เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #4 : ฤดูหนาว

หลังจากฝึกเวทย์กับหัวหน้าเผ่าก็ผ่านมาถึง 3 เดือนเต็ม

ออสเริ่มควบคุมร่างที่ใช้ เวทย์ผนึกกำลังมาร ได้นานขึ้น

หัวหน้าเผ่าได้สอนเวทย์ต่างๆ ของเผ่าให้แก่เขา

หลังจากผ่านไป 3 เดือนเต็มเขตป่าที่พวกเขาอยู่ก็เริ่มมีอากาศหนาวเย็นมากขึ้น

หมอกที่เดิมมีอยู่แล้วก็มีมากขึ้น ในช่วงเวลานี้พวกเขาต้องออกไปหาอาหารมาสำรองไว้

พวกทีมล่ามารวมตัวกันที่ลานกว้างของหมู่บ้าน ออสยืนอยู่หน้าแถว และเช็กทีมของเขา

“เริ่มเข้าฤดูหนาวแล้ว เราต้องไปล่าเสบียงกัน ข้าจะแบ่งเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 6 คน ออกล่าคนละเส้นทาง เข้าใจไหม? ”

“รับทราบ!”

“งั้นเราเริ่มไปหาเสบียงกันเถอะ!”

“โอ้!”

พวกเขาแบ่งกันเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 6 คนแบ่งเป็นคนละทิศทาง

เพื่อเพิ่มโอกาสในการจับเหยื่อมากขึ้น และ จะได้ไปดูว่า กับดักพี่พวกเขาวางไว้จับอะไรได้ไหม

ออสเดินไปเช็ค จุดที่มีกับดักทีละจุด และ มองหาเหยื่อตามทาง

ฤดูหนาว พวกสัตว์ป่าและมอนส์เตอร์มักจะไปจำศีลกันดังนั้นช่วงเวลานี้

พวกมันจึงออกมาหาอาหารกันเยอะเป็นพิเศษ และ อันตรายเป็นพิเศษตามไปด้วย…

“ระวัง มีมอนส์เตอร์อยู่กันเป็นกลุ่ม ข้างหน้า …”

ออสย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อใช้พุ้มไม้ในการพรางตัว

หน่วยล่าที่ตามเขามาก็มารอบๆ และหมอบลงกับพื้น และมองตรงไปยังกลุ่มมอนส์เตอร์

พวกมันเป็น กวางป่าที่มีเขาเหมือนแรด ส่วนกลางของเขามันจะใหญ่เป็นพิเศษ

“ระวังตัวด้วย เจ้านั้นแข็งแกร่ง”

“อื่ม …”

ก็อบลินที่อยู่รอบๆ ออส หยิบธนูออกมาพร้อมกับลูกธนู

ออส จับหอกที่ทำจากหินแข็ง และ จ้องไปทางฝูงกวาง

“ฉันจะไปล่อมันให้ พวกเจ้าคอยซุ่มโจมตีมันก็แล้วกัน ออกัส เจ้าตามข้ามา”

“อื้ม ..”

ออส และ ออกัส วิ่งตรงไปทางที่มอนส์เตอร์อยู่

พวกมันมีราวๆ 3-4 ตัว ออส ขว้างหอกตรงไปส่วน ท้องของ 1 ในนั้นอย่างแรง

ฟิ๊ว…

ตุบ!

“กร๊ากก!!”

หนึ่งในนั้นถูกแทงทะลุตัวอย่างรุนแรง และล้มลงกับพื้น

มันพยายามจะใช้ขาเพื่อวิ่งหนีแต่เรี่ยวแรงมันหมดลงอย่างรวดเร็ว

มอนส์เตอร์อีก 3 ตัวที่เห็นก็ตกใจและหันไปทาง ออส ด้วยสายตาที่ดุร้าย

พวกมันใช้เขาพุ่งโจมตีไปทาง ออส อย่างรวดเร็ว

ก็อบๆ

“ตอนนี้แหละ!!”

“โอ้!!”

ก็อบลินอีก 4 ตน ยิงลูกธนูไปทางมอนส์เตอร์อีกสามตัว ออกัสที่รออยู่ก็โจมตีมอนส์เตอร์อีกตัว

พวกมอนส์เตอร์ ที่โดนลูกธนูเจาะ ทำให้เกิดบาดแผลตามตัว ทำให้พวกมันอ่อนแออย่างยิ่ง

ออกัส และ ออส เริ่มจัดการพวกมันอย่างรวดเร็ว

ใช้เวลาเพียง 10 นาที พวกเขาก็สามารถจัดการพวกมันได้

พวกเขาเดินไปเช็ก กับดักที่เคยติดตั้งไว้ เพื่อเช็กว่ามีเหยื่อติดกันไหม

พวกเขาจับ เหยื่อได้ 7 - 8 ตัวที่ติดอยู่ในกับดักรอบๆ

หลังจากผ่านไป สักพัก หมอกก็เริ่มหนาขึ้น พวกเขาตัดสินใจกลับหมู่บ้าน

เพราะเหยื่อที่พวกเขาหามาได้ก็พอกินจนหมดช่วง ฤดูหนาว

แต่ก่อนจะกลับ ออส ก็พูดขึ้นมา

“เดี๋ยวพวกเจ้ากลับไปก่อนเลยนะ ข้ามีเรื่องจะตรวจสอบนิดหน่อย …”

“เอ๊ะ ออส เจ้าจะทำอะไร? ”

“ไม่มีอะไรหรอกข้าแค่มีเรื่องสงสัยนิดหน่อย พวกเจ้ากลับไปก่อนเถอะ เดียวข้าจะรีบตามไป …”

“อื้ม ระวังตัวด้วย …”

หลังจากบอกให้พวกเขากลับไปก่อน ออสก็มองไปทิศทางหนึ่งของป่า

เขาวิ่งไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขานั้นถือว่าเร็วมาก

เขาวิ่งผ่านป่าอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านมาถึง 5 ชั่วโมงเต็มเขาก็ออกมาจากเขตป่าที่เขาอยู่

สิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นทุ่งหญ้ากว้าง และ หมู่บ้านของเผ่ามนุษย์ที่อยู่ใกล้ๆ เขตป่า

เขาวิ่งมาไกลถึง 10 ไมล์ จากเขตหมู่บ้าน มันไกลมากแต่สำหรับมอนส์เตอร์มันใกล้เพียงนิดเดียว

เขาเห็นที่หมู่บ้านนั้น มีรถม้า และ ทหารของเผ่ามนุษย์ราวๆ 50 คนอยู่รอบๆ

หมู่บ้านนั้นราวกับเป็นค่ายมากกว่าหมู่บ้านที่เขาเคยเห็น …

“นั้นคือทหารเผ่ามนุษย์ของโลกนี้งันหรอ … พวกเขามาทำอะไรกัน? ”

หลังจากรู้ว่า มีทหารของเผ่ามนุษย์อยู่ห่างจากหมู่บ้านไปราวๆ 10 ไมล์

ออสก็สงสัยมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงมาตรวจสอบ แต่มันกลับต่างจากที่เขาได้ยินมา

พวกมันเยอะกว่าที่เขาคิดนิดหน่อย

สักพักก็มีรถม้าวิ่งมาอีก หนึ่งคัน ซึ่งมีทหารอยู่ราวๆ 10 นายบนรถ …

“พวกเขามาทำอะไรกันนะ? .. ช่างเถอะแค่นี้ก็จะได้รู้ว่ามีเผ่ามนุษย์อยู่แถวนี้ ระวังไว้หน่อยก็ดี …”

หลังจากตรวจสอบอยู่สักพัก ออส ก็วิ่งกลับหมู่บ้านเขาอย่างรวดเร็ว

เขาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหมู่บ้าน ตะวันเริ่มลับขอบฟ้า แต่ในหมู่บ้านยังคงสว่างอยู่

“ออส มาแล้วรึ พวกเรากำลังจัดงานฉลองอยู่น่ะ กลุ่ม 2 กับกลุ่ม 4 จับเหยื่อมาได้เยอะ พวกเราเลยจัดงานฉลองกันน่ะ”

“โอ้งันหรอ ดีเลยข้ากำลังท้องว่างพอดี ฮ่าๆ ”

“อื้ม แต่กลุ่มที่จับเหยื่อได้เยอะสุดคือกลุ่มเรา เจ้าเป็นหัวหน้ากลุ่มพวกเรา จะบอกงานจัดให้เจ้าก็ว่าได้ ฮ่าๆ ”

“งันรึ อื้ม งันเราว่าฉลองกันเถอะ!”

“โอ้!!”

พวกเขาเอาเนื้อที่ย่างอยู่รอบๆ กองไฟขึ้นมากิน และ เหล้าหมักที่พวกเขาทำไว้

แม้รสมันจะแย่แต่ ออส ก็คุ้นชินกันมันแล้ว เพราะงานฉลองจะจัดขึ้นบ่อยๆ ในตอนที่จับเหยื่อได้เยอะ

ทั้งเสียงร้องรำทำเพลง เสียงหัวเราะ ทำให้งานฉลองมีสีสันมากขึ้น

ออสไปนั่งเงียบๆ และมองดูกองไฟตรงหน้าเขา พลางคิดเรื่องต่างๆ

“ออส ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปตรวจสอบอะไรบางอย่าง เจ้าไปทำอะไรมารึ? ”

คนที่พูดขึ้นข้างๆ ออสคือ หัวหน้าเผ่าของเขา

ออสที่ได้ยินก็สะดุ้ง และ ตอบกลับหัวหน้าเผ่า

“ข้าไปตรวจสอบดู เผ่ามนุษย์น่ะ …”

“ข้าก็บอกเจ้าแล้วไม่ใช่รึว่าอย่าไปแถวนั้น…”

“อื้ม แต่ข้าสงใสอะไรนิดหน่อย เผ่ามนุษย์เหล่านั้นทำราวกับกำลังจะทำอะไรบางอย่าง …”

“หื้ม เจ้าไปเจออะไรมารึ? ”

“ใช่พวกมันเริ่มรวมตัวกัน และสร้างค่ายอยู่ใกล้ๆ เขตป่า มีทหารราวๆ 50 - 60 คนอยู่รอบๆ ค่ายพวกมัน …”

“อื้ม … แปลกจริงๆนั่นแหละ พวกเราก็มีแต่ต้องระวังไว้ …”

“รับทราบ ..”

“อื้ม งานฉลองจัดเพื่อเจ้าไปสนุกกับพวกนั้นซะสิ”

“ฮ่าๆ ข้ามาพักนิดหน่อยน่ะ …”

“อื้มงั้นข้าไปก่อน ..”

“โอ้”

หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปสักพัก กองไฟกองใหญ่ที่เคยมอดไหม้ก็เริ่มมอดดับลง

เหล่าก็อบลินต่างก็พากันแยกย้ายกลับที่พักของตน

“ออส พวกข้ากลับล่ะ เจ้าจะเอาไงต่อ? ”

“อื้มข้าก็จะกลับไปพักผ่อนแล้วน่ะ ..”

“อื้ม ฮ่าๆ งันกลับดีๆล่ะ ..”

“อื้ม ..”

พวกมันเมาและเดินกลับอย่างร่าเริงแปลกๆ ออส มองก็สงใส

แต่เขาก็ปัดความคิดทิ้งไปและเดินกลับไปที่บ้านของตน

“อื้ม วันนี้พักหน่อยก็แล้วกัน …”

ก่อนเขาจะนอน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ออส ที่ได้ยินก็สงสัย และพูดขึ้น

“ใคร? ”

“ฉันเอง … ไอรีน…”

“หื้ม เข้ามาสิข้าไม่ได้ล็อกประตู”

ประตูเปิดขึ้นช้าๆ ไอรีนเดินเข้ามาในบ้านของเขาช้าๆ

วันนี้นางดูต่างจากวันอื่นๆ หน้านางแดงอ่อนๆ ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของเหล้าที่นางดื่มไปรึเปล่า

แต่นางแต่งตัวต่างจากวันอื่นๆ นางเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ และพูดขึ้นข้างๆ เขา

“ออส เจ้าชอบข้ารึป่าว …? "

“…”

ออส ที่ได้ยินก็ตกใจ และรู้สึกราวกับ ไฟฟ้าช็อตไปทั้วตัว เขาไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของเหล้า

หรือบรรยากาสต่างๆ ทำให้เขารู้สึกมึนหัว เขาไม่ได้ตอบแต่กลับโอบกอดเธอเบาๆ

“เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะ? ”

“อื้ม..”

นางยิ้มเล็กน้อยและผลัก ออสลงบนเตียงหินที่ออสนั่งอยู่และนางเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ

ออสที่เห็นก็หลับตาลงช้าๆ และร่างกายเขาก็ขยับไปเองตามสัญชาตญาณ ….

(ฉากจากนั้นคิดเอาเองน๊าา ^^ เดะแม่มบินทั้งเรื่อง ฮ่าๆ)

LoopLp1 : ตอนที่ 5 จะเป็นตอนจบของ ภาคหมู่บ้านแล้วน๊าา ^^