ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เป็นห่วง...
' เพราะันรันายยัไล่ะ ัวเล็ ' ำพูนั้ำลัวนเวียนอยู่ในหัวอผมะที่ผมำลัเินลับบ้านอย่าใลอยเมื่อมาถึบ้านผม็เินเ้าห้อัวเอ้วยวามเหนื่อยล้ามันเหนื่อยริๆนะ = =
" นายเป็นอะไรหรือเปล่าอุ " ินฮยอพี่ายแท้ๆอผมเินเ้ามาถามผมถึในห้อสสัยฮยอเาเป็นห่วผมล่ะมั้ฮยอนนี้น่ะนะรัผมะายไป็นมันน่ารั้อห่ว้อหวเป็นธรรมาริมั้ย
" เปล่าฮะฮยอผมไม่เป็นอะไร " ผมพูแล้ว็ล้มัวลบนที่นอนแสนนุ่มอผมแล้ว็หลับาล
" ั้น็ีแล้ว ัน็นึว่านายะเป็นอะไรเห็นหน้าเหนื่อยๆ ันไปล่ะ " เมื่อพี่ายสุหล่ออผมเินออไปเรียบร้อยผม็หลับลริๆ
' 5555 ันะบออะไรให้นายรู้นะว่าไม่มีใรรันายริๆหรอนายมันยอมนไปทั่ว อ่อนแอ นายิว่าะมีใรรันายริสุท้าย็มีแ่นเลียนายอยู่รอบัว เหอะ ! ันล่ะสสารนายริๆเลยอุ ไอ้นอ่อนแอ !! '
" ฮึ...ไม่นะ ันไม่ไ้อ่อนแอัหน่อย ทำไมทุนถึเลียัน ... ฮึ... ฮือออ " น้ำาอผู้ที่หลับำลัไหลลมาเป็นทาเรื่อยๆวามัอเสียที่ร้อไห้นั้นทำให้ินสะุ้ื่นึ้นมาแล้วลุึ้นาเียเินเ้ามาหาอุที่ำลัหลับาร้อไห้อยู่
" อุๆๆ !!! นายเป็นอะไรห้ะ ร้อไห้ทำไม อุื่นสิ ! " ินฮยอเย่าผมนื่นพอผมื่นึ้นมาผม็โผเ้าอินฮยออย่ารวเร็วินฮยอลูบหัวอผมไปมาวามอบอุ่นที่ส่ผ่านมาาินฮยอมันทำให้ผมรู้สึีึ้นน้อยๆอ้อมออินฮยอมันทำให้ผมหยุร้อไห้ไ้ทันทีฝันร้ายนั้นมันามมาหลอหลอนผมอีแล้วผมไม่เ้าใัวเอเลยทั้ๆที่ผมไม่ไ้อ่อนแอนานั้นสัหน่อย
อนเ้า...
" นายไปโรเรียนไหวแน่เหรอ..หน้านายโทรมมาเลยนะ " ินฮยอถามผมะที่ผมำลัะเินออาบ้านโยที่ปาาบแนวิแสนอร่อยอยู่มัน็แน่ล่ะที่ินฮยอะถามผมออมาแบบนั้นเพราะเมื่อืนหลัาที่ผมับินฮยอแยย้ายันไปนอนแ่ผมนี่สิันนอนไม่หลับทั้ืนมันึทำให้ผมอยู่ในสภาพที่โทรมมานเหมือนวิาะหลุออาร่า ?
" ไหวฮะฮยอ ! " ผมอบไปทั้ๆอย่านั้นทั้ที่อนนี้ผม่วสุๆไปเลยมันำลัะทำให้ผมายรนี้ผมเินไปโรเรียนสลับับารยื่นมือมาปิปาหาวเป็นระยะๆเมื่อมาถึโรเรียนผมเินแทบาะปิเ้าไปโรเรียนนี่ผมเินมาถึโรเรียนั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย !
" ไ ! ัวเล็หน้าโทรมเหมือนนไม่ไ้นอนมาทั้ืนเลยนะ " ็เออิว่ะ นมันไม่ไ้นอนมาทั้ืนหน้ามันะูีหรือไผมอยาะอบวีฮยอไปทั้ๆอย่านี้แ่็ไม่พูออไปเพราะอนนี้ผมเริ่มะาลายและผมเห็นวีฮยอมีสอน้วยแหละ เ๋สุๆไปเลย
" ฮะ.. " ผมอบเพียำสั้นๆ่อนที่สิะับวูบลไปหม
" เห้ย !! เป็นไรเนี่ยัวเล็ " ผมใหลัาที่นที่ผมำลัสนทนา้วยล้มลผมเือบะรับไม่ทันแล้วไหมล่ะอนนี้นัวเล็ำลัอยู่ในอ้อมออผมแหละพอมานึูอีทีอนนี้มันไม่ใ่เวลาที่้อมาเินนี่หว่าาผมยมือึ้นไปแะหน้าผานัวเล็แล้ว็รีบัมืออโยทันทีเาัวร้อนมาเลยผมทำอะไรไม่ถูลัวนัวเล็ะเป็นอะไรไปผมเลยเรียแท๊ี่พาลับบ้านผมไม่รไม่เรียนมันแล้วเว้ยยเป็นห่วนรหน้ามาว่าเมื่อมาถึบ้านผมรีบไประูบ้านอย่ารวเร็วแล้ววาอุไว้บนโฟาแล้วผม็รีบเินไปหยิบผ้าสะอาับน้ำเพื่อมาเ็ัวให้อุ
" เฮ้ออ.. เป็นไรมามั้ยเนี่ยย " ผมถอนหายใออมาพร้อมทั้เ็ัวให้นรหน้าผมเป็นห่วเามาๆเลยนะทำไมเาไม่ลืมาสัทีล่ะ
" อย่าเป็นอะไรนะ...ัวเล็ " ผมเอามือไปปัผมที่มาบัหน้าอุออแล้วเ็หน้าให้ผมเ็ใบหน้าาวๆนั้นสัพัผม็่อยๆยื่นหน้าเ้าไปใล้ใบหน้าอุแ่อยู่ีๆนัวเล็็ลืมาื่นึ้นมา
" ฮยอ !! ทำอะไรฮะ " ผมสะุ้ทันทีหลัาที่เาื่นึ้นมาเาใ้มือันผมออ้วยแหละ ใร้ายที่สุ
" ันแ่เ็ัวให้นายถ้านายสบายีแล้วลับเลย็ไ้นะเี๋ยวันไปส่ " ผมพูทั้ๆที่ไม่สบาับอุเลยันิแล้วผม็หันหลัเพื่อที่ะเินออไปารนั้น
" ฮยอ..เี๋ยว !! " อุระาผมนผม้อหันลับไปเผิหน้าับเารๆ
" ฮยอหยุเรียนวันนี้เพราะผมเหรอ? ทำไมฮยอไม่พาผมไปห้อพยาบาลล่ะพามาที่นี่ทำไม ? ทำไมฮยอไม่ปล่อยผมไว้ล่ะไม่เห็นเป็นไรเลย " อุยิำถามใส่ผมไม่หยุแล้วะให้ผมอยยัไล่ะทีนี้ !
" 1.ถ้าใ้แล้วะทำไม.. 2.ันไม่้อารให้ใรมาูแลนายนอาัน 3. ใระปล่อยทิ้ไว้นเียว..ทั้หมนี้ันแ่เป็นห่วนายไม่ไ้เหรอห้ะ ! " ผมพูแล้ว็หันหน้าหนีเานี่ผมพูอะไรออไปเนี่ยมันไม่สมับเป็นแทฮยอเลยนะ
" ผมอโทษฮะ.. แ่ฮยอไม่เห็นำเป็น้อห่วผมเลยนี่นาา :( " อุพูพร้อมับทำปายื่นใส่ผมอย่าทำหน้าแบบนั้นนะมันน่ารัเินไป
" ทนไม่ไหวแล้วนะัวเล็ " ผมพูออไปแล้ว็ึอุเ้ามาใล้ๆ
" ฮะ !? อะไรน้ะฮยอ อ้ะ ! " ผมริมฝีปาอผมลไปที่ริมฝีปาบาอนัวเล็แ่เาไม่ิ้นแฮะเมื่ออุเริ่มหายใไม่ออเา็เอามือมาันผมให้ออไปผมึปล่อยเพราะผมลัวะสลบเพราะูบผมะ่อน :)
" ลโทษ ! ที่เิมาน่ารัเินไปนายห้ามทำอย่านี้ับใรนะันทำไ้แ่นเียว " ผมพูเสร็็ึนัวเล็เ้ามาูบอีแล้ว็ปล่อย
" ฮยอี้โอ่ะ ! ผมไม่อยู่แล้ว " อุพูพร้อมับใบหน้าที่ึ้นสีแระเรื่อแล้ว็เินออไปเลยัพัเา็เินมาหาผมอีรั้
" ฮยอ ! ไปส่ผม้วยผมไม่รู้ทาลับ -///- " เาพูับผมแล้ว็เินออไปอีรอบ ผมเมื่อเห็นอุพูแบบนั้น็หลุำออมาเบาๆนอะไรว่ะน่ารัริๆเลย ผมำแล้ว็เินามอุออไป
" แล้วบ้านนายอยู่ไหนล่ะัวเล็ " ผมถามแล้ว็เินไป้าๆอุ
" แล้วที่นี่มันที่ไหนล่ะ ผมะบอถูไ้ยัไเล่า " เาอบออมาแล้ว็เอามือไปเาหัวทำท่าๆท่าทาแบบนี้มันน่ารัะไม่มี
" ั้น..เี๋ยวันพานายไปเริ่ม้นที่โรเรียนละัน " เมื่อลไ้ันั้นผมึเินนำหน้าอุแอบเสียายเล็ๆแฮะเมื่อมาถึอุ็นำแทน
" ันไปส่นะัวเล็ " ผมเินไปยืน้าๆอุ
" แล้วแ่ฮยอฮะ -//- " ผม็เอื้อมมือไปับมืออุเพื่อเินลับบ้าน้วยันเมื่อมาถึบ้านผม็ปล่อยมือเาออ เสียายั -^-
" ฮยอะเ้ามาื่มน้ำหน่อยมั้ยฮะ " อุถามผมเสร็็เินเ้าบ้านไปเลยไม่ิะรอให้นอื่นเาอบ่อนหรือไห้ะเ็นี่ ! แ่ผม็เินามเาไปื้อๆผมไม่อยาะเสียมารยาทับน้อเาเท่าไหร่ ^^
" ินฮยอ นี่วีฮยอนะฮะ " อุพูเสร็เา็เินไปหยิบน้ำเย็นแล้วรินใส่แ้วให้ผม
" นายเป็นอะไรับน้อัน " ินฮยอหันมาถามผมรๆเอาแล้วไะให้ผมอบว่าอะไรล่ะ
" วีฮยอเป็นพี่ที่โรเรียนผมฮะ ^^ เา่วยผมไว้อนที่ผมเป็นลมเพราะไม่สบายนะ " ผมเห็นอุเาอบแทนผมแล้วหยิบนมเ้าปา
" เหรอ.. แล้วเป็นอะไรมามั้ยเนี่ย " ินฮยอเอามือไปแะที่หน้าผาอุแล้ว็ถอหายใเฮือให่
" เฮ้ออ... ีนะเนี่ยที่ไม่เป็นอะไรมา อบในายมานะที่่วยน้อันไว้ถ้าน้อันเป็นอะไรไปัน้อายแน่ๆ " ินฮยอหันมาพูับผมแล้วอบุผมเป็นารให่สสัยะห่วน้อยายมามั้นะเนี่ย
" ฮะฮยอ ^^ " ผมอบลับไปอนนี้ผมำลัรู้แล้วว่าินฮยอเป็นห่วและหวน้อายัวเอมานาไหนผมว่าผมเอศึหนัะแล้วสิันมาอบน้อายเาอียิ่มีพี่ายหวมาแบบนี้สสัยผม้อทำะแนนเยอะแล้วสิแ่มาถึั้นนี้แล้วแทฮยอนนี้ไม่มีทายอมแพ้ับรัรั้แร่ายๆหรอ สู้ๆ
ผ่านไปสัพั...
" ะลับแล้วเหรอฮะฮยอ " อุพูแ่็ยัหยิบนมใส่ปาไม่หยุนี่เาินมาเือบั่วโมแล้วนะเนี่ย !
" อือ มันเย็นมาแล้ว้วย " ผมพูเสร็และำลัะเินออไป
" เี๋ยวผมไปส่หน้าบ้านนะ " อุลุึ้นาเ้าอี้แล้วเินามผมมาิๆผมีใลึๆนะเนี่ย
" ไปล่ะนะัวเล็ " ผมพูเสร็็ับนัวเล็เ้ามาใล้ๆแล้ว็ูบหนึ่ที่อนลับบ้าน
" อื้ออออ.. >< " อุทุบผมเบาๆผมึปล่อยอุแล้วยื่่นหน้าเ้าไปใล้ๆหูนัวเล็
" ลับริๆล่ะนะัวเล็ ุ๊ฟ " ผมหอมแ้มอุแล้ว็เินหนีไปเลยอย่าเพิ่หาว่าผมเป็นนวยโอาสนะผมทำอะไรไ้ผม็้อรีบๆทำ
" ฮยอ ! ี้โอ่ะ..ฮยอนิสัยไม่ี >< " เาว่าผมไล่หลัามมาผมนึแล้วผม็ำอยู่ในใที่แอบแล้นัวเล็ไ้สำเร็ถ้าอุยัทำัวน่ารัเินไปอีรั้หน้าหรือรั้ไหนๆผมทนไม่ไหวแน่ๆ ^^
" นายเป็นอะไรหรือเปล่าอุ " ินฮยอพี่ายแท้ๆอผมเินเ้ามาถามผมถึในห้อสสัยฮยอเาเป็นห่วผมล่ะมั้ฮยอนนี้น่ะนะรัผมะายไป็นมันน่ารั้อห่ว้อหวเป็นธรรมาริมั้ย
" เปล่าฮะฮยอผมไม่เป็นอะไร " ผมพูแล้ว็ล้มัวลบนที่นอนแสนนุ่มอผมแล้ว็หลับาล
" ั้น็ีแล้ว ัน็นึว่านายะเป็นอะไรเห็นหน้าเหนื่อยๆ ันไปล่ะ " เมื่อพี่ายสุหล่ออผมเินออไปเรียบร้อยผม็หลับลริๆ
' 5555 ันะบออะไรให้นายรู้นะว่าไม่มีใรรันายริๆหรอนายมันยอมนไปทั่ว อ่อนแอ นายิว่าะมีใรรันายริสุท้าย็มีแ่นเลียนายอยู่รอบัว เหอะ ! ันล่ะสสารนายริๆเลยอุ ไอ้นอ่อนแอ !! '
" ฮึ...ไม่นะ ันไม่ไ้อ่อนแอัหน่อย ทำไมทุนถึเลียัน ... ฮึ... ฮือออ " น้ำาอผู้ที่หลับำลัไหลลมาเป็นทาเรื่อยๆวามัอเสียที่ร้อไห้นั้นทำให้ินสะุ้ื่นึ้นมาแล้วลุึ้นาเียเินเ้ามาหาอุที่ำลัหลับาร้อไห้อยู่
" อุๆๆ !!! นายเป็นอะไรห้ะ ร้อไห้ทำไม อุื่นสิ ! " ินฮยอเย่าผมนื่นพอผมื่นึ้นมาผม็โผเ้าอินฮยออย่ารวเร็วินฮยอลูบหัวอผมไปมาวามอบอุ่นที่ส่ผ่านมาาินฮยอมันทำให้ผมรู้สึีึ้นน้อยๆอ้อมออินฮยอมันทำให้ผมหยุร้อไห้ไ้ทันทีฝันร้ายนั้นมันามมาหลอหลอนผมอีแล้วผมไม่เ้าใัวเอเลยทั้ๆที่ผมไม่ไ้อ่อนแอนานั้นสัหน่อย
อนเ้า...
" นายไปโรเรียนไหวแน่เหรอ..หน้านายโทรมมาเลยนะ " ินฮยอถามผมะที่ผมำลัะเินออาบ้านโยที่ปาาบแนวิแสนอร่อยอยู่มัน็แน่ล่ะที่ินฮยอะถามผมออมาแบบนั้นเพราะเมื่อืนหลัาที่ผมับินฮยอแยย้ายันไปนอนแ่ผมนี่สิันนอนไม่หลับทั้ืนมันึทำให้ผมอยู่ในสภาพที่โทรมมานเหมือนวิาะหลุออาร่า ?
" ไหวฮะฮยอ ! " ผมอบไปทั้ๆอย่านั้นทั้ที่อนนี้ผม่วสุๆไปเลยมันำลัะทำให้ผมายรนี้ผมเินไปโรเรียนสลับับารยื่นมือมาปิปาหาวเป็นระยะๆเมื่อมาถึโรเรียนผมเินแทบาะปิเ้าไปโรเรียนนี่ผมเินมาถึโรเรียนั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย !
" ไ ! ัวเล็หน้าโทรมเหมือนนไม่ไ้นอนมาทั้ืนเลยนะ " ็เออิว่ะ นมันไม่ไ้นอนมาทั้ืนหน้ามันะูีหรือไผมอยาะอบวีฮยอไปทั้ๆอย่านี้แ่็ไม่พูออไปเพราะอนนี้ผมเริ่มะาลายและผมเห็นวีฮยอมีสอน้วยแหละ เ๋สุๆไปเลย
" ฮะ.. " ผมอบเพียำสั้นๆ่อนที่สิะับวูบลไปหม
" เห้ย !! เป็นไรเนี่ยัวเล็ " ผมใหลัาที่นที่ผมำลัสนทนา้วยล้มลผมเือบะรับไม่ทันแล้วไหมล่ะอนนี้นัวเล็ำลัอยู่ในอ้อมออผมแหละพอมานึูอีทีอนนี้มันไม่ใ่เวลาที่้อมาเินนี่หว่าาผมยมือึ้นไปแะหน้าผานัวเล็แล้ว็รีบัมืออโยทันทีเาัวร้อนมาเลยผมทำอะไรไม่ถูลัวนัวเล็ะเป็นอะไรไปผมเลยเรียแท๊ี่พาลับบ้านผมไม่รไม่เรียนมันแล้วเว้ยยเป็นห่วนรหน้ามาว่าเมื่อมาถึบ้านผมรีบไประูบ้านอย่ารวเร็วแล้ววาอุไว้บนโฟาแล้วผม็รีบเินไปหยิบผ้าสะอาับน้ำเพื่อมาเ็ัวให้อุ
" เฮ้ออ.. เป็นไรมามั้ยเนี่ยย " ผมถอนหายใออมาพร้อมทั้เ็ัวให้นรหน้าผมเป็นห่วเามาๆเลยนะทำไมเาไม่ลืมาสัทีล่ะ
" อย่าเป็นอะไรนะ...ัวเล็ " ผมเอามือไปปัผมที่มาบัหน้าอุออแล้วเ็หน้าให้ผมเ็ใบหน้าาวๆนั้นสัพัผม็่อยๆยื่นหน้าเ้าไปใล้ใบหน้าอุแ่อยู่ีๆนัวเล็็ลืมาื่นึ้นมา
" ฮยอ !! ทำอะไรฮะ " ผมสะุ้ทันทีหลัาที่เาื่นึ้นมาเาใ้มือันผมออ้วยแหละ ใร้ายที่สุ
" ันแ่เ็ัวให้นายถ้านายสบายีแล้วลับเลย็ไ้นะเี๋ยวันไปส่ " ผมพูทั้ๆที่ไม่สบาับอุเลยันิแล้วผม็หันหลัเพื่อที่ะเินออไปารนั้น
" ฮยอ..เี๋ยว !! " อุระาผมนผม้อหันลับไปเผิหน้าับเารๆ
" ฮยอหยุเรียนวันนี้เพราะผมเหรอ? ทำไมฮยอไม่พาผมไปห้อพยาบาลล่ะพามาที่นี่ทำไม ? ทำไมฮยอไม่ปล่อยผมไว้ล่ะไม่เห็นเป็นไรเลย " อุยิำถามใส่ผมไม่หยุแล้วะให้ผมอยยัไล่ะทีนี้ !
" 1.ถ้าใ้แล้วะทำไม.. 2.ันไม่้อารให้ใรมาูแลนายนอาัน 3. ใระปล่อยทิ้ไว้นเียว..ทั้หมนี้ันแ่เป็นห่วนายไม่ไ้เหรอห้ะ ! " ผมพูแล้ว็หันหน้าหนีเานี่ผมพูอะไรออไปเนี่ยมันไม่สมับเป็นแทฮยอเลยนะ
" ผมอโทษฮะ.. แ่ฮยอไม่เห็นำเป็น้อห่วผมเลยนี่นาา :( " อุพูพร้อมับทำปายื่นใส่ผมอย่าทำหน้าแบบนั้นนะมันน่ารัเินไป
" ทนไม่ไหวแล้วนะัวเล็ " ผมพูออไปแล้ว็ึอุเ้ามาใล้ๆ
" ฮะ !? อะไรน้ะฮยอ อ้ะ ! " ผมริมฝีปาอผมลไปที่ริมฝีปาบาอนัวเล็แ่เาไม่ิ้นแฮะเมื่ออุเริ่มหายใไม่ออเา็เอามือมาันผมให้ออไปผมึปล่อยเพราะผมลัวะสลบเพราะูบผมะ่อน :)
" ลโทษ ! ที่เิมาน่ารัเินไปนายห้ามทำอย่านี้ับใรนะันทำไ้แ่นเียว " ผมพูเสร็็ึนัวเล็เ้ามาูบอีแล้ว็ปล่อย
" ฮยอี้โอ่ะ ! ผมไม่อยู่แล้ว " อุพูพร้อมับใบหน้าที่ึ้นสีแระเรื่อแล้ว็เินออไปเลยัพัเา็เินมาหาผมอีรั้
" ฮยอ ! ไปส่ผม้วยผมไม่รู้ทาลับ -///- " เาพูับผมแล้ว็เินออไปอีรอบ ผมเมื่อเห็นอุพูแบบนั้น็หลุำออมาเบาๆนอะไรว่ะน่ารัริๆเลย ผมำแล้ว็เินามอุออไป
" แล้วบ้านนายอยู่ไหนล่ะัวเล็ " ผมถามแล้ว็เินไป้าๆอุ
" แล้วที่นี่มันที่ไหนล่ะ ผมะบอถูไ้ยัไเล่า " เาอบออมาแล้ว็เอามือไปเาหัวทำท่าๆท่าทาแบบนี้มันน่ารัะไม่มี
" ั้น..เี๋ยวันพานายไปเริ่ม้นที่โรเรียนละัน " เมื่อลไ้ันั้นผมึเินนำหน้าอุแอบเสียายเล็ๆแฮะเมื่อมาถึอุ็นำแทน
" ันไปส่นะัวเล็ " ผมเินไปยืน้าๆอุ
" แล้วแ่ฮยอฮะ -//- " ผม็เอื้อมมือไปับมืออุเพื่อเินลับบ้าน้วยันเมื่อมาถึบ้านผม็ปล่อยมือเาออ เสียายั -^-
" ฮยอะเ้ามาื่มน้ำหน่อยมั้ยฮะ " อุถามผมเสร็็เินเ้าบ้านไปเลยไม่ิะรอให้นอื่นเาอบ่อนหรือไห้ะเ็นี่ ! แ่ผม็เินามเาไปื้อๆผมไม่อยาะเสียมารยาทับน้อเาเท่าไหร่ ^^
" ินฮยอ นี่วีฮยอนะฮะ " อุพูเสร็เา็เินไปหยิบน้ำเย็นแล้วรินใส่แ้วให้ผม
" นายเป็นอะไรับน้อัน " ินฮยอหันมาถามผมรๆเอาแล้วไะให้ผมอบว่าอะไรล่ะ
" วีฮยอเป็นพี่ที่โรเรียนผมฮะ ^^ เา่วยผมไว้อนที่ผมเป็นลมเพราะไม่สบายนะ " ผมเห็นอุเาอบแทนผมแล้วหยิบนมเ้าปา
" เหรอ.. แล้วเป็นอะไรมามั้ยเนี่ย " ินฮยอเอามือไปแะที่หน้าผาอุแล้ว็ถอหายใเฮือให่
" เฮ้ออ... ีนะเนี่ยที่ไม่เป็นอะไรมา อบในายมานะที่่วยน้อันไว้ถ้าน้อันเป็นอะไรไปัน้อายแน่ๆ " ินฮยอหันมาพูับผมแล้วอบุผมเป็นารให่สสัยะห่วน้อยายมามั้นะเนี่ย
" ฮะฮยอ ^^ " ผมอบลับไปอนนี้ผมำลัรู้แล้วว่าินฮยอเป็นห่วและหวน้อายัวเอมานาไหนผมว่าผมเอศึหนัะแล้วสิันมาอบน้อายเาอียิ่มีพี่ายหวมาแบบนี้สสัยผม้อทำะแนนเยอะแล้วสิแ่มาถึั้นนี้แล้วแทฮยอนนี้ไม่มีทายอมแพ้ับรัรั้แร่ายๆหรอ สู้ๆ
ผ่านไปสัพั...
" ะลับแล้วเหรอฮะฮยอ " อุพูแ่็ยัหยิบนมใส่ปาไม่หยุนี่เาินมาเือบั่วโมแล้วนะเนี่ย !
" อือ มันเย็นมาแล้ว้วย " ผมพูเสร็และำลัะเินออไป
" เี๋ยวผมไปส่หน้าบ้านนะ " อุลุึ้นาเ้าอี้แล้วเินามผมมาิๆผมีใลึๆนะเนี่ย
" ไปล่ะนะัวเล็ " ผมพูเสร็็ับนัวเล็เ้ามาใล้ๆแล้ว็ูบหนึ่ที่อนลับบ้าน
" อื้ออออ.. >< " อุทุบผมเบาๆผมึปล่อยอุแล้วยื่่นหน้าเ้าไปใล้ๆหูนัวเล็
" ลับริๆล่ะนะัวเล็ ุ๊ฟ " ผมหอมแ้มอุแล้ว็เินหนีไปเลยอย่าเพิ่หาว่าผมเป็นนวยโอาสนะผมทำอะไรไ้ผม็้อรีบๆทำ
" ฮยอ ! ี้โอ่ะ..ฮยอนิสัยไม่ี >< " เาว่าผมไล่หลัามมาผมนึแล้วผม็ำอยู่ในใที่แอบแล้นัวเล็ไ้สำเร็ถ้าอุยัทำัวน่ารัเินไปอีรั้หน้าหรือรั้ไหนๆผมทนไม่ไหวแน่ๆ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น