เกิดใหม่เป็นก็อบลิน

ลำดับตอนที่ #11 : หมาจนตรอก

ออส โจมตีทหารเผ่ามนุษย์อย่างรวดเร็ว และ ดุร้าย

ทหารบางคนไม่ทันระวังตัว จึงถูกดาบฟันเข้าอย่างจัง

เขาเสียชีวิตโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

ภาพที่เขาเห็นก่อนตาย มีเพียงร่างก็อบลินขนาดใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา…

“อ่อนแอซะจริง!”

ออสคำรามออกมา เหล่าก็อบลินรอบๆ ที่ได้ยิน

ต่างโหร้องเพื่อเรียกขวัญกำลังใจ และเข้าต่อสู้กับเผ่ามนุษย์อย่างรวดเร็ว

สนามรบวุ่นวายนักขึ้นไปอีก เสียงของการฟาดฟัน และ กรีดร้อง

ดังไปทั่วป่า สร้างบรรยากาศสงครามขึ้นไปอีก

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ก็อบลิน ลอร์ด มันโผล่มาได้ยังไง ไม่เห็นเคยได้ยินเลยนะโว้ย!!”

คนที่พูดขึ้นคือ เบสตัน หัวหน้าหน่วยที่ 4 ของเผ่ามนุษย์

เขามองไปทางออส ที่กำลังตรงมาทางพวกเขาด้วยท่าทีตกใจ

“รึจะเป็นเจ้านั้นในข่าวลือ? ที่ว่าหน่วยหนึ่งพ่ายแพ้ราบคาบ ในหมู่บ้าน ก็อบลิน!? ”

ไรเซ็นพูดออกมาอย่างช้าๆ ราวกับกำลังนึกขึ้นข่าวที่เขาได้รับมา

“แล้วทำไมมันถึงมาโผล่ในหมู่บ้าน ออร์คกัน!? ”

“ฉันจะไปรู้รึไง แต่ตอนนี้เราต้องถอยก่อน ตอนนี้กองทัพของเราเสียเปรียบอย่างหนัก…. อึ๊ก!? ”

ตู๊ม!!

หัวหน้าเผ่าออร์ค เห็นว่าพวกมันเสียสมาธิ จึงโจมตีอย่างรวดเร็ว

มันมองไปทางทั้งสามคนอยู่และ หัวเราะขึ้นมาเบาๆ

“ฮิฮิ ไม่รู้หรอกว่ามาจากไหนแต่ก็ช่วยได้เยอะเลย เผ่าก็อบลิน ฮ่าๆๆ !!”

มันเรียกกำลังที่เสียไปกลับมา และโจมตีเหล่าหัวหน้าหน่วยอย่างต่อเนื่อง

การโจมตีแม้จะรุนแรงก็เป็นเต็มไปด้วยช่องว่าง และดูไร้ซึ่งระเบียบ

ถ้าร่างของออร์ค ไม่แข็งแกร่ง มันคงจะตายไปนานแล้ว

พวก ไรเซ็น ไม่ได้สนใจการจัดการกับ ออร์คระหับหัวหน้าอีกต่อไป

ที่พวกเขาสนใจมีเพียง ก็อบลิน ลอร์ด ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเท่านั้น

“ไอ้ ออร์คเวรนี้ น่ารำคาญจริง!!”

ไรเซ็น ที่โดนจู่โจมหงุดหงิดมากขึ้นและโจมตีออร์ค อย่างรวดเร็ว

ดาบตัดผ่านผิวหนังไม่ลึกนักแต่ก็สร้างความเสียหายได้

ออร์ค ระดับหัวหน้า กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

มันดุร้ายยิ่งขึ้น และ เพิ่มความเร็วในการโจมตี

กระบองเหวี่ยงอย่างรวดเร็ว ไปรอบๆ ทำให้เศษดินและฝุ่นรอบๆ ลอยไปรอบๆ

พวกไรเซ็น ที่หลบการโจมตีก็เริ่มหงุดหงิดมากขึ้น

พวกเขาพยายามจะ ถอยออกไป แต่โดนขัดจังหวะตลอด

“เนส!! ระวัง!!”

ในตอนนั้นเองที่มีดาบขนาดใหญ่ เหวี่ยงไปทางเนสอย่างรวดเร็ว

ฟิ๊ว!!

ฉึก! …

“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!”

เนสร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

เขารีบกระโจนห่างออกไปอย่างรวดเร็วและมองดูแขนของเขา

แขนขวาที่เดิมถือดาบอยู่นั้นตอนนี้มันได้หายไป

เขารีบใช้มืออีกข้างปิดบาดแผลไว้อย่างรวดเร็ว และจ้องมองไปทางที่ดาบเหวี่ยงมา

จริงๆ ดาบควรตัดเขาเป็นสองส่วน แต่เขามีสัญชาตญาณที่เฉียบแหลมเป็นระดับต้นๆ

ดังนั้นเขาจึงกระโดดหลบจุดตายไปได้อย่างฉิวเฉียด

“อึ๊ก … ก็อบลิน ลอร์ด! บ้าเอ๊ยทำไมมันมาเร็วอย่างนี้!? ”

เนสมองไปทางที่ ออสอยู่ ตามทาง มีซากศพนอนตายเป็นจำนวนมาก

แม้เขาจะเป็นทหารที่เจนสนามรบ มานักต่อนัก

แต่เข้าไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน

อาจจะเป็นเพราะเขารู้สึกว่าความตายอยู่ไม่ไกลจากเขา

พวก ไรเซ็น รีบมาหาเนส และเว้นระยะห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

เขามองเนสอย่างกังวล… ถ้ามาเสีย เนส ที่เป็นถึงระดับหัวหน้าตอนนี้

สถานการณ์จะยิ่งแย่ลงไปอีก เขาร่ายเวทย์ ' ฮิล ' ให้ เนสอย่างรวดเร็ว

แม้เขาจะใช้เวทย์ฮิลได้แต่ก็ไม่สามารถรักษาให้หายสนิทได้

แต่มันสามารถช่วยห้ามเลือด และ รักษาตัวเองในระดับหนึึ่ง

เนส พยักหน้าขอบใจช้าๆ และใช้มือไปหยิบเม็ดยาจากในเสื้อ

เขากลืนเม็ดยาลงไป และค่อยๆ ลุกขึ้น และหยิบดาบอีกเล่มอีกเหน็บไว้ข้างๆ

เขาใช้แขนซ้ายในการถือดาบ และตั้งท่าพร้อมจะโจมตี

แม้เขาจะเสียแขนขวาไป แต่เขาก็เป็นถึงระดับหัวหน้าหน่วย

ดังนั้นเขาจึงไม่เสียความเยือกเย็นไป …

ออสมองพวกเขาอย่างสนใจ เขาไม่เคยเห็นมนุษย์ใช้เวทย์มาก่อน

สิ่งที่เขาสนใจถือ เวทย์ ‘ฮิล’ ที่ดูจะสะดวกในการรักษา

ในตอนที่คิดเรื่องต่างๆ อยู่ ออสก็ได้ยินเสียงพูดข้างๆ เขา

“เจ้ามาช่วยพวกข้าทำไมกัน เผ่า ก็อบลิน? ”

“หืม หัวหน้าเผ่าของพวก ออร์ค รึข้ากำลังหาคนที่จะมาช่วยข้าในการรบกับเผ่ามนุษย์น่ะ และมาเจอเจ้าพอดี …”

“งั้นรึ งันถือว่าดวงข้ายังไม่ถึงควาวตายสินะ ฮ่าๆ !!”

“… อื้ม งันเจ้า สามตัวนี้ ข้าจะจัดการกับเจ้า ผมแดงนั้น และ เจ้าผมสีทองนั้นแล้วกัน ส่วน เจ้าที่ดูรูปร่างกำยำ เจ้าจัดการมันก็แล้วกัน …”

“อื้ม ช่วยได้เยอะเลย!!”

พอพูดกันเสร็จแล้ว ออร์ค ก็วิ่งตรงไปทาง เบสตัน อย่างรวดเร็ว

มันใช้กระบองที่เปล่งออร่าอสูรสีแดงออกมา และฟาดไปทาง เบสตัน

แม้พวก ไรเซ็น และ เนส จะเข้าไปช่วยแต่ก็ถูก ออสหยุดไว้ก่อน

“พวกแกต้องเจอกับฉัน มนุษย์!!”

ออสใช้ดาบฟันไปทาง พวกไรเซ็น อย่างรวดเร็ว

พวกมันกระโดดหลบอย่างรวดเร็ว

(เฮอะ ระดับหัวหน้าตอบสนองไวชะมัด!! แต่ก็ไม่ได้ยากอะไรสำหรับข้า)

“เนส พวกเขาคงหนีไม่รอดแล้วล่ะ… ยังไงถ้าจะตายเราก็ลากเจ้านี้ไปด้วยเลยดีกว่าไหม? ”

“ชิ… ถึงจะน่าโมโห แต่ก็คงเป็นอย่างนั้นสินะ …”

เนสมองไปทางสนามรบ อย่างโมโห และจ้องไปทาง ออส

พวกเขาเตรียมตัวจะสู้สุดชีวิตแล้ว บรรยากาศของพวกเขาก็ต่างออกไปด้วย…

“หึ จะสู้ตายอย่างหมาจนตรอกสินะ? ในสนามรบข้าเจอพวกแบบนี้มานักต่อนักแล้ว!!”

ออส ไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อยแต่มันกลับปลุกเร้าอารมณ์ส่วนลึกที่เคยถูกลืมไปแล้วขึ้นมาแทน

ออส ยิ้มกว้างพลางกำดาบในมือ และตรงไปทางพวก ไรเซ็นอย่างรวดเร็ว

ออสร่ายคาถา ‘ผนึกกำลังมาร’ อย่างรวดเร็ว

ออร่า ที่ดูโบราณไหลออกมาจากตัวออสอย่างช้าๆ

พวก ไรเซ็นที่ตั้งใจจะตายอยู่แล้ว ก็ไม่วายต้องตกใจ และตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว

บรรยากาศรอบๆ ออส นั้นราวกับสัตว์ร้ายที่หลุดออกมาจากยุค ดึกดําบรรพ์

มันดู ลึกลับ และน่าขนลุก แต่พวกเขาก็ปัดความกลัวทิ้งอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเริ่มร่ายคาถา อย่างช้าๆ พวกเขาเตรียมตัวจะใช้พลังทั้งหมดที่มี

ในการสังหารออสในทีเดียวแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม …

ในฝั่งของสนามรบ แซม ยืนมองดูสนามรบอย่าช้าๆ

ในสนามรบตอนนี้ พวกเขาได้เปรียบอย่างยิ่ง

แต่พวกมนุษย์กลับฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เขาเคยวางแผนกับ ออส มาก่อน

ดังนั้นเขาจึงรู้วิธีวางแผน อาจจะเพราะเขาพูดเรื่องพวกนี้กับ ออสบ่อยๆ

เขาจึง เก่งในเรื่องพวกนี้ แซมมองไปที่ทหารของมนุษย์ที่ล้มลงและครุนคิด

“…. หืม อย่างงี้นี้เอง ออกัส! ฟิว! โจมตีพวกนักเวทย์ของเผ่ามนุษย์ซะ พวกมันคอยใช้เวทย์เพือรักษาเหล่าทหาร! ถ้าเป็นแบบนี้พวกเราแย่แน่ !!”

“หืม แซมรึ โอ้ เดียวฉันจัดการให้!!”

ออกัส ตะโกนขึ้นมา และ มองหานักเวทย์ของเผ่ามนุษย์

พวกมันคอยใช้เวทย์เพื่อฟื้นฟูพวกทหารที่ล้มลง

ออกัสเห็นและหงุดหงิดยิ่งขึ้น ถ้าไม่จัดการพวกมัน

กำลังของพวกมนุษย์ก็จะไม่หมดสักที จะเป็นฝ่ายพวกเขาที่พ่ายแพ้

“ไอ้โง่แกมองไปทางไหนกัน!? ”

เผ่ามนุษย์เห็น ออกัสมองไปทางอื่นในขณะต่อสู้

เลยเกิดความโมโหขึ้นมาเขาโจมตีออกัส อย่างรวดเร็ว…

ฟิ๊ว!!

ฉึก!

“อึก …”

จู่ๆ ก็มีลูกธนูบินตรงมาจากด้านข้างของเขา

มันปักเข้าที่คอของทหารนายนั้นอย่างรวดเร็ว

ออกัสที่รีบหันมาก็ตกใจ และถอยห่างอย่ารวดเร็ว

หลังจากมองดูศพทหารตรงหน้า เขาก็หันไปทางก็อบลินที่ใช้ธนูอยู่ใกล้ๆ

“ขอบใจ!”

“แกอยู่ในสนามรบจะเจ้าโง่!”

“อะ อื้ม ..”

ออกัสที่โดนดุก็รู้สึกผิด แต่เขาก็ปัดอารมณ์ทิ้งไปและกระโจนไปตามฟิว

พวกเขาจัดการพวก นักเวทย์ที่ใช้ เวทย์ ฮิล อย่างรวดเร็ว

แต่เผ่ามนุษย์ที่เห็นว่า พวกเขาเริ่มเล็งไปที่ นักเวทย์ก็ตกใจ

“พวกมันเล็งไปที่จอมเวท ระวังด้วย!! ปกป้อง จอมเวทซะ!!”

“บ้าอะไรเนีย!? พวกมันแปลกเกินไป!! พวกมันใช่ก็อบลินจริงๆ รึนี้!? ”

ในสนามรบ พวกก็อบลินนั้น ต่อสู้ราวกับเป็นกองทัพ

ทั้งวิธีการต่อสู้ การจัดทัพ การวางแผน รวมถือจังหวะ ในการโจมตี

มันแปลกเกินไป ก็อบลินที่พวกเขารู้จักจะเป็นพวก สติปัญญาต่ำ

ต่อสู้เป็นกลุ่ม แต่อ่อนแออย่างยิ่ง ภาพตรงหน้ามันทำให้เขารู้สึกราวกับ

สู้กับกองทัพของเผ่ามนุษย์ ที่แข็งแกร่งอย่างยิ่ง ..

ฟิ๊ว!!

กร๊อบ!

“เนส!!!”

จู่ๆ ก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาในสนามรบ

เสียงแม้จะดังแต่ไม่เป็นที่สนใจมากนัก แต่ที่คนสนใจคือ

ออร่า ที่ดูดุร้าย และร่างก็อบลินมีขนาดใหญ่ที่ดูราวกับนักรบ

กำลังถือส่วนหัวของมนุษย์ไว้

ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดซึ่งดูน่าขนลุกอย่างยิ่ง

“…ต่อไปก็ถึงคราวของเจ้า … "

ออสทิ้งศีรษะที่อยู่ในมือทิ้งไป และเดินไปทาง ไรเซ็นอย่างช้าๆ …

LoopLp1 : แฮร่ๆ มาแล๊ว อื้มม ไปอ่านหนังสือกะจะหาไอเดียสักหน่อย แต่ดันลืมเวลาซะนี้ !! ฮ่าๆๆ

( ถ้าทำแบบอ่านล้วงหน้าจะมีคนอ่านไหมน้ออ :D )