Hurricane Lawa พายุรักเจ้าชายน้ำแข็ง
ตอนที่ 31 : ตอนที่ 29 ความจริง 100% THE END
"ว่าไง มีอะไรจะอธิบายมั้ย?"
"เซนทิส คือฉัน..."
"ฉัน?"
เห็นเซนทิสคาดคั้นแบบนี้ ฉันยิ่งพูดไม่ออก
ฟึ่บ!
ตุ้บ!
กระเป๋าหนังสีดำถูกโยนมาตรงหน้าฉัน
"สิ่งนี้หรือเปล่าที่เธอโกหกฉันมาโดยตลอด"
ฉันค่อยๆหยิบกระเป๋าสตางค์สีดำใบนั้นขึ้นมาด้วยหัวใจที่สั่นระรัว กระเป๋าใบนี้มันเป็นของฉันเอง ฉันไม่แน่ใจว่าไปทำหล่นตอนไหน ทำไมมันถึงไปตกอยู่กับเขาได้
"เซนทิส ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนายนะ เพียงแต่..."
"โกหกกับ ไม่บอก มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่นะ"
"ยอมรับว่าตอนแรกฉันตั้งใจจะหลอกนาย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ทุกๆการกระทำมันออกมาจากก้นบึ้งหัวใจของฉัน"
"เธอทำแบบนี้กับฉันทำไม เค้ก เธอก็รู้ว่าฉันชอบเธอมาก!"
"ที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากจะแก้แค้นนาย เมื่อสองปีก่อน ที่นายเห็นฉันขี้เหร่แล้วปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ฉันก็เลยเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้นายมารัก"
"แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ฉันรู้แล้วว่าจริงๆ ฉันยังรักนายอยู่ตลอด เพียงแต่ฉันพยายามหลอกตัวเองว่าที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพื่อแก้แค้น"
"...."
"ได้โปรด อย่าเดินไปจากฉันเลย ฉันขอโทษ"
ตุ้บ!
เซนทิสคุกเข่าต่อหน้าฉัน ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากฉันเลยสักนิด
" ขอโทษ...ฉันขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเสียใจ"
หื้ม? เซนทิสขอโทษฉันเรื่องอะไร เขาพร่ำขอโทษฉันซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนี้ พร้อมกับจับขาฉันกอดไว้ ฉันค่อยๆทรุดตัวลงนั่งในระดับเดียวกันกับเขา ใช้มือบางคู่นี้จับใบหน้าอันสมบูรณ์แบบของเขาไว้
"นายขอโทษฉันเรื่องอะไร ฉัน...ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนาย ฉันโกหกนาย"
"ไม่ๆ ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษเธอ" เซนทิสส่ายหน้าไปมายืนยันคำตอบ"ฉันเองก็โกหกเธอมาตั้งแต่แรกเหมือนกัน ฉันน่ะโกหกหัวใจตัวเองมาตลอด"
"โกหกยังไง?่"
"ฉันชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน จำได้มั้ยเราเดินชนกันตรงบันไดไง"
"นั่นมัน..."
เซนทิสหยิบพวงกุญแจรูปคัพเค้กของฉันที่มันหล่นหายไปเมื่อสองปีก่อนขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง ให้ตายสิ ฉันคิดว่าจะไม่ได้เห็นมันอีกซะแล้ว
"ใช่ ฉันเก็บมันไว้ตลอดเวลา ฉันชอบเธอตั้งแต่วันนั้น แต่ที่ต้องปฏิเสธออกไปอย่างนั้น เพราะฉันเล่นเกมส์กับไอ้คิวไว้ว่า ถ้าฉันกล้ายอมเสี่ยงไม่รับรักเธอ มันจะอนุญาตให้ฉันคบกับเธอได้ แล้ววันรุ่งขึ้นค่อยไปสารภาพ แต่มันก็สายเกินไป เธอไปสหรัฐฯซะก่อน"
"ไอ้บ้าเอ๊ย งี่เง่าชะมัด" พอเขาสารภาพทั้งหมดออกมาแบบนั้น ฉันก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เกมส์บ้าอะไรของพวกเขากันนะ ทำฉันอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"ไงตัวแสบ เปิดเผยตัวจริงสักทีนะ หลอกพี่ชายหน้าโง่คนนี้อยู่ได้ตั้งนาน"
"เค้าขอโทษนะพี่คิว"
"ฮึ่ย มันน่าจับกัดหูนัก" พี่คิวปิดโถมตัวเข้ากอดฉัน
แปะๆ
"แหม สมบูรณ์แบบจริงๆนิยายน้ำเน่าเรื่องนี้"
เสียงนี้มาพร้อมกับการปรากฎตัวของมิล เธอเดินกรีดกรายเข้ามา ใกล้ที่ฉัน เซนทิส และพวกเรานั่งกันอยู่
"โอ้ ไม่ๆ อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสิ สายตาที่เหมือนกลัวฉันจะแย่งเซนทิสไปจากเธอ หึหึ"
เธอมองหน้าฉันพร้อมยิ้มอย่างเยาะเย้ย
"ฉันน่ะ ไม่เคยรักเซนทิสสักนิด ที่ตามเขาอยู่ เพราะหวังเงินและกิจการที่มีอยู่ต่างหากล่ะ"
ที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อเงินหรอกหรอ
"และตอนนี้ ฉันก็ได้ในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว ต้องขอบคุณแม่นายนะเซนทิส"
"ขอบคุณเรื่องอะไร?"
"หึ..ก็ แม่นายน่ะขอร้องให้ฉันเลิกยุ่งกับพวกเธอสองคน โดยแลกกับเงินสิบล้านและที่ดินอีก สิบไร่ ในเมื่อฉันได้ในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว เรื่องอะไรฉันต้องมาตามนายอีกล่ะ ไปแล้วนะ บาย"
จากนั้นเธอก็เดินจากไป ปล่อยให้พวกเรานั่งงงกัน
------
ตอนนี้ฉัน เซนทิส พี่คิวปิด และพี่เฟียสอยู่ที่บ้านของเซนทิส เพื่อรอถามเรื่องราวทั้งหมดจากแม่เซนทิสว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง ในเมื่อก่อนหน้านี้เธอยังทำท่าทางรังเกียจฉันอยู่เลย
"โอ๊ะโอมากันเต็มบ้านแม่เลยนะ" แม่เซนทิสยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะเชิญพวกเราทุกคนไปนั่งที่ห้องรับแขก
"แม่ครับ นี่มันอะไรกัน"
"ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ แม่ก็แค่อยากให้เราทั้งคู่พูดความจริงต่อกัน เคลียร์กันให้จบไปเลย แม่เห็นแล้วอึดอัดแทน"
ร้ายลึก เจ้าเล่ห์มาก ไม่แปลกใจเลยว่าเซนทิสเหมือนใคร!
"หนูเค้ก แม่ขอโทษนะลูก ว่าแต่พร้อมยังจ๊ะ"
"พร้อมอะไรคะ คุณน้า"
"พร้อมจะเป็นเจ้าสาว ของลูกชายแม่ไง"
"พร้อมแล้วคร้าบบบบบ"
เพี๊ยะ!
คุณน้าตีไปที่แขนเซนทิสหนึ่งทีที่ทะลึ่งตอบแทนฉัน
เออ ดีสมน้ำหน้า
"คิดเองเออเองแบบนี้ได้ยังไง ถามลูกสาวเขาหรือยัง" ทุกคนหัวเราะเมื่อคุณน้าพูดจบ มีเพียงเซนทิสคนเดียวเท่านั้นที่หน้างอง้ำด้วยอาการไม่พอใจ
" ไอ้คิว มึงไม่ต้องหัวเราะเลย ยกน้องสาวให้กูซะดีๆ"
"อ้าว มาถามกูได้ไง กูไม่ได้แต่งกับมึงนะ ถามเจ้าตัวเลยครับไอ้เพื่อน"
"เตงๆ แต่งงานกับเค้านะ"
นายนั่นทำสายตาเว้าวอน
"ไม่...."
"เห้ย ไรอ่ะ"
คนตัวโตทำท่าจะโวยวายทันที
"......จนกว่าเราทั้งคู่จะเรียนจบปริญญาตรี"
-----------------------------------------------------------------------
จบแล้ววววววววววววววววววว
ขอขอบคุณทุกคนที่คอยติดตามมาโดยตลอด ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายดี
ขอบคุณที่รอคอย ขอบคุณที่เม้นต์ที่โหวตให้น้ำนะคะ
รักคนอ่านทุกคนแม้จะไม่เคยเห็นหน้า รักแม้ไม่เคยรู้จัก เห็นแค่เพียงตัวอักษร
มันตื้นตันมากมายค่ะ
อย่างที่บอก เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของน้ำ หากผิดพลาดประการใด ตรงไหน ขอให้ทุกคนได้โปรดอภัย และอยากจะขอให้ทุกคนติดตามผลงานของน้ำตลอดไปจะได้มั้ย
ไม่มีอะไรจะให้ มีแต่หัวใจล้วนๆ
ป.ล. ฝากติดตามนิยายเค้าในเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/Looknamps/writer/view.php?id=1372801
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
เค้าเองก็ไม่ได้เก่งอะไร ประสบการณ์น้อย แนะนำอะไรไม่ได้มาก บอกได้แค่ว่า อยากทำอะไรก็ทำให้เต็มที่ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่ชอบนิยายเค้า^^