เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #17 : หอกทะลวงภูผา

กาเกน หลังจากสัมผัสได้ถึงออร่าของ ก็อบแค่นี้น ลอร์ด

เขาก็ถีบพื้นอย่างแรงเพื่อเว้นระยะห่างออกไป ราวๆ 5 เมตร

แม้จะอยู่ต่อหน้า ก็อบลิน ลอร์ด เขาก็ไม่ได้ตื่นตระหนกมากนัก

อาจจะเป็นเพราะเขามีประสบการณ์ ผ่านศึกมามากมาย

“ชิ .. ไม่นึกเลยว่าเป็น ก็อบลิน ลอร์ด จริงๆ !!”

“… อะไรกัน เจ้าเกิดกลัวขึ้นมารึไงกัน… กาเกน?? ”

“เฮอะ อย่ามาตลกกับข้า แม้ความตายข้ายังไม่เกรงกลัวใยข้าต้องมากลัวกับอีแค่ ก็อบลิน ลอร์ด!!”

หลังจากพูดจบ กาเกนก็แทงหอกตรงไปทางออสอย่างรวดเร็ว

ออสมองหอกที่ตรงมาทางเขาอย่างรวดเร็ว และใช้ดาบแท่งเข้าไปตรงๆ

ปัง!

น่าแปลกที่แม้กำลัง ออสจะแข็งแกร่งกว่า แต่ดาบของเขากลับถูกดีดกลับ

ออสกำดาบไว้แน่นจึงทำให้มันไม่กระเด็นออกไป แต่มันก็ทำให้ ออสตกใจอยู่นิดหน่อย

“หอกนั้น …”

“… มันมีนามว่า หอกทะลวงภูผา เป็นสมบัติที่ตกทอดมาจากหัวหน้าเผ่าของข้า!”

ปลายหอกมีออร่าเวทมนตร์อยู่จางๆ ออสมองไปที่ปลายหอกนั้นอย่างตั้งใจ

เขาเคยได้ยินเกียวกับ อาวุธเวทย์มาก่อนแต่ไม่เคยพบเลยสักครั้ง…

ฝั่งของพวก กริม หลังจากที่เกิดการต่อสู้ขึ้นก็ตกใจและทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

พวกเขาถูกเหล่า ก็อบลิน ที่ถือหอกล้อมไว้อย่างรวดเร็ว

พวกเขารีบชักมีดออกมาอย่างรวดเร็ว และยืนล้อมกันเป็นวงกลมโดยหันหลังเข้าหากัน

เพื่อปิดช่องว่างของกันและกัน พวกเขาพร้อมจะต่อสู้ทันทีแต่ยังไม่ลงมือ

อาจจะเพราะจำนวนที่มากกว่า และอยู่ในถิ่นของศัตรู พวกเขาจึงเคลื่อนไหวได้ยาก…

“อย่าขัดขืน!!”

ก็อบลิน หนึ่งในนั้นตะโกนออกมาเสียงดัง

แม้เขาจะไม่ต่างกับก็อบลินตนอื่นๆ แต่ก็ดูมีฝีมือมากกว่าก็อบลิน ตนอื่นๆ

“ชิ บ้าจริงพวกมันมีจำนวนมากกว่าเรา …”

“กริม เราจะเอายังไงต่อกันดี? ”

“…. รอดูท่าทีไปก่อน ถ้าออสสามารถเขาชนะเจ้านั้นได้ สถานการณ์อาจจะเปลี่ยนไป …”

“อื้ม …”

พวกเขาต่างฝากความหวังไว้กับออส ซึ่งเป็นผู้นำของพวกเขา

เหล่าก็อบลินรอบๆ ที่ได้ยินต่างหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

“ฮ่าๆๆ พวกเจ้าดูถูก หัวหน้าเผ่าของพวกเรามากไปแล้ว!! แล้วยิ่งหัวหน้าจับหอกนั้นแล้วด้วย ภาวนาให้หัวหน้าของพวกเจ้ารอดจะดีกว่า!!”

“เจ้าหมายความว่ายังไง? หอกนั้นมันมีอะไรดีนักหนารึไงกัน? ”

“หึ พวกเจ้ามาที่นี่โดยไม่รู้อะไรเลยรึ? หัวหน้าเผ่าพวกข้าได้เรียนรู้วิชาหอกที่ตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น และได้รับหอกที่ตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นของเผ่าข้า!!”

หนึ่งในก็อบลิน ที่อยู่รอบๆ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโอ้อวดในพลังของหอกนั้น

“แล้วมันยังไง? ”

“… เห้ออ พวกเจ้านี่โง่จริง หอกนั้นมีนามว่า ‘หอกทะลวงภูผา ‘เป็นอาวุธที่มี เวทมนตร์สถิตอยู่ นั่นหมายความว่า ถ้า วิชาหอก ที่ตกทอดรุ่นสู่รุ่นของพวกข้า รวมเข้ากับ’ หอกทะลวงภูผา’ ของท่านหัวหน้าเผ่าแล้ว แม้แต่ภูผาหิน ก็ไม่อาจจะต้านทานมันได้!! ฮ่าๆๆ ”

ตุ๊บ!!

“โอ้ย!? หัวหน้าทำอะไรน่ะ? ”

ก็อบลิน ที่โว้ยวายเมื่อครู่จู่ๆ ก็โดนทุบเข้าที่หัวอย่างรุนแรง

หัวหน้าที่เขาหมายถึงอาจจะเป็น ก็อบลินที่ดูมีท่าทางแข็งแกร่ง ที่พูดเตือนออกมาในตอนแรก

พวกกริมไม่แน่ใจว่าเขาคือใครแต่อาจจะเป็น รองหัวหน้าเผ่าก็ได้ …

เขาไม่ได้สนใจคำพูดของก็อบลินตนนั้นสักเท่าไหร และพูดคำเตือนออกมา

“แกพูดมากเกินไปแล้ว "

“อึก ขอโทษๆ พอดีข้าได้ใจไปหน่อย ฮ่าๆ ”

เขาลูบหัวและทำท่าทางราวกับหัวเราะกลบเกือน

เหล่าก็อบลินที่อยู่รอบๆ ต่างก็หัวเราะออกมา

“เอาน่า ท่าน เพรอส เจ้านี่มันก็แค่อยากโอ้อวดพลังของหัวหน้าก็เท่านั้นเอง ยังไงท่าน กาเกนก็เอาชนะมันได้อยู่แล้ว”

“เจ้าโง่ แกไม่มีตารึไง!? นั่นดูเหมือนกับกาเกนกำลังเป็นฝ่ายนำอยู่รึไง!? นั่นมัน ก็อบลิน ลอร์ดนะ! อย่าทำตัวโง่ๆ แล้วเตรียมตัวซะ!”

“อึก ขะ ขอโทษที …”

เหล่าก็อบลินที่เคยหัวเราะต่างเงียบและมองไปทางสนามรบที่ ออส และ กาเกนกำลังสู้กันอยู่

การต่อสู้ของทั้งสองทำให้ เกิดเป็นสายลมพัดไปรอบๆ แม้จะดูสูสีกัน

แต่ กาเกนนั้นรู้สึกโดนกดดันอย่างมาก ตอนนี้ ออสได้ทิ้งดาบยักษ์ของเขาไปแล้ว

และเปลี่ยนมาใช้ดาบสั้น หรือ มีดสั้นแทนกาเกนที่ต่อสู้อยู่ก็ตกใจที่จู่ๆ ออสก็ทิ้งอาวุธไป

แต่หลังจากปะทะกัน เขาก็รู้ตัวว่าเขาคิดผิด เพราะฝีมือการใช้มีดของ ออสนั้นเหนือกว่าวิชาดาบมาก

“อะไรกันไอ้การเคลื่อนไหวนั้น …”

“อะไรกัน เกิดกลัวขึ้นมารึไง? จะพอแค่นี้ไหมล่ะ? ”

“ฮ่าๆ พูดอะไรบ้าๆ ข้าไม่ได้สนุกกับการต่อสู้แบบนี้มานานแล้ว ขอสนุกต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน!!”

กาเกนฟาดหอกไปทาง ออสอย่างแรง ออสใช้มีดสั้นรับและเปลี่ยนทิศทางของหอกอยากรวดเร็ว

แต่ก็ไม่วายต้องได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ ซึ่งเป็นการเสียดสีของพลังเวทย์

“ชิ รับมือยากซะจริงไปเวทมนตร์เนีย!!”

“ฮ่าๆ ดีใจซะเถอะมีเจ้าเป็นคนแรกที่ไม่ตายหลังจากโดนโจมตีด้วยหอกนี้!!”

“น่ารำคาญจริง!!”

ออส พุ่งตรงไปทางกาเกนอย่างรวดเร็ว เขาตั้งใจจะสู้กันในระยะประชิด

เพราะหอกจะได้เปรียบในด้านระยะการต่อสู้

กาเกนราวกับรู้ความคิดของออส เขาได้ถอยออกห่างออสอย่างรวดเร็ว

แต่ออสก็คิดไว้แล้วว่า กาเกนต้องถอยหลังออกไป ดังนั้นเขาจึงเทพลังไปที่ส่วนเท้า

และถีบพื้นอย่างรุนแรง จนตัวเขาพุ่งเป็นเส้นตรง ไปทางกาเกน

กาเกนที่เห็นก็ตกใจและรีบใช้ หอกแทงไปที่ใบหน้าของ ออสโดยอัตโนมัติ

ออสได้หมุดตัวราวกับควงสว่าน และใช้มีดฟันเขาที่ต้นขาของ กาเกนอย่างรวดเร็ว

ฉีก!!

“อึก! บ้าเอ๊ย!”

กาเกน ได้ใช้พลังเวทย์ผลัก ออสออกไปอย่างรวดเร็ว

แต่ผลจากการปะทะของพลังเวทย์ทำให้เขาปลิวไปข้างหลังถึง 5 เมตร

แต่ กาเกนก็ยังคงยืนอยู่ได้ ส่วนออส หลังจากเกิดการปะทะของพลังเวทย์

เขาก็ถอยหลังไป 2-3 เมตร แม้จะหลบหอกของ กาเกนได้อย่างรวดเร็ว

แต่พลังเวทย์ของหอกก็ยังสามารถโดนตัวเขาได้อยู่ ดังนั้นออสจึงมีแผลที่คิ้วเล็กน้อย

เลือดสีแดงสด ไหวลงมาอย่างช้าๆ ออสใช้นิเวกดเลือดเอาไว้เพื่อไม่ให้เลือดเขาตา

“ชิ เอาอีกแล้ว ไอ้หอกนั้นมันน่ารำคาญจริงๆ เชียว”

“….”

ตอนนี้สภาพของกาเกนนั้นดูท่าจะย่ำแย่กว่า ออสนิดหน่อย

โดยแผลที่ขาของเขาโดนมีดของออสฟันเข้าไปลึกพอสมควร

เขาคงไม่อาจจะใช้พลังขาขวาได้เต็มที่แบบเมื่อก่อน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก

กาเกนยังคงมองตรงไปทาง ออส ด้วยสายตาที่สมกับเป็นนักรบ ที่หาได้ยาก

ออสที่เห็นก็รู้สึกตกใจนิดหน่อย เขาไม่เคยคิดว่าจะได้มาเจอก็อบลินที่มีท่าทางแบบนี้

แม้จะได้ยินข้อมูลจาก เอมอสมามากแต่เขาก็เข้าใจแล้วว่า เขาประเมินก็อบลินจนนี้ต่ำไป…

“พอกันแค่นี้ดีกว่าไหม? ถ้าเราขืนสู้กันต่อไปก็มีแต่เสีย ในตอนนี้มีการต่อสู้กับเผ่ามนุษย์เข้ามาเกี่ยวข้องข้าไม่อยากจะเสียพลังไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นนี้หรอกนะ …”

“…”

กาเกนไม่มีทีท่าว่าจะยกเลิกการต่อสู้เลย ทำให้ ออสรู้สึกปวดหัวขึ้นมานิดหน่อย

แต่เขาก็ยังคงพูดต่อไป โดยหวังว่าการต่อสู้จะจบลงอย่างรวดเร็ว ….

“งันเอาแบบนี้เป็นไง มาตัดสินกันในทีเดียวถ้าข้าชนะเจ้าจงเข้าร่วมกับพวกข้า ถ้าข้าแพ้ ข้าจะยอมเป็นลูกน้องของเจ้า เป็นไงข้อเสนอนี้เจ้าพอใจรึป่าว? ”

“!? … เอาแบบนั้นก็ได้ถ้าเกิดเจ้าแพ้จงมาเป็นคนติดตามของข้าซะ!”

กาเกนยิ้มออกมาที่มุมปาก ราวกับเขาคิดอะไรบางอย่างอยู่

ออสที่เห็นว่าข้อเสนอถูกยอมรับแล้วก็พยักหน้า และเก็บมีดสั้นของเขากลับเข้าไป

และร่ายคาถา ออกมาอย่างช้าๆ พลังเวทย์ที่เดิมปั่นป่วนก็ถูกดูดซับอย่างรวดเร็ว

“ ‘วิชาผนึกกำลังมาร’ ‘กายสถิตมาร’ ”

ร่างของออสดูดซับเวทย์เข้าไปอย่างรวดเร็ว และปล่อยออร่าที่ดูลึกลับออกมา

ซึ่งมันกดดัน กาเกนอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่ได้หวั่นไหว และตั้งท่าถือหอกเป็นเส้นตรง

เขาร่ายคาถาออกมาอย่างช้าๆ และเวทย์ที่อยู่รอบๆ ตัวเขาก็รวมเข้ากับหอกอย่างรวดเร็ว

ออร่าของหอกเปร่งออร่าที่ดูลึกลับออกมาอ่อนๆ ไม่ขนาดของ ออส แต่ก็มีแรงกดดันอยู่บางๆ

หลังจากทั้งคู่เตรียมตัวกันเสร็จแล้ว ต่างก็วิ่งเข้าหากันด้วยความไวที่ตามองแทบไม่ทัน

ออสปล่อยหมัดที่มีออร่าสีดำไปทาง กาเกนอย่างรวดเร็ว และ หนักหน่วง

ทางกาเกนก็แทงหอกตรงไปทางออส อย่างรวดเร็วพร้อมออร่าสีฟ้าที่ปลายหอก

พลังทั้งสอง ค่อยๆ วิ่งเข้าหากันอย่างรวดเร็ว แม้ทั้งสองยังไม่สัมผัสกัน

แต่พลังเวทย์ของทั้งคู่ก็มีการชนกันจนเกิดความปั่นป่วนไปรอบๆ

เหล่าก็อบลิน ที่เคยหัวเราะเยาะคำพูดของพวก กริมต่างตกใจ

และฝากความหวังไว้กับกาเกนผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าเผ่าของพวกตน

ส่วนพวกกริม ก็ตั้งใจดูตอนจบของการปะทะของทั้งคู่อย่างใจจดใจจ่อ

เพราะผลการต่อสู้จะเป็นตัวกำหนด ทิศทางของพวกเขาในอนาคต!!

… บู๊ม!!!!!!!!

LoopLp1 : บู๊มม!! ไม่นะจบแล้วหรอเนีย!? รอติดตามผลการต่อสู้ในตอนต่อไปน้าา ^^