The Killer Gear ว้ากเกอร์หน้าใสป่วนหัวใจยัยปีหนึ่ง (นิยายเซ็ทพี่ว๊ากหล่อบอกต่อด้วย)
ตอนที่ 16 : ตอนที่ 16 ไปค่ายกันมั้ย? 100%
หลังจากวันที่พี่รามพูดอะไรบ้าๆ แบบนั้นออกมา ทุกครั้งที่นึกถึง ใบหน้าของฉันก็จะร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที
เค้าพูดแบบนั้นขึ้นมาได้ไงเนี่ย
'แต่ผมว่า...ถ้าอีกฝ่ายมีใจ อ่อยยังไงก็ไม่น่าเกลียดหรอก'
บ้าน่า ใครมีใจกัน!
มั่วๆๆ....
วันนี้เป็นวันที่จะต้องไปค่าย ฉันให้ปลาทูมาส่งแต่เช้าแล้วล่ะ มันไม่ได้ไปหรอก มันติดไหว้ครูของชมรมอาสาฯ
สาเหตุที่ต้องให้มันมาส่งแต่เช้า เพราะพี่ๆเขานัดเจ็ดโมงตรง ตอนนี้ก็ใกล้จะเจ็ดโมงแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่เห็นใครสักคน
มีแต่หมาสองตัว กับรถบัสที่จะใช้เดินทางอีกหนึ่งคัน
พอเวลาล่วงเลยไปจนเกือบเจ็ดโมงครึ่ง ทุกคนก็มากันครบตามยอดที่ลงชื่อไว้วันเลือกชมรม พี่ฝ่ายทะเบียนเลยให้ลงชื่อไว้
พร้อมทั้งแจกป้ายชื่อที่ใช้ในค่ายให้
จะว่าไปแล้วฉันก็ไม่รู้จักใครเลยนะ นอกจากพวกพี่รามและพี่เตวิช ฉันพึ่งรู้ว่าจริงๆแล้ว พี่รามอยู่ชมรม นศท.คนเดียว
ส่วนเพื่อนๆของเขาอยู่ชมรมฟุตซอล แต่ทุกคนก็มาค่ายนี้ จริงๆแล้วไม่ว่าเราจะเป็นสมาชิกชมรมไหน ก็สามารถไปค่ายร่วมกับ
ชมรมอื่นได้ ถ้าเราอยากได้ชั่วโมงกิจกรรม
ก่อนจะออกเดินทาง ได้มีการเชิญผู้อำนวยการฯเปิดโครงการ เน้นย้ำเรื่องกฎระเบียบของการไปค่ายเล็กน้อย
กฎของการไปค่ายก็ไม่มีอะไรมาก เป็นข้อห้ามพื้นฐานทั่วไป เช่น ห้ามทะเลาะวิวาท ห้ามออกนอกสถานที่ก่อนได้รับอนุญาต
ห้ามเล่นการพนันทุกชนิด ห้ามพกพาอาวุธ และข้อสุดท้ายห้ามชู้สาว
ที่ๆเราจะไปกันคือ อำเภอลำทับ จังหวัดกระบี่ ขับรถมาประมาณ 1 ชั่วโมง ลุงแดงซึ่งเป็นคนขับรถ ก็ได้จอดแวะเติมน้ำมัน
และพักรถที่จังหวัดสตูล ดีเหมือนกันจะได้ไปล้างหน้า เพราะฉันเป็นคนเมารถ ก็เลยหลับมาตลอดทาง
" หวัดดีครับ"
ตอนที่ฉันออกมาจากห้องน้ำ ก็มีพี่ผู้ชายคนนึงมาทัก รูปร่างสูง หน้าตาดี และผิวขาวมาก คือ ผู้หญิงอย่างฉันชิดซ้ายไปเลยจ้า
อะไรจะขาวปานนั้น ตอนเด็กๆแม่เอาโอโมให้กินแทนข้าว แล้วก็อาบน้ำด้วยคลอรีนใช่มั้ย?
อิจฉาตาร้อนค่ะพี่น้อง!
"สวัสดีค่ะ "
"ครับผม ชื่อน้องถุงนอนใช่มั้ย พี่ชื่อเรย์ม่อนนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ^^"
พี่เขาก้มมองป้ายชื่อแล้วแนะนำตัว ดูเป็นมิตรมาก เพราะพี่เขาเล่นเดินไปทักคนโน้นคนนี้ตลอดเลย ค่อยสบายใจหน่อย จากนั้นลุงแดงก็เรียกขึ้นรถ
ดูท่าแล้วพี่ๆทุกคนจะเกรงใจลุงแดงมากเลย
ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมงหลังจากออกมาจากสตูลก็มาถึงกระบี่ โรงเรียนที่เรามาลำบากมาก ไฟฟ้าเพิ่งเข้ามาถึงได้ไม่นาน สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมี
" เอาล่ะน้องๆเดี้ยวพี่จะแบ่งกลุ่มให้อยู่ด้วยกันนะครับ พี่ได้จัดไว้แล้ว เพื่อที่จะได้ทำงานตามหน้าที่ได้สะดวกขึ้น
และ เพื่อที่จะได้รู้จักเพื่อนใหม่นะครับ"
" ...."
"กลุ่มหนึ่งหัวหน้ากลุ่มเป็นพี่เตวิชนะครับ กลุ่มสองพี่รามครับ กลุ่มสามเป็นพี่แพน เริ่มที่กลุ่มหนึ่งก่อนนะ พี่เรียกชื่อใครลุกขึ้นไปหาพี่เตวิชเลยนะ"
พี่ปิงเรียกชื่อน้องๆที่มีรายชื่อเรื่อยๆ
"และคนสุดท้ายของกลุ่มเตวิช น้องถุงนอนครับ"
"เวรเอ๊ย!"
"เป็นอะไร ราม" พี่กิต หรืออาจารย์พี่กิตเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมดุขึ้นเมื่อพี่ราม
ที่อยู่ดีๆก็สบถขึ้นมาดังลั่น
"เก็บอาการบ้าง อย่าเยอะ" พี่กิตเอ่ยตำหนิขึ้นมาอีกครั้ง
"ครับพี่ ผมขอโทษครับ"
ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่พี่รามกับอาจารย์พี่กิตเท่านั้นที่เข้าใจกัน พอเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วพี่ปิงจึงแบ่ง
กลุ่มน้องต่อ สมาชิกค่ายจะเรียกว่า 'น้องค่าย' ไม่ว่าจะอยู่ปีไหนก็ตาม พี่คณะกรรมการและอาจารย์จะเป็น
'พี่ค่าย'
เมื่อแบ่งกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว พี่ปิงซึ่งเป็นทั้งประธานชมรมและประธานค่าย ก็ได้จัดสรรหน้าที่ให้แต่ละกลุ่ม กลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นกลุ่มฉันให้ขนดิน กลุ่มพี่รามทำกับข้าว และกลุ่มที่สามเป็นกลุ่มของพี่แพนทาสีกระถางต้นไม้
ทำไมกลุ่มฉันแม่งงานหนักจังวะ หนักมาก หนักจริงๆ ขนดินเนี่ย!!!
"เหนื่อยมั้ยครับน้องถุงนอน น้ำหน่อยมั้ยครับ"
ฉันพยักหน้าแล้วยื่นมือไปรับน้ำจากพี่เตวิช นี่ฉันขนไปกี่รอบแล้วเนี่ย พวกผู้ชายในกลุ่มอ่ะเป็นคนขุด พวกผู้หญิงเป็นตักใส่
บุ้งกี๋เอาไปเทที่ลานผสมดินตรงกองกระถางดอกไม้ที่กลุ่มสามทำ
หมับ
"เจ็บมั้ย พองหมดเลย ไปทายาก่อนดีกว่านะพี่ว่า" พี่วิชคว้าข้อมือฉันไปดู
ตอนนี้มันพองมีตุ่มเป็นน้ำใสๆ เต็มไปหมด
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำนะงานแบบนี้ แต่มันนานๆทำไง
"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่ แค่นี้สบายมากค่ะ"
กัดฟันพูดค่ะพี่ หวังว่าพี่จะเข้าใจ
"เอางั้นก็ได้" เห้ยพี่ ง้อนิดนึงดิ ดันทุรังจะพาหนูไปทายาไรงี้
ไม่มีเลย~
"โอ๊ยยย เจ็บมือชิบหายเลย" อยู่ๆอีพี่รามก็ตะโกนโวยวายขึ้นมา
"เพื่อนครับ ได้ข่าวว่ามึงทาสีนะ ไม่ได้ทำงานหนักเชี่ยไรเลย"
พี่เปรมตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด ซึ่งฉันก็เห็นด้วยกับพี่เปรมทุกอย่างอ่ะ
ตะโกนโวยอะไรนักหนา
"ก็นั่นแหล่ะ กูเมื่อยไง" พี่รามเถียงกับพี่เปรมอย่างไม่ลดละ
ตลกดี สองคนนี้
"ถุงนอน ไปกับลุงมาลูก"
ระหว่างที่กำลังนั่งดูสองคนนั้นเถียงกัน ลุงแดงก็เข้ามาเรียก
"ไปไหนคะลุง "
"หึๆ ตามมาโล้ด จะพาไปหาของดี"
"โอ้ โอ้ละโอพับผ่า ไปหาแหย่ไข่มดแดงๆ"
ลุงแดงฮัมเพลงถือไม้ตะขอไปอย่างอารมณ์ดี ลุงแดงคะ ลุงแดงคิดยังไง
ถึงให้ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างหนูถือกระถังไว้คอยใส่ไข่มดแดงตามคะ?
"มื้อนี้แซ่บแน่ โอ๊ยเปรี้ยวปาก" ลุงนี่ ฮ่าๆ
นึกแล้วก็ขำเหมือนกัน ฉันเป็นคนเดียวในค่ายนี้ที่อยู่ปีหนึ่ง ก็ต้องถูกจับตามองอยู่แล้วใช่ป่ะ แต่ลุงแดงแกพีคมาก ไม่แคร์สื่อค่ะ เรียกฉันออกมาโดยที่คนอื่นไม่กล้าทักท้วงอะไร แม้แต่พี่กิตอาจารย์ที่ปรึกษาค่ายก็เถอะ ยังอมยิ้มตามเลย
ตอบหนูมานะ ลุงเป็นมาเฟียแล้วปลอมตัวมาเป็นคนขับรถใช่มั้ย?!!!
เพี้ยะ!
"โอ๊ย ลุงตีหนูทำไมคะ?" กำลังคิดอะไรเพลินๆ ลุงแดงก็ตีแขนฉัน
ถึงจะไม่แรงมาก แต่ก็เจ็บนะเออT^T
"เหม่ออะไรอยู่ได้ มดแดงขึ้นหัวระวังผัวมีชู้นะ"
เห้ยลุง พูดไรออกมาเนี่ย หัวใจจะวาย
"บ้าหรอลุง ผัวเผออะไร แฟนยังไม่มีเลย"
"ฮ่าๆ คนมันรอคิวเพียบ เพียงแต่แกซื่อบื้อเองถุงนอน ไปๆ ไปเลือกตัวมดแดง
ออกจากไข่กันดีกว่า"
แล้วลุงก็พาฉันมานั่งเลือกตัวมดออกจากไข่อ่อนที่แช่น้ำแล้วสลบออก
ลุงให้ฉันลองไข่มดแดงสดๆ ตอนแรกก็ไม่กล้ากินหรอก พอได้กินเท่านั้นแหล่ะ
ปากไม่ว่างเลยค่ะ! ก็แหม ไม่ได้ตะกละนะเพียงแต่ไม่เคยกินไง กินเข้าไปแล้วมันๆดี
"โห่ลุง ให้คุณหน้าง่วงเลือกนี่ หายไปครึ่งถังแล้วมั้งเนี่ย" พี่รามเดินมาเมื่อไหร่ไม่รู้
มาชะโงกหน้าดูในถัง แล้วก้มลงมา
"อยากกินมั่ง"
"ก็หยิบดิพี่" มือก็มีนี่หว่า
"ป้อนหน่อย มือเปื้อนสี" พูดพร้อมกับแบมือให้ดู ซึ่งก็จริงอย่างที่เขาบอก
มือเขามันเต็มไปด้วยสี เพราะทากระถางต้นไม้ เห็นดังนั้นฉันก็เลยหยิบไข่มดแดงให้
"ไม่เอาตัวนั้น เอาตัวใหญ่ๆ"
โว๊ะ เรื่องมาก
ฉันเลยเอื้อมมือลงไปยิ้มในถังมาให้ใหม่ พี่แกก็อ้าปากรอเลย
"เร็วดิ อ้าๆ"
"น่าเกลียด" ฉันเลยรีบป้อนแล้วหาตัวมดออก กลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง
อันเกิดมาจากผู้ชายตรงหน้าที่ยิ้มกรุ้มกริ่มมองฉันไม่ยอมหันไปไหน
"ถุงนอน พี่ก็อยากกินไข่.......มดแดงนะ" จะเว้นวรรคเพื่อ?
พี่ต่อตะโกนแซวขึ้นมามันทำให้ฉันเขินหนักกว่าเดิม
"เอ้า ไอ้ราม ชู้สาวนะมึง กลับมาทาสีได้แล้วเว้ย" เสียงพี่เปรมก็แซวตามมา
โอ๊ย เอาผู้ชายพวกนี้ไปเก็บที!
"เจอกันสันทนาการตอนค่ำนะคุณหน้าง่วง" ยักคิ้วกวนประสาทปิดท้าย
อ่อยจนวินาทีสุดท้าย
ให้ตายเหอะ!
------------------------------------------------------------------------------
100% ละนะ อะไรของลุงแดง5555 ขัดจังหวะพี่เตวิชไม่พอ
ชวนไปแหย่ไข่มดแดงอีก โอ๊ยยยยย ชอบลุงจัง ลุงอินดี้มาก
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นต์บ้างนะ เราเป็นมือใหม่หัดเขียน
ต้องอาศัยคำแนะนำจากทุกคน จะได้เอาไปพัฒนาค่า
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ให้กำลังใจด้วยค่ะ ขอบคุณจากใจ
ที่ไม่ทิ้งเค้า
ปลื้มใจสุดๆ ขอบคุณนะคะ
รักมากกว่าเดิมอีก รู้มั้ย?
รักคนอ่าน...
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
เจิมมมมมมมมมมม. อยากฟินแฟ่วฟ่าาาาา