนายท่านมาแรง"
→To Be Continued
ความคิดเห็น