Hurricane Lawa พายุรักเจ้าชายน้ำแข็ง
ตอนที่ 13 : ตอนที่12 ยังไงก็ได้ ขอให้บอก Just talk about you 100%
"นายล้อฉันเล่นใช่มั้ย?"
"ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันพูดจริงนะ คัพเค้ก ฉันต้องการเธอ
อยากคบกับเธอแบบจริงจัง"
"แล้วฉันจะเชื่อได้ไง ว่าสิ่งที่นายพูดเป็นความจริง ในเมื่อฉันจำเรื่องราวเกี่ยวกับนาย
ไม่ได้สักอย่างเดียวเลย"
ฉันไม่ได้คิดจะผิดคำพูดนะ แต่ฉันจะแน่ใจได้ยังไงล่ะ ว่าสิ่งที่เค้าพูดมาไม่ได้เป็นเพียงเรื่องโกหก
"แล้วเธอจะเอายังไงล่ะ เพราะฉันก็คงไม่ยอมปล่อยเธอไปเช่นกัน"
"งั้นเอาอย่างนี้มั้ย ฉันอยากให้นายเริ่มต้นจีบฉันใหม่ เพราะถ้าฉันตกลงคบกับนาย
เพียงเพราะคำสัญญา มันดูไม่ยุติธรรมกับคนที่ฉันชอบเลย นายว่ามั้ย?"
"ก็ได้ ตกลงตามนั้น"
นี่ฉันเอาความกล้าที่ไหนพูดออกไปเนี่ย ฉันคาดหวังว่าพอแอมแปรรู้ว่าฉัน
มีคนที่แอบชอบแล้ว จะยอมแพ้ ที่ไหนได้มันเหมือนกับจุดชนวนให้แอมแปรมีแรง
อยากจะแย่งฉันมาจากคนที่ชอบ
หมอนั่นตอบรับและพยักหน้าช้าๆก่อนจะเดินจากไป เดินไปได้สองสามก้าวเค้าก็
หยุดแล้วเดินกลับมา
"หวังว่าจะชอบนะ ของขวัญอ่ะ"
"อื้ม มันน่ารักดี"
"อืม มันชื่อ คัพเค้ก ดูแลมันดีๆล่ะ" แล้วเค้าก็เดินออกไป
"เฮ้ย แก เค้าให้อะไรแกเป็นของขวัญวะ" มายเดียร์ถามด้วยความอยากรู้
"ก็ตุ๊กตาหมีสีฟ้า" มันตัวใหญ่แล้วก็น่ารักมากเลยล่ะ
"แล้วแกจะเอาไงกับนายแอมแปรอ่ะ?"
นั่นสินะ!
"ก็รอดูไปก่อน ว่าเค้าจะจริงจังแค่ไหน บางทีนี่อาจเป็นวิธีที่ทำให้ฉันตัดใจจากเซนทิสก็ได้"
ยอมรับนะว่าฉันน่ะมันคงเห็นแก่ตัวมากเลย ที่ใช้แอมแปรเป็นเครื่องมือลืมเซนทิส
แต่ถ้ามันทำให้ฉันลืมเค้าได้และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้อีก มันก็คุ้มไม่ใช่หรอ!
Sentist talk
วันนี้ผมไม่ต้องซ้อมบาส เพราะครูฝึกมีธุระ เลยรีบวิ่งออกมาจะให้ทันคัพเค้ก
คาดว่าน่าจะยังไม่ได้กลับกัน
แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด เพราะผมเห็นคัพเค้กกับเพื่อนๆ ยืนอยู่ใกล้ๆทางออก
แต่ข้างๆคัพเค้กมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ ทำผมสีน้ำเงิน ใครเข้าฝันให้มันทำสีนี้วะ
หน้าตาก็งั้นๆอ่ะ โถ่!
หมอนั่นคุยอะไรกับคัพเค้กไม่รู้ หน้ายัยนั่นดูตกใจแล้วก็ซีเรียสมากเลย
ลองเดินเข้าไปใกล้กว่านี้อีกหน่อยดีกว่า เผื่อจะได้ยินอะไรๆชัดกว่านี้
"แล้วเธอจะเอายังไงล่ะ เพราะฉันก็คงไม่ยอมปล่อยเธอไปเช่นกัน"หื้ม?
"งั้นเอาอย่างนี้มั้ย ฉันอยากให้นายเริ่มต้นจีบฉันใหม่ เพราะถ้าฉันตกลงคบกับนาย
เพียงเพราะคำสัญญา มันดูไม่ยุติธรรมกับคนที่ฉันชอบเลย นายว่ามั้ย?"
สัญญาอะไรกัน มีเรื่องคบไม่คบนี่ด้วย แวบแรกผมก็ดีใจนะ ที่เธอไม่ตกลงคบใคร
แต่ผมก็ไม่ชอบใจที่เธอชอบใครเช่นกัน ไม่รู้ผมเป็นอะไร แต่แม่งหงุดหงิดว่ะ!
คิดจะจีบยัยนี่หรอ ฝันเหอะ! ผมจะขัดขวาง!
ผมจะขัดขวางทำไม?
ผมชอบเธอหรอ?
ไม่ใช่หรอกมั้ง ผมก็แค่
แค่..แค่เป็นห่วงเธอ ในฐานะน้องทาสเท่านั้นแหล่ะ เหอะ!
End Sentist talk.
Cupcake talk.
หลังจากแอมแปรเดินไป เบลล่ากับมายเดียร์ก็ขอกลับ เหลือเพียงฉันที่ยืนรอรถเมลล์อยู่
หันไปด้านหลังก็เจอเซนทิสเดินออกมา หน้าตาดูไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่
เป็นอะไรของเค้านะ-..-?
"อ้าว ทำไมวันนี้เลิกเร็วอ่ะ ไม่ซ้อมหรอ?"
"อืม"
"เป็นอะไรป่าว ไม่สบายหรอ"
"จะถามอะไรนักหนาวะ"
"อ้าว ฉันถามดีๆนะเซนทิส"
"รำคาน!"
"เออ ช่างแม่ง" ฉันโมโหแล้วนะ รถมาพอดีหนีกลับบ้านเลยละกัน คนอุตส่าห์เป็นห่วง พูดกับฉันแบบนี้ได้ไง
โกรธใครก็มาลงที่ฉัน. ฮึ่ยยย!
หมับ
"ขะ ขอโทษ"
นายนั่นมีสีหน้าตกใจมากเลยตอนที่ฉันเดินหนี เหอะ ใครจะสน ตอนทำ ทำไมไม่คิด
"ฉันให้อภัยนายนะ.."
"แต่ ความรู้สึกที่เสียไปแล้วมันเอากลับคืนมาได้ยาก" ตอนที่ฉันพูดตอนแรกเซนทิสยิ้มอย่างดีใจ
แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีที่ได้ยินประโยคหลัง
ฉันสะบัดข้อมือให้หลุดจากมือเซนทิส แล้วรีบขึ้นรถไป ไม่แม้แต่จะหันหลังกับมามองนายนั่นอีก!
--------------------100%--------------------------
เอ้า ป๋าเซนทำอะไรลงไปคะเนี่ย แอบหึงแล้วมาลงกับหนูเค้กไม่ได้นะ
คะแนนความนิยมลดฮวบๆเลย. ต้องปฏิบัติการง้อด่วนๆเลย
รักคนอ่าน รักคนเม้นสุดๆเลย ขอบคุณที่ติดตาม วันนี้มาไม่ดึกเท่าไหร่เนาะ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ
ป.ล. ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ เค้าหายแล้ว รักเลยจริงๆไม่จิงโจ้
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
รักไรท์เหมือนกันค่ะ....จุ๊ฟๆๆๆๆ