เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #13 : เสริมกำลังพล

ในเต็นท์แห่งหนึ่ง มีโต๊ะไม้ขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลาง

มีคนนั่งอยู่รอบๆ โต๊ะ และมองดูรายงานที่พวกเขาได้รับ

“หมายความว่ายังไงที่ว่า หน่วยที่เข้าโจมตี หมู่บ้านออร์ค ล้มเหลว? ”

ชายร่างกำยำที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดขึ้นเบาๆ แต่เสียงนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง

คนที่นั่งอยู่รอบๆ โต๊ะต่างก้มหน้าเงียบ

หลังจากที่มีคำสั่งให้ส่งหน่วย 1,4,5 เข้าโจมตีหมู่บ้านออร์คเมื่อ 10 วันก่อน

หลังจากนั้นก็ไม่มีรายงานเกียวกับการรบเข้ามาเลย ราวกับกองทัพที่ส่งไปหายไป

ผู้บัญชาการรบ ได้สั่งให้หน่วยสอดแนมไปตรวจสอบ และเขาได้รับรายงานที่น่าแปลกประหลาด

“… ท่าน เบอร์เจส มันอาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ได้…”

หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา ในเต็นท์พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นระดับหัวหน่วย

ส่วนชายร่างกำยำที่นั่งอยู่หัวโต๊ะคือ เบอร์เจส ผู้บัญชาการรบ เขามีใบหน้าที่ดูหงุดหงิด

“ที่หมู่บ้าน ก็อบลินนั้นก็เรื่องหนึ่งแล้ว! คราวนี่ยังกับหมู่บ้าน ออร์คอีก!? พวกแกจะให้ฉันไปรายงานกับท่าน จอมพล ว่าอะไร!? ”

ปัง!

“…”

เบอร์เจสทุบโต๊ะอย่างแรง และมองพวกเขาอย่างโกรธเคือง

เขาต้องไปรายงานเกียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ให้กับจอมพล ทราบ

แต่เพียงไม่นาน เขาก็เสีย ทหารระดับ หัวหน้าหน่วยไปถึง 3 นาย และทหารไปมากกว่า 80 นาย!

ถ้า จอมพลรู้ว่าเขาทำให้กำลังทหารเสียหายมากมายขนาดนี้เขาอาจจะโดนลงโทษอย่างหนัก

“กับอีกแค่ มอนส์เตอร์ ไม่กี่ตัวยังจัดการไม่ได้ กองทัพเราอ่อนแอลงขนาดนี้ตั่งแต่เมื่อไหรกัน? ”

“ท่าน เบอร์เจส จำที่ก็อบลิน ที่ข้าเคยเล่าให้ฟังได้ไหม…? "

ชายคนนึงพูดขึ้นมา เขาคือรอน หัวหน้าหน่วยที่เข้าโจมตีหมู่บ้านของ ออส

“เจ้าจะบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกันรึไง? ”

“ข้าไม่แน่ใจแต่อาจจะเป็นไปได้เพราะก็อบลินตนนั้นแตกต่างจากมอนส์เตอร์ปกติทั่วไป …”

“อื้ม ข้าก็คิดเหมือนกัน ทั้งการถอดอาวุธรวมถึงชุดเกราะ และยังการจัดการศพไม่ต่างกันมากนัก "

ชายชราดูมีความรู้พูดขึ้น หลังจากดูรายงาน

เขาเป็นคนวางแผน และ คอยจัดการเรื่องต่างๆ ในค่ายภายใต้คำสั่งของ เบอร์เจส

จะบอกว่าเขาคือ มันสมองของค่ายก็ว่าได้

“อื้ม … สงใสเรื่อง ก็อบลิน ลอร์ด นั้นจะต้องจัดการแบบจริงๆจังๆ แล้วสินะ? ”

เบอร์เจสมองดูรายงานและเริ่มวางแผนจัดการเรื่องของ ก็อบลิน ลอร์ด…

ฝั่งของ ออส หลังจากออกจากหมู่บ้านออร์ค ก็ผ่านมา 2 วันเต็ม เขาก็กลับมาถึงฐานของพวกเขา

เหล่า ออร์คที่เหลือรอดออสสั่งให้ไปรักษาตัว เพราะพวกนี้บาดเจ็บสาหัสเอาการ

ถ้าไม่รีบรักษาอาจจะอาการหนักขึ้น พวกมันจึงแยกย้ายไปรักษาตัว

“ก็อบลิน และ ออร์ค เสียชีวิตไปเท่าไร แซม? ”

ออสถาม แซม ที่นั่งอยู่ข้างๆเขา แซมคอยควบคุมการรบอยู่นอกสนาม

ดังนั้นเขาถึงรู้รายละเอียดมากกว่าออส ที่ยุ่งกับการต่อสู้อยู่

“อื้ม… หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดจำนวนที่เสียไปของฝ่ายเราคือ ก็อบลิน ตายไป 4 ตน ฝั่ง ออร์ค ตายไป 2 ตน”

“อื้ม ตอนนี้เรามีจำนวนก็อบลิน และ ออร์ค เท่าไหร และ พวกที่พร้อมจะต่อสู้จำนวนเท่าไหร? ”

" ออร์ค มีจำนวน 30 ตน เป็นสายต่อสู้ 15 ตน และ ไม่ใช่สายต่อสู้ 15 ตน แต่ถ้าจะให้ต่อสู้ก็สามารถต่อสู้ได้ ส่วนก็อบลินตอนนี้มีจำนวน 48 ตน สายต่อสู้ 28 ตน และ ไม่ใช่สายต่อสู้ 20 ตน "

“อื้ม มีออร์ค 30 ตน และ ก็อบลิน 48 ตนสินะ … ยังไม่พอ รอบๆ ยังมีหมู่บ้านก็อบลินอยู่ราวๆ 4 - 5 แห่งสินะ รีบให้พวกนั้นเข้าร่วมกับเราซะ เพราะหลังจากเหตุการณ์ หมู่บ้าน ออร์ค พวกมนุษย์คงจะเริ่ม ระแคะระคาย เรื่องของพวกเราแล้ว ต้องรีบเสริมกำลังที่มีให้ได้มากที่สุด …”

ออส เดาว่าเผ่ามนุษย์คงจะรู้แล้วว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่หมู่บ้านออร์ค

และคงจะรู้ด้วยว่าเกียวกับพวกเขา พวกนั้นคงจะส่งหน่วยออกมาสำรวจ

และอาจจะเกิดการปะทะกันขึ้น ตอนนี้กำลังรบของพวกเขายังน้อย

ดังนั้นออสจึงอยากจะรีบเสริมกำลังพลของเขาอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะพลังในการต่อสู้

“อื้ม งันให้หน่วยของ กริม ไปติดต่อกับหมู่บ้าน ก็อบลิน รอบๆ นี้ไหม? ถ้าพวกนั้นเลือกที่จะเมินเฉยพวกเราคงต้องใช้กำลังในการเจรจา …”

“อื้ม วิธีนั้นไม่ค่อยอยากจะใช้เท่าไหร แต่เวลามันบีบรัดเข้ามาแล้ว สั่งให้หน่วยของ กริม แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรก เฝ้าฐานไว้ ส่วนอีก กลุ่ม ไปที่หมู่บ้านใกล้ๆ และ ให้พวกนั้นเข้าพวกกับพวกเราซะ”

“รับทราบ!”

“หน่วยของ ฟิว และ ออกัส ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการรักษา? ”

“อื้ม ด้วยร่างกาย และ เผ่าพันธุ์ของเจ้าพวกนั้น ช้าสุดก็คง 7 - 10 วันก็น่าจะหายดี แต่ถ้าจะให้หายขาดเลยคงใช้เวลา 15 - 20 วัน”

“อื้ม งันหลังจาก 15 วัน แล้วให้พวกเขาไปเกณฑ์เหล่าก็อบลินรอบๆ มาเสีย”

“รับทราบ … แล้วเหล่า ออร์คล่ะ? ”

“อื้ม หลังจากรักษาหายแล้วข้าต้องคุยกับพวกนั้นอีกที ไหนๆ ก็เข้าร่วมกับพวกเราแล้ว”

“อื้ม … งันข้าไปบอกคำสั่งกับ กริม ก่อนแล้วกัน”

“อื้ม ฝากด้วยนะ”

“รับทราบ”

แซม เดินออกไปจากเต็นท์อย่างช้าๆ

ออสมองดูร่างของแซมที่เดินออกไป หลังจากแซมออกไปแล้ว

ออสก็มองดูแผลที่แขนของตัวเอง มันไม่ได้บาดเจ็บมากนักแต่มันหายช้าผิดปกติ

อาจจะเป็นเพราะมีพลังเวทย์ของ ไรเซ็นที่หลงเหลืออยู่ที่บาดแผลจึงทำให้การรักษาช้าลง

แต่หลังจากผ่านไป 2 วัน พลังเวทย์ก็อ่อนลงไปมาก ดังนั้นออสจึงไม่ได้สนใจมากนัก

แต่เขาก็ต้องระวังมากขึ้น เพราะพลังเวทย์เป็นสิ่งที่เขายังไม่ค่อยเข้าใจนัก

(อื้ม หลังจากผ่านไปสักพักพวกมนุษย์คงส่งคนมาตรวจสอบสถานการณ์ที่หมู่บ้าน ออร์ค … เวลาเหลือไม่มากแล้วถ้าเกิดต้องต่อสู้กันแบบซึ่งๆ หน้าต่อให้เราทุ่มสุดตัวก็คงเอาชนะไม่ได้ง่ายๆ … สิ่งสำคัญตอนนี้คือ อาวุธ และ กำลังคนในการรบ…)

“อื้ม… หลังจาก ผู้นำเหล่า ออร์ค ฟื้นตัวคงต้องให้มาช่วยในการวางแผนซะแล้ว …”

หลังจากผ่านไป 5 วันก็มีข่าวจากหน่วยของ กริม มาบอกข่าว

หมู่บ้านก็อบลิน แห่งแรกจะเข้าร่วมและกำลังจะเดินทางมาร่วมกลุ่มในอีก 2 วัน

จำนวนมีราวๆ 20 ตน และ หมู่บ้านรอบๆ ยังไม่ตกลงที่จะเข้าร่วม

ส่วนมากหมู่บ้านพวกนี้จะอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ จึงยังไม่ตัดสินใจในทันที

“อื้ม เหลือหมู่บ้านอีก 3-4 แห่งที่ยังไม่เข้าร่วม หมู่บ้านค่อนข้างใหญ่ ไม่น่าแปลกที่พวกนั้นจะลังเล … "

“เราจะทำยังไงกันดี? ”

แซมมองไปทางออส และถามถึงแผนการขั้นต่อไปของ ออส

ตอนนี้ กริม ฟิว ออกัส ต่างไม่ว่างดังนั้นในเต็นท์จึงมีเพียง ออส และ แซม อยู่สองตน

หลังจากคิดสักพัก ออสก็พูดออกมา

“อื้มสงใสข้าต้องไปพูดด้วยตัวเอง ถ้า ก็อบลิน ลอร์ด แบบข้าออกไปพูดเอง พวกนั้นคงไม่โต้แย้ง แต่ถ้ายังคงต่อต้านอยู่คงต้องใช้กำลังกันเล็กน้อย …”

“อื้ม … ถ้าก็อบลิน ลอร์ด แบบเจ้าไปพูดเองก็คงมีผลต่อเผ่าก็อบลิน ไม่น้อยอาจจะไม่ยากนักก็ได้ …”

“อื้ม งันเตรียมตัวออกเดินทางกัน วันรุ่งขึ้นเราจะออกเดินทางทันที ไม่มีเวลาแล้ว”

“รับทราบ เราจะเอาเหล่าก็อบลิน ไปด้วยรึไม่? ”

“อื้ม ให้มากับพวกเรา 5 ตน ส่วนอีก 5 ตนอยู่เฝ้าฐาน ส่วนพวกที่ บาดเจ็บไม่มากนักก็ให้มาเฝ้าฐานซะ”

“รับทราบ!”

แซมออกจากเต็นท์ไปอย่างรวดเร็ว

ออส ตอนนี้แผลที่แขนเขาหายเป็นปกติแล้ว

แม้จะยังหลงเหลือเศษเสี้ยวของเวทมนตร์อยู่นิดหน่อยก็ไม่เป็นปัญหามากนัก

อาจจะเพราะร่างก็อบลิน ลอร์ด ของเขาจึงทำให้มีพลังในการรักษา เร็วกว่า ก็อบลินตัวอื่นๆ

“งันเราก็ไปเตรียมตัวออกเดินทางดีกว่า …”

ออสเดินออกจากเต็นท์ของเขาและตรงไปที่เต็นท์พักของเขาทันที

และเตรียม อาวุธ รวมถึง อาหารต่างๆ อย่างช้าๆ

ไม่นาน ตะวันก็ตกดิน ทำให้มีหมอกลงรอบๆ ป่าอย่างรวดเร็ว

แต่ที่ฐานยังคงมีแสงสว่างจากคบเพลิง และ เหล่าก็อบลินที่เดินเฝ้าระวังอยู่รอบๆ

“ถ้าพูดคุยได้ง่ายก็คงดี … ข้าไม่อยากใช้กำลังอย่างเสียเปล่ากับเผ่าเดียวกันด้วยสิ …”

ออสบ่นออกมาอย่างแผ่วเบาและมองไปที่ดาบขนาดใหญ่ในมือของเขา…