เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #8 : เริ่มวางแผน

ณ ห้องมืดแห่งหนึ่ง

รอบๆ มีคบเพลิงคอยสร้างแสงสว่างรอบๆ มีร่างหนึ่งยืนอยู่ในส่วนลึก

เขามีผมสีทอง ดวงตาแหลมคมอย่างยิ่ง ตรงหน้าเขามีร่างที่มีแขนข้างเดียวยืนอยู่ต่อหน้าเขา

เขาคือ หัวหน้าหน่วยทหาร ที่ไปโจมตีหมู่บ้านของ ออส

“เจ้าพ่ายแพ้งันรึ …? ”

“ใช่…”

“เจ้าเป็นถึง หัวหน้าหน่วยที่ข้าแต่งตั้ง ไยเจ้าไปพ่ายแพ้ให้กับ ก็อบลินสวะพวกนั้นได้ …? เจ้าล้อข้าเล่นรึไง รอน!”

“ข้าไม่มีข้อแก้ตัว… แต่เจ้านั้นมันปีศาจชัดๆ …”

“เห้อ.. มันเกิดอะไรขึ้นทำไมคนระดับเจ้าถึงไปพ่ายแพ้ให้กับ สวะเหล่านั้น? ”

“อื้ม..”

รอนเล่าอย่างช้าๆ ชายคนนั้นฟังและขมวดคิ้ว

เขามองไปที่ รอน ด้วยความสงใสว่าเขาแต่งเรื่องขึ้นมารึเปล่า?

รอนเล่าว่า พวกเขาบุกเข้าไปโจมตีหมู่บ้าน ของเผ่าก็อบลินรอบๆ

และ พวกเขาก็ตรวจพบหมู่บ้าน อีกแห่งหนึ่ง พวกเขาส่งทหารไปตรวจสอบ

และพบว่า เป็นหมู่บ้านก็อบลินขนาดกลาง พวกเขาจึงรวบรวมกองกำลังทหารรอบๆ มา

และบุกเข้าไปโจมตีหมู่บ้านแห่งนั้น ช่วงแรกเป็นไปได้ด้วยดี แม้ก็อบลินจะตอบโต้แต่ก็พอรับมือได้

แต่เหตุการณ์เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่ก็อบลินกลุ่มที่ไปออกล่า กลับมา

พวกมันนั้นมีการเคลื่อนไหวแปลกๆ แต่ดูเหมือนจะใช้อาวุธเป็น

และสิ่งที่ทำให้พวกเขาพ่ายแพ้คือ ก็อบลินตนนึง จู่ๆ มันก็อาละวาดขึ้นมา

มันไล่โจมตีเผ่ามนุษย์อย่างรวดเร็ว และ การเคลื่อนไหวของมันทำให้เหล่าทหารจับทางได้ยาก

เขาเข้าต่อสู้กับมันแต่ก็พ่ายแพ้จนต้องเสียแขนไปข้างหนึ่ง

เขาหนีมาได้แต่ก็ต้องสังเวยเหล่าลูกน้องของเขาไปมากมาย…

รอนเล่าขณะกำหมัดแน่น เขาไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อน

ชายคนนั้นฟังก็พยักหน้า และพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ

“เจ้าจะบอกว่า เจ้าก็อบลินตนนั้นแข็งแกร่งถึงขนาดที่ทำให้เจ้าพ่ายแพ้เชียวรึ? ”

“…”

รอนไม่พูดแต่ก้มหน้าลงและขมวดคิ้ว

“เจ้ามีอะไรยังไม่บอกข้าอยู่รึไง รอน … "

“… ข้าไม่แน่ใจแต่ข้าคิดว่า มันคงเป็น ก็อบลิน ลอร์ด …”

!?

“เจ้าว่าไงนะ? เจ้าจะบอกว่า มีก็อบลินลอร์ดเกิดขึ้นมาที่หมู่บ้านก็อบลินเล็กๆ นั้นงันรึไง!? ”

“… ก่อนมันจะอาละวาดข้าได้ต่อสู้กับมัน มันแข็งแกร่ง แต่ตอนที่ข้าเห็นมนอีกรอบ มันดูต่างออกไป ….”

รอนเล่าสิ่งที่เขาสงใสและพบเห็นให้กับ ชายคนนั้นฟัง

เขาขมวดคิ้วและมองไปทางรอน ราวกับจะดูให้แน่ใจว่าเขาพูดจริงหรือโกหก

“อื้ม… ส่งทหารไปตรวจสอบหมู่บ้านนั้นซะ! และค้นหารอบๆ ในระยะ 500 เมตร หาพวกที่รอดชีวิตให้เจอและฆ่าพวกมันซะ!!”

“รับทราบ!!”

“รอน แกไปรักษาตัวซะ ส่วนเรื่องการลงโทษที่แกนำทหารไปตายฉันจะตัดสินใจทีหลัง …”

“รับทราบ…”

รอนเดินออกไปด้วยใบหน้าโกรธเกลียดยิ่งนัก

“ไอก็อบลินสวะนั้น ข้าจะฆ่าแกให้ได้!..”

ทางฝั่งของ พวกออส

เขาส่งหน่วยไปสอดแนมที่หมู่บ้านพวกเขา และ สังเกตการณ์เคลื่อนไหวของพวกทหารเผ่ามนุษย์

หลังจากผ่านไปถึง 10 วันก็มีก็อบลินมาแจ้งข่าวว่า มีทหารเข้าไปในหมู่บ้านพวกเขา

จำนวนพวกมันมีราวๆ 30 นาย แต่พลังพวกนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกที่มาโจมตี

“ไอ้พวกบ้านั่น…”

“ออส เราจัดการพวกมันเลยไหม? ”

“ไม่หละอย่างที่ข้าบอกไปพวกเรายังอ่อนแอเกินไป ต้องหาพรรคพวก เพื่อตอบโต้พวกมัน …”

ออกัสที่ได้ยินก็ขมวดคิ้วและพยักหน้า

เขารู้สึกเหมือนโดนเหยียดหยามจากพวกเผ่ามนุษย์

แต่เขาก็ไม่ได้โง่พอจะไปตายด้วยอารมณ์ล้วนๆ

ในตอนนั้นเองที่มีก็อบลินตนนึงเดินเข้ามาหาพวกเขา

“หัวหน้าข้าลองไปตรวจสอบมาแล้ว มีหมู่บ้านก็อบลิน อยู่ราวๆ 4 หมู่บ้านที่ยังไม่ถูกโจมตีในระยะ 30 ไมค์ ส่วนหมู่บ้านอีก 3 แห่ง พวกเขาเข้าร่วมกับเราแล้ว”

“อื้ม ให้เจ้าพวกนั้นมาที่ฐานเราซะ ตอนนี้พวกเรายังอ่อนแอ ต้องรวบรวมพลังและรอโอกาส…”

“หัวหน้าขอมีอีกข่าว … หน่วยสอดแนมแจ้งมาว่า หมู่บ้านของเผ่า ออร์ค กำลังจะถูกโจมตี ดูเหมือนเผ่ามนุษย์มันจะระวังตัวมากขึ้นพวกมันมีจำนวนรวมๆ 60 นายและมีระดับหัวหน้าถึง 3 นาย… ข้าไม่รู้ว่าพลังมันมีเท่าไหรพวกข้าได้แต่มองอยู่ห่างๆ …”

“งั้นรึ ดี! เตรียมต่อสู้ซะ ระหว่างมันเข้าโจมตีเผ่า ออร์ค เราจะเข้าไปโจมตีมันทางด้านหลัง ถือโอกาสสร้างหนี้บุญคุณให้พวก ออร์คและดึงมาเป็นพวกซะ!”

“รับทราบ!!”

ก็อบลินรอบๆ ต่างตั้งตารออย่างยิ่งตั้งแต่พวกเขาถูกโจมตี

พวกเขาได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจแต่ไม่สามารถแก้แค้นได้

แต่อีกไม่นานพวกเขาจะได้แก้แค้นพวกมันเสียที…

“ตอนนี้พวกเรามีก็อบลินอยู่ 50 ตน พวกที่พอจะสู้ได้ก็มีเพียง 30 ตนนอกนั้นไม่ใช่สายต่อสู้ด้วยสิ …”

“เราจะไปทั้งหมดเลยไหม? ”

“ไม่หละ เราจะแบ่งเป็น 3 ทีม ทีมละ 10 ตน สองทีมจะไปรอบโจมตี ส่วนอีกทีมคอยปกป้องฐานไว้ เผื่อมีมอนส์เตอร์หรือเผ่ามนุษย์มาเจอจะได้จัดการได้ …”

“อื้ม …”

“แซม เจ้ามีแผนอะไรงั้นรึ? ”

“อ่อไม่หรอก ทุกอย่างมันก็ลงตัวดี.. แต่เราจะดึงพวกนั้นมาเป็นพวกได้ยังไงข้าได้ยินมาว่าพวกนั้นเป็นพวกใช้เป็นแต่กำลังไม่มีสมองด้วยสิ … "

“อื้ม… เพราะงั้นพวกเราเลยต้องรอให้พวกมันต่อสู้กันเองก่อนแล้วเราจะไปสร้างหนี้บุญคุณให้มัน ถ้ามันไร้ที่พึ่ง แล้วมันจะทำยังไงต่อไปล่ะ? ”

“… อื้มแบบนี้นี่เอง หึหึ”

“ออกัส เจ้าเป็นหัวหน้าหน่วยหนึ่ง แซมเจ้าจะเป็นคนคอยคุมการเคลื่อนไหวก็แล้วกัน … ส่วนหน่วยที่สอง ฟิว เจ้าเป็นคนคุมแล้วกัน … หน่วยที่ สาม คอยปกป้องหมู่บ้าน กริม เจ้าดูแลแล้วกัน ในหมู่พวกเราข้าไว้ใจพวกเจ้าที่สุด อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!”

" “รับทราบ!!!” "

“พวกเจ้าคอยสอนวิธีต่อสู้ของพวกเราให้พวกนั้นหน่อยก็แล้วกัน ถ้าฝีมือมีแค่นั้นไปต่อสู้ในสนามรบมีแต่ไปตายเท่านั้น!”

“โอ้!”

“งั้น วันนี้ก็พอแค่นี้แล้วกัน เตรียมตัวให้ดี …”

(เพราะการล้างแค้นมันกำลังจะเริ่ม!!)

ออสเดินออกมาจากห้องอย่างช้าๆ เขามองดูรอบๆ

หุบเขาที่เขาใช้เป็นฐานนั้นมีขนาดใหญ่และกว้างอย่างยิ่ง

เขาสั่งให้พวกก็อบลินเริ่มสร้างค่ายเล็กๆขึ้นมา

แต่นับวันคนของเขาก็จะยิ่งมากขึ้นดังนั้นมันจึงค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

รอบๆ มีคบเพลิงปักอยู่รอบๆ เพื่อสร้างแสงสว่างรอบๆ

ในค่ายมีก็อบลินอยู่ราวๆ 50 ตนส่วนมากจะเป็นพวกปกติซึ่งต่อสู้ไม่เก่ง

แต่กลุ่มต่อสู้มีอยู่ราวๆ 30 ตน พวกมันกำลังฝึกกับพวก ออกัส อยู่ไม่นานพวกนั้นคงจะแข็งแกร่งขึ้น

แต่ที่ออสต้องการตอนนี้คือ ช่างฝีมือ แม้เผ่าก็อบลินจะพอสร้างบ้านไม่ได้

แต่เรื่องอาวุธกับเป็น ศูนย์ พวกเขาจึงมีเพียงอาวุธที่รวบรวมมาจากซากศพของเผ่ามนุษย์

(เห้อ … เหนื่อยชะมัดยาด.. แต่ช่างมันเถอะ… ถ้ามันนำข้าไปสู่เป้าหมายได้แต่ให้มันลำบากเพียงใดข้าก็จะทำ!!)

สิ่งที่ออสต้องการตอนนี้คือ เผ่าช่างฝีมือ!

ในป่าแถวนี้เผ่าที่เก่งเรื่องช่างฝีมือที่เขารู้จักมีเพียง เผ่าคนแคระ

เขาเคยเห็นหมู่บ้านคนแคระอยู่ในป่าแถวนี้

เขาตั้งใจจะดึงเผ่าคนแคระเข้ามาเป็นพวก

เพราะสิ่งที่เขาต้องการนั้นต้องเป็นเผ่านี้เท่านั้นถึงจะสร้างให้ได้ …