เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #18 : หน่วยหอก

การปะทะกันของทั้งคู่ทำให้บ้านไม้รอบๆ ถูกทำลายไป

และเหลือไว้เพียงฝุ่น ที่ลอยอยู่รอบๆ เหล่าก็อบลินที่มองดูต่างตกตะลึง

“แฮ่ก แฮ่ก ... ให้ตายสิแข็งแกร่งเป็นบ้า …”

ร่างที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝุ่น คือออสที่ดูเหนื่อยล้า

เขามองดูร่างของกาเกนที่นอนจมอยู่ในเศษไม้ที่พังจากบ้านเรือน

ในมือของเขายังคงถือหอกอยู่ในมือแต่เขาได้หมดสติไปแล้ว

เหล่ากริมที่เห็นต่างโหร้องออกมาด้วยความยินดี

ส่วนเหล่าก็อบลินที่เป็นลูกน้องของกาเกน พวกเขาต่างตกใจอย่างมาก

พวกเขาไม่เคยคิดว่ากาเกนจะพ่ายแพ้มาก่อน ถึงแม้จะต้องเจอกับ ก็อบลิน ลอร์ด ก็ตาม

แต่สิ่งที่พวกเขานั้นเห็นมันทำให้พวกเขาแทบจะเชื่อไม่ลง

“บ้าน่า หัวหน้า แพ้งันรึ!? ”

“…”

ออส มองดูร่างที่หมดสติของกาเกนเพื่อให้แน่ใจว่าหมดสติแล้วจริงๆ

เขาหายใจเข้าลึกๆ และพ่นลมออกมาอย่างแรง เพื่อสงบอารมณ์

และมองไปทางเหล่า ก็อบลินรอบๆ ที่ชี้อาวุธมาทางเขาด้วยใบหน้าดุร้าย

ส่วนพวกกริม ไม่รู้ว่ามาหาออสตั้งแต่ตอนไหน พวกเขายืนป้องกันหลังของ ออสไว้อย่างมิดชิด

“หัวหน้าพวกแกพ่ายแพ้แล้ว ตามสัญญาที่ กาเกนให้ไว้พวกเจ้าต้องอยู่ภายใต้ข้า!! ถ้าใครจะต่อต้านก็ก้าวออกมาข้าจะไม่บังคับ!!”

“…”

หลังจากสิ้นเสียงของ ออส ก็มีเสียงกระซิบกระซาบจากรอบๆ ทิศทาง

ออสไม่ได้รีบ เพราะเขายังคงมีอาการจากผลของ เวทที่เขาใช้อยู่

ดังนั้นเขาจึงรออย่างเงียบๆ และรวบรวมพลังที่เสียไปกลับมาอย่างช้าๆ

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มี ก็อบลิน ที่ดูกำยำ และดูอายุราวๆ กับ กาเกน

“ข้ามีนามว่า เพรอส เป็นรองหัวหน้าของหมู่บ้าน ตามที่ท่านหัวหน้าเผ่า กาเกนบอก พวกข้าจะยอมจำนนต่อท่าน …”

“เอ๊ะ พูดอะไรน่ะหัวหน้า พวกเราจะยอมจำนนงันรึ!? ”

ปัง!!

“อั๊ค ... หะ หัวหน้าท่าน …”

ก็อบลินโดนต่อยเข้าใบหน้าอย่างแรง และหมดสติไปในทันที

พวกออสที่เห็นต่างตกใจ และ สงใสเกิดอะไรขึ้น?

“พวกเจ้าจะให้ กาเกน ผิดคำพูดรึไง? พวกเจ้ากำลังจะทำให้เขาอับอาย พวกโง่!!”

“อึก …”

เหล่าก็อบลินรอบๆ ต่างกำหอกในมือแน่นด้วยท่าทางที่เจ็บใจ

แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะยอมจำนนต่อคำพูดของ เพรอส พวกเขาเตรียมที่จะโจมตีออสอย่างเงียบๆ

เพรอส ที่มองก็หงุดหงิดแต่เขาก็พูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

เขาถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ และ ถือหอกพร้อมจะขัดขว้างพวกที่คิดจะโจมตีทันที

แต่ในตอนนั้นก็มีเสียง ดังออกมาเบาๆ จากจุดที่กาเกนนอนอยู่

“แค่กๆ อ้าา… หยุดซะเจ้าพวกบ้า! ข้าแพ้แล้ว ต่อไปนี้หมู่บ้านของพวกเราจะเข้าร่วมกับ กลุ่มของ ออส!! นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้าเผ่า!”

“โอ้!!”

แม้จะไม่เห็นด้วยแต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของหัวหน้าเผ่า

พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะคัดค้าน และ เก็บหอกอย่างช้าๆ

ออสที่มองก็พยักหน้าเล็กน้อย เขารู้สึกชอบพวกเขาอย่างช้าๆ

ด้วยพลัง และความ หยิ่งทะนงตนของพวกเขามันจะช่วยเพิ่มกำลังอย่างมาก

โดยเฉพาะ กาเกน และ เพรอส ที่ยังไม่แสดงฝีมือออกมา

แต่ก็พอจะรู้ได้ว่า เขาไม่ได้อ่อนแอกว่ากาเกนมากนัก…

หลังจากนั้น พวกเขาก็พากาเกนซึ่งบาดเจ็บไปพัก ส่วนพวก ออส ก็หาที่นั่งพักอย่างช้าๆ

เพราะการปะทะของทั้งคู่ทำให้ บ้านไม้ ซึ่งเป็นที่พักของหัวหน้าเผ่าพังลง

ดังนั้น พวกเขาจะต้องสร้างบ้านไม้ขึ้นมาใหม่แบบล้วงๆ พอใช้เป็นที่พักได้

เหล่าก็อบลินต่างยังคงไม่เชื่อว่า กาเกนแพ้ ออสได้อย่างไร

ทั้งที่ กาเกนใช้อาวุธเวทมนตร์แล้วแท้ๆ

“มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมหัวหน้า กาเกนถึงแพ้ … ข้าไม่เห็นแม้แต่ตอนปะทะกันด้วยซ้ำไป …”

“นั้นสิ ข้ามองแทบไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้น พอฝุ่นจางลงก็เห็น หัวหน้าของเราพ่ายแพ้ซะแล้ว …”

“เห้อ …”

เพรอส ที่อยู่ใกล้ๆ มองพวกเขาอย่างหงุดหงิดและถอนหายใจออกมา

เหล่าก็อบลิน ที่อยู่ใกล้ๆ ต่างสะดุ้งด้วยความตกใจ

แต่จู่ๆ เพรอสก็พูดออกมา โดยที่พวกเขายังตกใจอยู่

“พวกเจ้าไม่เห็นรึ? งั้นข้าจะเล่าสิ่งที่ข้าเห็นให้พัง …”

เพรอสเล่าว่า หลังจากที่ พวกเขาพุ่งเข้าหากันก็เกิดการปะทะกันของพลังเวทย์

พลังทั้งสองนั้นปะทะกันอย่างรุนแรงทำให้พื้นที่รอบๆ ได้รับผลกระทบ

ช่วงแรก กาเกนได้เปรียบเขาดันหมัดของ ออสให้ถอยได้อย่างช้าๆ

แต่ไม่นาน ฝั่งของออสก็ได้ระเบิดพลังเวทย์ขึ้น ทำให้ หอกของกาเวนโดนดีดอย่างรุนแรง

หมัดนั้นได้วิ่งผ่านหอก อย่างรวดเร็วและชนเข้าที่ใบหน้าของกาเกนอย่างรวดเร็ว

เป็นผลให้กาเกนโดนซัดกระเด็นไปชนเข้ากับบ้านไม้และหมดสติไปในทันที ….

เหล่าก็อบลินที่ได้ฟันต่างตกใจ และ ชื่นชมเพรอสอย่างมาก

พวกเขาไม่เห็นอะไรเลยตั่งแต่ ทั้งคู่พุ่งเข้าหากัน จนจบการต่อสู้ลง

พวกเขาก็ตระหนักได้ในทันทีว่า พวกเพรอส กาเกน และ ออส นั้นอยู่คนละระดับกับพวกเขา

พวกเขาต่างหวาดกลัว และ ชื่นชมในเวลาเดียวกัน …

หลังจากนั้นก็ผ่านมา 1 วันเต็ม กาเกนหายดีแล้วแม้เขาจะโดนหมัดของ ออสเข้าไปเต็มแรง

แต่ก็ไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงขนาดนั้น แต่ยังคงมีรอยฟกช้ำตามตัวอยู่นิดหน่อย

“เรามาเริ่มคุยกันใหม่ได้รึยัง กาเกน? ”

“… เห้ออ ข้าแพ้เจ้าแล้วยังต้องคุยอะไรอีกกันล่ะ? ”

“ฮ่าๆๆ งั้นก็ตามที่ข้าเคยกล่าวไว้ ต่อไปนี้พวกเจ้าคือกลุ่มของข้า”

“รับทราบ..”

“งันพวกเรา ออกเดินทางกันเลยไหม หมู่บ้านเจ้าก็ไม่น่าจะอาศัยอยู่ได้แล้ว? ”

“ไม่มีปัญหาหรอก แต่พวกข้าขอเวลาสักหน่อยได้รึไม่ ต้องให้เหล่าก็อบลิน เก็บ อาวุธและสิ่งของต่างๆ ไม่นานนักหรอก …”

“อื้ม ไม่มีปัญหา พร้อมตอนไหนก็มาแจ้งข้าแล้วกัน”

“อื้ม …”

หลังจากนั้นกาเกนก็สั่งให้เหล่าก็อบลิน ไปเก็บของและเตรียมออกเดินทาง

ไม่นานพวกเขาก็มารวมกันที่ลานกว้างกลางหมู่บ้าน พวกเขาต่างนิ่งเงียบและรอคำสั่ง

ออสที่เห็นก็พยักหน้าละสั่งให้ออกเดินทางทันที …

พวกเขาวิ่งผ่านป่าทางเดิมอย่างรวดเร็วอาจจะเป็นเพราะหมู่บ้านของกาเกน

เป็นนักรบซะส่วนมากดังนั้นจึงใช้เวลาไม่นานกว่าจะถึง ฐานของพวกเขา

ระหว่าง ออสก็ได้พูดคุยกับ กาเกนเป็นระยะๆ

เขาถามถึงเหตุผลทำไมถึงไม่ยอมเข้าร่วมกับอีกสองกลุ่ม

และได้คำตอบที่ทำเอาออสพูดไม่ออก

“หืม อีกสองกลุ่มนั้นน่ะรึ? ข้าแค่ไม่อยากไปอยู่ภายใต้ใครที่อ่อนแอกว่าก็เท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆ ! "

ออสนึกว่ามันเป็นแค่คำพูดที่ปั่นหัวเขาเฉยๆ

แต่ไม่คิดว่า สถานการณ์เร่งด่วนขนาดนี้เขายังคงใช้นิสัยแบบนี้ตัดสิน

แต่ กาเกนก็พูดต่ออีกว่า เพรอสเคยแนะนำว่าควรร่วมมือกับพวกนั้น

แต่เขาเป็นพวกหัวดื้อที่ไม่ยอมรับพวกนั้น ถึงขนาดเกือบมีการต่อสู้เกิดขึ้น

ออสได้แต่เพียงถอนหายใจในใจด้วยความปวดหัวอ่อนๆ

หลังจากวิ่งมาเป็นเวลา 5 วันเต็มก็มาถึงฐานที่มั่นของพวกเขา

รอบๆ นั้นมีกำแพงที่ทำจากหินด้านบนมี เหล่าก็อบลินคอยเฝ้าอยู่รอบๆ

และหน้าประตูมี ยอมยืนอยู่ 2 ตน พวกเขาเก็บดาบไว้ข้างๆ ลำตัวเพื่อพร้อมใช้งานได้ตลอดเวลา

ยาที่อยู่บนกำแพงเห็นพวกออส ก็ดีใจและโห่ร้องขึ้นมา

พวกออสเข้าไปในหมู่บ้านอย่างช้าๆ สิ่งต่างๆ นั้นแตกต่างจากที่ออสเคยเห็น

บ้านที่เดิมสร้างจากไม้ก็เปลี่ยนมาเป็นหินแทน มันเป็นทรงสี่เหลี่ยม

ซึ่งไม่ได้ตกแต่งอะไรมาก มีเพียงหน้าต่างและประตูนิดหน่อย

ออสที่เห็นก็พยักหน้าอย่างพอใจ งานที่เขาเคยสั่งไว้ตอนนี้มันเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

พวกออกัส หลังจากได้ยินว่า ออสกลับมาแล้ว พวกเขาก็มาหาอย่างรวดเร็ว

“ออสเป็นไงบ้าง? ”

“อื้ม ไม่เป็นไร ว่าแต่งานไปถึงไหนแล้ว? ”

“อื้มเรื่องการฝึกก็เป็นไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่องก่อสร้างก็ไม่มีปัญหา น่าจะพอรับเหล่าก็อบลิน ที่เจ้าพามาได้อยู่”

“อื้ม งันหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ไปรวมตัวที่ห้องประชุม ก็แล้วกัน”

“รับทราบ”

เหล่าก็อบลิน ที่มามีจำนวนทั้งหมดราวๆ 230 ตน น้อยกว่าหมู่บ้านของ เอมอสนิดหน่อย

แต่ มีก็อบลินที่ต่อสู้ได้ถึง 200 ตน ส่วนอีก 30 ตนพอสู้ได้

แต่ไม่เก่งขนาดจะนับเป็นนักรบได้ …

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วพวกเขาก็มารวมกันที่ห้องประชุม

มี เอมอส แซม ออกัส ฟิว กริม เบิร์ก กาเกน และ เพรอส

พวกเขาได้มาที่ห้องประชุมซึ่งสร้างขึ้นจากหินต่างจากเมื่อก่อน

ออสยังคงนั่งที่หัวโต๊ะและฟังรายงาน เกียวกับกลุ่มของเขาอย่างช้าๆ

แซมค่อยๆ รายงานสิ่งต่างๆ ให้ออสฟัง ออสฟังก็พยักหน้าเข้าใจ

ตามที่แซมพูด ออสจับใจความได้หลักๆ คือ

หนึ่ง กลุ่มที่ให้ ออกัส ฟิว และ คนของริมจัดการ ดูจะไปได้สวย แต่ต้องใช้เวลาในการทำให้เคยชิน

ส่วนกลุ่มของ เอมอส ซึ่งเป็นหน่วยเวทย์ มีจำนวนเพียง 10 ตน แต่เป็นกลุ่มที่มีพลังไม่น้อยกว่าไปกว่ากลุ่มอื่นๆ

งานก่อสร้าง กำแพง และ ที่อยู่อาศัย ก็เป็นไปได้ดี พวกเอมอสให้กลุ่ม เวทย์มาช่วยด้วย

เพราะดูเหมือนจะเป็นการฝึกเวทย์ของพวกนั้น จึงทำให้งานไวขึ้นถึง 2 เท่า

“อื้ม ตามที่รายงานมา ดูจะเป็นไปได้สวย คงต้องชื่นชมพวกเจ้าแล้วล่ะนะ …”

“อื้ม งานง่ายๆ ”

“ที่ข้าเรียกมาก็จะแนะนำผู้นำของหมู่บ้าน ที่ 2 ให้รู้จัก นี่ กาเกน พวกเจ้าคงจะรู้จักกันอยู่แล้วสินะ? เขาจะอยู่ในตำแหน่ง รองหัวหน้า รองจากข้า”

“อื้ม พวกข้าก็ไม่ได้คัดค้านอะไรหรอก ในเมื่อเจ้าว่าอย่างงัน "

“อื้ม”

พวกเขาพยักหน้าและไม่ได้คัดค้านการตัดสินใจของออส

เพราะพวกเขารู้ว่าออสคงมีเหตุผลในการตัดสินใจ

หลังจากนั้นออสก็พูดต่อ

“และนี่ เพรอส ข้าจะตั่งหน่วยหอกขึ้นมา ซึ่งเพรอสจะเป็นผู้นำของหน่วยนี้”

“รับทราบ”

“อื้ม… คงไม่มีเรื่องอะไรแล้วสินะ? "

“ออส แล้วอีกสองหมู่บ้านล่ะ? ”

“อื้ม เรื่องนี้ข้าคิดว่ายังไม่ต้องเร่งมือมากนักหรอก …”

“เอ๊ะ? ”

“กลุ่มของพวกเรานั้นโตเร็วเกินไป ต้องใช้เวลาในการปรับตัวให้มั่นคงก่อน ถ้าจำนวนเพิ่มเร็วเกินไป จะมีปัญหาอื่นๆ ตามมา ดังนั้น เรื่องหมู่บ้านอีกสองแห่ง ต้องเก็บไปก่อน …”

“… นั่นสินะ”

“งันจบการประชุมเพียงเท่านี้เลยแล้วกัน แยกย้ายได้!”

“ “รับทราบ!!” ”

หลังจากแยกย้ายกันแล้ว ออสก็มาบ้านของตน ซึ่งเป็นบ้านหิน

ตกแต่งมีเพียงโต๊ะ และเตียงแบบง่ายๆ มันไม่ได้ตกแต่งอะไรมากนัก

ออสวางดาบ และ ถอดชุดออก และวางทิ้งไว้ เขานั่งลงช้าๆ

(ตอนนี้ กลุ่มของเราก็มีจำนวนมากแล้ว แต่ก็เพราะจับยัดแบบลวกๆ ดังนั้นจึงไม่มั่นคงนัก คงมีแต่ต้องรอให้ มันมั่นคง และ ให้พวกนั้นรวมกันอย่างช้าๆ เกิดมีการแบ่งแยกขึ้นมามันคงจะยุ่งยาก …)

“เห้ออ ลำบากจังแฮะ …”

ออสได้นั่งคิดเรื่องต่างๆ ที่จะต้องจัดการ และกำหนดเป้าหมายอย่างเงียบๆ …