เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #12 : ชัยชนะ

“บ้าอะไรเนีย!? ก็อบลินมันเคลื่อนที่แบบนั้นได้ด้วยรึไงกัน!? ”

ไรเซ็นเห็นการต่อสู้ของออส เขาไม่เข้าใจว่าออสทำอะไร

แต่ที่เขารู้คือ ทุกการเคลื่อนไหวนั้นเล็งเป้าไปที่จุดอ่อนของมนุษย์

เขาไม่เข้าใจว่า มอนส์เตอร์ทำแบบนั้นได้ยังไง …

ในขณะที่เขากำลังใช้ความคิด ออสก็เหวี่ยงดาบมาทางเขาแล้ว

ฟิว

เป๊ง!!

“อึ๊ก …พลังมันไม่ลดลงเลยรึไง!? ”

ไรเซ็นใช้ดาบกันเอาไว้ได้แต่ตัวเขาก็ถอยไปถึง 3 ก้าว

ออสใช้จังหวะที่ไรเซ็นตั้งตัว ชกไปอีกหนึ่งหมัด

ไรเซ็น หลบอย่างรวดเร็ว และใช้ดาบฟันไปที่แขน ออส อย่างรวดเร็ว

ฉึก!

“ชิ… เร็วเป็นบ้า น่ารำคาญจริง!”

แม้ออสจะไม่ได้บาดเจ็บมากนัก แต่ถ้าโดนเข้าไปเยอะเขาอาจจะแย่ก็ได้

ออส ใช้มือลูบไปที่บาดแผล ในมือเขามีเลือดที่ออกจากส่วนที่โดนฟัน

แม้จะไม่บาดเจ็บนัก แต่ก็ทำให้ผิวหนังเขามีรอยดาบฟัน

“บ้าเอ๊ย ก็อบลิน ลอร์ด มันจะหนังเหนียวไปไหนเนีย!? ”

เนสที่เป็นตัวช่วยของเขาตายไปแล้ว ทำให้ไรเซ็นต้องรับภาระหนักขึ้น

เขาเริ่มมีอาการเหนื่อยล้ามากขึ้นหลังจากต่อสู้กัน

และเขายังได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกันในหลายครั้งจากการต่อสู้

“ดาบสายฟ้า ตัดสายฟ้า!!”

ไรเซ็น เทพลังเวทย์ไปที่ดาบอย่างรวดเร็ว

เขากระทืบเท้าลงพื้นอย่างแรงและ พุ่งไปทางออส อย่างแรง

ออส มองด้วยสายตาที่เย็นชา ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่เสริมด้วย เวทย์ ‘ผนึกกำลังมาร’

ดังนั้นร่างของเขาจึงแข็งแกร่งขึ้นมาก…

“ลูกเล่นเดิมๆ !!”

ออสเหวี่ยงดาบใหญ่ไปทางไรเซ็นอย่างรวดเร็ว

ดาบทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง พลังเวทย์ชนกันอยู่ครู่นึง

ก็มีเสียงดัง เปรี๊ยะ ขึ้นมา

แกร๊กๆ

ปั๊ง!!

ดาบของทั้งคู่ทนรับแรงกระแทกไว้ไม่อยู่ มันระเบิดออกอย่างรุนแรง

ไรเซ็นที่เห็นก็ตกใจ พลังเวทย์ที่ปะทะกันระเบิดออกมา

ทำให้ ออส และ ไรเซ็นต้องถอยหลังไปทั้งคู่ แต่ไรเซ็นดูจะบาดเจ็บกว่าออสนิดหน่อย

“… บ้าน่า ดาบสายฟ้าของฉัน …”

ไรเซ็นช็อคไปชั่วขณะ ดาบสายฟ้า เป็นดาบที่ทำขึ้นมาพิเศษ

มันสามารถทนรับแรงกระแทก และ เวทมนตร์ได้ดีกว่าดาบอื่นๆ

และมันยัง เข้ากับพลังเวทย์ของเขาได้ดีอีกด้วย …

“อื้ม … คงเป็นพลังเฮือกสุดท้ายของมันแล้วสินะ …”

ออสมองดูดาบเล่มยักษ์ของเขาที่หักออก และโยนมันทิ้งไป

แม้เขาจะใช้ดาบแต่เขานั้นเก่งการต่อสู้แบบมือเปล่ามากกว่า

ดังนั้นออสจึงไม่ได้สนใจดาบที่หักมากนัก

เดิมทีมันก็เป็นอาวุธที่เก็บมาได้จากทหารเผ่ามนุษย์

ออส ตั้งท่าที่ดูราวกับตั้งการ์ดขึ้นมาเล็กน้อยและพุ่งไปทาง ไรเซ็นอย่างรวดเร็ว

ไรเซ็นที่เห็นก็ตกใจ และชักมีดใบเล็กออกมา และปัดการโจมตีของออส

แม้เขาจะเสียดาบไป แต่เขาก็สงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว

“อึ๊ก … มันแข็งแกร่งขึ้นรึไงกัน!? ”

ออสนั้นเคลื่อนตัวราวกับนักมวย ที่ผ่านศึกมานักต่อนัก

เขาเคยเป็นทหารมาก่อนดังนั้น เขาจึงได้ฝึกศิลปะการป้องกันตัวในหลายๆ แขนง

หนึ่งในนั้นรวมถึง มวย อยู่ด้วย ดังนั้น ศิลปะ มวย + ร่างก็อบลิน ลอร์ด

เขาจึงดึงพลังของมันออกมาได้เต็มประสิทธิภาพ

ดังนั้น ไรเซ็นที่เก่งในแขนงดาบ ที่สูญเสียดาบไป ก็ไม่ต่างอะไรกับเหยื่อของ ออส

ตุบๆ

ปั๊ง!!

ออสเตะเขาไปที่ลำตัวไรเซ็นอย่างรุนแรง

ไรเซ็นที่โดนแรงเตะกระแทกเข้าที่ท้องอย่างจังก็ ตัวงอเป็นกุ้ง

เขาปลิวไปกระแทกเขากับบ้านไม้ด้านหลังอย่างรุนแรง

บ้านไม้ที่โดนกระแทกก็พังลงอย่างรวดเร็ว

ไรเซ็นที่โดนเตะก็คายเลือดออกมาคำใหญ่ น้ำตาของเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“พะ พลังบ้าอะไรกันเนีย …”

สติของเขานั้นเลือนรางอย่างยิ่ง เขาไม่มีแรงแม้จะลุกขึ้นยืน

ออส เดินมาอย่างช้าๆ และใช้มือซ้ายจับใบหน้าของไรเซ็นอย่างช้าๆ

“เฮอะ เนียน่ะหรอระดับหัวหน้า? มีดีแค่ความเร็ว แต่ไร้ซึ่งพลัง!!”

ออสกำมืออย่างรุนแรง ไรเซ็นที่โดนบีบหน้าก็พยายามจะดิ้นให้หลุดจากมือของออส

แต่เขานั้นไร้ซึ่งเรี่ยวแรง สติของเขาที่เลือนรางโดนดึงกลับมาด้วยความเจ็บปวด

ภาพตรงหน้าของ ไรเซ็นคือก็อบลิน ที่มองมาทางเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

“อึก ไม่นะ ไม่ฉันไม่ควรมาตายตรงนี้!!”

กร๊อบ …

นิ้วของ ออสฝังเข้าไปในหัวของไรเซ็นอย่างช้าๆ

ออส มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ก่อนของจะสะบัดมืออย่างรุนแรง

ร่างของไรเซ็น กระแทกเข้ากับพื้นอย่างรุนแรง แต่มันไร้ซึ่งการตอบสนอง

เขาเสียชีวิตในทันทีที่ นิ้วของ ออสเจาะเข้าไปใน กะโหลกของเขา

“… พลังจะคลายแล้วสิ ต้องรีบจบการต่อสู้เร็วๆ ซะแล้วสิ …”

หลังจากออสจัดการกับ ไรเซ็น และ เนส เหล่าทหารเผ่ามนุษย์ต่างก็สิ้นหวังอย่างยิ่ง

พวกเขาเชื่อในพลังจาก พวกระดับหัวหน้าหน่วยอย่างมาก

ดังนั้นการตายของพวกเขา มันมีผลกระทบต่อจิตใจของเหล่าทหารอย่างมาก

กองทัพที่มีอยู่ราวๆ 60 นาย ตอนนี้เหลือเพียง 20 นายกว่าเท่านั้น

นักเวท ตอนนี้เหลือไม่ถึง 5 นาย หลังจากเหล่าก็อบลินหันความสนใจไปที่นักเวท

พวกเขาก็โดนโจมตีอย่างต่อเนื่อง และ เหล่าทหารไม่อาจจะต้านทานเหล่าก็อบลินที่โจมตีพวกเขาได้

“จัดการพวกมันซะ พวกมันเหลือไม่มากแล้ว!!”

“โอ้!!”

พวกก็อบลิน รอบๆ ต่างคำรามออกมา พวกทหารที่เสียขวัญก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

พวกมันต่างหนีอย่างไม่คิดชีวิต เหล่าก็อบลินรอบๆ ต่างโจมตีอย่างดุร้ายยิ่งขึ้น

เหล่าทหาร ที่เสียขวัญกำลังใจ และแม่ทัพก็เหมือนมดแตกรัง

ทำให้เหล่าก็อบลิน และ ออร์ค สังหารได้อย่างรวดเร็ว แม้จะวุ่นวายไปหน่อย …

“ชิ เจ้าพวกนั้นพลาดท่าแล้วรึเนีย!? ”

เบสตัน ที่ต่อสู้อยู่กับ ออร์ค ระดับหัวหน้า มองดูร่างที่นอนกองอยู่บนพื้น

เบสตัน รู้แล้วว่าถ้าเขาไม่หนีตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสหนีอีกเลย

เขาบาดเจ็บจากการต่อสู้กับ ออร์ค ไม่น้อย แต่ก็มีแรงพอจะหนี

“ไอ้ตัวเกะกะนี่!!”

บู๊ม!!

เบสตัน เหวี่ยงค้อนไปทาง ออร์คออย่างแรง

ออร์ค ก็เหวี่ยงกระบองไปทาง เบสตันอย่างรวดเร็ว

กระบอง และ ค้อนชนกันอย่างรุนแรง พื้นรอบๆ เกิดรอยแตกขึ้นจากการปะทะของทั้งคู่

หลังจาก ปะทะ ออร์คก็ถอยหลังไปด้านหลัง 5 ก้าวจากแรงกระแทก

เบสตัน ก็ได้รับผลกระทบ แต่เขาไม่ได้บาดเจ็บมากนักเขาใช้โอกาสที่ ออร์คกำลังตั้งตัว

พุ่งตัวหนีไปทางออกของหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว

“ชิ ถ้าแต่ไอ้เจ้า ออร์คเวรนั้นฉันฆ่ามันได้ง่ายๆ แท้ๆ แต่เจ้าก็อบลินนั้น มันสัตว์ประหลาดชัดๆ ฉันจะไปสู้กับมันได้ยังไง!? ”

เบสตันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต แม้เขาจะถือค้อนไว้ในมือ แต่ความเร็วของเขาไม่ตกเลยสักนิด …

“ไอ้บ้า!! แกจะหนีไปไหม!? ”

ออร์ค คำรามออกมาอย่างดุร้าย หมู่บ้านมันถูกเผ่า และเผ่าของมันได้รับบาดเจ็บอย่างมาก

แม้ต้องตายมันก็จะต้องฆ่าพวกที่โจมตีมันให้ได้

มันจึงวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ร่างกายของมันนั้นหมดแรงลงอย่างรวดเร็ว

มันคุกเข่าลงอย่างแรง มันจ้องไปทาง เบสตันอย่างเกลียดชัง

“บ้าเอ๊ย!!”

ฟิ๊วว!!

ฉึก!!

“อั๊ค!!…”

จู่ๆ ก็มีมีดเล่มเล็ก บินผ่านอากาศและบินตรงไปทาง เบสตันอย่างรวดเร็ว

มีดเจาะทะลุหน้าอกของเบสตันอย่างรวดเร็ว เบสตันหันไปมองทิศทางที่ใบมีดบินมา

สิ่งที่เขาเห็นคือ ก็อบลิน ที่ดูน่ากลัวมองมาทางเขาอย่างเย็นชา

“แก … "

ก่อนเบสตันจะทันได้พูดจบสติเขาก็ขาดไปเสียก่อน

คนที่โยนใบมีดนั้นมาคือ ออส ที่สังหารเหล่าทหารรอบๆ เสร็จแล้ว

“พวกแกคิดว่าจะรอดจากมือของฉันไปได้อีกรอบรึไง? ”

หลังจากสังหาร เบสตันแล้วพวกก็อบลินต่างก็โห่ร้องอย่างยินดี

นี่เป็นศึกแรกและชัยชนะครั้งแรกของพวกเขา

พวกเขาไม่สามารถปกปิดความยินดีนี้ได้ ราวกับพวกเขาได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกมา

“ฮ่าๆ !! พวกเราชนะแล้ว!!”

“โอ้!!! ฮ่าๆๆๆ !!”

เหล่าทหาร 60 นายถูกพวกเขากำจัดไปอย่างหมดจด

และยังสามารถ สังหารระดับหัวหน้าหน่วย ไปถึง 3 นาย

ศึกในครั้งนี้บอกได้ว่า เป็นชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ

“เงียบได้แล้ว!! เก็บอาวุธพวกมัน และ ชุดเกราะ เราจะกลับทันที!! เดียวพวกมันคงส่งคนมาตรวจสถานการณ์อีกแน่!!”

“โอ้!!”

เหล่าก็อบลินเก็บความปีติยินดีไว้ในใจและรีบเก็บอาวุธและชุดเกราะของเผ่ามนุษย์อย่างรวดเร็ว

พวกเขาอดใจรอที่จะไปป่าวประกาศชัยชนะที่ฐานแทบไม่ไหว

แต่พวกเขาต้องรีบ เพราะถ้ากำลังเสริมของเผ่ามนุษย์มาพบพวกเขาคงจะแย่

เพราะพวกเขาเสียกำลังไปมาก…

“ออร์ค พวกเจ้าจะมาเข้าร่วมกับพวกข้า หรือจะ ทิ้งหมู่บ้านแล้วหลบซ่อนอยู่ในป่าล่ะ? ”

ออสหันไปมอง ออร์ค ระดับหัวหน้า และถามออกไป

มันเป็นคำชวนเข้าร่วม หรือจะ แยกตัวออกไป

แม้จะไม่ถามเขาก็รู้คำตอบของพวก ออร์ค เป็นอย่างดี…

LoopLp1 : 1 กำลังใจ = ตอนต่อไปเร็วๆ นี้ เด้อ ฮ่าๆๆ กดซะไฟจะได้ไม่ดับ!! แฮร่ๆ :P