เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #19 : หน่วยสำรวจ

วันรุ่งขึ้น มีเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว ดังขึ้นมาในห้องของออส

เขาสงใสและออกไปดู จึงเห็นว่า ก็อบลิน สองตนกำลังสู้กันอยู่

หนึ่งในนั้น ใช้หอก และ อีกตัวใช้มีดสั้น ทั้งคู่ต่างจ้องมองกันอย่างดุร้าย

ส่วนก็อบลิน และ ออร์ค ที่ยืนอยู่รอบๆ ต่างร้องเชียร์ทั้งคู่ราวกับโชว์สนุก

“แกลองพูดใหม่อีกรอบสิ! แกหาว่าพวกข้าอ่อนแอรึไง!? ”

“เฮอะ ถ้าพวกแกไม่อ่อนแอ จะมาร้องขอให้พวกข้าเข้าร่วมรึไง!? ”

ทั้งคู่ต่างมองกันด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว

“ฮึ ก็หัวหน้าของพวกแกแพ้หัวหน้าของพวกเราพวกแกจึงต้องเข้าร่วมน่ะสิ ใครกันแน่ที่อ่อนแอ!!”

ฟิ๊วว

เคร๊ง!!

ก็อบลินที่ถือหอกโจมตีก่อนแต่ถูก มีดของก็อบลินกันเอาไว้ได้

ทั้งคู่ต่างผลักกันอย่างเต็มแรง แต่แรงของทั้งคู่นั่นมีพอๆ กัน

พวกเขาดึงอาวุธกลับและโจมตีกันอีกรอบ เทคนิคการต่อสู้

ของทั้งสองนั้นพอๆ กัน ดังนั้นจึงไม่รู้ผลได้ในทันที

เหล่าก็อบลิน และ ออร์คที่อยู่รอบๆ เห็นพวกเขาเริ่มสู้กันก็โหร้องออกมา

พวกเขานั้นมองมันเป็นการแสดงการต่อสู้ที่สนุกสนาน

“เกิดอะไรขึ้น? ”

ออสถามก็อบลินที่กำลังดูทั้งคู่สู้กันอยู่

ก็อบลินตนนั้นเห็น ออส ก็ตกใจ และอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง

ตามที่เขาเล่า ก็อบลินทั้งสอง คือก็อบลินหน่วยหอก และ หน่วยมีด

ทั้งคู่ไม่ถูกกัน ดังนั้นถึงเกิดการถกเถียงกันขึ้น และมีการต่อสู้กัน

ออสที่ฟัง ก็พยักหน้า และมองทั้งคู่ที่กำลังสู้กัน

(เกิดขึ้นไวกว่าที่คิดแฮะ … ก็นะพึ่งจะมาอยู่ร่วมกันจะให้ ญาติดีกันเลยก็คงไม่ได้ เป็นปกติที่จะเกิดการปะทะกันเกิดขึ้น …)

ขณะที่ออสกำลังใช้ความคิด ทั้งคู่ก็เริ่มมีอาการบาดเจ็บกันแล้ว

จะเป็นฝั่งของ ก็อบลินที่ใช้หอกที่ได้เปรียบ

แต่ก็อบลินที่ใช้มีดก็ไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดจะโดนข้อได้เปรียบเรื่องระยะทางเล่นงานเอาได้

เขาได้เว้นระยะห่าง และ ใช้เท้าเตะเศษดินไปทางก็อบลินที่ถือหอกอย่างรวดเร็ว

ก็อบลินหอกใช้หอกปัดออกไปทันที แต่สิ่งที่พุ่งเข้ามาทำให้เขาตกใจไปชั่วขณะ

เพราะมี มีดบินพุ่งผ่านเศษดินตรงมาที่เขา ก็อบลินหอกหลบไปอย่างรวดเร็ว

แต่ใบมีดก็ยังคงปักเข้าที่ไหล่ของ ก็อบลินหอกอยู่ดี

ทั้งคู่ต่างหอบหายใจอย่างแรงด้วยความเหนื่อยล้า

ก็อบลินมีด ไม่ได้ดีไปกว่า ก็อบลินหอกมากนั่น ตามร่างของเขามีรอดหอก

ทุบ และ แทงอยู่ไม่น้อยแต่ก็ล้วนไม่ใช่จุดสำคัญ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้บาดเจ็บมา

เสียงเชียร์ดังขึ้นยิ่งกว่าเดิมราวกันจะถึงเวลาปิดเกมแล้ว

แต่จู่ๆ ออสก็เดินมาและบอกให้พอแค่นั้น

“พอได้แล้ว แค่เรื่องเล็กน้อยพวกเจ้าถึงขั้นจะเอาชีวิตกันเชียวรึ? ”

“…”

ทั้งคู่ต่างหลบสายตา และก้มหน้าลง

ออสมองไปรอบๆ และพูดอีกครั้ง

“พวกเจ้าก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ตนเองได้แล้ว เรื่องจบแล้ว!”

“รับทราบ!”

“เจ้าน่ะ พาเจ้าสองตัวนี้ไปทำแผลซะ ส่วนเรื่องทำโทษข้าจะเอาไว้ทีหลัง”

“รับทราบ!”

พวกเขาต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง

แม้จะมีบางคนไม่ชอบใจ และรู้สึกแบบเดียวกับ ก็อบลิน หอก และ ก็อบลินมีด

ออสรู้อยู่แก่ใจเรื่องนี้แต่เขาทำอะไรไม่ได้ มีแต่ต้องเอาไปหารือกับพวก แซมในที่ประชุม

“ออส ทุกคนมาครบแล้วเหลือแค่เจ้านะ”

“โอ้ โทษทีเกิดเรื่องนิดหน่อย”

“อื้ม ไปกันเถอะ …”

ออสเดินเข้าไปใน ห้องประชุม ที่ตอนนี้มี เหล่าระดับหัวหน้านั่งอยู่

ซึ่งมี ออกัส ฟิว กริม เอมอส กาเกน เพรอส และ เบิร์ก พวกเขานั่งอยู่ในที่ของพวกเขา

“อื้ม ขอโทษที่มาช้า เรามาเริ่มประชุมกันเถอะ …”

“…”

“งันเรืื่องแรกที่เราจะคุยก็เรื่องของ เผ่ามนุษย์สินะ? ”

ทุกคนต่างขมวดคิ้ว โดยเฉพาะ เบิร์ก ที่ดูจะหงุดหงิดเป็นพิเศษ

“ตอนนี้กำลังเราก็เยอะแล้ว ควรถึงเวลาที่จะโจมตีพวกมันแล้วสินะ? ”

เบิร์ดเปิดปากออกมา เขาหายดีจากอาการบาดเจ็บแล้ว

และพร้อมจะเข้าไปโจมตีเผ่ามนุษย์บ่อยครั้งแต่ถูก ออสหยุดไว้

“อื้ม ตามรายงานที่ได้รับมา ดูเหมือนพวกมันจะเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้สงสัยพวกมันคงจะกำลังตามหาพวกเราอยู่”

“จะทำยังไง ให้พวกเราโจมตีเลยไหม? ” ออกัสพูดขึ้นมาและมองไปทางออส

“นี่เป็นโอกาสในการตัดกำลังของพวกมันด้วย ออสเจ้าว่าไง? ” กาเกนก็เห็นด้วยกับ ออกัส

“ข้าจะเป็นผู้นำในการโจมตีเอง ไว้ใจได้!!” เบิร์กซึ่งรอโอกาสในการแก้แค้นก็พูดขึ้นมา

“ถ้าเราเคลื่อนไหว มันอาจจะทำให้พวก มนุษย์สะกิดสะกิดใจ และทำให้พวกนั้นพบพวกเราได้ไวขึ้น ….” เอมอสที่นั่งคิดอยู่ก็พูดขึ้น เขาเป็นคนระวังตัวและรอบคอบมาก ดังนั้นเขาจึงแจ้งถึงข้อเสียด้วย

“แต่ถ้าเราปล่อยพวกมันไว้ ยังไงซักวันพวกมันก็ต้องรู้ที่อยู่เราอยู่ดี? จะรอให้พวกมันรวมกันมาโจมตีทีเดียวรึไง!? ”

เบิร์กได้พูดขึ้น และมองไปทางเอมอส

“ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น ข้าหมายความว่า ถ้าจะลงมือเราต้องระมัดระวัง ถ้าเกิดไปทำให้มันรู้ถึงการมีอยู่ของพวกเรามันจะทำให้พวกเราเคลื่อนไหวกันได้ลำบากมากขึ้น …”

เอมอสไม่ได้สนใจสายตาของ เบิร์กที่มองเขา และอธิบายถึงสิ่งที่เขาพูด

“ข้าเห็นด้วยกับ เอมอส ถ้าเรารีบลงมือพวกมันอาจจะรู้ว่าพวกเราอยู่บริเวณนี้ … " ฟิวเห็นด้วยกัน เอมอส

“ให้ตายสิพวกเจ้าจะกลัวทำไมกับอีแค่เผ่ามนุษย์!? พวกเราตอนนี้ก็ใช้ว่าจะอ่อนแอซะเมื่อไหร!? " เบิร์กโมโหกับ พวกเขาที่บอกให้รอก่อน เขาเป็นพวกเน้นใช้กำลังแต่ไม่ชอบใช้สมอง ดังนั้นเขาจึงหงุดหงิด

“ก็ไม่ใช่ไอ้มนุษย์นั้นรึที่โจมตีหมู่บ้านเจ้าน่ะ? ” ฟิวพูดขึ้น แม้จะเบาแต่พวกเขาก็ได้ยิน

“แกว่าไงนะ!? "

ตึง!

เบิร์กที่ได้ยินก็ระเบิดพลังออกมาด้วยความหงุดหงิด

“ก็เพราะเราดูถูกพวกมัน หมู่บ้านข้า และ เจ้าจึงโดนพวกมันโจมตีไม่ใช่รึ? ระวังไว้หน่อยก็ไม่เสียหาย? ” ฟิวมองเบิร์กและพูดขึ้น

“ชิ! พวกข้าโดนมันลอบโจมตีเลยทำให้หมู่บ้านพวกข้าพัง!!” เบิร์กพูดด้วยความโมโห และน้ำเสียงของเขาดูโกรธแค้นอย่างมาก

“…. จะบอกว่าลำพังจำนวนไม่กี่สิบตนจะสู้กับมนุษย์เป็นร้อยๆ ได้รึ? ” ฟิวที่ได้ยินก็ถามขึ้น

ฟิวเป็นก็อบลิน ที่มีฝีมือด้านธนูมาก และเป็นคนที่ใช้เหตุผลอย่างมาก

เขาเป็นคนเงียบๆ และไม่ค่อยจะพูด ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยเข้ากับ เบิร์กที่เป็นพวกเน้นใช้กำลังมากกว่าสมอง

“แกหาเรื่องฉันอยู่รึไงห๊ะ!!” เบิร์กข่มขู่ฟิวด้วยออร่าของเขา

“ใจเย็นๆ กันก่อน ที่ฟิวอยากจะพูดคือ อย่าประมาทพวกมนุษย์จะดีกว่า เพราะมันมีจำนวนมากกว่าเรา”

เอมอสที่เห็นว่าบรรยากาศไม่ดีนักจึงได้พูดขึ้น

“ชิ!” เบิร์กนั่งลงอย่างหงุดหงิด

ออสที่มองอยู่ก็ถอนหายใจในใจ

(ไม่ใช่แค่พวกทหารสินะที่ไม่ลงรอย ระดับหัวหน้าก็ไม่ได้ต่างกันมาก … แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจอารมณ์ของพวกเขา …)

“ออส เจ้าว่าเราควรทำยังไง? ”

ทุกคนหันไปมองทางออส ที่ยังคงนั่งนิ่งๆ ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้นและพูดออกมาอย่างช้าๆ

“พวกเราก็เริ่มมีจำนวนมากขึ้นแล้วด้วย แต่เรื่อง อาวุธพวกเรายังคงมีไม่พอ ใช้โอกาสนี้ในการรวบรวมอาวุธด้วยเลยก็แล้วกัน … ส่วนวิธีจัดการเราจะมาว่ากันอีกที …”

ทุกคนที่ได้ยินก็พยักหน้าเข้าใจ

และพวกเขาก็พูดถึงขั้นตอนและการแบ่งทีม

“จัดการอย่าทิ้งร่องรอยไว้ล่ะ ถ้าไม่สามารถลบได้จริงๆ ก็สร้างร่องรอยหลอกไว้ เพื่อหลอกพวกมัน”

หลังจากพูดถึงวิธีการต่างๆ พวกเขาก็ได้ข้อตกลงกัน

โดยจะแบ่งหน่วยสำรวจเป็น 3 ทีม ซึ่งมี

เบิร์ก ฟิว เพรอส เป็นหัวหน้าในการนำทีม

ทีมจะแบ่งเป็น ก็อบลิน ดาบ 5 ตน หอก 5 ตน มีด 5 ตน ธนู 10 ตน นักเวทย์ 3 ตน และ ออร์ค 2 ตน

ซึ่งรวมเป็น 25 ตนใน 1 ทีม แม้จะดูไม่เยอะแต่หลังจากฝึกพวกเขาก็มีความเชี่ยวชาญขึ้นมาก

และพวก ออสได้ใช้โอกาสนี้ในการฝึกพวกเขาในสนามจริง

“เอาล่ะเรื่องหน่วยสำรวจ จบไปแล้ว ต่อไปก็เป็นเรื่อง อาวุธ … พวกเราจะปล้นจากเผ่ามนุษย์ก็ได้ แต่ยังติดที่ขนาด และ ความเข้ากันได้ของอาวุธด้วย …” ออสพูดขึ้นหลังจากหารือเกียวกับหน่วยสำรวจเสร็จแล้ว

“อื้ม … อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักมีหมู่บ้าน คนแคละ ซึ่งอาศัยอยู่ป่านี้มานานแล้ว ข้าว่าเราอาจจะให้เขามาช่วยเรื่องอาวุธและชุดเกราะ เจ้าคิดว่าไง ออส? ” เป็น เอมอสที่พูดขึ้น เขาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านก็อบลินและอายุน่าจะเยอะที่สุดในหมู่พวกเขาดังนั้น เอมอสจึงรู้ข้อมูลเยอะกว่าพวกเขา

“อื้ม … ข้าก็กะจะไปเชิญพวกเขามาอยู่ที่นี่ แต่ไม่รู้จะเชิญชวนยังไงเนียสิ …” ออสคิดเกียวกับเรื่องนี้มาสักพักแล้วแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ …

“ไม่ต้องห่วงปล่อยเป็นหน้าที่ข้าเอง ข้าพอจะรู้จักพวกเขาอยู่บ้าง” เอมอสเสนอตัวที่จะไป เจรจา

“อื้ม ฝากเจ้าแล้วกันเรื่องนี้” ออสที่ได้ยินก็รู้สึกยินดี เพราะเขาไม่รู้เรื่องพวก คนแคละมากนัก

(ใกล้ได้เวลาสร้างสิ่งนั้นแล้วสินะ หึหึหึ …)

ออสคิดเกียวกับพวกเขาและยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย….

(ช่วงนี้ช้าๆ หน่อยน้าา ติดงาน แล้วก็ ไล่แก้คำผิดด้วย ฮ่าๆ ^^)